Þjóðviljinn - 29.09.1949, Síða 3

F-tmmtudagur - 29,- sept. 1949. ? " ÞJÓÐVILJINN . ■■■•■'■■ 7 : - 3

Áróðurslygar í utanríkbmálum IL #
ÓLÁNSMAÐUR í UTANRÍKISMÁLUM
úndir aœerískri yfip3tjórn.; Lát-
I fyrstu grem: tniani sýndi ég
fram á, hvernig utaaríkisráðu-
n-eyti hervelda ha-fa um lángan
aldur gripið til þess rítðs, að
sstja af stáð áróðursherferðir,
og nú á 20. öldinni béin áróð-
ursstríð, gegn þeim þjóðum.
setn þau hafa eygt sem mögu-
legan andstæðing í styr-
jöld. Tilgangur slíkra herferða
hefur jafnan verið að sverta
ihinn mögulega andstæðing,
lieila þjóð, svo í augum eigin
þjóðar, að á henni skapist
„innilegt og heilagt hatur“, hún
sé fordæmd siðferðilega, trúað
til allra lasta og glæpa. Ef
þetta tekst, er fenginn „sið-
ferðilegur grundvöllur“ fyrir
eigin hervæðingu og vígbúnaði
eins og Churchiil komst að
orði, unz óhætt verður að fara
í stríð gegn hinum fordæmda ó-
vini til þess að bjarga menn-
ingunni, lýðræðinu, frelsinu,
kristinni trú — öllu, sem mönn-
um er á hverjum tíma helgast.
I stórkostlegasta áróðurs-
stríði allra tíma, atómlyga-
stríðinu — er „óvin\irinn“
ekki þjóð, heldur alþjóðlegt fyr-
irbæri, heimspekilegt, pólitískt
og hagfræðilegt hugmynda-
' kerfi, réttborið afsprengi vest-
rænna menningar —r „kommún-
isminn“. Með ofurlítilli skerpu í
íhugsun sér hver heilvita maður,
að það er tilgangslaust að
ieggja upp í stríð við slíkan
óvin með bryndreka, skrið-
dreka, fallbyssur og jafnvel at-
ómsprengjur að vopni. Hver
einasti lögreglustjóri í Vestur-
Evrópu veit, að táragas og
kylfur duga ekki. Hitler reyndi
pyndingar, og kom. allt fyrir
ekki.
En — munu rnenn segja —
óvinurinn er austur í Kreml,
harðstjörinn sem drottnar yfir
300 milljónum manna frá Kyrra
hafi til Eystrasalts, heldur
þeim í ómannúðlegri ánauð og
hyg'gst að ráðast á smáþjóðir
Evrópu, færa þær undir ok kom-
múnismans og allan heiminn á
eftir. Honum verður ekkj.steypt,
nema með atómstyrjöld. Þá
verða þjóðirnar í A-Evrópu og
Asíu fnslsaðar og. heiminum
bjargað frá kommúnismanum.
Væntanlega verðiu- litið við í
Kína á leiðinni og 400 milljónir
rnanna frelsaðar frá kommún-
ismanum. Hugsum okkur að allt
þetta tækist. Gerum ráð fyrir
að 700 milljónir í Evrópu og
Asíu skipti um húsbændur, 'yfir
þær. yerði settir' amerískir eða
innfæddir landstjórar, vitrari en
Sjangkajsjek og ■ áreiðanlegri
en hetmaninn af Ukrainu. Slepp
um því, hvort ástandið í hinum
sigruðu löndum eftir atómstyr-
jöldina, yrði hagstætt fyri'r frið
sælt og -ánægjulegt auðvalds-
skipulag, sem þar gengi.í garð
um í huganum amerískaa ■ frið
— pax americana"—' iíða yfir
heiminn.
En hvað um kommúnismann
í Ve3tur-Evrópu,. nýlendunum
og í sjálfri Ámeríku? Væri
hann -kveðinn niður? Öllum
kommum, hálfkommum og
„saklausum einfeldningum“. út-‘
rýmt ? Yrðu rit Marx, Engels
og Lenins ófáanleg? Hætta pró-
fesorar í heimspeki og hagfræði
að ræða kenningar þeirra? Síð-
ast en ekki sízt, væru KREPP-
UR kapítalismans úr sögunni?
KREPPA er ekki lengur hug-
tak, sem „kommúnistaspraut-
urnar“ einar bera sér í munni.
Það er hugtak, sem hver ein-
asti kauphallarbraskari í Wall-
street ber virðingu fyrir og
hver auðkóngur óttast meira
en sjálfan andskotann. Skýja-
kljúfar New York eru öryggir
fyrir jarðskjáiftum, en í kreþp-
um skjálfa þeir. I Ameríku vita
allir, að kreppur koma- aftur og
aftur og að næsta kreppa þýð-
ir „kommúnisma“ í Bandaríkj-
•unum. Niðurstaðan af öllum
hugleiðingura um næsta stríð,
hlýtur því að verða þessi:
Styrjöld gegn hinu rússneska
stórveldi getur haft tilgarig —
ef vel gengur—- og ef hún er
framkvæmd með gamaldags
vopnum, atómstyrjöld gegn
sama stórveldi hefur þvi aðeins
tilgang, að allir vísindamenn
veraldarinnar, sem nokkuð vita
um kjarnorku, séu flón sem
ekkert vita, en atómstyrjöld
gegn kommúnismanum er bull
og vitleysa, mótsögn í sjálfu
sér, sem enginn heilvita maður
getur tekið mark á!
Það hefur sýnt sig, að áröð-
ursstríð utanríkisráðuneytisins í
Washington sem undirbúningur
undir atómstyrjöld gegn Rúss-
landi og kommúnismanum er
jafn hæpíð fyrirtæki í sjálfu sér
ög sjálf hringavitleysan „atóm-
styrjöld gegn kommúnisman-
um“. Látum það , vera allt í
'lagi, að það leiði til múgæsinga
. gegn „kommúnistum" í pólitískt
vanþroska-þjóðféíöguto eins og
í Bandaríkjunum og hér á ís-
landi. En það má helzt ekki
rugla hermálaráðhsrra og utan-
ríkisráðherra svo í ríminu, að
þeih táki upp á því, að hlaupa
buxnalausir eða berstrípaoir- á
götum úti, kasta sér út -um
glugga á 9. hæð, eða skrifa
greinaflokka um utanríkismál,
sem jafgilda svo brjáiuðu og
siðíausu athæfi.
I Bandaríkjunum h-efur þetta
áróðursstríð lent út í svo ske-fja
lausa brjálsemi, sem starfsemi
,,óamerískunefndarianar“, mála
ferli gegn Alger HLss og ofsókn
ir gegn öðrum nánustu vinum
Roosevelts forseta, að ógleymdu
sjálfsmorði Fórestalls hermála-
ráðherra. Hér eru sambærileg
fyrirbrigði, sögurnar um rúss-
neska síldveiðiflotann sem dul-
búinn innrásarflota, málaferl-
in út af Tröllafosssmyglinu,
áramótaræður Stefáns Jóhanns
og Ólafs Thors og greiaaflokk-
ur Bjarna Benediktssonar um
utanríkismál.
1 Bandaríkjunum varð Trú-
man forseti að skerast í leikinn
og kveða niður kommúnistaof-
sóknaræðið, þegar það var far-
ið að gaaga svo langt, að flugu
menn, sumir fyrrverandi kom-
múnistar, þóttust geta sannað
fyrir rétti að Roosevelt forseti
hefði verið dulbúinn kommún-
isti, og allir eða velflestir nán-
ustu samstarfsmenn hans og
vinir, ,,fimmtu-herdeildarmenn“
og rússneskir njósnarar. Ache-
son utanríkisráðherra varð að
taka í sama streng og Truman,
taka ábyrgð á hinum ákærðu
kommúnistum og taka þá undir
síná vernd sem nánustu pér-
sónulega vini sína. í Ameríku
sjálfri er afturkastið byrjað
gegn brjáluðum öfgum áróðurs-
stríðsins og ofsóknaræðisins.
Heiðarleg íhaldsblöð beita
sér af alefli gegn hinum. hálf-
; geggjuðu afturhaldsseggjum.
„Nevv York TIMES“ sagði t.
d. nýlegá:
„Það er alvarleg hætta á, að
við dæmum einstaka menn
seka, vegna persónulegra sam-
banda þeirra eða vegna þess að
þeir taka sömu afstöðu og kom-
múnistar í einstökum atriðum
eða einstökum málum, Af því
að kommúnistar stýðja stund-
um mál, sem heiðarlegir frjáls-
lyndir menn hafa samúð með,
er ofur auðvelt að- ráðast á
heiðarlega frjálslynda menn
undir því yfirskyni að .verið sé
að ráðast á kommúnista.“ ,
„Manchester Guardian“ tók
kröftulega undir þessi ummæli.
Blaðið fagnaði því að heiðarleg
amerísk blöð snúist nú loks á
móti („the stupidities of the
communist vvitch .hunt“) hinum
fíflalegu galdraofsóknum gegn
kommúnistum." '
Þáð benti á dæmi. um kom-
múaistaofsóknirnar í Bandaríkj
unum, sem það sagði, að hver
heiðarlegur Ámeríkumaður
mætti biygðast síu fyrir, og
bætti við:
„Það er leitt, að fleiri Ame-
ríkumenn en raun er á, skuli
ekki sjá, hvílíkur óleikur vest-
rænu lýðræði er gerður, með svo
ruddalegu ofsóknaræði.“
„Ofstopi vanþekkingarinnar
og heilbrigðt lýðræ*i eiga ekki
saman“, sagði þetta.gamla mál-
gagn heilbrigðrar skynsemi að
lokum.
Sá skaði verður seint metinn,
að hér á ísiandi er ekki til eitt
einasta frjálslynt og heiðar-
legt íhaldsblað þótt ekki væri
á borð við New York Times eða
Manchester Guardian. Hér er
áróðursstríðið til undirbúnings
atómstyrjöldinni gégn kom-
múnlsmanum að ná hámarki
sínu í kosningabaráttu undir
forustu Bjarna Benediktssonar.
Meðal utanríkisráðherra heims-
ins á hann áreiðanlega met í
áróðursblekkingum um. alla að-
stöðu lands síns, lögfræðilega
og pólitíska.
Eins og hann vildi segja öll-
um heiminum í Washingtón 4.
apríl s.l., að af einni tylft utan-
ríkisráðherra, sem þar voru
.samankomnir, (,;okkur sem er-
um að vinna fyrir friðinn“)
væri hann mestur píslarvottur,
af því að steinum hefði verið
kastað í hann heima á Islandi,
eins virðist hann nú halda, að á
sér hvíli' ábyrgðin af öllu á-
róðursstriðinu. Ef hann taki
ekki forustuna sé atómstyrjöld-
in gegn kommúnismanum töpuð
og velferð heimsins í veði.
Hann sést ekki fyrir. Hann
skirrist ekki við að gera flokks-
foringja sinn, Ólaf Thors, ó-
merkan orða sinna. Ólafur lýsti
því ýfir sem ráðherra á Alþingi
1941, ómótmælt af Bjarna Bene
diktssyni þá, að hlutleysi Is-
lands stæði óhaggað, þrátt fyr-
ir hervarnasamninginn. Nú lýs-
ir Bjarni þetta fjarstæðu og ó-
. vitahjal. Hann dróttar því að
Thor Thors, sendiherra (án
þess að nefna hann) að hann
hafi viljað „fá Rússum íhlutun
um íslandsmál“ 1945, en Thor
var .þess þá mjög fýsandi sem
sendiherra, eins og hann lýsti
sjálfur yfir í viðtali við Morg-
unblaðið sumarið 1945, að Is-
land gengi að þeim skilyrðum
utn stríðsyfirlýsingu gegn
Þýzkalandi og Japan, sem sett
voru fyrir inagöngu Islands í
Sameinuðu þjóðirnar veturinn
1945. Thor kveðst í viðtaliau
telja það mjög rniður farið, að
Island hefði ekki gengið að þess
um skilyrðum. Bjarni veit vel
um afstöðu ÖSafs og Thors í
þessum málum báðum og legg-
ur þvL sérstaka áherzlu á að
hitta þá fyrir neðán beltíð, eins
og óprúttinna boxara er siður
við liættulega keppinauta.
Hann hikar ekkert við að af-
hjúpa sína eigin fáfræði um al-
þjóðamál, eða gera hana meiri
en hún er, ef bláþræðir í mál-
flutningi hans hanga þá betur
saman. Hann læzt ekki vita af
neinu hlutlausu lamji í heimin-
um öðru en Sviss. Hann lætur
sem allir íslenzkir stjórnmála-
menn, að honum sjálfum með-
töldum hafi verið svo fáfróðir
árið 1941, að þeir hafi ekki vit-
að að friðarsamniagar eftár
fyrri heimsstyrjöldina stóðu yf-
ir í MEIRA EN 5 ÁR, og því
hafi þeim öllum yfirsézt rnn orða
lag hervarnarsamningsins frá
1941, þar sem Bandaríkin skuld
binda sig til að hverfa frá ís-
landi með allan sinn herafla „að
ófriðnum loknum“. „Menn gerðu
ráð fyrir því, segir hann, „að
ófriðnum lyki með friðarsamn-
ingum skömmu eftir að bardag-
ar hættu. Svo hefði verið í þeirn
styrjöldmn, er merni höfðu þá
í huga,og reondi þá ekki gr'ua
í, að annar háttur yrði hafður
af afloknmn þessum ófriði.“
Aumingja, vesalings alþingis-
mennirnir 1941! Hvaða styr-
jaldir skyldu þeir hafa „haft í
huga“, fyrst þeir mundu ekki
eftir heimsstyrjöldinni 1914—
1918? Hvaða friðarsamningmn
eftir stórstyrjaldir man Bjarni
Benediktsson eftir, sem hafi
verið lokið '„skömmu eftir að
bardagar hættu“?
En til hvers er hann að reyna
að gera alla ráðherrana 1941,
alla alþingismenn þá, núverandi
forseta lýðveldisins, hr. Sveia
Björnsson, þáv. ríkisstjóra o. fl.
að svo fáfróðum flónum, að þá
hafi ekki „rennt grun í”, að
friðarsamningar eftir síðustu
heimsstyrjöld mundu taka mörg
ár? Til þess eins að réttlæta þá
óskammfeilnu hártogun ein-
hverra Bandaríkjamanna á her-
varnarsamningnum frá 1941,
sem þeir hafa þó aldrei vogað
sér að setja fram opinberlega,
að Bandaríkin hafi ekki verið
skyldug til þess að hverfa frá
íslandi með allan herafla sima
fyrr én hernámi þeirra í Aust-
urríki og Þýzkalandi lýkur bg
friðarsainningar eru undirritað-
ir“, eins og Bjarni Ben lýsir
nú yfir,
Þeim Ólafi Thors og Bjarna
Benediktssyni sem báðir hafa
sagt frá þessura „skilningi
Framh. á 5. síðu
Effír---------------------------
Finnboga Rút Valdimarsson