Þjóðviljinn - 22.12.1949, Blaðsíða 10

ít€ - •
ÞJ ÖÐVIL J.IN N
iTimmhidagur 22. dés, '' 1#49.

allar
''íáanlegar
íslenzkai
bækur
Munið —
Azðm.tðaz
með iSkrn
Alþýðuhúsinu
Auglýsið
hér
Hentugar
jélagjafir:
Málverk
Vatns iitamynd ir
Vegghillur
VTerzl. G. Sigurðsson & Co.
Grettisgötu 54
Skóiavörðustíg 28.
fl t h u g i ð
vörumezkið
eteord
um hiS og þér kaupið
Þegar heimili okkar, ásamt
allri búsicð, branu til kaldrá
'kc-ís binn 4. okt. s. 1. bárust
okkúr- s£r*£x óg einnig síðan,
víðsvegar að, margar og rausn
arfegári gjafir, svo sem péning-
ar, margskonar fatnaður og
búsáhöld.
Þótt við finnum vel að ekki
er hægt að þakka með orðum
einum alla hina ómetanfegu
hjáíp gefendanna til að endur-
byggja heimiii okkar viljum við
'samt^grmeð tjá þeim iflum
þakkirati, ókkar og virðingu.
Fyrstog fremsc yiljúfn við
þakka Elíasi Ingimarssyni, verk
smiðjustjóra og frú hans og
húsráðendum. á Árbakka og
Evjakoti, sem veittu heimilis-
fóiki okkar húsaskjól og prýði
iega aðhlynningu um lengri
tíma. Við þö-kkum sveitungum
okkar fljótá og drengilega
hjálp og -otitim ‘öðrum Hún-
vetninguw^p og Skagfirðing-
um, fólki búeettu í Reykjavík
og á Akureyri og víðsvegar
annarstáðar ,á landihu.
Öllu þessu góða fólki, bæði
einstaklingum og félögum, nær
og fjær, sendum við hugheilar
kveðjur og hjartáns þakklæti
fyrir höfðinglegar gjafir og
hlýjan bróðurhug. Við óskum
því allra heilla og biðju.m guð
að blessa framtíð þess.
Kambakoti; 5. desember 1949.
Sveinfríður Jónsdóttir
: - Ólaf ur' Ölafssöh.
ms
iðalstiinssðnar
Framhald af 7. síðu.
unni í verzlun og viðskiptum
— flokkurinn, sem í nýlóknum
Alþiugiskosningum. . storjók-
fylgi sitt. á skrafi um gagn
gera stefá'úbreytingu x fjárhags
og viðskiptamá,limiun — á
hreystiyrðuhá- ufti harðvítuga
baráttu gegn okraraváldinu og
verzlunarspilling.unni — har.n
virðist nú faha sér-'furðú hægt,
í þessum efnum, og u.na þ’/i
ótrúlega vel, að kosningasigur
hans-hefur snúizt/upp I algera
valdátöku ókráíáhóa.' seth hanh
þóttist ætla.;. að leggja að
veíli.
,Því „vinstra“ samstarfi,
sem nú er nauðsynlegra e-n
nokkru sinni fýrr, til þesa- að
leysa viðfangsefni framleiðslu
og viðskipta. i saxnræmi vtð
hagsmuni þjóðarheildarinnar —
og samkvæipt hihni mikíu. og
vaxándi framleiðslúgétú'" þjóð-
innar — verður þessvegna ekki
korriið frám', hexna fólkið, sem
faiið hefur þessum flokkum
umboð s itt, skapi sjálft þá
vinstri fylkihgu, m geri eitt
af tvennu:" Beygi forýstumenn
þsssara; flokka .til hlýðni við
vilja og óskir hins vinnandi
fólks til sjávar pg sveita eða;
vilti þeim úr vegi ellá!
FRAMHÁLDSSAGA:.
! BRODARHRINGURINN

Mé

1 5
■
EFTIK
Mignon (G. Eherhart S
45. DAGUK
ellefu, og sagðist ekki mundi koma aftur, en
kvaðst senda eftir fötuhuffl' daginn eftir. Eg lok
aði og fór að hátta. Um það bil klukkustund síð-
ar komu þau Buff Scott, frú Chatonier og Stuart
Westover og sögðu mér, að Yarrow dómar'i hefði
verið myrtur.“
Willy. fletti blaði. Catherine hlustaði með eft-
irtekt. Hún horfði á hvítu sandalana sína; eng-
inn dráttur hreyfðist í andlitinu. „Haltu áfram“,
sagði Picot stuttaralega. Willy byrjaði enn að
lesa: „Eg sá Lewis ekki eftir þetta. Eg af-
henti Buff Scott byssu, sem var í liúsinu; hann
notaði símann til þess að biðja um aðstoð; Síðán
fóru karlmennimir og sögðust ætla n.iður að
skútunni aftur. Eg fór út um bákdyraar og rak-
leitt til stóra hússins.
„Látum svo vera. En.svo spurði ég yður, frú
Sedley, hvers vegna þér hafið farið að heiman“.
„Ó, já“, Catherine leit upp og horfði á Willy.
„Eg fór af því að ég var hrædd við Lewis“.
„Datt yður strax í hug, að hann' hefði myrt
Yarrow dómara?“
„Mér datt strax í hug —“ tók Catherine txl
máls, en þagnaði aftur. „En ég.var ekki viss“,.
sagði hún síðan við'Picot. „Eg var bara hrædd
og vildi seegja Eric frá þessu.
Willy lét blýántinn dansa eftir blaðinu. Picct
mæiti: „En þér kváðust vera. hrædd við Lewis“.
„Æ, já. Eg var það. Reglulega hrædd“.
„Þér gáfuð í skyn við réttarhaldið, að sex
ára vera Lewis í betrunarhúsinu hefði gert hann
bitran í luiid“, sagði Picot.
„Já, auðvitað“, sagði Catherine, og fögru
gráu auguxi stækkuðu.
„Hafði þetta nokkur áhrif á framburð yðar?“
Catherine leit enn á fótinn á sér; svo sagði
bún við Willy: „Eg var hrædd unx að Lewis
hefði drepið dómarann,- af því að hann hafði
fengið hann dæmdan“. Hún þagnaði andartak,
snerí sér síðan að Picot og sagði: „Er þetta
rétt?“
Picot leit dimmum augum á Willy og sagði
„Þú þarft ekki að skrifa þetta síðasta11. Willy
hætti að skrifa. „Jæja þá, frú Sedley, viljið
þér skrifa undir framburð yðar?“
„Já auðvitað“/
; „Rétt er það. Eg ætla þá að láta vélrita hann
og svo getið þér skrifað undir. Það er ekki
meira. Þakka yður fyrír. Jæja, frú Chatonier.
Gerið svo vel að fá yður sæti‘r.
Catherine geklt út, fögur og txguleg í fasi
Róní tók sæti hennar full eftirvæatingar.
Það var þögn á meðflíB Pidpt var að drekká
kaifið. Jilly ogKteaJxn'Svertingina færðu sig nær
dyrunum. Willy yddi blýanta síná og bjó sig
undir -að skrifa. Dyrunum var lokað. Nú voru
ekki aðrir inni en hún, Picot og hraðritarinn.
af
eiginmanns
byggju að
Hitamolla var í stofunni. Ugian á hiilunni
þeim homauga.
Picot lagði frá sér bollann, ræskti sig og
stundi. Síðan byrjaði hann. Viidi hún gera
svo vel að skýra nákvæmlega frá atburðum
gærdagsins, einkum öllu sem við kom Henry
Yarrow dómara.
Hún gerði svo. Yarrow dómari hafði veiúð
fjarverandi; hún liafði ekki séð hann fyrr en
klukkan fimm eða hálfsex sxðdegis.
„Töluðuð þér við hann þá?“
„Já.“
„Um hvað ?“
Willy hamaðist að skrifa.
„Við ræddum um erfðaskrá
míns,“ sagði Róní. „Hann hafði í
semja erfðaskrá og arfleiða mig að eignxun sín-
um, en Yarrow dómari var því mótfallinn.“
„Hvers vegna?“
Hann vissi það. „Herra Picot“, sagði hun .hisp-
urslaust. „Eg veit að Mimi heyrði allt sem okk-
ur fór á-milli, og hún hefur þegar sagt yður það.
Yari’ow dómari var andvígur því að Eric gerði
nýja erfðaskrá. Mér var allséndis ókunnugt um
erfðaskrána. Það sem Yarrow dóámári ságði um
tilgang minn var ósatt með öllú. Eg hef sahnar-
lega ekki —“ Henni datt dómarinh í hhg, þar
sem hann lá á káetugólfinu, og hún Varð að
berða upp -hugann. Eg hefði ekki getað myrt
hann. Eg hafði enga ástæðu til Joess.“
„Það hefur enginn sagt, að þér hafið gei’t
það,“ sagði Picot. Brúnu augun sýpdust dreym-
andi Hann strauk um fyrirferðarmikla hökuna.
„Anr.ars er um mikla fjármuni að ræða. Hjóna-
band yðar kom fólki hér á óvart — mjög skyndi
lega. Allir vissu að Eric Chatonier hafði verið
heilsulaus í mörg ár — sennilegt að hann dæi
þá og þegar —“
Róní sper.nti greipar fast og sagði: „Eg er
reiðubúin að svara, ef þér hafið einhvers að
spyrja,“
Það hafði hann. Hundruð spurninga, fannst
Róní, þegar hann spurði og spurði í þaula, end-
urtók, tók stökk til baka og yfirfór að nýju það
sem búið var. Réttarhaldið hafði ekki verið neitt
í samanburði við þetta. Henni fór að skiljast það
sem hún hafði ekki vitað fyrr, að aðalstarf lög-
regíunnar færi fram að tjaldabaki. Þar voru
staðreyndirnar athugaðar með þolinmæði og
gaumgæfni. Smámunir, sem virðast ómerkilegir
fyrst í stað geta orðið mikilVægir áður en lýk-
ur. Hann byrjaði á morgninum; hxin minntist
þess að Eric hafði beðið hana að nefna ekki bréf-
xð, sem hann hafði sent dómaranum, og hún
-ýlýPPtiÍ .fþriíxnj í skútuna; það var ákvörðun,: sem
var tekin í skyndi, e. t. v. 'ekki hyggiteg, en þó
... þtherkileg. j •
Hann greip fram í fyrir henni til þess að
DAVÍÐ