Þjóðviljinn - 18.05.1952, Side 6

6) — 'ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 18. maí 1952
FSugþroun
Framhald af 5. síðu.
Þessi vél gat aldrei lyft sér frá
jörðu. Tæpum 60 árum síðar
tókst bræðrunum Wilbur og
Orville Wright frá Ohio að lyfta
sér í nokkurs konar svifflugu
og svífa spölkorn. Árið 1903
settu þeir svo benzínmótor í
vél sína. Tveim árum síðar
höfðu þeir farið 45 flugferðir og
verið lengst á lofti í hálfa
klukkustund og ferðast sam-
tals í lofti 40 km. Síðan þetta
var hefur flugtækninni fleygt
fram risaskrefum. Og nú fyrir
nokkrum dögum var tekið upp
áætlunarflug fyrir farþega með
þrýstiloftsvélum og tókst fyrsta
ferðin með ágætum.
NorSurljós
Framhald af 5. síðu.
Menzel telur að í eins kvölds
Ijósadýrð fari eins mikil orka
og Öll jörðin fær frá sólinni á
heilum degi og það valdi því að
veðrabreytingar um teikinn
hluta jarðarinnar eiga upptök
sín á norðurslóðum þar sem
norðurljósamia gætir. Vonást
hann til að nánari athuganir
verði til þess að veðurfræðing-
ar geti stuðzt við norðurljósin
í veðurspám sínum.
Falsgreifi
Framhald af 5. siðu.
sýningu í leikhúsinu á næst-
unni. En þetta sama kvöld hefði
hann ákveðið að senda könnun-
arsveit, greifa, konu af sænsku
(konungsættinni og fleira hefð-
arfólk, sem yrði að sitja eitt sér
á fremsta bekk. Uppselt var á
sýninguna en eftir mikið rifrildi
gat leikhússtjórinn rýmt
fremsta bekkinn. Greifinn og
föruneyti hans kom og settist
í sæti sín. En þá var leikhús-
stjórann farið að gruna að
brögð væru í tafli. Hann náði
símasambandi við Bardenfleth
kammerherra, sem kannaðist
ekki við fyrra samtalið. í leik-
hléi bauð Schroeder svikurunum
bak við tjöldin, veitti þeim
sherry og hélt ræðu um ósvífin
strákapör þeirra, sem villa á
sér heimildir. Lögreglan kom á
vettvang en sleppti falsgreifan-
um og föruneyti hans eftir að
hann hafði greitt áfallinn kostn
að fyrir leikhúsið. Greifinn
reyndist vera Börge Christen-
sen, blaðasali frá Esbjerg, og
talið er að mál verði höfðað
gegn honum fyrir að nota nafn
Bardeníleth kammerherra í
blekkingarskyni.
GiáUífuE soldán
Framhald af 5. síðu.
á ný. Gerðist soldán nú enn
djarfari til kvenna en áður,
gekk að eiga 42 á nokkrum
mánuðum. Loks fundust myrtir
þeir tveir frændur hans, sem
eftir urðu af ríkisráðsmönnum.
Gerðist nú kurr mikill í Lahej
svo soldóni var ekki vært Ieng-
ur og flýði hann til Yemen en
brezkir hermenn frá Aden sett-
ust að í höll hans. Grunur leik-
ur á að brezka nýlendustjórnin
í Aden hafi hrósað happi yfir
framferði soldáns því að hana
hefur vantað landrými fyrir
olíuhreinsunarstöð og Lahej er
talið ákjósanlegur staður und-
ir hana.
Ötbreiðið
166. DAGUR
Newtonsfólkið, alla sem þekktu til hennar — hvílík ógn, kvöl
og smán dyndi yfir alla þá sem voru henni nákomnir — for-
eldrar hennar, systkini. Það var ómögulegt. Ómögulegt: Það
mátti aldrei verða. Að vísu gat það virzt dálítið kaldranalegt
af henni að halda þessu til streitu, eftir alla þá áherzlu sem
Clyde hafði hingað til lagt á framtíðarhorfur sínar i þessum
bæ. En hvað átti hún annað að gera?
Og daginn eftir fékk Clyde sér til mikillar undrunar bréf frá
henni, þar sem hún fór fram á að hann kæmi til hennar um
kvöldið, þótt þau hefðu verið saman kvöldið áður. Hún þurfti
að tala við hann og það var eitthvað í orðalagi bréfsins sem
benti á meiri einbeitni en hún hafði áður sýnt. Og hann fékk
strax áhyggjur af að þetta gæti orðið óheillavænlegt samtal, en
hann yrði að taka því sem að höndpm bæri með rósemi, hlusta
á tillögur hennar eða kvartanir.
Þegar hann kom til herbergis hennar síðla kvölds, virtist
honum- hún rólegri i framkomu en hún hafði verið síðan ólánið
dundi yfir, og hann varð mjög undrandi, því að hann hafði
búizt við að hún væri hágrátandi. En nú virtist hún vera í fuil-
komnu jafnvægi og vangáveltur hennar um viðunandi lausn
höfðu vakið hjá henni kænsku, sem hún brá nú fyrir sig.
Og áður en hún minntist nokkuð á hvað fyrir henni vakti,
spurði hún í fyrstu: „Hefurðu frétt um nokkum lækni eða látið
þér detta eitthvað í hug?“
,,Nei, Berta,“ svaraði hann dauflega, því að taugar hans höfðu
verið þandar til hins ýtrasta. „Ég hef verið að reyna, eins og
þú veizt, en það er svo erfitt að finna mann, sem ekki er dauð-
hræddur við að fást við svona mál. Svei mér þá, Berta, ég er
alveg að verða ráðþrota. Ég veit ekki hvað við eigum að gera,
ef þér dettur ekki eitthvað í hug. Hefur þú haft upp á nokkrum
sem þú gætir leitað til?“ Eftir fyrstu heimsókn hennar til læknis
ins hafði hann bent henni á, að hún gæti ef til vill fengið ein-
hverjar hagnýtar upplýsingar með því að gefa sig meira að út-
lendu stúlkunum í verksmiðjunni. En Róberta var ekki þannig
skapi farin, að hún gæti stofnað til slíkra sambanda, og ekkert
hafði orðið úr slíku.
En þegar hann hélt því fram að hann væri ráðþrota, gafst
henni tækifærið sem hún hafði beðið eftir til þess að koma með
tillögu sína, sem hún taldi óhjákvæmilega. En hún óttaðist að
Clyde mjrndi bregðast illa við og hún vissi ekki hvemig hún
ætti að leggja hana fram. Hún hristi höfuðið og sýndi tauga-
óstyrk, sem var raunverulegur, og sagði loks: „Heyrðu, Clyde.
Ég hef verið að hugsa um þetta fram og aftur, og ég sé enga
aðra lausn en að þú — að þú já, kvænist mér. Ég er komin
tvo mánuði á leið núna, og ef við giftum okkur ekki hið bráð-
asta, þá verður þetta lýðum Ijóst.“
Þegar hún sagði þetta var framkoma hennar blandin ytra
hugrekki, sem stafaði af þeirri fullvissu hennar að hún hefði
rétt fyrir sér, og innri kvíða um undirtektir Clydes, sem fór
vaxandi þegar hún sá undrun, reiði, öryggisleysi og óttasvip
leika imi andlit hans, og þessi svipbrigði hans virtust éinna
helzt gefa til kynna, að húp væri að reyna að baka hoiium
óverðskuldað tjón. Síðan kynni hans af Sondru höfðu aukizt,
hafði bjartsýni hans vaxið að sama skapi, og hann hnyklaði
brýrnar meðan hann hlustaði á mál Róbertu og framkoma hans
sem áður var vingjarnleg og tillitssöm, varð nú blandin ótta,
andúð og þeim fasta ásetningi að láta ekiki ánetja sig. Því að
þetta myndi steypa honum í glötun, hann missti Sondru, at-
vinnuna, allar vonir hans og draumar í sambandi við Griffiths-
fjölskylduna hryndu í rúst — og þessar hugsanir drógu úr
honum allan mátt, en þó fór hann að velta fyrir sér, hvað hann
gæti tekið til bragðs. En þetta gerði hann ekki, ekki til að tala
um. Hann gerði það aldrei, aldrei, aldrei, aldrei!!!
Andartaki síðar sagði hann varfærnislega: „Já, það er auð-
vitað gott og blessað fyrir þig, iBerta, því að það er lausn á
öllum þínum vandræðum. En hvað um mig? Þú mátt ekki
glevma, að það er ekki svo auðhlaupið að þessu fyrir mig, eins
og allt er í pottinn búið. Þú veizt að ég á enga peninga. Ég
hef ekkert annað en atvinnu mína. Auk þess veit fjölskylda
mín ekkert um þig — ekki nokkurn skapaðan hlut. Og ef það
kæmi allt í einu á daginn, að við hefðum verið saman allan
þennan tíma, þetta óhapp komið fyrir og ég þyrfti að kvænast
fyrirvaralaust, hamingjan góða, þá vissu þau að ég hefði farið
á bak við þau og yrðu bálill. Og hvað svo? Ef til vill yrði mér
sagt upp starfinu.“
Hann þagnaði tií þess að sjá hvaða áhrif þessi skýring hefði,
en þegar hann tók eftir tortryggnissvipnum sem stundum hafði
borið á hjá Róbertu upp á síðkastið, þegar hann bar fram af-
sakanir sínar, bætti hann við til þess að draga allar ákvarðanir
á langinn: „Auk þess getur verið að ég geti haft upp á ein-
hverjum lækni. Ég hef ekki haft heppnina með mér fram að
þessú, en það er ekki þar með sagt að það verði áfram. Og enn
en nokkur tími til stefnu, er það ekki? Það er áreiðanlegt. Það
er engin hætta á ferðum fyrr en þrír mánuðir éru liðnir.“ (Hann
hafði fengið bréf frá Ratterer, með þessum upplýsingum.) „Og
um daginn frétti ég af lækni í Albany, sem er ef til vill tilleiðan-
legur. Og mér var að detta í hug að skreppa þangað og athuga
málið, áður en við látum til skarar skríða.“
Meðan hann sagði þetta var framkoma hans svo vandræðaleg,
að Róberta sá mætavel að hann var að ljúga til að draga málið
á langinn. Það var enginn læknir i Albany. Auk þess var aug-
ljóst að hann var gramur yfir tillögu hennar og var að reyna
að hugsa upp eitthvert ráð til að komast undan. Og hún vissi
vel, að 'hann hafði aldrei sagt beinum orðum, að hann vildi
ganga að eiga hana. Og þótt hún gæti gert kröfur til hans, þá
gat hún ekki neytt hann til neins. Ef til vill færi hann sína leið,
eins og hann hafði einu sinni sagt, þegar þau höfðu verið að
tala um þann möguleika að hann missti stöðuna hennar vegna.
Og enn meiri ástæðu hefði hann nú til að fara þannig að ráði
sínu, ef sá heimur sem hann dáði svo mjög yrði frá honum
tekinn og fyrir honum lægi það eitt að taka við henni og barni.
Við’ þetta varð hún varkárari og hætti við að halda þessu til
streitu, þótt hún teldi brýna nauðsyn til þess. Og hann varð
svo skelfdur, þegar hann hugsaði til þess að hann ætti eftir
að glata þessum dýrlega heimi, sem Sondra tilheyrði, að hann
gat varla hugsað skýrt. Átti hann að sjá á bak því öllu fyrir,
það líf sem hann og Róberta gætu skapað sér — lítið heimili
— bam, hversdagslegt strit til þess að geta séð fyrir henni og
barni með þeim litlu launum sem hann hafði, líf, sem hann væri
dæmdur til að lifa ævilangt. Hamingjan góða. Honum varð
óglatt-. Hann gat það ekki og vildi það ekki. Og þó var honum
ljóst, að hún gat hæglega lagt allar framtíðarvonir hans í rúst,
vegna þess eina víxlspors sem hann hafði tekið. Hann varð
0RL0F h.f.
Framhald af 1. síðu.
skipaf élög og járnbrautir í
sömu löndum.
Skrifstofan skipuleggur hóp-
ferðir íslendinga innan lands
og utan, með hvers konar far-
artækjum: skipum, flugvélum,
bílum. Einnig hefur skrifstof-
an fyrirgreiðslu um heimsóknir
útlendinga til íslands, en þegar
þeir koma hingað mun Ferða-
skrifstofa ríkisins taka þá að
sér, og lagði Ásbjörn Magnús-
sön á það áherzlu í viðtali við
fréttamenn í gær að Orlo-f væri
ekki keppinautur Ferðaskrif-
stofu ríkisins. Starfsemi þeirra
væri allmjög sitt á hvoru sviði.
MORÐ b.f.
Framhald af 1. riðu.
keppni um að framleiða stríðs-
varning, án þessarar fram-
leiðslu myndi allt efnahags-
kerfi okkar vera gjaldþrota.
Flestir þeir Bandaríkjamenn
sem hafa nóg til hnífs og skeið-
ar, lifa nú á því að synir þeirra;
deyja í Kóreu. Það er bezt fyr-
ir okkur að játa hreinskilnis-
lega að þetta er nokkurskonar
þjóðfélagslegt mannát.“
Orlof er meðlimur í alþjóða-
sambandi ferðaskrifstofa. For-
maður félagsstjómarinnaj' er
Björn Jóhannsson.
Er nú ekki kominn tími til að þér athugið hitunar-
tækin í húsum yðar, eða hvort það muni ekki borga
sig fyrir yður að skipta um hitunartæki, þar sem olí-
an er orðin þetta dýr, en mismunurinn á hinum ýmsu
gerðum katla er það mikill að olíuspamaðurinn yfir
árið eða í hálft annað ár gæti numið andvirði ketils-
ins, ef hin rétta gerð væri notuð.
Þér, sem emð að byggja, ættuð að athuga allar
gerðir af okkar viðurkenndu og SPARNEYTNU mið-
stöðvarkötlum áður en þér festið kaup annarsstaðar,
svo það hendi ekki yður, sem hent hefur svo marga
áður, að þurfa að skipta um ketil eftir stúttan tíma.
Þér smáíbúðarbyggjendur, ættuð að athuga 2,3 fer-
metra miðstöðvarkatlana frá okkur með blásara og
brennara fyrir aðeins kr. 4400,00.
Aðeins það bezta er nóg’u gott fyrir yður, hringið í
síma 222 eða 243, Keflavik, þar fáið þér aJlar frekari
upplýsingar.
VÉLSMIÐJA 0L. 0LSEN h.f
YTRI-NJARÐVÍK
Sími 222 — 243
SSSSS8SSSijSiíSSSSS«SSSSSSSS3CSSSSS8SSSS3SSSSSSSSSSS3SSSSSSSS8SSS^8»SSS86SS8S8S83SSæS3^íSSSS^