Alþýðublaðið - 08.09.1921, Blaðsíða 1
Gefið t&t aí AlþýðuflokkHum.
igai
Fimtudaginn 8 september.
206. tölnbl.
Samtaka.
Hvers vegna eiga menn að vera
samtaka? Hvers vegna eiga þeir
að bera birgðarnar hver með
öðrum?
Þessar spurningar eru gamlar,
og altaf hafa einhverjir verið
meðal þjóðánna, sem hafa haldið
á lofti hugsjóninni um allsherjar
bræðralag meðal þeirrð. Og alt
af hafa þeir menn, sem fremstir
stóðu í fylkingunni, verið bataðir,
íyrirlitnir og ofsóttir af eigin-
gjörnum og heimskum einstakling-
um. Margir hafa látið lífið fyrir
hugsjón sina. Kristur var kross-
festur.
Með hnúurn og hnefum er bar-
ist gegn bræðraiagshugsjóninni og
ekkest land í heiminum hefir verið
eins hrjáð og hrakið og það, sem
gerí hefir tilraun til að btjóta af
sér gamla okið. Engin þjóð hefir
©rðið jafn áþreifanlega fyrir barð-
inu á eigingirni óviðkomandi
manna og Rússar. En þeir eru
samtaka. Þeim er aivara að fram-
kvæma það, sem aliir beztu og
vitrustu menn heimsins hafa borið
íyrir brjósti frá fyrstu tíð. Þeir ætla
.sér, þrátt fyrir alt það mótlæti,
sem yfir þá hefir dunið, að berj-
ast til þrautar fyrir bræðralags-
hugsjóninni.
En hvers vegna eiga menn að
■vera samtaka?
Fyrst og fremt af því, að þeim
;er það meðfætt, að lifa saman í
Hokkum og styðja hvor annan,
en ýmsar utanaðkomandi ástæður
hafa sundrað þeim og svæft í þeim
samúðina og sambjáiparviðleitn
ina. í öðru l&gi eiga þeir að vera
samtaka vegna þess, að „margar
hendur vinna létt verk.“ — Sam
taka koma þeir mörgu i verk,
sem einstaklingur ekki fær komið
fram. Þeir eiga að starfa saman,
en ekki sundraðir, vegna þess, að
samansöfnuð orka er það afl, sem
öllum hindrunum fær rutt úr vegi.
Með samhjálp og samstarfi stofna
þeir það friðarins og gleðinnar
ríki hér á jörðiuni, sem meistarinn
mikli talaði um og var myrtur
fyrir.
Sundrungin, sem eigingjarnir
einstaklingar starfa með aihug að,
er til niðurdreps og hefir valdið
því, að ekki er komið lengra
menniugunni en raun er á. Sfðásta
styrjöldin, sem rekin var af auð-
valdi heimsins og eiginhagsmuna-
mönnunum, er ljóst dæmi þess,
hve mikið vald þeirra er í heim-
inum og hve miklu illu þeir geta
til vegar komið. Hugsum okkur
að alt féð, sem fór forgörðum i
strfðinu, hefði verið notað til þess
að bæta kjör þeirra, sem bágt
eiga. Hugsum okkur að það hefði
verið notað ti! þess að gera jörð-
ina byggilegri. Hvflíkt afskaplegt
statf hefði ekki mátt inna af hendi
fyrir alt það fé, í þarfir mann-
kynsins í heild.
En sundrungin og eigingirnin
réðu, og heimska manuanaa sat f
öndvegi.
Sannieikurinn og kærleikurinn
mun samt að lokutn sigra. Strfðið
og hörmungarnar sem af því leiddu
hafa opnað augu fjölda manna og
þokað saman þeim mönnum, sem
unna bræðralagshugsjóninni og er
alvara með það, að bera hana
fram til sigurs.
Með illu skal ilt út reka
Verði hún ekki framkvæmd
með góðu, er ekkcrt ráð annað,
en nota sömu ráðin og andstæð-
ingar hennar nota, og láta hart
mæta hörðu.
En vér skulum vona sð bræðra-
þelið vakni alment í mönnum,
áður en til þeirra ráða þarf að
grfpa. Að eigingirnin sjái sitt ó-
vænna og dragi sig f hlé áður en
fjöldinn, sem ann bræðralagshug-
sjóninni rís upp og brýtur af sér
íjötrana, með öliu þvf heljarafii
sem í honum býr.
En ekki dugar að látá skeika
að sköpuðu.
Allir þeir, sem minni máttar
eru, verða að mynda samt'ók, svo
Bru natryggingar
á innbúi og vörum
hvergl ódýrarl en hjá
A. V, Tulinius
vátrygglngaskrIf8tofu
El m s kípaf é lags h ús I nu,
2. hœð.
Hveiti
ágæt tegund, 50 aura pr. V* kg.
Verzlun Hannesar Jónssonar
Laugaveg 28.
þeir geti hamiað á móti hinu illa
og óholla f manulffinu. Og þeir
eiga að búa sig undir það, af
alefli, að bræðralagshugsjónin,
jafnaðarmenskan, kocnist sem allrá
fyrst í framkvæmd. Því hún
hlýtur að leysa af hólmi sundr-
ungina og eigingirnina, sem nú
ræður gerðum valdhafanna.
„Berið hvers annars byrðar“.
Slær ekki hjartað tfðar í brjósti
hvers hugsandi manns, þegar
hann íhugar þýðingu þessarar
æfagömlu setningar? Þegar hann
athugar það, að í raun og veru
er þetta, eins og tekið út úr huga
hans. Þvf í insta eðli sfnu er
maðurinn kjálpfús, þó hið ilia nái
alt of oít tangarhaldi á honum.
Samstarf og samhjáip á að
> oma í stað sundrungarinnsr, sem
'nú ríkir. Og það vetður að eiga
upptök sfn hjá aiþýðunni. Hún
verður sjálf að hafa forystuna.
Alþýðumenn og konus ! Verið
samtaka og sfstarfandi, f þarfir
bræðralagshugsjónarinnar, hvar
sem þið farið. Á þann hátt vinn
ið þið afkomendum ykkar meira
gagn, en þó þið söfnuðuð miijón-
um króna í sjóð handa þeim.