Þjóðviljinn - 13.03.1955, Qupperneq 11

I
Sunnudagur 13. marz 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Erich Maria REMARQUE:

Að elsha ...
... og deiffa
78. dagur
Konan staröi á hann. „Heil Hitler,“ sagði Gráber.
Hann fór út úr húsinu. Við hliöina á útidyrunum hall-
aði húsvörðurinn sér upp að vegg. Hann var lítill maður
í S.A.-buxum, stígvélum og með litla, kringlótta ístru
undir fuglsbrjósti. Jafnvel þessi fuglahræða var allt í
einu orðin hættuleg. „Gott veður í dag,“ sagði hann og
tók upp sígarettupakka. Hann fékk sér eina og rétti
manninum pakkann.
„Leystur úr þjónustu?“ spurði hann og leit á föt Grá-
bers.
Gráber hristi höfuðið. Honum datt í hug að minnast
á Elísabetu, en ákvað svo að gera það ekki. Það var á-
stæðulaust að vekja forvitni húsvarðarins. „Eftir viku
fer ég aftur. í fjórða skipti.“
Húsvörðurinn kinkaði kolli kæruleysislega. Hann tók
sígarettuna út úr sér, leit á hana og spýtti út úr sér
tóbakstægjum.
„Er hún ekki góð?“ spurði Gráber.
..Jú, jú. En ég er meira fyrir vindla.“
„Vindlar eru fjandi smátt skammtaðir, er það ekki?“
„Það má nú segja.“
„Ég þekki mann sem á ennþá góða vindla. Næst þeg-
ai' tækifæri gefst skal ég taka nokkra með mér. Góða
vindla.“
„Innflutta?“
„Sennilega. Ég hef lítið vit á þeim. Vindlar með maga-
beltum.“
„Magabeltin eru enginn mælikvarði. Hvaða heytugga
sem er getur verið með magabelti.“
„Maðurinn er foringi í S.A. Hann reykir góða vindla.“
„Foringi í S.A.?“
,Já. Alfons Binding. Bezti vinur minn.“
„Er Binding vinur yðar?“
„Já, viö erum gamlir skólabræður. Ég er einmitt að
koma frá honum. Hann og Riese S.S.-foringi eru gamlir
félagar mínir. Ég er á leið til Riese núna.“
Húsvörðurinn leit á Gráber. Gráber gat lesið hugsan-
ir hans; húsvörðurinn skildi ekki hvers vegna Kruse
heilbrigðisfulltrúi var í fangabúðum, fyrst Binding og
Riese voru aldavinir hans.
„Ýmis mistök hafa verið leiðrétt," sagði hann kæru-
leysislega. „Innan skamms kemst fleira á réttan kjöl.
Ég býst við að sumir verði hissa. Maður ætti aldrei að
vera of fljótur á sér, ha?“
„Aldrei,“ sagði húsvörðurinn með áherzlu.
Gráber leit á úrið sitt. „Ég verð áð flýta mér. Ég skal
ekki gleyma vindlunum."
FEELl
með
er að kcma
Á MAEKAÐINN
Barna-
regnkápur
Herðubreið
austur um land til Vopnafjarð-
ar um miðja næstu viku. Tekið
á móti flutningi til Hornafjarð-
ar, Djúpavogs, Breiðdalsvíkur,
Stöðvarfjarðar, Mjóafjarðar,
og Vopnafjarðar á morgun.
karlmannaskór
með gúmmísólum
Verð kr. 98.00
HEKLA
austur um land í hringferð hinn
17. þ.m. Tekið á móti flutningi
til Fáskrúðsf jarðar, Reyðar-
fjarðar, Eskifjarðar, Norðfjarð-
ar, Seyðisfjarðar, Þórshafnar,
Raufarhafnar, Kópaskers og
Húsavíkur á þriðjudag. Farseðl-
ar seldir á miðvikudag.
Helgi Helgason
fer til Vestmannaeyja á morg-
un. Vörumóttaka á morgun.
Verð frá kr. 108
Toledo
Fischersundi
T I L
LIGOUR LEIDIN
Hann hélt áfram. Þetta var góð byrjun á spillingunni,
hugsaöi hann. En innan skamms náði kvíðinn tökum á
honum aftur. Ef til vill hafði hann einmitt farið skakkt
að. Allt í einu fannst honum breytni sín bjánaleg. Ef til
vill hefði hann alls ekki átt að aðhafast neitt. Hann
nam staöar og starði nið'ur eftir sér. Þessi bölvaður
borgarabúningur! Hann átti sökina á þessu öllu. Hann
hafði viljið losna úr hemaöarkerfinu og verða frjáls; en
í staöinn varð hann flæktur 1 ótta og óvissu.
Hann hugsaði um hvað gera skyldi. Hann næði ekki
í Elísabetu fyrr en undir kvöld. Hann bölváði því að
hann hafði reynt að flýta umsókninni um skjölin svo
mjög. Vernd, hugsaði hann beizklega. f gærmorgun tal-
aði ég fjálglega um aö hjónaband væri vernd fyrir hana
— og nú hefur það aðeins hættur í för með sér.
„Hvað á þessi ruddaskapur að þýða?“ hrópáði hrana-
leg rödd.
Hann leit upp. Lágvaxinn majór stóð fyrir framan
hann. „Vitið þér ekki hvað við lifum á alvarlegum tím-
um, fíflið yðar?“
Gráber starði skilningssljór á hann andartak. Svo átt-
aði hann sig. Hann hafði heilsað majórnum án þess aö
muna að hann var 1 borgarabúningi. Gamli maðurinn
hafði skilið þetta sem háð. „Misskilningur," sagði hann.
„Gleymið því.“
„Hvað þá? Þér vogið yður að vera með fíflalæti?
Hvers vegna eruðþér ekki hermáður?"
Gbáber virti gamla manninn betur fyrir .sér. Þetfca var
skóflu af vönduðustu gerð sem
er næstum óslítandi.
Kaupið vandaða vöru. Við
skulum ekki deila um það,
hver á sökina þegar leikföngin
brotna. Verum heidur sammála
um að þau brotna, nema þau
séu því vandaðri.
Hafið þið heyrt söguna af
manninum sem átti aðeins
fimmtíu krónur til að kaupa
fyrir afmælisgjöf handa kon-
unni sinni? Hann gat fengið
áberandi ódýra brjóstnál fyrir
það verð. Hann keypti hana
ekki. í staðinn eyddi liann
fimmtíu krónum í dýrasta
og bezta handsápustykki sem
! hann gat fengið. Og konan
| hans varð himinlifandi. I hvert
■ skipti sem hún þvoði sér fannst
henni hún vera eins og Drottn-
ingin af Saba. Því að aðeins
drottningar hafa efni á að þvo
sér upp úr þvílíkri sápu.
Þetta var maður sem hafði
smekk fyrir gæðum!
&
t'.
eimilisþáttnr
ÞaS er vandi að kaupa
leikföng
Flest fullorðið fólk kaupir
leikföng sem það heldur að
séu skemmtileg. Og þar sem
flestir fullorðnir hafa gleymt
hvernig þeir hugsuðu sem börn
kemur það í ljós, að leikföngin
verða lélegri og lélegri því
lengra sem við leitum til baka,
þótt leikföng handa 14 ára
bömum séu ágæt, skrifar Sten
Hegeler í nýútkomnum dönsk-
um pésa, sem nefnist: Hvernig
á ég að finna rétt leikföng
handa barninu mínu? og hann
heldur áfram:
Ungbörn elska liti.
Ungbarnaleikföng em til-
breytingalaus og hugmynda-
snauð vegna þess að fæstir
fullorðnir geta hugsað eins og
ungbörn. Hringlur eru t. d.
yfirleitt framleiddar I ljósblá-
um og bleikum litum — dauf-
um kerlingalitum, sem ung-
barnið kann ekki að meta. Ótal
tilraunir hafa sýnt að ef ung-
barn á að velja á milli leik-
fanga í skærum litum — eld-
rauðra, himinblárra, gras-
grænna og gljásvartra — og
svo bleikra og ljósblárra — þá
velur barnið ævinlega sterku
litina.
En vegna þess að ungbarnið
kemur ekki sjálft í leikfanga-
búðirnar til að velja, eru hill-
urnar fullar af hringlum í dauf-
um litum og þær seljast —
þangað til gefendurnir gera
sér ljóst, hverjar óskir litlu
neytendanna eru.
Oíin blússa við skíða-
buxnrnar
Ofnu blússurnar eru fallegar
og upplífgandi við einlitar og
dökkar skíðabuxur. Þær hafa
náð mikilli útbreiðslu í ár og
setja skemmtilegan svip á
skíðabúninginn. En þetta er
tízkunýung, og ef maður þarf
að geta notað skíðafötin sín
Leikföng þurfa að þola óblíða
meðferð.
Tökum annað dæmi.
Maður ætlar að kaupa hjól-
börur handa barni sínu. En
þannig er mál með vexti að
flestar hjólbörur sem gerðar
eru handa börnum þola illa að
þær séu keyrðar eftir jörðinni.
Maður verður að taka tillit til
þeirrar meðferðar sem börnin
beita við þær. Þau aka hvert
öðru í þeim, velta þeim á hlið,
standa í þeim — nota þær yf-
irleitt þjösnalegar en fullorðna
fólkið sínar hjólbörur.
Þetta er þá börnunum sjálf-
um að kenna, mun einhver
segja. Það má vera, en samt
sem áður er ekki hægt að
komast hjá því að ódýru hjól-
börurnar brptna og eyðileggj-
ast. Það borgar sig því miklu
betur að kaupa dýrar og vand-
aðar hjólbörur, ef þær eru þá
fáanlegar og þið hafið efni á
því. Annars má líka kaupa
árum saman, þarf maður að
fara varlega í sakirnar þegar
um tízkunýungar er að ræða.
En ef maður á góðar skíða-
buxur en vantar eitthvað til að
nota við þær getur svona blússa
verið skemmtileg endurnýjun á
gömlum búningi, svo að hann
getur enzt nokkra vetur í við-
bót.
I