Þjóðviljinn - 01.05.1956, Blaðsíða 6

fi) — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 1. maí 1956 —i-—
PIÓÐVILIINN
Útgefandi:
Sameiningarflokkur cdpýðu — Sósíalistaflokkurinn
Alþýðusamtökin á sigurbraut
4 hátíðisdegi verkalýðsins, 1.
-T®- maí, verða áleitnar spurn-
Mgarnar um markmið verka-
Jýðshreyfingarinnar og leiðira-
st að markinu. Enginn sem
fylgzt hefur með vexti verka-
,'lýðssamtakanna mun láta sér
'til hugar koma að þau ætli
•ér lítinn hlut í íslenzku þjóð-
tfélagi. Enda fer það ekki milli
:tnála, markmið verkalýðshreyf-
itngarinnar eru alþýðuvöld, völd
tii að útrýma arðráni og fá-
tækt, völd til að skapa á
íslandi þjóðfélag frjálsra
manna og hamingjusamra,
þjóöfélag jafnréttis og bræðra-
Jags.
ÍJyrir þrettán árum spurði
tímarit Alþýðusambandsins
nokkra verkalýðsleiðtoga þess-
arar spurningar: Hver telur þú
höfuðskilyrðin fyrir þróun og
vexti íslenzkra verkalýðssam-
taka?“
Einn þeirra, hinn aldurhnigni
brautryðjandi sjómannasamtak-
anna yngri Jón Bach, svaraði:
„Að baráttan verði ekki ein-
skorðuð um of við togstreit-
una um kaup og kjör, en
.meginþuhginn lagður I stað
þess á stjórnmálabaráttuna,
þannig að sköpuð verði skil
yrði til úrslitaáhrifa á löggjöf-
ina, til hagsbóta fyrir verka-
iýðinn. Stjórnmálin álít ég lóg-
■ann, hitt er reykur í saman-
burði við þau“.
Iþessu svari felst djúp
reynsla og viturleg hugsun
um sókn alþýðusamtökanna.
Hví skyldi aldrei gleymt að
/erkalýðsfélögin eru ekki öll
alþýðusamtökin, heldur einn-
ig sá verkalýðsflokkur sem
íyrr eða síðar sprettur upp
úr þeim af brýnni nauðsyn.
Hvar sem verkalýðshreyfing
hefur náð að þróast með eðli-
legum og heilbrigðum hætti
haía sprottið upp úr hagsmuna-
félögum verkamanna stjórn-
málafiokkar, er flutt hafa bar-
áttu verkalýðshreyfingarinnar
inn á nýtt og víðara svið. Og
'uín það mun tæpast deilt, að
án þess að alþýðan berjist
einnig á stjómmálasviðinu, nái
hún ekki markmiði sínu.
lll'eðan verkalýðsfélögin eru
ungur og veikur félags-
skapur béinist barátta andstæð-
inganna að því að berja þau
niður. Saga flestra verkalýðs-
félaga hefst á margra ár.a bar-
áttu um sjálfa tilveru félags-
ins. Neitað er að viðurkenna
það sem samningsaðila, for-
ystumenn þess eru ofsóttir,
beittir atvinnukúgun og hvers-
konar ofbeldi. Blöð andstæðing-
anna rægjá hverja viðleitni
hinna ungu samtaka til bættra
kjara og aukinna réttinda, til-
vera þeirra skýrð með starfi
„launaðra æsingamanna“ sem
af skuggalegum hvötum reyni
að grafa undan þjóðfélaginu.
IT’ftir því sem verkalýðssam-
tökin eflast breyta andstæð-
ingarnir líka um bardagaað-
ferð. Þá beinist viðleitni þeirra
einnig að því að takmarka sem
mest starfsemi félaganna með
lagaboðum, og að undirróðri
innan samtakanna svo verka-
lýðsfélögin verði sem „hættu-
minnst“ auðburgeisum og ofsa-
gróðamönnum, Hér á landi
varð áberandi breyting á á-
róðri Sjálfstæðisflokksins í
garð verkalýðssamtakanna eft-
ir að foringjar . flokksins fóru
að taka þýzka nazista til fyr-
irmyndar. Þá tóku auðburgeis-
ar Sjálfstæðisflokksins að
skipuleggja undirróðursstarf-
semina í verkalýðsfélögunum
í stórum stíl, reyndu jafnvel
að efna sjálfir til „hátíðahalda"
1. maí, enda þótt árangurinn
yrði háðulegri en svo, að fært
þætti að halda áfram.
ÍTm skeið tókst Sjálfstæðis-
flokknum að ná ískyggilega
sterkum áhrifum á stjóm heild-
arsamtaka verkalýðsfélaganna,
vegna þess að flokkur sem
naut allrnikils fylgis sem verka-
lýðsflokkur gerði bandalag við
hann innan alþýðusamtakanna.
Að sjálfsögðu lamaði það á-
stand héildarsamtökin en vakti
loks þá sterku róítæku öidu,
sem lyfti til valda í Alþýðu-
sambandinu einingarsljðminni
J954. Sú róttæka samfylking
vann hin miklu verkfailsátök
nú fyrir réttu ári, og efldist
þá að mun. Og hún hefur risið
enn hærra með því frumkvaéði
sem stjórn Alþýðusambandsins
liefur tekið í því skyni að knýja
fram vinstri stjóm og vinstri
stjórnarstefnu í landinu, í
beinu framhaldi af einróma
samþykktum Alþýðusambands-
þings, með stofnun og baráttu
Alþýðubandalagsins.
1 lþýðan hefur lært af við-
brögðum afturhaldsins við
verkfalissigrum undanfarinna
ára. Gegn sigrum þeim sem
alþýðusamtökin unnu vegna
samstöðu alþýðumanna úr öll-
um flokkum, hefur Sjálfstæðis-
flokkurinn og Framsókn beitt
meirihlutavaldi sínu á Alþingi
og ríkisstjórn til að ræna af
alþýðu því sem rænt varð af
árangri sigranna. Því er það,
að alþýðan snýr sér nú ein-
dregnara en nokkru sinni fyrr
að þvi verkeíni, að hrekja and-
stæðing sinn úr því virki, sem
hann misnotar svo gróflega
gegn alþýðunni, en það er:
meirihlutavald á Aiþingi.
ví taka nú verkamenn úr
öllum flokkum saman hönd-
um í því skyni að vinna stór-
sigur í kosningunum með
kjörseðilsvopninu 24. júní í
sumar. í dag á hátíðisdegi
verkamanna, er fleiri alþýðu-
mönnum en nokkrusinni áður
Ijóst, hver sannindi liggja í
orðum brautryðjandans:
„Stjómmálin álít ég logann,
hitt er reykur í samanburði
við þau“.
r
Ragnar Ofafsson fimmtugyr
Á morgun, 2. maí, er Ragnar
Ólafsson lögfræðingur fimm-
tugur.
Þegar ég hugsa til stjórn-
málaþróunar hans og baráttu
nú, kemur mér í hug það, sem
Þorsteinn Erlingsson sagði, er
hann hafði lýst félagshyggju
og órofa samheldni verkamanna
í félagsskap sínum og segir síð-
an: „Slíka menn óttast æðri
stéttir og stjórnarvöld ríkjanna.
Þvi að þeir vinna í lið mcð sér
alla mestu og réttlátustu menn
þjóðanna og þeir munu erfa
ríkið og vö](lin.“
Ragnar Ólafsson er einmitt
einn slíkra manna, sem sósíal-
istísk verkalýðshreyfing íslands
hefur unnið í iið með sér —
og það á þeim tímum. er bar-
áttan var. tvísýnust og hörð-
ust, og alltaf hefur reynzt
henni því traustari og betri
sem meir hefur reynt á.
Þegar þjóðstjómarmyrkriö
grúfði sig yfir landið 1939 og
ofsóknirnar hófust gegn rót-
tækninni í menningarmálum ís-
lands, var Ragnar Ólafsson einn
þeirra, er gengu fram fyrir
skjöldu og tekur sæti í stjórn
Máls og menningar, til að heyja
þá hríð, er hörðust hefur verið
í menningarbaráttu síðustu ára-
tuga.
Þegar gerðardómslögin dundu
yfir í ársbyrjun 1942 og verka-
lýðurinn svaraði með skæru-
hernaðinum, — þegar verka-
menn urðu að berjast í banni
laganna og upptaka félagssjóða
og fangelsun félagsstjórna lá
við, ef út af var brugðið, —■
þá var Ragnar Ólafsson Dags-
brúnarstjórn góðu ráðunautur.
Og þannig hefur hann reynzt
íslenzkri verkalýðshreyfingu
alla tíð. í baráttu hennar við
ofsóknir og stéttardóma, hefur
hún sótt til hans traust og ráð.
Um árabil var Ragnar fulltrúi
Alþýðusambands íslands í fé-
lagsdómi, en annars títt og
löngum sækjandi og verjandi
fyrir verkalýðsins hönd. Og
þegar mest skarst í odda milli
auðvalds og alþýðu, út af 30.
marz, þá var Ragnar hinn
trausti verjandi fjölda þeirra,
er landráðayfirvöldin þá á-
kærðu.
Það hefur verið íslenzkri
verkalýðshreyfingu dýrmætt
að eiga svo traustan og örugg-
an lögspeking, er aldrei hikaði
við að berjast fyrir málstað
hennar og beita raunsæi sínu
og ráðsnilld í hennar þágu.
En það er ekki eina sviðið,
þar sem alþýðan hefur fengið
að njóta starfskrafta hans. Frá
upphafi vega var Ragnar Ólafs-
son starfandi í þjónustu sam-
vinnuhreyfingarinnar, fyrst
einkum SÍS og síðan Kron og
þegar okkar ágæta leiðtoga,
Sigfúsar Sigurhjartarsonar,
missti við, tók Ragnar að sér
hið vandasama verk stjórnar-
formennskunnar í Kron.
Þegar Sósíalistaflokkurinn
hófst handa um stofnun Minn-
ingarsjóðs Sigfúsar Sigurhjart-
arsonar, tók Ragnar að sér að
vera formaður hans.
Hvert það trúnaðarstarf, er
vandasamt var, vissum við ætíð
í góðum -höndum, er hann tók
það að sér. Gilti þá einu hvort
það voru þau, sem hér eru
nefnd, eða fulltrúastörf fyrir
flokkinn í landskjörstjóm eða
annarsstaðar.
Verkalýðshreyfing, samvinnu-
hreyfing og menningarhreyfing
alþýðunnar á íslandi og flokk-
ur' hans, Sósialistaflokkurinn,
eiga honum þakkir að gjalda
fyrir allt hans örugga og ágæta
starf.
Megi íslenzk alþýða njóta
staðfestu hans og drengskapar,
lögspeki háns og réttlætis-
kenndar sem lengst.
Ágætum vini, einum þeim
traustasta, er ég hef eignazt,
sendi ég innilegustu hamingju-
óskir á þessuni degi.
Sósíalistaflokkurinn, sem æ-
tíð hefur talið hann meðal
sinna beztu manna, óskar hon-
um allra heilla og sjálfum sér
þess að mega njóta .starfskráfía
hans sem lengst.
Einar Olgeirssen.
VERZLUNIN ER
1 DAG
3 ja
E A
I TILEFKI
DAGSSNS
gefum við
20 %
af öllum
SEffl SELDA8 VEBÐA t DAG
MARKAÐ
Laugavegi 100