Þjóðviljinn - 03.07.1952, Síða 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur
Orðsending frá
föngum á líoje
Framliald af 5. síðu.
hálshöggnir af hinum baiída-
rísku böðlum, og voru af-
höggin höfuð þeirra hengd
uppí tré til að vekja hræðslu
í brjóstum allra „ofstækis-
manna“. Sama dag drápu
böðlarnir átján af félögum
okkar í bragga' nr. 16 með raf-
magnsstraumi.
24 maí er enn ekki runninn
upp. nú þegar við skrifum
þessar Iínur, en við vitum, að
ný ofbeldisverk, nýjar pynding-
ar bíöa okkar, því að hinn
ameríski fangabúðastjóri Boat-
ner hefur lý6t því yfir að við
munum verða látnir borga
handtöku Dodds og brottrekst-
ur Colsons dýru verði“.
Fangarnir lýsa síðan með
almennum orðum glæpsamlegu
athæfi hinna bandarísku böðla
og segja:
„Koje or orðin að helvíti
fyrir okkur. Það er ekki vatn,
heldur tár okkar og blóð' sem
vætir þessa ey. Að vitum okk-
ar leggur ekki ilm tærra
vinda, heldur blóðþef, hvar
sem er á þessari ey“.
„Hin bandarísku úrþvætti
■hefna sín á okkur. Þeir hefna
sín vegna þess að við krefj-
umst að Genfarsamþykktin um
meðferð herfanga sé haldin við
okkur og vegna þess að við
mótrnælum hinni grimmuðlegu
meðferð sem við sætum. Þeir
hefna sín á okkur af því að
við viljum allir snúa heim til
fósturlands okkar og neitum
allir sem einn inaður að ganga
í lið með glæpaklíku Syngmans
Rhees. Þeir hefna sín á okkur,
af því að við látum ekki kúga
okkur og gera okkur að banda-
rískum þrælum".
Og bréfinu lýkur á þessum
orðum:
„Við væntum stuðnings
ýkkar, biiæður og systur,
vinir og félagar. Með að-
stoð þjóðar okkar, með að-
stoð vina okkar —. hinna
hngumstóru liínversku sjálf-
boðalíða, með aðstoð- alls
þess hluta mannkyns, sem
er á framfaraleið, munum
við verja rétt okkar, sæmd
og sjálfvirðingu“.
S»aS verður að írelsa þá
Framhald af 5. síðu.
geta sent þau á þessi þrjú
heimilisföng: Tribunal Militar
Especial Rambla Santa Mon-
ica 29bis Barcelona. — Cap-
itan General 4a Region Militar
Barcelona. — Government
Presidency Madríd Spain. —
Ég vil heita á íslenzkan
drengskap til liðsinhis sak-
lausum mönnum í böðulshönd-
um. Ég vil heita á íslenzka
déð til bjargar Lopez Rai-
mundo og félögum lians. Það
verður að frelsa þá. Það má
ekki svíkja þá. Sæmd vor er í
sama háska on þeir.
1. júlí 1952.
B. B.
FerðaskriísfGÍan
Framhald af 8. síðu.
mánudagskvöld. en þátttakend-
um gefinn kostur á að dvelja
um kyrrt í 8 daga milli ferða.
Nauðsvnlegt a? hafa með sér
mat og viðleguúnbúnað.
Þjórsárdalur
Lagt af stað kl. 9 á sunnu-
dagsmorgunn. Ekið inn að
Stöng og Gjáin og Hjálparfoss
skóðuð. Koniið heim um kvöld-
ið.
Handfæraveiðar-hringferð
Á laugardag og sunnudag
verður farið á handfæraveiðar
og á sunnudag hin vinsæla
hringferð um Þingvelli-Sog-
Jíveragerði og Krýsuvík.
199. DAGUR.
andi saksóknara — sem var góður og náinn vinur hans og
hafði verið honum hjálplegur hingað til — og þetta gæti haft
áhrif á álit og stöðu hans sjálfs og allan framboðslista
flokksins — og saksóknarinn yrði kosinn dómari til sex ára.
tryggni sem látin var í ljós með setningum af þessu tagi: „Þetta Ýmlslegt undarlegra Gn það hafði áður gcrzt í stjórnmála-
Og meðan veðrið var að flytja lík Róbertu upp að bátaskýlinu
og leitinni að hinu líkinu var haldið áfram, fór að bera á tor-
er dálítið undarlegt — þessar skrámur — og þetta allt saman.
Og hvernig hefur bátnum getað hvolft í þessu indælis veðri.“
„Það kemur bráðlega í Ijós, hvort hann er þarna niðri eða
heiminum. .
Og hann ákvað í skyndi að svara engum spurningum í sam-
bandi við bréfið, því að það virtist boða skjóta lausn málannna.
ekki.“ Og eftir margra klulkkustunda árangurslausa leit komust .. . ,
6 0 , Hann skipaði Earl Newcomb og leiðsogumanninum sem hafði
menn að þeirri niðurstöðu, að hann væri ells ekki þarna a
botninum — og þessi staðreynd fyllti alla óhugaði.
Þegar leiðsögumaðurinn, sem hafði ekið Clyde og Róbertu
frá Gun Lodge, var búinn að tala við gestgjafana við Big Bittern
og Grasavatn, voru eftirfarandi ályktanir drengar: 1) að stúlk-
an sem drukknaði hefði skilið tösku sína eftir við Gun Lodge,
en Glifford Golden hefði tekið sína tösku með sér; 2) að und-
arlegt ósamræmi var á milli nafnanna í gestabókinni við Grasa-
vatn og við Big Bittern — gestgjafarnir ræddu sín á milli um
nöfnin Carl Graham og Clifford Golden; en rithöndin var svo
ekið Róbertu og Clyde til Big Bttern að snúa aftur til Gun
Lodge stöðvarinnar til að tilkynna farangursverðtnum, að
taskan sem geymd var þar mætti ekki afhendast neinum nema
honum sjálfum eða fulltrúa lögreglustjórans. Svo ætlaði hann
að fara að hringja til Biltz til þess að ganga úr skugga um,
að þar byggi fjölskylda með Alden nafninu, sem ætti dóttur
að nafni Bertu eða Albertu, en í því komu tveir menn og dreng-
ir, veiðimenn úr nágrenninu, á fund hans. Þeir höfðu fréttir
að færa — mikilvægar upplýsingar. Og nú sögðu þeir frá því,
að um fimmleytið daginn sem Róberta hafði drukknað, hefðu
svipuð, að hún virtist taka af öll tvímæli; 3) að umræddur , ... .... „ ,, * , ,
ý .... þeir lagt af stað fra Three Mile Bay og ætlað að fara a veið-
Glifford Golden eða Carl Graham hefði spurt leiðsögumanninn,
sem ók honum til Big Bittern, hvort margt fólk væri við vatnið
þessa stundina. Og við þetta styrktist grunur fólks og flestir
töldu víst að eitthvað óhreint hefði átt sér stað. Á því var
varla noíkkur efi.
Strax og Heit fógeti kom á vettvang fann hann að þessir
skógarbúar voru í mikillj geðshræringu og grunur þeirra væri
fastmótaður. Þeir trúðu því ekki að lík Gliffords Goldens eða
Carl Grahams hefði nokkurn tíma sokkið til botns í vatninu.
Og þegar Heit var búinn að virða fyrir sér lík óþékktu stúlk-
unnar, sem hafði verið lagt til í bátaskýlinu og sá að hún var
ung og falleg, komst hann' í undarlega geðshræringu bæði vegna
útlits hennar og tortryggninnar sem lá í loftinu. Og þegar hann
var búinn að koma sér fyrir í skrifstofu gestgjafans, var hon-
um afhent bréfið sem hafði verið í kápuvasa Róbertu og þá
varð hann sjálfur gripinn óhugnanlegum grun. Því að í bréfinu
stóð:
Grasavatni, N. Y„ 8. júlí.
Elsku mamma mín!
ar í nágrenni þessa vatns. Og þegar þeir sama kvöld um níu-
leytið nálguðust strendur Big Bittern — höfðu þeir mætt ung-,
um manni, sem þeir höfðu álitið ókimnugan mann á leið frá
gistihúsinu við Big Bittern til Three Mile Bay. Hann var vel
og snyrtilega klæddur — með stráhatt og tösku í hendinni og
þeir höfðu furðað sig á því að hann skyldi fara fótgangandi um
þetta leyti dags, því að morguninn eftir fór lest til Three Mile
Bay, sem var aðeins kluklkustund á leiðinni. Og hvers vegna
varð honum svona hverft við þegar hann lútti þá? Þeir sögðu
frá því, að liann befði hrokkið aftur á bak þegar hann sá þá
—• oQo • — -oOo— —oOo— —oOo— —oOo— ■ oOo—■ - oOo—^
BARNASAGAN
Töfraliesturinn
1
25. DAGUR
ótal 'kossa.
Þín elskandi
Berta.
P.S. Þetta verður að vera leyndarmál okkar á milli, þang-
að til ég skrifa þér nánar seinha.
Og í efsta horni á brérsefninu og umslaginu var prentað:
„Grasavatns gistihús, Grasavatni, N.Y., Jack Evans eigandi.“
Og bréfið virtist liafa verið skrifað morguninn "eftir að þau
höfðu dvalizt við Grasavatn sem Carl Graham og frú. í
En hvað ungar stúlkur voru léttúðugar!
Við erum komin hingað og við ætlum að gifta okkur, en
þétta bréf er handa þér einni. Þú mátt ekki sýna pabba ti<5 haldá kyrm fyrir Var hÚn nÚ með Öllu hjálpar-
það eða neinum öðrum, því að enginn má vita þetta ennþá. T<;ana og átti engu treysta nema hugprýði SÍnnÍ;
Eg sagði þér um jólin, hvers vegna það mætti ekki. Og þú fasjur ásetningur hennar, aS láta heldur
inga eða eegja neitt annaS en Dað að þá hafir frétt af ea TCr& kon.jSSym otru Þegat Indverjinn
mér og vitir livar ég er — mundu mig um það. Og vertu kom dítui, þd Idt hllR lldmi dkki þlilíd dð bjOud
ekki hrædd um að illa fari, því að þetta fer allt vel. Ég sér oftar en eÍUU SÍnU’ að talca til matdrins, heldur.
sendi þér kossa á báðar kinnar, mamma mín. Komdu ct hÚn með qóðri lyst Og hresstist skjÓtt; SVaraðÍ
pabba í skiining um að mér líði vei, án þess að segja hon- v,hn óbiædd, ei hánn tók að leita á hana með ó-
um, Emily, Tom eða Gifford neitt annað. Ég sendi þér skammíeilnu tdli efti: máltíðina. Ógiiaði Indverj-
i.nn henni hvað eftir annað, og sá hún, að hann
ætlaði að taka sig nauðuga; spratt hún bá upp til
að veita honum mótstöðu og hljóðaði hástöfum
upp vfir sig. í sama veífangi kom flokkur riadara,
: em heyrðu hljóð hennar, og slógu þeir hring um
hana og Indverjann.
Það var soldáninn í Kasmír með föruneyti sínu,
sem kominn var; hafði það viljað kóngsdótturinni
Það var augijóst af bréfinu, að þessi hjónaieysi höfðu inn- lil hamingju, að hauu fór um skóginn, er hann kom
ritað sig á gistihúsið sem hjón, þótt þau væru ekki gift ennþá. heim af dýraveiðum, Og reið Undir eÍUS á hljóðið.
Hann varð oroiegur meðan hann ías brcfið, þvi að sjaiiur atti hann Indverjarm, hvað manna hann væri,
ha,u, tetur. sem honum Þótti mjög vmnt um. E„ um leiö fékk hvag hann ^ me3 konuna. Varð Indvelj-
hann hugmynd. Fjorða livert ar voru kosningar ífylkmu ogi -
r.óvemþer næstkomandi áttu að vera kosningar og þá var Pa su vanhycfgja, að hann Sagðl, dð hun værl
kosið i öll embætti, einnig embætti sjálfs hans, ög í ár átti að -KOKa Sin, Og byrfti erginn að hlutast til um deilu
kjósa dómara til sex ára. I ágústmánuði, eftir á að gizka sex þeina.
vikur, átti að halda flokksþing hjá demókrötum og repubiikönum, KÓngsdÓttÍrÍn, Sem ekki hafði mÍnUSiU hugmynd
og þá átti að veija frambjóðendur í hin ýmsu embætti. En nú- tign og yirðingu þess manns, sem nú var kominn
verandi ***** gat ekki gert sér vonir »m ueitt heeeara hennj jjj frejsjs j naugum hennar Indverj.
embætta nema domaraembættið, þvi að hann hafði setið 1 emb- ■, * , , t tívv- , t.-
... ^ . .. , ... u i , * , ic ann lygara ao þvi er hann haiöi saöi, og mæiti:
ætti smu tvo kjortimabil vegna þess að hann var goður ræðu- tt i r« * í * y xihjwal
maður á sveitarinnar mælikvarða, og ennfremur hafði hann GuÖ IieiUF Sent yðllT mei til hjalpai; misk-
sem háttsettur embættismaður getað gert allmörgum vinum sín- unnið nauðstaddri kónqsdóttur, hver sem þér eruð,
um greiða. En ef hann yrði ekki svo lánsamur að vera til- Og trúið ekki SVÍkara þeSSUm. Guð foiðí mér frá því,
nefndur og síðan kosinn tii dómara, þá beið hans auðmýking ag vera kona hessa indverska hrakmennis. Hann er
og stjórnmálaieg lognmolla. Því að allan embættistíma hans gyívirðilegur fjölkynngismaður, Og í dag SVÍpti
hafði ekkert markvert gerzt, sem hefði gefið honum tækifæri til r , , 7 7 , ,
x . . nann mer a burt a toírahestmum parna íra unnusta
að syna yfirburði sina og hann gat þvi ekki gert ser vomr um , . _ M “
neina sérstaka viðurkenningu af fólksins hálfu. En þetta.... minum# syni Persakonungs.
En nú sá fógetinn af kænsku sinni, að þetta mál gæti leitt Meira þurfti ekki til þess, að soldán tæki orð
atbyglina að einum..manni og gert hann vinsælan -r- núver- • hennai trúanleg. Enda fannst honum mikið til Um