Þjóðviljinn - 24.12.1949, Blaðsíða 30

30
Þ JÖÐVIL JINN
Jólin 1949
ásamt gildum vírstreng sem borinn er upp fyrir eyrina.
Mokað frá hjólunum, vírinn festur um jarðfastan stein,
spilið á bíl Ingimars sett í gang, ýtt á bílinn. Vírinn sleppur
af steininum. Honum er fest bctur, reynt á nýjan leik. Eftir
nokkra stund er bíllinn kominn á ,,fast“ land. Nú er vírn-
um fest á hinn bílinn og bíllinn, sem kominn er á ,,fast“ lát-
inn draga binn þangað líka. Þá cr aðcins einn eftir. Hann
stöðvast úti í ánni. ,,Stormsvéitin“ veður af stað með vírinn,
síðan cr strandaði bíllinn dreginn af stað og fer aftur í gang.
Orsök stöðvunarinnar aðeins sú, að vatn bafði komizt í
,,pústslönguna“. Við komum að ánni kl. 3,15 nú er hún
um 4.45.-----------
Bíðum annars við. Það væri illa farið, ef þið sem kunnið
að lesa þetta, hefðuð fengið þá hugmynd, að þessi leið væri
fær í hvaða sæmilegum bíl sem er. Svo er ekki. Því valda
árnar — og ekkert nema árnar. Milli þeirra er leiðin um
greiðfærar melöldur, er myndu á skömmum tíma troðast í
allgóðan veg. Bílarnir sem fluttu okkur voru óvenjuháir og
með drifi á öllum lijólum. Það voru mjög stór vörubíll, 11
manna bíll og 16 manna bíll, fyrrverandi herbílar, gerðir
fyrir mikið slark. Þetta ber þó ekki að skilja svo að ég sé að
telja kjark úr neinum að fara þessa leið, bendi aðeiny á að
hyggilegra er vel heiman að búast. Landið þarna er gróður-
laus melauðn — og langt að þramma til byggða.
Hið breiða og hið þrönga hiið
Enn hallar öllum vötnum til Skagafjarðar, en héðan á
leiðin að vera greið til Eyjafjarðar. Jökulsá eystri að baki.
Það eru því sigurglaðir menn, scm aka af stað suðaustur
Langahrygg. Suður á hryggbrúninni er staðnæmzt. Til
suðurs opnast mikið og breitt hlið: Sprengisandur; lciðin til
Suðurlands milli Hofsjökuls og Fungnafellsjökuls. fungna-
fcllsjökul og Vatnajökul ber saman, þar cr aðeins að sjá
einn samfelldan jökul. Þctta vcldur jafnvel deilum um það
hvort nokkur Tungnafellsjökull sé til, eða hvort Vonar-
skarð sé horfið. Þess virðist harla lítil,,,von“ héðan að sjá, að
þar sé annað en jökull. Við austurbrún Hofsjökuls rfs Klakk-
ur, svartur á svip, og horfir austur um Sprengisand. Eg
minnist þess vart að hafa ckið brattari leið en brekkuna niður
af Langahrygg. Síðan ekur Guðmundur Iangan veg um slétt-
ar sandöldurnar suður mcð jöklinuin. Hann cr ósár á að
lcggja lykkju á lcið sína, samferðamönnunum til ánægju.
Síðan er snúíð við og stefnt sunnan við Laugafcllshnjúk. Nú
er hér sólskin, kyrrð og blíða, en steinarnir á sandinum efu
sorfnir og slípaðir að sunnanverðu: það gefur áþreifanlegá
til kynna að enginn muni öfundsverður af því að vera hér í
sandbyl, þcgar veðrið er í sínum versta ham. Skammt frá
Laugafellshnjúknum er eggsléttur melur á stóru svæði. Sam-
ferðamennirnir bregða á leik, stíga nöfn sín í sandinn.
Hoppa margir samtímis á öðrum fæti. Var það mikil
skemmtun.
Laugafell
Náttstaður er ákveðinn í Laugafelli, skála Ferðafélags
Akureyrar. Jökulkvíslin er lítil þarna suður á söndunum og
brátt komum við að Laugakvíslinni, er rennur austan við
Laugafbllið. Niður með henni reynist ógreið leið, svo Guð-
mundur gerir sér lítið fyrir og ekur beint upp á háfellið.
Undantekningarlaust erum við honum þakklátir fyrir.
Héðan cr góð útsýn austur, suður og vcstur til jöklanna
og yfir Sprengisand. Klukkan er um 8 að kvöldi; sólin að
bjóða góða nótt, dvelur þó enn um stund hjá Hofsjökli.
Landið blasir við, rokkið, dimmblátt, fölblátt, brunt, cir-
rautt, fölrautt, bleikt, gullið, silfurbjart, hvítt.
Elds í baugum ættland skín,
elfartaug og svelli.
Blasir augum yndissýn
ofan af Laugafelli.
Það var Hallgrímur Jónasson cr þannig kvað.
Tekið var að kólna og nú ekið niður fellið, yfir kvíslina,
en á norðurbakkanum er Laugafell, skáli Ferðafélags Akur-'
e)'rar í gróinni brekku, við nokkrar heitar uppsprettur. Enn
hefur F. A. ekki haft fjárráð til að setja rúm í skálann, en
um það fæst cnginn. Þetta cr kærkominn náttstaður. Ljós
cru tendruð, kveikt á prímusum, setzt að snæðingi. Svo er
gengið út í kalt kveldhúmið og horft yfir öræfin í glærri
dularbirtu tunglsins. Nokkrir hlýða fyrirlestri um stjörnu-
fræði. Aðrir hlusta á andardrátt öræfakyrrðarinnar. Loks eru
allir farnir að sofa.
Vafnahjallavegur
Laugardagsmorgunninn 10. se'ptember. Sólskin og sindr-
andi héla. Fararstjórinn lcikur við hvcrn sinn fingur. Er scm