Alþýðublaðið - 07.09.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUHLAÐIÐ
B. S. R. Sími 716, 880 og 970.
Sætaferð austur yflr fjall á hverjum degi.
Kaupmenn og kaupfélög
Almenningur kýs helst
7
M ími s kirsiber jasaft.
Hin aukna sala er yðar bezta tiygging.
Gosdrykkjaverksmiðjan „Mímir“
Simi 280 og 545 (skrifstofan).
Rafmagnslelðsluv.
Straumcum hefir þegar verið
hleypt á götuæðatnar og menn
ættu ekki sð draga lengur að
láta okkur lcggja rafleiðslur um
hús sfn. Við skoðum húsin og
segjum um kostnað ókeypis. —
Komið í tfma, meðan hægt er
að afgreiða pantanlr yðar. —
H.f. HitI & LjÓB.
Laugaveg 20 B Sími 830.
Sauðskinn fást á Hverf
isgötu 50
Alþbl. er blað allrar alþýðu.
H.f. Versl.
Hverfisg. 50 A.
Pipar Allehaande. Negull. St.
kanill. Heill kanill. Karry. Muskat
Kardemommer.
Alþbl. kostar I kr. á mánuði.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðnr:
óiafur Friðnkason.
Prentimiðian Gareubeiit.
Carlt Etlar: Ástin vabnar.
Meðan þessu fór fram stóð Elinora við hlið Jakobs,
dálítið frá ferjunni. Jakob þagði, en hann leit ekki af
henni, hún leit í kringum sig, til lands. „Eg mun oft
hugsa til þessarar litlu eyjar,“ sagði hún. „Hvar er nú
húsið yðar og stóru trén? Eg kem ekki auga á þau í
þokunni."
„Já, kveðjið þau einu sinni enn," sagði hann. „Lítiðá
sérhvern runna og sérhvern stein, svo þeir geti verið
til menja um yður, þegar þér eruð farnar. Hvert sem
þér farið, verður ætið hamingja og sólskin kringum
yður, alt blómgvast. — Ó, jál“ hélt hann áfram og
spenti greipar. „Það verður einmanalegt og dauft hérna
þegar þér eruð íarnar."
Þér ætlið ekki að gleyma mérl“ hrópaði hún. „Hvi
þegið þér? Talið! Eg þarf að heyra yður segja það.“
„Gleyma yður!“ endurtók hann með rödd, sem hljóm-
aði eins og kveinstafir. „Þér vitið það víst betur en
þér segið. Það sem eg hefi séð og heyrt siðastliðinn
mánuð, mun lifa með mér. Eg mun aldrei verða svo
gamall að eg gleymi því. Þér farið, og við sjáumst ald-
rei framar. Mér finst eins og eitthvað ætli að springa
í brjósti mér, en það verður svo að að vera. Þarna
kemur Lesley lávarður. Farið vel 1 — Guð blessi yður."
Hann laut áfram og greip hendi hennar. „Farið vell“
endurtók hann lágt og titrandi. — „Meira hefi eg ekki
að segja.“
„En hvað þetta vatn er svart og kalt,“ sagði Elinora
við föður sinn. „Hlustaðu, hvernig hafið vælir og þýtur,
það þeytir löðrinu um mig, svo eg blotna. Það er víst
enn þá verra úti fyrir. Er það ekki satt, þú þarnal“
bætti hún við og snéri sér að Pétri.
„Uh, júl miklu verra,“ fullvissaði Pétur mjög hjálpfús.
„Það er svona, yður að segja, það sem eg kalla hálf-
gerður stormur í dag. Maður gerir sér ekki beinlínis
leik að því að fara yfir sundið núna."
„Eg fer ekki í dag,“ sagði Elinora alt í einu.
„Hsað þá!“ nrópaði lávarðurinn. „Hvað áttu við?“
„Það dugar ekki, hvað sem þú segir,“ hélt hún áfram
með mjög mjúkri rödd og blíðri. „Eg get ekki farið í
slíku veðri, mér verður ilt fyrir brjóstinu, og það versn-
ar stórum þegar eg kem út á sjóinn.“
„Hvað er þetta Elinora, talaðu ekki svona, eg þoli
það ekki," mælti lávarðurinn skelfdur.
„Já, þarna sérðu. Það er líka bara til að geðjast þér
að eg ekki vil fara. Þú spurðir mig í morgun hvers
vegna eg væri svo rauðeygð, eg skal segja þér, að það
er vegna þess hve mjög mig verkjar í brjóstið. En það
gerir ekkert. Ef þig langar til að hætta lífi henuarvesl-
ings Elinoru þinnar, til þess að komast ögn fyr heim
til járðeigna okkar, þá er eg reiðubúin til að fórna
mér.“
„Svona er hún,“ sagði Lesley lávarður, um leið og
hann leit brosandi til Jakobs, „fögur og töfrandi, en
dutlungafull og skipandi. Er eg ekki ógæfusamur
faðir?“
„Þú ógæfusamurl" hrópaði Elinora og tók báðum
höndunum um háls föður síns. „Að vera elskaður, til-
beðinn ög dýrkaður, er það að vera ógæfusamur? —
Komið!“ sagði hún því næst við Jakob. „Réttið mér
hendina. Hví titrið þér. Um hvað voruð þér að hugsa
rétt núna?"
„Eg þori ekki að segja yður það,“ svaraði hann.
„Hélduð þér, að þér munduð verða hryggur við að
missa mig? Munduð þér þrá mig mjög. Munduð þér
altaf hugsa um mig? — Segið það. Þér megið það. —
Og ef eg dveldi hér nú enn í einn mánuð. Nei, það
væri víst of lengi, En ef eg yrði hér í hálfan mánuð.
Mundi þá glaðna yfir yður?
„Tá, já! stundi hann upp. Hann gat varla hreyft
varirnar-
„En ef eg yrði nú alt af kyr, eða tæki yður með,
þegar eg færi?“
Þegar hún sagði þetta, runnu tárin úr augum hennar.
Jakob féll á kné fyrir Elinoru, án þess að skeyta npkk-
uð um þá' sem nmhverfis stóðu, huldi andlit sitt í hönd-
um hennar og mælti:
„Þess skal þig aldrei iðra.“
Þegar Pétur Bos vorið eftir gekk úr þjónustu Lesley
lávarðar, settist hann niður og taldi fé sitt. Hann hafði
siurlað saman því nær tvö hundruð rlkisdölum. Með fé
þetta í vasanum fór hann heim til Önnu. slengdi pen-
ingunum á borðið og spurði hana, hvernig henni litist
nú á sig.
En Anria vildi samt ekki Pétur Bos. I hefndarskyni
snéri hann baki við sínu vanþakkláta föðurlandi og
settist að á Anholt.
ENDIR.