Þjóðviljinn - 28.04.1950, Qupperneq 6

/
6
ÞJÓÐVILJINN
Föstudagur 28. apríl 1950.
Gangstermorð í Kansas
Citg Hríta húsið
j^JTORBORGUM Bandarikj-
anna hefur löngum verið
stjórnað af órjúfandi og inni-
legu bandalagi stjórnmála-
manna og glæpamanna með
hin háleitustu fjárplógssjónar-
mið fyrir augum einsog vera
ber í þvi landi sem telst óðal
hins frjálsa framtaks. Glæpa-
mennirnir þurfa að koma
sér vel við yfirvöldin til aö
vera látnir í friði af þeim með
spilavíti sín, hóruhús, brugg og
annan gróðavænlegan en að
nafninu til ólögl atvinnurekstur -
Stjórnmálamennirnir þurfa á
hinn bóginn á mútfé frá glæpap
mönnunum að halda til að
múta háttvirtum kjósendum, og
leigumorðingjar eru ómissandi^
fyrir þá til að geta sýnt þeim
kjósendum í tvo heimana, sem
kynnu að vera svo ógætnir að
gleyma því á kjördag, að þeir
voru búnir að selja atkvæði]
sitt. Úr þessum jarðvegi glæpa]
og spillingar eru sprottnar hin-
ar frægu „atkvæðavélar," sem
á kjördag geta tryggt hverjum
þeim frambjóðanda, sem hæzt
býður margfaldan meirihluta
atkvæða úr yfirráðasvæðum sín
um, oftast mörg hundruð þús-
und manna borg eða borgar-
hverfi.
g^AKSAS City í Missouriríki
hefur löngum verið ein af
gróðrarstium atkvæðavélanna.
Þar réði lengi ríkjum Tom
nokkur Pendergast, sem studdi
Harry Truman núverandi
Bandaríkjaforseta fyrstu skref-
in á stjórnmálabrautinni. Loks
fór Tom í tugthúsið og þá
skiptu undirforingjar hans
Kansas City á milli sín. Einn
þeirra var Charlie Binaggio.
Hann réði yfir 30.000 atkvæðum
og gortaði af því, að hann
hefði 40 þingmenn á ríkisþingi
Missouri í vasa sínum og að
Porrest Smith ríkisstjóri ætti
sér að þakka að hann komst
að. Árið 1946 þurfti Harry Tru
man að losna við óvin sinn
og flokksbróður, Slaugther að
nafni, af þingi og Binaggio
sá um að hann féll í prófkosn-
ingu demókrata. Að vísu voru
67 aðstoðarmenn Binaggio á-
kærðir fyrir kosningasvik, en
einhver var svo hugulsamur, að
sprengja upp peningaslcáp kjör
stjórnarinnar og hafa á brott
með sér sönnunargögnin, svo
að málið féll niður. Binaggio
vanrækti ekki glæpahliðina á
stjórnmálastarfseminni, Hannf
tók úmboðslaun af fjárhættu-
spilurum til að sjá um að lög-
reglan léti þá í friði og notaði
aðstöðu sína til að neyða alla
veitingamenn til að selja bjór-
tegundina Canadian Ace, sem
brugguð er af leyfum glæpa-
fiokks A1 Capone í Chicago.
Keppinautar Binaggio dóu vo-
veiflegum dauðdaga og hann
settist að í heldrimannahverfi
Kansas City.
JgFTIR kosningarnar 1948,
taldi Binaggio sig hafa
komið Smith rikisstjóra að. 1
veizlu í Kansas City fyrir Bill
Boyle, formann flokksstjórnar
demókrata, sat glæpamannafor-
inginn Binaggio andspænis Tru
man Bandaríkjaforseta og milli
McGrath dómsmálaráðherra og
Symington flugmálaráðherra.
Binaggio tók að fyllast ofmetn-
aði. Hann hugðist steypa af
stóli Jim Pendergast frænda
TEBMAN forsett (t.h.) og
Jim Pendergast.
Tom gamla og nánum vini Tru
mans forseta, sem að nafninu
til stjórnar demókrataflokknum
í Kansas City. Átökum Binagg-
io og Pendergast lauk núna á
skírdag. Þá fannst Binaggio
sitja með fjögur kúlugöt á höfð
inu við skrifborð sitt á flokks
skrifstofu demókrata í Fyrsta
hverfi Kansas City andspænis
stórri mynd af Harry Truman.
Á gólfinu lá líkið af Charlie
nokkrum Garotta, aðal leigu-
morðingja Binaggios. Rann-
sókn á morðunum hefur hingað
til engan árangur borið.
gAMA daginn og fréttist um
morðin reis D. Short frá
Missouri upp í fulltrúadeild
Bandaríkjaþings og lýsti af ná-
inni kynningu starfsaðferðum
Jim Pendcrgast, einkavinar
Harry Trumans: „Atkvæðavél
Jim Pendergast", sagði Short
„er ein hin saurugasta, spillt-
asta, ósvífnasta og djöfulleg-
asta atkvæðavél í öllum Banda
ríkjunum. Hún lifir á spilavít-
um og hóruhúsum og hikar
ekki við að fremja morð.“ Síð-
an Binaggio og Jim Pender-
gast tóku að elda grátt silfur
hafa 23 pólitísk, morð verið
framin í Kansas City. Fyrir
prófkosninguna um frambjóð-
anda demókrata við þingkosn-
arnar í haust studdi Binagg-
io mann að nafni Hennings en
vinirnir Pendergast og Truman
styðja Allyson nokkurn. Morð
Binaggio tryggir Allyson auð-
veldan sigur. Það er varla að
furða, þótt Kingsland Macy full
trúadeildarmanni á Bandaríkja-
Framhald á 7. síðu.

OLIA
og astir
John
Stephen
S t ran 9 e
41. DAGUR.
„Ef til vill,“ sagði hann, „viljið þér tala núna,
herra Gridley Carson, og flýta yður að tala.“
Á leiðinni út talaði Carson við blaðamennina,
sem voru aftur samankomnir á tröppunum.
„Það gæti verið Dimmock," sagði hann með
varúð. „Eg hugsa að það sé hann. Þetta er
dæmalaust andstyggilegt morð. En þið megið
ekki misskilja mig. Eg hef enga löngun til að
fara kringum lögin. Eg hef viðbjóð á morðum
og ég gæti undir engum kringumstæðum hilmað
yfir morðingja. En ég hef neitað að segja lög-
reglunni, hver maðurinn er, sem tilkynnti mér
þetta í gærkvöldi. I fyrsta lagi er ég sannfærður
um að sú manneskja var ekkert viðrið-
in glæpinn. I öðru lagi álít ég að það
fólk, sem gefur okkur upplýsingar eigi skilið
vissa vernd. Meisner fulltrúi kom með þá til-
lögu að ég yrði kallaður fyrir rétt. En ég dreg
enga dul á það, að ég mundi samt ekki verða
við óskum þeirra. Eg er reiðubúinn að fara í
fangelsi fyrir fyrirlitningu á réttinum, ef ég á
ekki á öðru völ.“
Blaðamennirnir skrifuðu í ákafa. Þeir litu á
þetta sem byrjunina á gamaninu. Það átti margt
ekemmtilegt eftir að gerast áður en þetta mál
var til lykta leitt. Barney sat á handriðinu og
horfði á. Það var engin ánægja í svip hans.
Hann hvíslaði að Seaman.
„Honum finnst bara gaman?“
En Seaman hafði gengið óvininum á vald.
„Og hvað um það? Hann hefur rétt fyrir sér.“
Barney flutti sig til á handriðinu. Það var
óþægilegt að sitja á því og hugsanir hans voru
líka óþægilegar.
Þegar Bamey lagði af stað.frá Moreno-húsinu
klukkustundu síðar með filmurnar í töskunni
sinni, úði og grúði af hörkulegum mönnum, sem
voru að yfirheyra leigjenduma, nábúana og leit-
uðu dyrum og dyngjum í nágrenninu að vopni,
eða vitni sem kynni að hafa litið út um glugga
eða gengið um götuna á þeim tíma, sem morðið
var framið Nokkrir menn frá F.B.I. höfðu kom-
ið lögreglunni til hjálpar. Líkið hafði verið af-
hent lækninum til frekari rannsóknar og fötin,
sem fundust í fataskápnmn höfðu verið send á
rannsóknarstofur lögreglunnar. Lýsing á herra
Quinn hafði verið send út á stuttbylgjum og af-
hent blöðunum.
Barney náði tali af Higgins í ganginum, áður
en hann fór.
„Heldurðp að frú Moreno eða þjónustustúlkan
hafi hringt í Carson?“
„Nei,“ sagði Higgins. „María talar með útlend-
um hreim. Og það er gersamlega ómögulegt að
kalla rödd frú Moreno þýða eða rödd mennta-
manneskju."
„Einhver leigjandinn?“
. „Ef til vill. Við ætlum að fara að athuga það.“
! Baméy leit á símann við stigann.
„Er þetta eini síminn í húsinu?“
„Já. Hann er ekkert afsíðis, en það þarf ekki
að skipta neinu máli. Það hefði verið hægt eftir
klukkan tíu að kvöldi. Þegar allir hefðu verið
búnir að loka hjá sér.“
„Hún hefði líka getað hringt annars staðar
að.“
Higgins kinkaði kolli.
„Við höfum sent mann til að grennslast eftir
því í öllum símaklefum í nágrenninu. Hefurðu
dagblað ?“
„Já.“ Barn§y tók blað upp úr vasa sínúm og
horfði á Higgins, meðan hann vafði blautu dag-
blaðinu, sem hann hafði haldið á í hendinni, inn
í þurra blaðið. „Hvað er þetta?“
Higgins leit á hann.
Eftir stundarkorn sagði hann:
„Komdu. Eg skal sýna þér það.“
„Þeir fóru út úr húsinu, gengu fyrir hornið,
gegnum undirganginn og inn í bakgarðinn.
Higgins benti á öskutunnumar við vegginn.
„Þarna fann ég þetta.“ Hann tók blaðið og
lagði það ofaná miðtunnuna. „Svona. Það er
kvöldblaðið'í gærkvöldi og það er blautt. Svo
að það hefur verið lagt þarna einhvern tínia
milli — hvenær koma þau út?“
„Þau koma út um hálfellefuleytið. En þó ekki
þetta blað,“ sagði Bamey og virti það fyrir sér.
„Þetta er fimm blaðið. Það kemur út um klukkan
hálffimm."
„Einhvern tíma milli hálffimm og — við skul-
um sjá — hálftíu. Öveðrinu lauk nokkru fyrir
tíu.“
„Það stoðar lítið að vita það,“ sagði Barney.
Hann skoðaði blaðið. „Það er rifið.“
„Það steig einhver á það. Einhver sem vildi
ekki láta rekja eftir sig öskuslóð inn í herbergi
Dimmocks."
Barney leit á hann kynlegu augnaráði.
„Eg held það líka. Því skyldi Cronch annast
Dimmoqk í heila viku og myrða hann svo?“ Hann
leit á gluggana fyrir ofan sig. „Heldurðu að ein-
hver hafi séð hann.“
„Það var úrhellisrigning," sagði Higgins. „Og
þrumur. Fólk liggur ekki úti í gluggunum í
þrumuveðri — það er að minnsta kosti ekki al-
gengt.“
Maður kom út úr bakdyrum fyrir aftan þá og
stóð og horfði á þá. Hann var snöggklæddur.
„Eruð þér dyravörðurinn ?“ spurði Higgins.
„Já.“
„Hvenær settuð þér þessar tunnur út?“
„í gærdag.“ Það brá fyrir forvitnisglampa í
útstæðum augunum. „Eruð þið frá lögreglunni ?“
„F.B.I.,“ sagði Higgins.
D av í 3
k * * ; ? u'£ i ■ -- íi