Þjóðviljinn - 16.05.1952, Qupperneq 3

Föstudagur 16. maí 1952 —
ÞJÓÐVILJINN — (3
ÍÞRÓTT
RlTSTJÓRl: FRÍMANN ' HELGASON
VERfiVR ÞRlKEPPNI A SKÍÐUM TEK-
IN UPP SEM KEPPNISCiREIN HÉR?
Viðtal við Harald Páisson skíðamann
Síðast í marzmánuði efndi
skíðafélagið „Ready“ í Noregi
til jnýstárlegrar skíðakeppni,
sem fékk heitið „þríkeppnin“,
en nafnið er dregið af því að
keppt er í þrem greinum, svigi,
göngu og stökki. Þetta er
fyrsta mótið af þessu tagi
sem haldið er í Noregi og hafa
verið hingað til mjög fátíð á
Norðurlöndum. Hinsvegar eru
þau tíð í MiðJEvrópu og Am-
eríku. Keppt er í venjulegri
svigbraut, en gangan er aðeins
12 km og stökkbrautin var um
40 m. Munu þar yfirleitt vera
um 40-50 m brautir. Með þessu
fyrirkomulagi er hægt að finna
fjölhæfasta manninn í sk;ða-
íþróttinni. — Hafa Norðmenn
fylgzt með móti þessu af mikl-
um áhuga ef vera kynni að
þáð væri jákvætt innlegg í
skíðaíþróttina. — Hefur mikið
'verið um mótið ritað í norsk
blöð. En áður-en í það verður
vitnáð má skýra frá því að
einasti útlendi gesturinn á
þessu móti var íslendingur og
öllum skíðamönnum kunnur,
en það var Haraldur Pálsson
frá Siglufirði. Frammistaða
hans í þessari þríkeppni var
með þeim ágætum að það var
sómi fyrir ísl. skíðamenn. —
Hann varð nr. 9 í svigi, í
göngu nr. 7 og i stökki nr. 24,
og samanlagt nr. 7 með 244.51
st. en keppendur voru 57. -—
Fóru norsk b'öð miklum við-
urkenmngaroróum um þessa
frammistöðu Haraldar. Hann
er nú kominn heim og hefur
Iþróttasíðan beðið Harald að
lýsa tildrögum að þátttöku
hans og áliti hans á þessari
keppni og hvort hann haldi að
hún eigi framtíð fyrir sé>- hér
á landi.
— Já, ég er nýbúinn að vera
me'ð í skíðakeppni sem þeir
kalla i Noregi „þríkeppni“ en
það er svig, ganga og stökk
samanlagt. Fyrir meira en ári
síðan skrifaði ég grein er ég
nefndi,, Norges beste all round
skilöper“ og kom hún í norska
Brentford
kemur hingað í lok mán-
aðarins — Keppir við
Akranes
Enska atvinnuliðið Brent-
ford kemur hingað á vegum
Frsm og Víking um 27. þm.,—
Brentford leikur í annarri
deild, varð nr. 10 af 22 fél.
Ekki er enn vitað hvaða leik-
menn koma en hinn frægi leik-
maður breta, Tommy I.oton.
leikur nú með þessu félagi;
fréttir hafa borizt um að hann
muni ekki koma en móttöku-
nefndinni hefur ekkert verið
tilkynnt um það, en allt slíkt
liggur fyrir eftir fáa daga.
Félagið á að keppa hér 5
leiki og verður einn af þeim
við Akranes. Þá er ákveðið að
tveir leikir verði við úrval og
svo Víkingur og Fram, sem
mnu styrkja lið sín. Akranes
mun líka styrkja lið sitt með
2—3 mönnum.
skíðablaðinu S.K.I., fyrsta tbl.
1951. I sambandi við þessa
grein hef ég átt tal við leið-
andi menn .skíðaíþróttarinnar í
Noregi og hefur þetta átt a.m.
k. drjúgan þátt í því að þessi
þríkeppni var haldin í Noregi
sem opin keppni.
Greinarnar efli hverja aðra
Ég komst að því að allir
þessir skíðakappar höfðu iðk-
að allar greinar skíðanna sem
leik, fyrst og fremst og jafn-
framt tekið þátt í keppni. Með
aldrinum fundu þeir að ein-
hver einstök grein var þeim
bezt og tóku þá áð iðka hana
sérstaklega og sérhæfa sig í
henni. Frá mínu sjónarmiði
þýðir það engan veginn að
maður sem iðkar eina grein
sérstaklega ,að hann eigi ekki
að snerta aðrar. Svigmanni' er
nauðsyn áð hafa þol og brun,
þó sérstaklega stórsvígs- og
brunmönnum; þar gæti gangan
hjálpað.
Ég vil benda á að t. d. fræg-
asti svigmaður Norðmanna,
Sten Eriksen byrjaði snemma
s. 1. haust að hlaupa í skóg-
lendi og síðar fór hann í fjall-
göngur á skíðum til að fá þol
og kraft, sama er a'ð segja um
Per Rollum og fleiri. Mér virð-
ist að þettá væri atriði fyrir
marga af svigmönnum okkar að
taka til athugunar.
Sama gildir um göngumenn,
þeir þurfa oft i hæðóttu lands-
lagi á að halda kum^áttu og
leikni svigmannsins.
Of mikil sérhæfni
Því hefur verið haldið fram
að jiin takmarkalausa sérhæfni
skíðamanna, þar sem fari'ð er
að stökkva 139 m og keppa í
löngum, erfiðum og hættuleg-
um brunbrautum, sé orðin ó-
eðlileg og geti aldrei orðið al-
menningseign.
Þessi þríkeppni ætti að get;:.
vegið upp á móti þessum *öfg-
Ungmennafélag Reykjavíkur 10 ára
í aprílmánuði síðastliðnum
átti Ungmennaféiag Reykjavík-
ur 10 ára afmæli. Það eru til
menn sem telja að 10 ára af-
mæli séu heldur smá í æfi
iþróttafélags og varla til þess
að gera neift sérstakt í þvi
sambandi. Ég er á annarri
skoðun. — Fyrstu tíu árin í
sögu eins félags eru þau sem
að mjög miklu leyti móta og
spá fyrir um framtíð þess;
þess vegna er þetta merkilegt
afmæli og jafnvel alveg sér-
stak’ega fyrir Ungmennafélag
íTvcykjavíkur. Það þykir yfir-
';"i ekknrt sérstakt þótt stofn-
r ~ sé íþróttafélag, en stofmn
Uraf. Reýkjavíkur þóttu stór-
tíðiúdi. Elcki fyrir það að það
væri svo flókið í sjálfu sér,
um, og orðið eign fjöldans. heMur af hinu áð hér í Reykja-
um leið og brun gæti orðið eðli-J vík höfðu Éður risið upp ung-
leg og heppileg samhjálp grein- mennafélög, en öll höfðu þau
anna til að þroska hverja Jilotið sömu örlög; dáið.
Sundfélagið Ægir
25 ára
„Þann 1. maí 1927 var fé-
lagið stofnað með aðeins 12
mönnum. Stofnunin var ekki
opinber og var þáð gert til
þess að forðast þá sem hvergi
hafa áhuga nema á fundum'1,
segir Jón Pálsson í tildrögum
að stofnun Sundfélagsins Ægis.
Þetta virðist hafa tekizt vel
því flestir stofnendanna sem
í bænum hafa verið, starfa enn
að sundmálum. Ægir hefur frá
stofnun verið athafnasamt, og
stofnun þess hefur að vissu
leiti markað tímamót í sögu
sundíþróttarinnar hér á landi.
Á þeim árum var ekki gerð
nein krafa til reglulegrar þjálf-
unar er miðáði að því að
fegra sundið og æfa eins og
aðrar íþróttir sem þá voru
efstar á baugi. Þessu vildu
stofnendur Ægis breyta
leggja áherzlu á fagurt sund
og reglubundna þjálfun. Með
elju hinna áhugasömu stofn-
enda og fleiri er tekið hafa
þátt í félagsstörfum, hefur
þetta tekizt, og hafa önnur
félög, er sund iðka, tekið upp
sömu aðferð, þótt þau hefðu
fleiri greinar á stefnuskrá
sinni.
Árangurinn lét heldur ekki
á sér standa. Sundinu tók áð
Framhald á 7. síðu.
aðra.
Auðvelt að koma svona
keppni á hér
Mér virðist eindregið að auð-
velt væri að koma svona mót-
um á hér. Þessi keppni krefst
ekki stórra stökkbrauta, eða
35—50 m. 1 þessu sambandi
gæti fyllilega komið til greina
að fá hingað erlenda keppend-
ur til slíkrar keppni. Væri
tíminn um og eftir miðjan
apríl heppilegur, þar sem flest-
um stórmótum erlendis er lok-
ið þá en snjór hér venjulega
nægur.
Blaðaummæli
Haraldur gat þess að mikið
hefði venð um þessa keppni
rætt og ritað og flest á þá lund
að hér væri um athyglisverða
nýbreytni að ræða. Það helzta
og eina sem mælti í móti þessu
var það skíðaútbúnaður yrði
alldýr ef menn þyrftu að eiga
þrenn skíði (stökk-, göngu- og
svig).
Marius Eiriksen (bróðir Sten
Eiriksen) segir: Ég lít á þessa
keppni sem tilvalda fyrir yngri
skíðamenn. Hugsið ykkur hvað
þeir geta lært af skíðaleikni
með því að iðka allar þessar
viðurkenndu greinar skíða
íþróttarinnar. — Þríkeppnin er
leiðin til að verða alhliða
skíðamaður, og fyrir 15—16
ára drengi er þa'ð ef til vill
betri grundvallarþjálfun en
nokkuð annað.
Aftenposten; Hefði ég verið
yngri hefði ég skellt mér með,
segja gömlu skíðákappamir er
þeir ræða um þríkeppnina. Ég
held að þetta mót marki tíma-
mót, segja aðrir. Ef til vill
á þessi framtakssemi Ready-
félagsins eftir að vera upphaf
a'ð fleiri mótum af þessu tagi
til að örfa fjölhæfni skíða-
mannanna.
Arbeiderbladet: Við fengum
að sjá að þríkeppni á erindi til
okkar hér. Flestir af beztu
skíðamönnum vorum úr hinum
ýmsu greinum voru með, því
þetta var dálítið nýtt, hér
fengu þeir að keppa hver við
annan, svigmennirnir fengu
ráðleggingar hjá stökkvurun-
um. íslendingurinn Haral'Iur
Pálsson var eini útlendingurinn
sem keppti. Hann var í 7.
os sæti og er það mjög vel gert.
Morgenbladet: Sérstakan
heiður til Islendingsins Harald-
ar Pálssonar sem er á íslenzku
skipi sem liggur í Gautaborg.
Pálsson frétti um þríkeppnina
og tilkynnti þátttöku sína;
varð nr. 10 í svigi 24 í stökki,
7 í göngu og 7 samanlagt. Á
morgun fer hann heim til Is-
lands aftur — með góð ráð
frá framkvæmdanefndinni og
ætlar áð koma á þríkeppni í
heimalandi sínu.
Og hvað gat beðið þessa fé-
lags annað? — Svo hefur þó
við brugðið að félagið hefur
lifað í 10 ár og stendur í dag
sterkara félagslega og íþrótta-
lega en nokkru sinni fyrr. Það
hefur eðlilega orðið að berj-
ast hart fyrir tilveru sinni.
Það hefur reynt á þol, þraut-
seigju og vilja stjómar og
félagsmanna.
Á þessum tímamótum getur
þetta 10 ára félag litið til baka
og séð ef til vill meiri íþrótta-
legan og félagslegan árangur
en nokkurt annað félag á
fyrsta tug tilveni sinnar. Fé-
lagi'ð hefur eigngzt hóp góðra
glímumanna, ágætt frjáls-
íþróttafólk, karla og konur, og
það svo að í þeirri hörðu
samkeppni sem nú er hafa fé-
lagar þess sett landsmet. Það
hefur beitt sér fyrir þjóðdöns-
um, og fengið finnskan frægan
flokk hingað til örfunar. Það
hefur sent glímumenn utan til
sýninga, haldið uppi heilbrigðu
skemmtanalífi fyrir æsku höf-
uðstaðarins og nú loks hef-
ur það fengið land undir fé-
lagsheimili og velli. — Mun
skammt að bíða að hafizt
verði handa um framkvæmdir.
Hér eru nefnd nokkur atriði og
geri aðrir betur á fyrstu tíu
árunum!
Félagið hefur fengið fasta
mótun; þáð veit hvað það vill
og hikar ekki til stórræðanna.
Örlög þess virðast því ráð-
in, að verða stórt og gott fé-
lag en ekki deyja eins og fyrir-
rennarar þess. Þess vegna er
þetta afmæli Umf. Reykjavík-
víkur eiginlega merkilegra eru
venjulegt 10 ára afmæli.
I tilefni af þessu afmæli
efndi félagið til hófs fyrir fé-
laga sína. Höfðu forustu menn
félagsins frá mörgu að segja
um baráttu þeirra fyrir tilveru
þessa óskabarns síns. For-
maður félagsins lengst af hef-
ur vérið Stefán Runólfsson,
sem hefur verið lífið og sálin
Framhald á 7. síðu.
Sagan endurtekur sig
BANDARÍSKA íshockyliðiö, sem keppti á olympíuleikunum i Osló
Vjuð frægt að endemum fyrir ódrengilega framkomu og þjösnalegan.
leik. — Alræmdastuv varð einn af bakvörðunum Joseph Czarnota.
Hann var nefndur , skömm ólympiu'eikanna“. — Frá Osló fór liðið
til Svíþjóðar, þar gem það lék nokkra leiki. — Einn þessara ieikja
endaði í allsherjar slagsnr.ali. Gekk það svo langt að Kanarnir réð-
ust með kylfum sinum á sjálfa áhorfendur! Mynd af þessu atviki
iirtist í mörgum Norðurlandablöðum, en okkur hefur þvi miður
ekki tekizt að ná í hana. — Að loknum leik var hinn alræmdi
Czarnota leiddur út af leikvanginum undir lögregluvernd til að
'orða honum frá að trylltir áhðhfaíidur réðust á hann! — En s'.ilc
lögregluvernd er ekki nýt. fyrirbrigði fyrir bandarísk ishocky'ið í
Bviþjóð. Mndin hér að ofan var tekin hér um árið, er heims-
heistarakeppnin i íshocky var háð í Stokkhólmi. Eftir einn leikinn
varð lögreglan að fylgja bandarískum leikmanni út af leikvangin-
um til að firra hanrt árásum reiðra áhorfenda. Hann hafði gengið
svo duglega fram í; að sýna „the American Way of Playing" i,
keppninni! . ... ■ . m.