Þjóðviljinn - 13.04.1954, Blaðsíða 10

■J > 3»
30) — ÞJÓ^VI.LJINN — Þriðpdagur 13. apríl 1954
^ Sélma Lagerlöf:
KARLOTTA
LÖWENSKÖLD
69.
inn í sjúkraherbergið, en allt í einu hafði Jaquetta sem
stóð viö gluggann, hrópað upp yfir sig:
— Guð minn góöur! Nú hleypur Karl-Artur aftur
út í borgina. Hann hefur bara komið heim til að skipta
um föt.
Um leið hafði ofurstafrúin setzt upp í rúminu.
— Nei, nei, elsku mamma. Liggðu grafkyrr eins og
læknirinn sagði, hafði frú Eva sagt. Ég skal kalla á
Karl-Artur.
Hún flýtti sér að glugganum til að losa krókana og
kalla á bróður sinn. En efri krókurinn hafði verið dá-
lítið óþjáll, svo að móður hennar gafst tími til að
banna henni að opna.
— Þú mátt þetta ekki. Hættu þessu! hafði hún
sagt.
En þá var frú Arcker búin að opna gluggann og
var farin að halla sér út um hann til þess að hrópa
á Karl-Artur.
En um leið hafði ofurstafrúin með hörkulegri rödd
harðbannaö henni að kalla og neytt hana til að loka
glugganum aftur. Síðan hafði hún með mikilli hörku
lagt blátt bann við því að dæturnar eða nokkur annar
færu aö leita aö Karli-Artur. Og nú óskaöi hún eftir
því, að ofurstinn kæmi til hennar, sennilega til að
gefa honum sömu fyrirmæli.
Ofurstinn reis á fætur til að fara upp til konu sinn-
ar og Schagerström notaði tækiíærið til að spyrja
dótturina um líðan ofurstafrúarinnar.
— Mamma er töluvert þjáð, sagði frú Eva, en henni
stæði á sama um það ef Karl-Artur kæmi til hennar.
Bara ég mættí fara út í borgina til að leita að honum!
— Ofurstafrúin virðist vera mjög hrifin af syni sín-
um, sagði Schagerström.
Æjá, verksmiðjueigandi. Mamma spyr aðeins um
hann og hann einan. Og nú liggur hún þarna uppi
og er að hugsa um það, að þótt hann viti að hún sé
veik, detti honum ekki í hug að líta til hennar heldur
hendist út í borgina á eftir þessari dalastúlku. Það er
mjög mikið áfall fyrir elsku mömmu. Og við megum
ekki einu sinni sækia hann.
— Ég get sett mig inn í tilfinningar ofurstafrúar-
innar, sagði Schagerström. En hún hefur ekki bannað
mér að leita að syninum, og nú skal ég fara út og
gera mitt bezta til aö hafa upp á honum.
Hann var lagöur af stað út þegar ofurstinn kom
aftur.
— Konu mína langar til að segja nokkur orð við
verksmiðjueigandann, sagði hann. Hún vill færa hon-
um þakkir.
Hann greip í höndina á Schagerström og leiddi hann
næstum hátíðlega inn í sjúkrastofuna.
Schagerström sem fyrir skemmstu hafði dáðst að
hinni fjörlegu og hrífandi heimskonu, varð mjög snort-
inn þegar hann sá hana sem þjáðan sjúkling með reif-
að höfuð, náfölt, innfallið andlit. Ofurstafrúin var ekki
beiniínis þjáð að sjá, en yfir svip hennar hvíldi eitt-
hvað hörkulegt, næstum ógnandi. Eitthvað sem komið
hafði fyrir hana og var miklu skelfilegra en fallið og
meiðslin, hafði vakið hjá henni þóttafullan hroka og
reiði. Þeir sem viðstaddir voru og vissu hvað olli þessu,
höfðu grun um að hún gæti ef til vill aldrei fyrirgefið
syninum það tillitsleysi, sem hann hafði sýnt þennan
dag.
Þegar Schagerström gekk að rúminu opnaði hún
augum og horfði lengi og rannsakandi á hann.
— Elskar verksmiðjueigandinn Karlottu? spurði hún
lágri röddu.
Sehagerström átti erfitt með að létta á hjarta sínu
við þessa ókunnugu konu, sem hann hafði aldrei séð
fyrr en í dag. En hann gat ekki logið að þessari veiku
og ólánssömu konu. Hann þagði.
Ofurstafrúin virtist ekki þurfa neitt svar. Hún vissi
þaö sem hún þurfti aö vita.
— Heldur verksmiðjueigandinn, aö. Karlotta elski,,
Karl-Artur enn?
Nú gat Schagerström svarað án þess að hika, að-
Karlotta elskaði son hennar sízt minna en nokkru sinni '
fyrr. ^
Hún leit enn á hann tárvotum, angurværum augum.
— Já, verksmiðjueigandi, sagði hún og rödd hennar ,
var óendanlega blíð. Illt er að leggja ást við þann sem \
enga kann á móti.
Schagerström vissi að hún talaði þannig við hann, ■
vegna þess að henni var ljóst að hann þekkti líka ó-' ’
endurgoldna ást af eigin raun. Og allt í einu var hún"
honum ekki lengur framandi. Þjáningin tengdi þau
saman. Og þessum einmana manni var samúð hennar,,
líkn og huggun.
Hann gekk hljóðlega nær rúminu, tók hönd hennar ■
varlega og kyssti hana.
Þá leit hún á hann í þriðja sinn. Nú voru augu henn-"
ar ekki tárvot, þau skyggndust alveg inn í sál hans og',
lituðust þar um. Svo sagði hún og rödd hennar var ,,
undurmild:
— Ég vildi óska að verksmiðjueigandinn væri sonur "
minn.
T
Hvernig var prédikunin?
Hann talaði meðal annars uni
að bridgespil væri syndsam.eg
dægrastjd-ting.
Guð minn góður — nefndi hann
nokkur nöfn?
Spilar konan þín upp á pen-
inga?
Það getur vel verið, en hitt er
víst að hún vinnur þá aldrei.
Varstu ekki heppinn á ijóna-
veiðunum þarna i Afríku?
Jú, mjög, ég rakst ekki á eitt
einasta ljón.
Frúin i leikhúsi: Afsakið, herra
minn, en angrar hatturinn minn
yður ekki?
Herrann fyrir aftan: Nei nei, en
hann hefur trufiandi áhrif á
konuna mína — hún vill fá
samskonar hatt.
f
Skemmtilega hneppt
kápa
rétt eins og svunta. Sjalið er
úr hvitu organdi og er dæma-
laust fallegt og það getur falið
al’a bletti og gamaldags lín-
ur í kjól sem kominn er til
ára sinna. Svona sjal er hægt
að bera við hváóa samkvæmis-
kjól sem er, ef pilsið á hon-
um er vítt.
Við svartan kjól getur lit-
sterkt sjal, rautt eða grænt,
verið fallegt og glæsilegt ef
konan sem ber það þolir sterka
liti. Þær sem kjósa heldur
Börn o
Flesturn konum finnst ostur
góður, og það ættu sem allra
flestar mæður að nota sér,
því áð í mjólkurosti er mikið
kalk og sum börn drekka ekki
næga mjólk til að fá nauðsyn-
legan kalkforða. Að vísu er
mjó'kurostur mjög dýr, en
hann er þó það álegg sem al-
gengast er á heimilum, sem
kauna ekki islenzkt smjör að
staðaldri.
Ostur hefur að gevma nær-
ingarefni mjólkur í samþiöpp-
uðu formi. Ivalkinaihaldið í
pela af mjólk og 35 g af osti
er hi'ð sama.
I ostar
Það þarf ekki mikið að gera
við ostinn til þess að börn
vilji borða hann. Einfaldast er
að skera hann niður í stengur,
,,ostvindla“ sem barnið bítur í.
Unglingar á gelgjuskeiði
hafa mikla þörf fyrir ka’k og
þeir eru yfirleitt sólgnir í eft-
irfara.ndi ostabrauð:
Tvær hveitibrauðssneiðar eru
smurðar cg lagíar saman ut-
anum þykka ostsneið. Hv.eiti-
brauðið er s'ðan smurt að ut-
aa og b:únað á pönnu þa- til
brauðið er gulbrúnt og stökkt
og osturinn linur.
Framhald á 11. síðu
Að breyta gomliim samkvæmiskjól
Síði samkvæmiskjóliinn virð-
ist að visu vera búinn áð lifa
sitt fegursta, en þó er hægt að
nota hann við einstöku tæki-
færi. En oft er það þannig að
þegar tækifærið loks býðst
er kjóllinn búinn að ha.nga
svo lengi í skápnum aö mesti
ljóminn er farinn af honum.
Ef til vill er sniðið orðið úr-
elt og það kemur í ljós að
hann er óhreinni en maður hef-
ur gert ráð fyrir og þá eru
góð ráð dýr.
Ef til vill getur glæsikjóll-
inn frá Givenchy gefiö ein-
hverjum nothæfa hugmynd. —
Kjóllinn er tvilitur, sjálfur
er kjóllinn úr ljósbláu si’ki og
yfir öxlunum er gríðarstórt
sjal sem haldið er saman í
mittið með belti, en endarnir
hylja alla framhlið kjólsins
daufa liti geta valið sér bleikt
eða blágrænt. Við mynstraðan
kjól er rétt að velja einlitt
sjal í lit sem er í samræmi við
litina í kjólnum. Þetta þarf
ekki að vera dýr hugmynd ef
maður á gamlan kjól fyrir.
#Bauna-
búðingur
llesksósu
150 g gular baunir lagðar 1
bleyti í 1 dægur, síðan evu
þær soðnar meyrar i 6 dl af
bleytivatninu og s:ðan nudd-
að gegnum gatasigti ásamt 250
g soðnum gulrótum. Út í mauk-
ið síðan hrært 75 g smjörliki,
1 msk kartöflumjöli, salti, 2
eggjarauðum og stifþeyttum
hvítunum. Deiginu síðan líellt
í smurt, raspstráð eldfast fat
og bakað í ofni %-l klst. við
jafnan hita.
150 g reykt flesk skorið í
j lit’a teninga og brúnað ásamt
2 hökkuðum laukum. 40 g
I hveiti bætt út í og sósan s:ð-
an þynnt með ca. V2 1 mjólk.
Sósan bragðbætt með sa’ti, pip-
ar og sósulit. Athugið að þetta
: er talsveat stór upps’kriflt;
helmingurinn dugar sennilega j
handa fjórum.
Hnappa er hægt að festa á
á margan hátt. Á kápunni á
myndinni er stóri kraginn
hnepptur á kápuna á skemmti-
legan hátt. Og .þetta er hentugt
líka, því að kraginn helzt. á
s’.num stað þótt rok sé úti.
Annars er kápan tvíhneppt og
annar kragahnappurinn er um
leið • efsti kápulrnappurinn. —-
Kragahnapparnir eru í fram-
haldi af kápuhnöppunum og
það er fallegt þegar horft er
framaná kápuna. Kápan er víð
í bakið, ermarnar eru með
breiðu uppslagi að framan.