Þjóðviljinn - 24.12.1949, Blaðsíða 44

Þ JÓÐVIL JINN
r'" —
/
Jerúsalem er skipt milli ísraelsmanna og Araba, sem báðir
hafna tillögum um að sctja borgina uiulir alþj»ð.'x!.jórn. Ilér
á myndinni sést eini vegurinn upp á Síonsbœð, sem ísraels-
menn ráða yfir. Efst á hæöinni cr gröf Davíös konangs. •
sinn, eSa þykist hafa lokið crindi sínu við þessa vorköldu
jörð. Fyrr en varir hefur hann tjörnina að baki scr, bæinn,
irúnið og lækinn, móabríkina og lyngholtið, en þvínæst
hækkar hann flugið skyndilega og svííut skáhallt að eggj-
Jólin 1949 . .
-------------- '0
um fjallsins yfir Draugaklettum. Andartaksstund ber hann
við himin, þar sem hann líður yfir hvassar tindóttar eggj-
arnar líkt og dökkur flóki, en síðan er hann horfinn úr
augsýn. r
Bræðurnir standa þöglir á varptanganum og stara á brún
fjallsins yfir Draugaklettum, þar sem fuglinn hvarf;' cn
þegar þeir eru loks orðnir úrkula vonar urn að hann komi
aftur, líta þeir kringum sig eins og þeir séu að vakna áf ann-
arlegum draumi. Birtan virðist hafa breytzt, skýin á himn-
inum eru ívið blædekkri en áður; og hæglátt kvoldkúl
hefur allt í einu brotið skuggsjá tjarnarinnar, þar sem álfta-
hjónin synda fast upp við unga sína og sveigja hálsinn
styggðarlega. Vestur í brokmýrinni styðst faðir þeirra, enn ‘
við orfið, en móðir þeirra er farin að slá skammt frá þurr-
lendisrimanum. Hundurinn Snati situr hjá hvítvoðungnum
ogþegir.
Hváðan kom þessi fugl? Hann sveif yfir jörðinni eins
og hann ætti hana, módökkur að lit, með mikinn gogg
°g úlfgrátt í bringu og stéli. Þegar hann hvarf bak við
eggjarnar yfir Draugaklettum varð al.lt tómlegt og hljótt.
cins og hann hefði skilið eftir þungan skugga eða hrifið
brott með sér ósýnilega hulu af ásýnd himins og jarðar.
Jafnvel presturinn niðri í vatninu er gleymdur.
Heyrðu Bjöggi, segir Þorsteinn, veiztu hvað þcssi fugl
heitir?
Bróðir hans lítur á fjallið og verður aftur íbygginn á svip
eins og hann búi yfir nýstárlegum tíðindum. Já, segir hánn
eftir drykklanga stund, ég veit það, Steini.
Hvað heitir hann? -'dfl'l.fei - j!
Þetta var ekki fugl, drengur. Þetta var andi.-
Ha?
Þetta var amma hans Kristjáns gamla í Hamarssdi!
Áður en Þorsteinn fær tóm til að svara honum er kytrðin
rofin að nýju, því að hundurinn Snati tekur að gelta, þar
sem hann situr keikur á þurrlendisrimanum og gætir hvít-
voðungsins. Hann geltir öðruvísi en áður, rekur upp noþkur
bofs í senn, meinhæg og kurteisleg, eins og hann telji að
vísu réttara að vekja athygli húsbænda sinna á því sem
hann scr, en vilji þó ekki gcra það með neinum ofstopa.
Bræðurnir líta spurnaraugum hvor á annan. Það cm
áhöld um livort þetta cr heldur gestapolki cða góðviðrisræll.
3.
Þegar bóndinn hefur sveiflað orfinu um hrjð og skárað
rauðleita kelduna fyrir framan sig, réttir hann úr sér og
ávarpar konu stna
Hver er að koma þarna, Herdts?
Eg held það sé hún Sigga litla í Hamarsseli, svarar konah.
Nú já, segir bóndinn áhugalausum rómi og fcr að brýna.