Alþýðublaðið - 06.09.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBL AÐIÐ
Kaupf élögin.
C3Jf yyi Q 728 Laugavcg 22 A. ::
Olllluil • 1026 Gamla bankanum.
Mjólkurbúðingur.
Eggjadufí.
Gerduft.
Þi/ottabláma. ^
Blásápa.
Sfpuspænir.
Suðuduft.
Blæsóda.
Gætið þess, að stafirnir C. W. 8.
séu á þessum vörum. Það er
trygging fyrir gæðum þeirra.
Libbys-mjólkin er komin aftur.
stór dós l,io
Hreiti, það bezta sem hér fæst,
kostar 1,00 kr. kíióið.
Kartöflur komnar aftur, ódýrari
en áður. Sekkur 23,00
Laukur, nýr og svaár, á 1 00 kg.
eins og flestar húsfreyjur kjósa.
Mysuostur í kíló stykkjum, kost
ar 2,00 kr. kíióið.
Kafflbætir okkar er cnn jafnódýr
og áður, 2,20 kg.
Sæt mjólk, ágæt tegund, koítar
aðeins 1,10 dósin.
Stangasápan bládröfnótta ryður
sér til rúms, engu síður en Sun-
lightsápan.
Rjól, B. B. Verðið ekki hækkað.
Brent og malað kaffi.
Súkkulaði, margar tegundir.
Kakaó.
Te (sérlega gott).
Strausykur.
Moiasykur.
Kandíssykur.
Rúgtnjöi.
Haframjöl.
Sagó
Haodsápur.
Blautsápa.
Sóda.
Margar aðrar nanðsynjaTÖrnr,
setn eru allar með lægsta búðar-
verði.
A 1 1 r | Til þess að bæta kjör
Alþýðumenn! yöar, þurfið þér að:
vera samtaka um kaupkvöfu yðar, kjósa yðar eigln menn
tll trúnaðaxstarfa, verzla i yðar eigin b ú ð u m.
Carit Etlar: Ástin vaknar.
hefði getað kropið á kné fyrir honum, hún fann, að
hún á þessu augnabliki sat gegnt manni.
Morgunin eftir lá ferjan á Langeyrarhöfn albúin
þess að sigla til Árliúsa með iávarðinum og dóttur
hans.
Jakob hafði komið öilu f kring. Tollstjórinn og prest-
urinn frá Norðurbse, sem var magur maður og tekinn
að horast klæddur rauðleitri hempu, gengu á ströndinnj
og ræddust við. Sinn hvoru megin brúarinnar sem lá
út að ferjunni, stóðu hermenn af fallbyssubátunum 1
röðum með spegilgljáandi sverðin dregin úr sliðrum í
kveðjuskyni.
Komið var að hádegi þegar ieðginin sýndu sig.
Ayscha gekk við hlið Elinoru og bar skinnkápu hennar
á handleggnum. Á eftir þeim lötraði Pétur Bos með
stóra ferðakistu á öxlunum. Um morguninn hafði lá-
varðurinn gefið honum há loðskinnsstígvél að skilnaði.
Pétur batt þau við eitt hnappagatið og horfði nú hug-
fanginn á þau dingla framan á sér um leið og hann
blístraði hfergöngulag á leiðinni til strandar.
Súld var og dimt upp yfir. Við og við komu smá
skúrir, og niður 1 fjörunni skvettist sjórinn upp á klapp-
irnar. Þegar Lesley lávarður og dóttir hans komu til
strandarinnar gengu tollstjórinn og presturinn til þeirra
til að heilsa þeim.
„Var það ekki þessi maður, sem fór' með út að flak-
inu?“ spurði Elinora. Þegar Takob játaði því, greip hún
hendi prestsins og kysti á hana áður en hann gat varn-
að þess.
„I gærkvöldi heyrðum við sagt frá því, að þér hefð-
uð hætt lífi yðar við að bjarga skipreika fólki," sagði
lávarðurinn til skýringar framferði dóttur sinnar.
Presturinn gamli hneigði sig djúpt og feimnislega
ttm leið. og hann leit á Jakob og hrópaði: „Æ, náðuga
ungfrú! er hægt að tala um mig, þegar hann þarna er
viðstaddur?"
„Já, eg þekki hann." svaraði lávarðurinn. „En fyrst
þér nú, herra minn, sýnið mér þann heiður að heilsa
mér áður en við förum af eynni, þá leyfið mér eina
spurningu. Get eg hjálpað yður eða sóknarbörnum yð-
ar nokkuð; segið mér ef svo er og eg mundi glaður
skilja eitthvað eftir sem bæri vott um þakklátssemi
okkar feðginanna."
Presturinn stóð berhöfðaður og snéri hattinum í
höndum sér. „Fyrst yðar hévelborinheit bjóðið það
sjálfir, Þá er eitt, sem við í mörg ár höfum óskað okk-
ur án þess að fá það uppfylt. í Besser kirku eiga þeir
svo dæmalaustlega snotrá klukku með slagverki, í
Norðurbæ attum við líka aðra, en hún er stönsuð af
elli og raka, úrsmiðurinn vill fá 17 ríkisdali fyrir að
koma henni af stað og sóknin hefir ekki ráð á að borga.
Ef eg mætti biðja yðar háyelborinheit um ofurlítinn
skerf til klukkunnar, langt því frá að eg eigi við alla
upphæðina, mundu sóknarpörn mln verða yður mjög
skuldbundin."
„Minnist þér ekki á þetta lítilræði," sagði Lesley
lávarður og lagði tíu gullpeninga í lófa prestsins.
Öldungurinn leit á hann og síðan á peningana. „Eg
átti ekki við svona mikið," mælti hann, Það væri að
misnota góðsemi yðar."
Við skulum ekki tala meira um þetta," sagði lávarð-
urinn, „láttu lagfæra klukkuna, og gefðu fátæklingum
afganginn."
„Eg þakka mikillega," sagði presturinn. „Ef lávarður-
inn vill gefa mér heimilisfang sitt eða hvert hann fer
nú, skal honum send kvittun og nákvæmur reikningur
yfir það, hvernig þessi mikla upphæð hefir verið
nottið."