Þjóðviljinn - 31.10.1951, Blaðsíða 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 31. október 1951
26. DAGUR
— og Clyde trúði varla sínum eigin eyrum, þegar hann heyrði
um uppátæki þeirra, sem brutu í bága við allar hugmyndir hans
um velsæmi og voru svo rúddaleg og viðbjóðsleg að honum varð
iilt við tilhugsunina.
„Já, og allt það vatn, sem stelpan á'annari hæð skvetti á
mig þegar ég fór,“ hrópaðFHegglund og hló hjartanlega.
„Og feiti kárlinn á annarri hæð sem kom fram í dyrnar til
að h’orfa á. Munið þið eftir þvi?“ sagði Kinsella hlægjandi. „Hann
hélt víst að það væri eldsvoði éða slagsmál."
„Og svo þú og litla, feita stelpan, Piggý, eða hvað hún nú hét.
Manstu þáð, Ratterer?“ veinaði Shiel og engdist sundur og sam-
ín af hlátri.
„Og Retterer var að kikna í hnjáliðunum þegar hann hélt á
henni. Ha-ha-ha,“ æpti Hegglxmd. „Svo veltust þau niður s'tigann
bæði tvö.“
„Þetta var allt þér að kenna, Hegglund kallaði Higby sem
gekk við hliðina á Kinsella. „Þú gerðir allt vit!aust.“
„Ég var blindfullur," sagði Hegglund í mótmælaskyni. „Það
var þetta rauða samsull sem þau seldu okkur.“
„Ég gleymi aldrei þessum langa mjóa Texasbúa með stóra
yfirskeggið. Munið þið hvemig hann hló?“ bætti. Kinsella við.
„Hann vildi ekki hjálpa þeim að fleygja okkur út.“
„Það var mesta mildi að okkur var ekki öllum fleygt út eða
við settir inn. Þetta var nú meiri nóttin,“ sagði Ratterer.
Clyde var orðinn alveg máttlaus af öllura þessum upplýsing-
um. Hann vissi hvað þær táknuðu.
Og þeir ætluðust til að hann tæki þátt í slíkum athöfnum.
Það var ómögulegt. Hann var ekki þannig gerður. Hvað myndu
íoreldrar hans halda ef þeir heyrðu um þessi ósköp? Og iþó —
Meðan á samtalinu stóð höfðu þeir nálgast ákveðið hús í
dimmu, breiðu stræti, þar sem bílar og vagnar biðu i langri röð.
Og við hornið lengra í burtu stóðu nokkrir menn í hóp og töluðu
saman. Og hinum megin við götuna stóðu fleiri menn og skammt
frá stóðu tveir lögregluþjónar í samræðum. Og endaþótt hvergi
sæist ljós í glugga, var loftið þrungið undarlegu, ógnandi lífi.
Bílarnir mjökuðust til og snéru sér, og tveir gamaldags lokaðir
vagnar, sem enn voru í notkun, hristust fram og aftur. Og
hurðir skelltust, opnuðust og lokuðust. Öðru hverju sást Ijós-
glampi að innan, sem hvarf samstundis. Það var heiðskírt og
stjörnubjart.
Og löks gekk Hegglund í fylgd með Higby og Shiel án þess
að mæla orð upp tröppurnar að þessu húsi og hringdi dyra-
bjöllunni. Dyrnar voru opnaðar næstum samstundis og rauð-
klædd negrastúlka stóð í dyrunum: „Gott kvöld. Gerið þið svo
vel að ganga inn “ sagði hún vingjarnlega og þeir voru komnir
framhjá henni allir sex og gegnum þung flauelsdyratjöld sem
aðskildi anddyrið og aðalherbergin, var Clyde staddur í björt-
um og iburðarmiklum móttökusal. Á veggjunum héngu myndir
í gylltum rilmmum af allsnöktum og hálfnöktum stúlkum og
stórir speglar. Gólfið var þakið rauðu, þykku gólfteppi og um
það var dreift mörgum, gylltum stólum. Aftast í herberginu,
fyrir framan eldrauð dyratjöld var gyllt píanó. En gestir eða
heimilismenn virtust engir vera nema blökkustúlkan.
„Gerið þið svo vel að fá ykkur sæti. Látið eins og þið séuð
heima. Ég skal kalla á frúna.“ Svo hljóp hún upp stigann til
vinStri og hrópaði: „Hæ, María! Sadie! Karólína! Það eru
nokkrir ungir menn í salnum.“
Og um leið kom há, grönn og föl íkona um fertugt inn um
dyr aftast í salnum — hún var teinrétt, virðuleg, gáfuð
og tíguleg — í gegnsæum en þó siðsamlegum kjól — hún brosti
þreytulega og þó uppörvandi og sagði: „Nei, góða kvöldið
Óskar, ert þetta þú? Og þú líka Páll. Og Davis. Komið þið
sælir. Látið þið eins og þið séuð heima hjá ykkur. Fanney
kemur eftir andartak. Hún kemur með eitthvað handa okkur
að drekka. Ég er nýbúin að ráða nýjan píánóleikara frá St. Joe
-— blökkumann. Þið fáið bráðum að heyra til hans. Hann er
afar duglegur.“
Hún snéri sér við og kallaði: Sam.“
Og í sömu svifum komu níu stúlkur á mismunandi aldri og
mismunandi í útliti, en engin þeirra virtist þó eldri en tuttugu
og fjögra til fimm ára, niður stigann og klæðnaður þeirra var
þannig, að Clyde rak í rogastanz. Og þær hlógu og töluðu um
leið og þær komu inn — virtust hæstánægðar með sjálfar sig
og alls ekkert feimnar vegna klæðnaðar síns, sem var afar und-
arlegur á köflum fanst Clyde, allt frá hinum léttúðarfyllstu og
glannalegustu kveldsloppum og upp í virðulega og þó eggjandi
samlkvæmiskjóla. Og þær voru svo mismunandi að útliti, hæð og
hörundslit — grannar, búsnar og allt þar á milli — háar og lág-
ar — dökkhærðar, ljóshærðar og skolhærðar. Og hversu gamlar
sem þær voru, virtust þær allar ungar. Og þær brostu innilega
og hrífandi.
„Nei, halló, elsfcan. Hvað er að frétta? Eigum við að dansa?“
eða „Viltu ekfci eitthvað að drakka?“
TlöNDI KAFLI.
Endaþótt Ciyde hefði átt að hafa viðbjóð á þessu öllu og
hann væri enn gegnsýrður af kennisetningum sem fordæmdu
allt þessu líkt, þá var hann í eðli sínu svo tilfinningaríkur og
—oOo— —oOc— —oOo— —oOo— ■—oOo— —oOo—■ ——oOo—
BARNASAGAN
Sagaii af Líneik og Lanfey
7. DAGUR
mæla, að þið ílýið burt á laun, þegar þið eruð orðin
vonlaus um mína aíturkomu. Skuluð þið halda í
austur, og munuð þið þá innan skamms koma að
fjalli einu háu og bröttu. Þið skuluð reyna að klifra
upp á fjallið, cg þegar þið eruð komin yfir það,
mun langur fjörður verða fyrir ykkur. Við botninn
á firðinum standa tvö tré, annað grænt, en hitt
rautt. Trén eru hol innan, og er svo um búið,
að loka má aftur, svo engin merki séu að utan. Þið
skuluð fara inn í trén, sitt í hvort, og mun þá ekk-
ert geta grandað ykkur.” Eftir það kveður kóngur
börn sín og snýr á burt og er mjög hryggur. Heldur
hann nú til skipa, vindur upp segl og siglir úr
landi. En þegar hann hefur siglt skamma stund,
lýstur á svo mildu ofviðri, að engu verður við ráðið;
fylgdu þessum stormi eldingar og reiðarþrumur og
svo mikil býsn og undur, að enginn hafði slíkt séð.
Er þarna fljótast frá að ségja, að öll skipin brotnuðu
í spón, og fórst kóngur þar með öllu liði sínu.
Þó sömu nótt, sem kóngur týndist, dreymir
Sigurð kóngsson, að honum þykir faðir sinn koma
alvotur inn í skemmuna-, taka kórónuna af höfði
sér og leggja hana fyrir fætur sér og ganga síðan
þegjandi úi aftur. Sigurður segir Líneik’ drauminn,
og þykjast þau nú vita, hvar kcmið sé; búa þau
sig sem nraðast til burtferðar með gripi sína og
klæði, en engan fylgdarmann taka þau. Síðan halda
bau á laun út úr borginni eítir tilvísun föður síns.
En þegar þau eru komin að fjallinu, verður þeim
litið aítur; sjá þau þá, hvar stjúpa þeirra kemur á
Tillögur sóslalista
Framhald af 8. síðu.
yrðum til afgreiðslu er ábóta-
vant á hinum ýmsu stöðum, en
ætti að vera hægt að bæta. Með
frv. er gert ráð fyrir að ríkis-
valdið komi til móts við bæina
og veiti fjárhagslegan stuðning
eða lán til að bæta aðstöðuna
til mótttöku á togarafiski.
Það sem gera þarf er mis-
munandi á hinum ýmsu stöð-
um. Sumstaðar þarf að aufca
aítköst frystihúsanna, á öðru.m
stöðurn að bæta hafnarskilyrði
og löndunar. Á einum stað vant
ar olíugeyma, svo ekki þurfi
að sækja olíu til fjarlægra
staða o.s.frv.. Til þe:ssa þarf
talsvert' fé og það eru slík
fjárframlög sem gert er ráð
fyrir í frumvarpinu.
Ekki hefur verið bent á hag-
kvæmari úrræði til atvinnu-
aukninga á þessum stöðum, ault
þess sem í því felst stóraukið
hagsmunamál fyrir togaraflot-
ann. Ef hann er allur bundinn
við að leggja upp ísvarinn fisk
í Englandi, mundi það valda
honum stóráföllum.
Ásmundur Sigurðsson fjall-
aði í ræðu sinni um þar.n hluta
frumvarpsins er snertir aukið
fjármagn til landbúnaðarins.
Verður skýrt frá þeim þætti
þessa stórmerka máls í næsta
blaði.
Kvikmynd LgIIs
Framhald af 8. síðu.
þetta er svo ofið 'ástarævintýri
—• og skal ekki gangur mynd-
arinnar frekar rakinn, því þetta
er mynd sem ungir sem garnlir
Reykvikingar munu áreiðanlega
fara og sjá.
Loftur er brautryðjandinn í
íslenzkri kvikmyndagerð, tók
fyrstu mynd sína 1924, þótt
hann síðar gerði hlé á kvik-
myndun. Niðursetningurinn er
talmynd og mun hljómupptaka
ckki hafa tekizt betur í annarri
íslenzkri mynd. Tæknilegur
ráðunautur Lofts var Valdimar
Jónsson. — Loftur hefur und-
anfarið átt við vanheilsu að
stríða og mun það hafa torveld-
að og tafið töku þessarar mynd
ar, en þegar Reykvíkingar hafa
séð þessa mynd munu þeir óska
sér að einmitt nú ættu þeir
Loft í fullu fjöri og blóma lífs-
ins.
ÞíóSviIjimi 15 ára
Framhald af 5. síðu.
ur útsýnar hans. Hann á sterk-
astan bakhjarl allra íslenzkra
dagblaða, þar sem er sjálfur
lífsvilji og frelsisþrá íslenzku
þjóðarinnar og hinn sigrandi
málstaður sósíalismans í heim-
inum. Á Þjóðviljann setur
þjóðin traust sitt.
Ég veit ég tala fyrir munn
tugþúsunda Islendinga er ég
færi ritstjórum Þjóðviljans og
öðrum sta'rfsmönnum hans
þakkir og árnaðaróskir á þess-
um afmælisdegi biaðsins. Fáum
er kunnara en mér hvert starf
þeir inna af höndum, hve ú-
trauðir þeir eru, einarðir og
heitir málafylgjumenn.
Fylgi Þjóðviljanum gæfa og
gengi!
SigluíjaiSarföi
Framhald af 3. siðu.
um full kunnugt um að þessum
peningum hafði verið saf iað
saman meðal fátæks fólks, sera
sjálft átti við mikla fjárhags-
lega örðugleika að stríða. Slík-
ar gjaíir verða ekki þakkaðar
með orðum.
Að endingu var sunginn
söngur Alþjóðasambands lýð-
ræðissinnaðrar æsku og aíþjóða-
söngur verkalýðsins. — Síðan
kvöddum við, þökkuðum fyrir
okkur og héldum af stað.
Við eigum ljúfar minningar
frá dvöl okkar á Siglufirði.
Gj.