Þjóðviljinn - 24.09.1953, Blaðsíða 10

10) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 24. september 1953

eimiiig JfáéÉMi*

ViSEigœsir
eftir MARTHA OSTENSO
46. dagur
10 mafarœSisböSorS
í dálitlum pésa sem danska
ríkið hefur gefið út eru tíu svo
hljóðandí boðorð um mataræði:
1. Bezta byrjunin á degin-um
er góð morgunmáltíð í friði og
ró.
Flegin blússa
Flegna bogahálsmálið, sem svo
mjög bar á í sumartízkunni, er
enn mjög útbreitt og virðist ætla
að verða áberandi í vetrartízk-
unni líka. Margar léttar ullar-
peysur sem ætlaðar eru sem
.sparipeysur eru með þessu háls-
máli. Hversdagspilsið verður
strax sparilegra, þegar við það
er notuð peysa af þessu tagi.
Emm við öll með
vanskapaða fætur
Enskur læknir hefur rannsak-
að fætur fullorðins fólks og kom-
izt að þeirri óhugnanlegu niður-
stöðu að sá maður sé vandfund-
inn sem hafi ekki fætur, sem eru
aflagaðir á einhvern hátt. Hann
segir að nú sé farið að framleiða
barnaskó, sem eyðileggi ekki
fætur barnanna, en það sé lítil
bót í því þegar skór fullorðna
fólksins séu skaðlegir. Læknirinn
hefur athugað þær skótegundir
sem eru á boðstólum í verzlunum
og hann segist ekki hafa fundið
eitt einasta skópar, sem fari ekki
illa með tærnar. Hann tekur
sannarlega upp í sig. Enski lækn-
irinn spyr eftir skóm, þar sem
gert er ráð fyrir að tærnar kom-
íst fyrir án þess að kreppast, en
flest fullorðið fólk hefur kreppt-
ar tær. Læknirinn bætir því við
að tærnar á honum sjálfum séu
ekki hótinu betri en annarra, af
því að hann gengur líka í verk-
smiðjuskóm og hefur ekki efni
á að láta sauma handa sér skó
sem ætla tánum rúm.
Rafmagnstakmörkun
Ki 10.45-12.30
Fimmtudagur 24. september
3LVAr|j Hlíðarnar og Norður-
ílvClll mýr^ Rauðarárholtið,
Túnin, Teigarnir, íbúðarhverfi við
Laugarnesveg að Kleppsvegi og
•væðið þar norðaust"- it
2. Borðið eins reglulega og
ykkur er frekast unnt. Þegar
börnin koma úr skólanum skuluð
þið gefa þeim mjólkurbolla og
brauðsneið en ekki sætar kök-
ur.
3. Mjólk er mjög næringarrík;
öll börn, unglingar o;g bamshaf-
andi konur ættu að drekka þrjá
pela og upp í pott á dag. Úr
mjólkinni fáum við kalk.
■ 4. Flestír borða kartöflur á
hverjum degi og úr þeim fáum
við C. vítamín.
5. Notið grænmetj og ávexti
daglega, ef þess er nokkur kost-
ur. Notið það einnig hrátt. Á
vorin og þangað til nj'ju kart-
öflurnar koma á markaðinn er
þýðingarmikið að borða mikið
kál, (einkum :grænkál), stein-
selju og annað grænmeti.
6. Börn verða að fá kjöt, fisk,
innmat og baunir.
7. Einn vel samansettur réttur
er betri en margir eir.hæfir rétt-
ir og auk þess auðtiloúnari fyrir
húsmóðurina.
8. Til þess að vemda og nýta
bætiefnin sem allr.a bezt, má
ekki sjóða matinn of lengi.
Grænmeti er láíið í sjóðandi
vatn, eins lítið magn og hægt er
og nýtið suðuvatnið. Búið hrá-
salatið ekki til fyrr en rétt áð-
ur en á að nota það.
9. Ef nauðsynlegt er að hita
matinn upp, er bezt að snögghita
hann rétt áður en á að borða
hann. Ef maturinn stendur lengi
yfir hita eyðileggst bæð; bragð
og bætiefni.
10. Frá áramótum og fram að
Jónsmessu er erfitt 'að fá nægi-
legt af bætiefnum. Þeim mun
þýðingarmeira er að velja rétta
matinn. Auk þess Þurfa böm að
fá lýsi og aðra A og iD víta-
míngjafa, og C-vítamíngjafa á
þessu tímabili.
Sportsokkar til
vetrarnota
Köflóttir vetrarsportsokkar
handa kvenfólki eru að verða
mjög vinsælir. Til þess að geta
notað þá þarf granna og fallega
fætur, en þá geta þeir verið mjög
skemmtilegir- Þær sem fótkald-
ar eru en geta ekki hugsað sér
að ganga í köflóttum sportsokk-
um, geta fengið sér einlita ullar-
sportsokka. Sokkarnir ná upp
undir hné og eru fallegir með hné
buxum en vitanlega má líka nota
þá undir síðbuxur. Þá þarf mað-
ur ekki að nota magabelti.
„Ég gerði það“, sagði Marteinn.
„Nú“, sagði Caleb. „Mér datt í hug að Júdit
hefði gert það“.
Hann fór að athuga hvernig nýfæddu grís-
unum liði og sá að þeir tottuðu fóstrur sínar
með ákefð. Síðan fór hamn aftur til Marteins
og gaf honum fyrinnæli um hvað gera ætti
við skrokkinn af gyltunni.
„Farðu með hana út í hagann og grafðu hana
þar“, sagði hann stuttur í spuna. Rétt eins og
Marteinn vissi ekki hvað gera þyrfti.
Næstú þrjá daga yrti Caleb ekki á nokkurn
mann og var ekki ávarpaður nema þegar mikið
lá við. Hann svaraði aðeins einsatkvæðisorðum
og iðulega heyrði hann alls ekki hvað við hann
var sagt.
„Heldurðu að þú hafir látið hana liggja of
lengi í sólinni?" spurði Amelía.
„Hún kom alls ekki út allan daginn nema til
þess að deyja“, sagði Marteinn.
Amelía andvarpaði og hélt áfram starfi sínu.
Á hverju kvöldi eftir mjaltir var Elín að
dunda við blómabeðið sem var undir vestur-
glugganum. Þegar hún leit við gat hún séð
bugðuna á veginum undir viðitrjánum — þar
sem reiðmann bæri eins og skuggamynd við
vesturloftið. Reiðmaður, sem kæmi frá Bjaima-
sonfjölskyldunni hlyti að fara þá leið — um
aðra leið var ekki að ræða. Blómabeð Elínar
var svo vel hirt, að blómin voru farin að fá á
sig yfirlætissvip.
Eitt kvöldið yfir borðum sagði Karl fréttirn-
ar, sem Elín hafði lengi átt von á. Hann hafði
farið til Yellow Post fyrr um daginn.'
„Malcolm hefur lokið vinnu sinni fyrir (Bjama-
son og heldur norður á bógiim í kvöld. Hann
fer yfir mýrarnar — framhjá Brundbýlinu.
Hann fer héma framhjá. Geitaglámur fær að-
sjá þig enn einu sinni“ sagði drengurinn og hló
framan í hana.
Caleb sagði ekki neitt drykklanga stund. Svo
sagði hann: „Ég á erindi til Skúla Eiríkissonar
í 'kvöld. Hafðu vagninn tilbúkm, Karl. Ég fer
snemma".
„Ég sá nokkur börn fyrir utan skólann í dag.
Mér sýndist þau vera að norðan. Mér datt í hug
að þau gætu brotizt inn og gert einhvem ó-
skunda“, sagði Elín við Lindu. Linda svaraði
einhverju, en Elín heyrði ekki hvað hún sagði.
Ef til vill yrði Caleb farinn áður en Malcolm
kæmi framhjá — hann var svo ömggur um að
hún gerði ekki neitt af sér.
Hún Iijálpaði Amelíu að þvo upp og fór síðan
út á stöðulinn. Hún sat á mjaltastólnum og
skotraði augunum til Calebs, sem var á rölti
kringum húsið og hlöðuna. Prins var spenntur
fyrir vagninn og beið. En Caleb leit ekki á
hestinn. Hann hvarf inn í hlöðuna og þar dvald-
ist honum lengi. Var hann búinn að skipta um
skoðun? Var hann hættur við að fara? Elín
leit út á þjóðveginn, þar sem hann bugðaðist
undir víðitrjánum. Síðan beygði hún sig áfram
og hélt áfram að mjólka. Skömmu síðar heyrði
hún f jarlægt hófatak.
Um leið 'kom Caleb út úr hlöðunni, leysti
Prins og steig upp í vagninn. Elín vonaði að
reiðmaðurinn að vestan hægði á sér. Síðan fór
Caleb aftur niður úr vagnimun og fór inn í
húsið. Þaðan kom hann eftir asidartak og hélt á
bursta.
En hófatakið handan við víðitrén færðist óð-
um nær. Caleb klifraði aftur upp í vagninn og
ók út að hliðinu.
Elín heyrði Malcolm kasta kveðju á Caleb,
en hún sá hann ekki þaðan sem hún sat. Hún
spratt á fætur og hljóp út að girðingunni. Svo
leit hún flóttalega í kringum sig til þess að sjá
hvort nokkur gæfi henni gaum. Hún sá Malcolm
sitja teinréttan á hesti sínum og kvöldbjarminn
féll á höfuð lians og herðar. Nú reið hann af
stað og Caleb ók við hlið hans. Skúli Eiríksson
bjó skammt frá Brundhjónunum, svo að þeir
áttu sanileið.
Linda og Mark höfðu riðið út eftir kvöldverð
að heimsækja Fúsa Aronsson og á heimleiðinni
riðu þau eftir stígnum sem lá þvert á þjóðveg-
inn framhjá Brundhjónunum og Skúla Eiríks-
syni. Þau fóru sér hægt því að kvöldið var dá-
samlega fagurt. Þau voru .komin upp á dálitla
hæð fyrir norðan mýrarnar og horfðu niður á
kyrra vatnsflákama, sem voru eins og rauðar
og gullnar rákir. I mýrinni sá Linda litfögur
brönugrös og veikburða burkna sem virtust
kikna undan Ijósinu.
Mark horfði í austurátt.
„Einmana reiðmaður“, sagði lianm.
Linda leit í sömu átt. „Já, það er indíánahest-
urinn — ég hugsa að þetta sé maðurinn sem
borðaði kvöldverð hjá okkur fyrir skemmstu
sagði hún og reyndi að greina manninn á hest-
inum.. „Ég held að Elín hafi einu sinni verið
ástfangin af honum“.
Svo hjúpaði kvöldroðinn macn og hest gulln-
um ljóma og þeir urðu eitt.
ÞRETTÁNDI KAFLI
1.
Nú kom fyrirtaks sláttuveður, þurrkur og
örlítill vindblær. Himinninn var skafheiður dag
eftir dag. Caleb vonaði að veðrið héldist aðeins
þangað til búið væri að 'koma heyinu í sæti.
Fréttir um skógarelda bárust að norðaci og í
Yellow Post voru allir með hrakspár. En Indíán
amir höfðu alltaf illspár á reiðum höndum.
Það skipti engu máli. Kornið spratt hægt á
þessum slóðum og það þurfti á meiri vætu að
halda og það kæmi meiri væta — það var ó-
hjákvæmilegt.
Caleb barði í loftið klukkan fimm morguninn
sem slátturinn átti að hefjast. Amelía var að
kvelkja upp frammi í eldhúsinu. Hún var með
bakverk eftir bogrið í garðinum daginn áður,
þegar hún hafði tekið upp mikið magn af
grænmeti til að sjóða niður til vetrarins. Henni
varð þungt um hjartað þegar hún hugsaði um
Elínu sem hafði hjálpað til í garðinum. Elín
þyrfti að raka í dag.
„Það er ekki orðið of seint að ráða kaupa-
mann, Caleb“, sagði hún.
Caleb fór í stígvélin og stappaði í gólfið um
leið, Það var merki um það að börnin ættu að
flýta sér. Þegar hann var búinn að reima að
sér stígvélin fór hann að vaskinum til að þvo
sér.
„Þú ættir að varast að koma svona grillum
inn í þau“, sagði hann loks. ,Hver er það sem
þarf að borga kaupamanni? Að vísu gætum
við ef til vill fengið Mark Jordan fyrir ekki
neitt. Ha ha, ha! Það er gaman að þér Amelía
— það er gaman að þér“.
Amelía steikti egg og saltaði flesk og hitaði
upp hafragrautimi sem hún hafði eldað kvöldið
áður. Hún lagði rauðköflóttan dúk á borðið og
raðaði skörðóttum diskum og gömlum og beygl-
GLtMS OC CAMWj
Gestur: I».jónn, ég er þyrstur.
Þjónn: Skal koma með vatn undlr eins.
Gestur: Ég sagðist vera þyrstur en ekki skít-
ugur.
Jens kemur helm með snotran skrúfblýant, og
spyr hvort hann megi eiga hann úr því hann
hafi fundið hann.
Ertn nu viss um að eigandinn hafi alveg tapað
honum?
Já. svarar Jens lltli, ég sá hann vera að lelta
að honum.
Aksel Schiötz, hinn kunni danski söngvari,
hafði nýlokið söngskemmtun á Jótlandi. Eftir
skemmtunina hitti hann aldraða konu fyrir ut-
an hljómleikasalinn. Hún vék sér að honum
og mælti:
Þér hafið vissulega snotra rödd. Þér ættuð að
læra að syngja.