Þjóðviljinn - 28.04.1950, Blaðsíða 3
t’östudagur 28. apríl 1950.
ÞJÖÐVILJINN
$
ÍÞRÓTTIR
RITSTJÓRI: FRÍMANN HELGASON
'■ Badmintonmótið í Stykkishólmi:
Almenn þátttaka Hólmverja og
nndraverðar framfarir í þessari
íþréttagrein
Nokkur minningarorð um
Björgu Grímsdóttur
Sem kunnugt er fór
annað landsmót í badminton
fram í Stykkishólmi um pásk-
ana. 1 tilefni af þessu bað
íþróttasíðan einn keppandann,
Einar Jómsson, fyrrverandi
Islandsmeistara í einliðaleik
Hert á eftirSiti
með hnefaleika-
mönnurn
! Frá New York kemur ný-
lega sú frétt að það hafi sett
Mokkurn ugg að mönnum þar
vestra af því hve margir hnefal.
menn hafi látizt undanfarið af
yöldum hnefaleika. Þetta hefur
it,
orðið til þess að opinberir að-
ilar hafa hótað að banna at-
vinnuhnefaleikakeppni, ef
ekki verði gerðar ráðstafanir
til verndar hnefaleikamönnum
Það sem sérstaklega hefur kom
ið af stað þessum hótunum
Cr lát hnefaleikamannsdns
Laverne Roach.
, Hann virtist heill er leik
lauk, og var mótherjanum
dæmdur isigur „tekniskt k. a“,
en hann svimaði á leið til bún
ingsherbergisins, og leggst á
Sjúkrahús daginn eftir.
löeiðsli á heiia var dánaror-
^ökin. Nú hafa verið samdar
ifeglur þar sem engin hnefa-
lleikamaður má keppa nema
íhann hafi undirgengizt hárná-
(kvæma læknisskoðun.. Á keppn
I -
isstað skal vera læknisher-
»
íbergi með fullkomnum áhöld-
njm. Keppendur eru skyldir að
Ipita iskoða sig 5 dögum fyrir
Keppni, og svo um leið og
[þeir eru vigtaðir fyrir keppni.
lí'innist veilur er þeim ófrá-
víkjanlega neitað um keppnis-
Jeyfi.
Þá er ákvæði um að tapi
hnefaleikamaður 6 leikjum í
j)þö verði hann að ganga und-
sérstaka athugun, og að
}jjver einstakur hnefaleikamað-
fiir verði auk þess að láta
ejkoða sig 1. júní árlega.
I Menn vona að þessar ráð-
atafanir verði til þess að
liindra hnefaleikamenn í að
Iteppa nema þeir séu í fullkom
Ínni þjálfun.
karla, að segja svolítið frá
móti þessu, og er frásögn hans
á þe&sa leið:
Mót þetta fór fram með meiri
glæsibrag og íþróttamennsku
en ég hef nokkurntíma áður til
þekkt. Sjálf setning mótsins
var með þeim hátíðarblæ, að
allir viðstaddir hrifust með.
Lúðrasveit staðarins lék göngu
lag er keppendur gengu undir
fána inn í íþróttasalinn í hinu
nýja íþróttahúsi þorpsins og
röðuðu sér þar upp í hálfhring,
síðan var leikinn þjóðsöngurinn.
Benedikt Waage forseti Í.S.Í.
setti svo mótið með stuttri en
snjallri ræðu. Allur undirbún-
ingur mótsins var með þeirri
nákvæmni og með þeim ágæt-
um að óvenjulegt mtm vera.
Hafa Hólmv. lagt allan metnað
sinn í að gera þetta fyrsta
landsmót þar í byggð svo vel
úr garði að U.M.F. Snæfell og
Stykkijhólmi væri sómi að, og
það tókst í einu og öllu.
Keppendur i móti þessu voru
alls 21 frá 4 félögum eða 8 frá
Tennis og Badmintonfél. Rvík-
ur, 7 úr U.M.F. Snæfelli, 4 úr
Í.R. og 2- frá Í.B. Akureyrar.
Það er næsta undravert hve
miklum framförum þeir Hólm-
verjar hafa tekið á þessum
þrem árum sem þeir hafa iðk-
að badminton. 1 einll. eru þeir
mjög sterkir eins og sjá má af
því að í þeirri keppni eru fjór-
ir úr Snæfelli í undanúrslitum.
Það var líka stúlka úr Snæ-
felli sem vann einliðaleik
kvenna. í tvíkeppni töpuðu
þeir aftur á móti, sem stafaði
af slæmum staðsetningum. Þar
voru Reykvíkingarnir betri ogj
Urðu meistarar í tvíkeppni
karla og kvenna, og sveita-
keppni. Akureyringarnir tveir
unnu einn tvíliðaleik af þeim
Hólmverjum en töpuðu einliða-
leikjum sínum.
Yfirdómari mótsins var Guð
jón Einarsson. Annars dæmdu
Reykvíkingar þegar Hólmverj-
ar áttust við en Snæfellsmenn
þegar utanbæjarmenn áttust
við, en Guðjón þegar Reykvík-
ingar kepptu við menn utan
Rvíkur.
Eg get ekki stilit mig um
að láta þess sérstaklega getið
hve íþróttaan'dinn var góður á
móti þessu. Þar var barizt af
fullkominni hörku, en að leik
loknum mátti ekki á svip sjá
hvor sigrað hafði eða tapað,
þar voru allir eins og bræður
og systur, glöð í íþrótt sinni —
Mér var tjáð að þeir í Snæfelli
hefðu getað teflt fram mun
fleiri keppendum, en ekki
gert það til að tefja ekki mót-
ið. Þetta gefur til kynna þann
fjölda sem þegar hefur náð
góðum árangri þar. Eg sá t.d.
unga drengi um 15 ára leika
með þvílíku viti og leikni að
margir fullorðnir mættu vel við
una. Ástæðan til þess mun sú
að allt fólkið hrífst með í leikn
um, kynnir sér reglur hans og
eðli. Meira að segja prestur-
inn leikur með eldlegum áhuga
þótt ekki vanti hann nema eitt
ár uppá sextugt!
Þess má lijca geta að einn
kvenkeppandinn er fjögra
barna móðir! Ætla mætti að
þarna hefði. verið sérfræðingur
kennari, en því er ekki að
heilsa Enginn slíkur hefur ver-
ið þar, en þar er mikið lesið
um leikinn og leikmenn reyna
með kostgæfni að færa sér það
í nyt, enda hafa þeir Hólmverj-
ar sérlega góða aðstöðu til
æfinga,
Á páskadag bauð hrepps-
nefnd Stykkishólms öllum kepp
endum til miðdegisverðar og
veitti af rausn mikilli. Voru
þar einnig komnir þingmaður
kjördæmisins, kaupfélagsstjóri
og fleira stórmenni. Voru þar
ræður haldnar við góðar und-
irtektir og fór hófið hið bezta
íþróttasíðan átti stutt viðtal
við Þorstein Hjálmarsson þjálf-
ara og ferðafélaga Péturs Krist
jánssonar á unglingasundmótið,
sem sagt hefur verið frá hér
á íþróttasiðunni. Þorsteinn hef-
ur um langt skeið verið þjálf-
ari Ármanns og náð þar miklum
árangri og er skemmst að minn
ast siðasta meistaramóts þar
sem Ármann átti eins marga
meistara og öll hin félögin, sem
þátt tóku í mótinu. Árangur
Péturs má líka vissulega skrif-
ast á reikning Þorsteins. Allt
þetta starf hefur hann innt af
höndum án. nokkurra launa,
Fyrir um það bil 2 ár-
um frétti ég að Björg Gríms-
dóttir frá Garði í Kelduhverfi
væri flutt til Reykjavíkur,
nokkru seinna var mér flutt
kveðja frá henni, og það um
leið að hún vonaðist til þes> að
ég heimsækti sig einhvern-
tíma. Jú sannarlega ætlaði cg
að heimsækja hana, en tíminn
leið og það dróst að fram-
kvæma þá fyrirætlun. Sá sem
kominn er á minn aldur hugs-
ar sig tvisvar um áður en hann
leggur af stað í ferðalag. Svo
er það kvöld eitt fyrir fáum
dögum að útvarpið flytur til-
kynningu um jarðarför hennar.
DÁIN. Svona fór það, ég sá
aldrei aftur svipinn hennar og
það fór að streyma fíam í
huga minn ýmislegt frá löngu
liðnum samverustundum okkar,
kynni mín af henni voru með
dálítið öðrum hætti en gerist
og gengur, því hún hafði meiri
andlega yfirburði og innsýn í
mannlífið en flestir aðrir sem
ég hefi kynnzt. Aldrei hafa
orð nokkurrar vandalauirrar
manneskju fest eins djúpar
rætur hjá mér og orð hennar.
Eg held hún hafi hlotið að búa
yfir miklum lcennarahæfileik-
um, mér fannst æfinlega vera
hægt að læra eitthvað af því
sem hún sagði. Mér er sérstak-
lega minnisstætt eitt er hún
sagði við mig.
Eg var þá krakki innan við
fermingu, en hún nokkru eldri.
Kvennablaðið „Framsókn",
sem gefið var út á Seyðis-
firði, var þá að hefja göngu
sína, ég hafði lesið fyrsta
blaðið, en hún var ekki farin
að sjá það, og er fundum okk-
ar bar iraman næst á eftir,
spurði hún mig hvernig mér
hefði líkað það. Eg barnið
hafði auðvitað ekkert vit á
þessu, en vildi sýnast vitur og
svaraði með orðum fullorðna
fólksins sem ég hafði heyrt
fleygt fram í fljótfærni: „Eg
held það sé ekkert í það var-
nema þeirrg er sannur áhuga-
maður hlýtur er hann finnur
að árangur hefur orðið af starfi
sínu, en þar hefur hann og
félag hans ríkulega uppskorið.
Þorsteinn hafði frá mörgu að
segja úr för þeirra félaga, en
því miður er ekki rúm fyrir
það allt hér. Það helzta sem
honum lá á hjarta var á þessa
leið: — Það er bezt að segja
það strax að sundlag Péturs
var bezt þeirra drengja er
þarna syntu. Þetta var líka
dómur kunnáttumanna þar.
Ennþá er viðbragð Péturs ekki
Framhald á 7. síðu.
ið“. Hún þagði andartak en
sagði síðan. „Ætli það hefði
orðið betra ef VIÐ hefðum
gefið það út“. Mig setti hljóða
og nú fann ég að svar mitt
hafði verið altof sjálfbirgings*-
legt, að kasta þannig fram
annarra sleggjudómum sem al-
gildum sannleika. Síðan hef-
ur þetta svar hennar ávallt
komið mér í hug er ég hefi
ætlað að leggja dóm á annarra
verk, þau sem mér hefur ekki
líkað. „Ætli það hefði orðið
betra ef ég hefði gert það.“
Svo var það í annað sinn,
hún hafði nýlega lesið bók
sem ég hafði ekki séð, og cg
spyr hvernig henni hafi þótt
hún. Hún sagðist ekkert geta
um það sagt, því hún viti eig-
inlega ekki hvað, MEINT sé
með henni. Svona hafði ég al-
drei litið á málin, ég hafði
aldrei reynt að skilja höfund-
inn, bara lesið mér til skemmt-
unar. Eftir þetta fór ég að líta
öðrum augum á bækur, fór nú
að reyna að skilja hvað fyrir
höfundinum vekti. Af þessu
tagi var svo margt sem hún
sagði. Eg veit ekki hvort' hún
hefur vitað um það sjálf að
hún var alltaf að kenna og
fræða, og opna manni útsýn
inná áður óþekkt svið, hún
átti svo mikla andlega auð-
legð og miðlaði öðrum óspart
þar af.
Björg var djúpgáfuð kona,
en hún naut sín aldrei fyllilega
vegna erfiðra lífskjara, og svo
var heilsan aldrei sterk. Hún
var alltof fíngerð til að ganga
í gegnum þann vítiseld sem
vaða verður á jörðu hér, og
sárast brennur á þeim L'cm
réttlætisþrána eiga heitasta.
Mér fannst hún vera eins og
fíngerð fögur jurt, sem búa,
ætti í blómagarði beint mót
sól, þar sem kaldvindar mis-
skilnings og hleypidóma mæðu
ekki að lúka um hana.
Hún var mikill mannþekkj-
ari, það var eins og hún gæti
lesið mann ofaní kjölinn með
gráu greindarlegu augunum
sínum, sem höfðu svo mikið
aðdráttarafl, og voru full af
góðvild og hjartahlýju, þeirri
gegnumlýsingu kveið maður
aldrei.
Þá er mér minniistætt hve
afburðavel hún sagði frá, þar
var snilld hennar svo mikil að
unun var á að hlýða, og hvað
hún skrifaði skemmtileg bréf,
Eg geymi alltaf nokkur bréf
frá henni sem ég tími ekki að
brenna. Hún var líka með af-
brigðum vel verki farin, reglu-
lega listfeng í höndunum, og
var þó fötluð frá fæðingu,
hana vantaði 3 fingur á vinstrí
höndina.
Svo kveð ég þig fænka mín
og vinkona, og þakka þér allt
það góða og göfuga sem ég
var svo lánssöm að fá að
þekkja hjá þér.
Blessuð sé minning þín.
Slgríður Björnsdóttlr
fram, og vil cg hér við bæta,
Framhald á 7. síðu.
„Hafði betra sundlasf en
keppinautar hans44
— segir P&rsteinn Hpíimnr.ss.