Þjóðviljinn - 24.12.1949, Qupperneq 32

þjóðviljinn
lálin 1949
32
gcrður greiðfær stórum bílum cins og við vorum með. (}tpp-
ar fara frá Akureyri til Laugafells á 5—6 klst.) Laugafells-
skálinn var reistur sumarið 1948. Þar geta gist 30—40
manns. Það er ætlunin aS hita hann upp meS vatni úr laug-
unúm. ÞaS er undir áhuga og örlæti Akureyringa komiS
hvenær hann verSur fullgerSur.
Sankfi-Péfur oy barmur glöfunarinnar
UrSarvötn liggja kyrr og glampandi, stórgrýtiS speglar
sig í fleti þeirra — og loks eru þau aS halci. Enn líSur þó
góður tími þar til við stöndum við Sankti-Pétur, vörðuna
víéfrægu, sem sagt er að Bjarni Thorarensen hafi látiS reisa
og gefið nafn. ÞaS var einmitt Bjarni Thorarensen er íyrstur
manna lét ryðja fjallvegi á lslandi. Þetta er rnikil varða er
stendur á dalbrúninni. ÞaSan sér langt út eftir EyjafjarSar-
dalnum. Hallgrímur Jónasson ávarpar þann aldraða í
ljóðum:
Meir en himna hlið og tún
heiðaauðnir metur.
Stendur einn við efstu brún
aldinn Sankti-Pétur.
Ýmislegt var unnt að gera,
— eins og að laga veginn betur —
fyrst þú annars vildir vera
á verði hérna, Sankti-Pétur.
LjóðkveSja þessi er slcráð á blað og smeygt í hrosslegg sem
stungiS er í innyfli postulans. Svo er haldið niður Hafrár-
dalinn. ÞaS er brött leið, að miklu leyti um leir- og moldar-
börð. ÞaS er betra að bílstjórar þessara þungu bíla misreikni
sig ekki. Þeir gera það hcldur ekki og allt gengur vel — unz
komiS er fram á brún sjálfs Eyjafjarðardalsins. Þar er ein
beygjan svo kröpp að engin leið er að svo langir bílar sem
þessir geti náð henni. ÞaS er ,,lagt á“ þá sem frekast er unnt,
ýtt og stritað. ÞaS er einkum 16-manna bíllinn hans Ingi-
mars sem kemur út angistar- og erfiðissvitanum — á þeim
sem enn eru eftir og hafa ekki fyrir löngu labbað á undan.
Þessi beygja á veginum mun vera í 400 metra hæð. Fyrir
neðan er snarbrött brekka alla leið niður í a. Þegar framhjól-
in eru rétt á vegbrúninni stöðvar Ingimar bilinn. Svo er
honum ýtt og tosað, þaS er ýtt, stuniS og streytzt, um
skeið er annað framhjólið alveg aS sleppa fram af brúninni
— skyldum við allir verða undir honum, þegar hann veltur?
.... Nei, það er gengiS á hjólið meS góðu og illu, loks tekst
að snúa því inn á veginn, sjálfur er Ingimar í bílnum og
„leggur á“, ofurhægt sígur bíllinn áfram, tekst það? veltur
hann? Nokkur „spennandi" augnablik, svo stendur hann
réttur á veginum. ÞaS hefur tekizt!
Þessi beygja er í um 400 m.
hæð. Framan viS hjólin er
snarbrött brekka alla leið nið-
ur í á. „Það er gengið á hjólið
með illu og góðu .... tekst
það? Veltur hann? ...“ Fram-
undan sér í austurbrún Eyja-
fjarðardalsins.