Þjóðviljinn - 24.05.1956, Blaðsíða 11

ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 24. maí 1956 — (11
James M. Cain
Mildred Pierce
12. dagur
hún átti frá því fyrr í vikunni, og honuin fannst hún
einkar góð. Þegar hún var farin fram með súpudiskana,
kom hún imi með vínið, sem af kynlegri tilviljun hafði
verið í ísskápnum frá því að frú Gessler fór, hellti því í
glösin og skildi flöskuna eftir á boröinu. Síðan kom hún
inn með hænuna, kartöflurnar og baunirnar og öllu
var faglega raðað á eitt fat. Hann var stórhrifinn af öllu,
Án þess að fá skýrt nánar, vissi hún hvað þetta
táknaði: Wally var búinn að fá það sem haiin ætlaði
sér og nú var hami búa sig undir að stinga af. Hún beið
andartak einsog hún gerði oft, þegar hún varð reið,
en þótt hún reyndi að tala kæruleysislega titi*aöi rödd
hennar lítið eitt. „Og hvað rnn Bert?
„Æ — þú veizt það.“
„Fyrst Bert fór frá mér og v'ið erum skilin að skipt-
um, því þarft þú þá að vera aö hugsa um liann fyrst
aörir gera það ekki?“
„Viö erum góöir vinir. Ágætir vinir.“
„En þó ekki svo ágætir að þaö kæmi í veg fyrir að þú
spilltir því að hann fengi það starf sem honum bar og
beittir síðan öllum brögðum til að ná í það sjálfur."
„Mildred, nöldur er óviðkunnanlegt, þótt þú eigir i
hlut.“
„Og undirferli er óviðkunnanlegt, hver sem á í hlut“
„Ég kann ekki við þetta.“
„Mér stendur á sama hvort þú kannt við þaö eða ekki.“
„Þá vantaði lögfræðing.“
bókstaflega í sjöunda himin. Hann sagði henni aö móðir
hans i Carlisle byggi til svona tertur. Hann sagði henni
11*0 skóladögum sínum og fótboltaliöinu.
En þótt hann væri heillaður af matnum hugsaði hann
ekki sérlega mikið um hann. Hann heimtaöi að hún sæti
við hliðina á honum í sófanum og væri með svuntuna.
Þegai’ hún kom inn með' kaffið sá hún að hann hafði
slökkt öll ljósin, svo aö þau drukku það viö bjarmann
frá eldinum. Þegar þau voru búin að drekka það, tók
hann utanum hana. Hún var staöráöin í að koma
til móts viö hann og von bráðar hallaði hún höfðinu upp
aö öxl hans, en þegar hann snart hár hennar með fingr-
unum reis hún á fætur, „Eg verð að bera þetta fram.“
„Eg skal taka boröið niður fyrir þig.“
„Það er ágætt, og ef þú þarft að nota snyrtiherbergið,
þá er það þama bakviö þig. Og hvað eldabuskuna snertir,
þá ætlar hún að fara í hlýrri kjól þegr hún er búin að
fjarlægja þessa diska.“
Rigningin og rakinn í loftinu gerðu það aö verkum
aö léreftskjóllinn var aö verða óþolandi, þótt hann liti
vel út. Hún fór inn í svefnherbergið, smeygði sér úr
honum og hengdi hann inn í skáp. En þegar hún teygði
sig eftir dölckbláa ullarkjólnum sínum heyi’ði hún eitt-
hvert þi-usk og sneri sér við. Hann stóð í gættmni og
brostí aulalega. „Mér datt í hug aö þú þyrftir á hjálp
að halda.“
„Ég þai’f enga hjálp og ég bað þig ekki að koma
hingað inn.“
Hún var höst ifómi, því að gremja hennar yfir þessum
átroðningi var snögg og ósvikin. En um leiö og hún
sagði þetta rak hún olbogann í skáphurðina og hún
opnaðist og skýldi henni ekki lengur. Hann tók andann
á lofti og hvíslaði: ,, Hamingian góða.“ Svo virtist hann
vandræðalegnr og stóð þarna og horfði á hana og horfði
þó ekki á hana.
Sárgröm tók hún ullarkjólinn af herðatrénu og
smeygöi honum yfir höfuöið. En áður en hún gat krækt
hann saman fann hún handleggi hans lykjast mn sig,
heyrði hann tauta iðrandi í eyi’a henni. „Fyrirgefðu,
Miidred. Mér þykir þetta mjög leiðinlegt. Þetta fór öðru
vísi en ég ætlaði. svei mér þá, ég kom hingað aðeins
til að toga í svuntuböndin. Bara aö gamni mínu. Fari
það kolað, þú veizt að mér dytti aldrei í hug að beita þig
svo.auðvh’öilegum brögðum." Og eins og til að staðfesta
fytirlitningu sína á öllum auðvLi’ðilegum brögöum, teygði
hann út handlegginn og slökkti liósið.
Jæja, va.r hún honum reið eða ekki? Þi’átt fyrir það
aö hún haföi fylgt fyirmælunum út í yztu æsar og við-

r * /) . ] r ei milis þállisr J
Géðir tsEpukjólar
í nýju tízkunni ber talsvert
á telpukjólum, sem að sjálf-
sögðu fara ungum stúlkum
bezt. Hér eru sýndir tveir kjól-

ur hún verið smekkleg og fal-
leg, einkum á ungum, gi’önnum
stúlkum sem bera tæplega mjög
margbrotin og frúarleg snið.
Rætt við Kiljan
Framhald af 7. síðu
mótar auðvitað ástandið he$na-
■ !■
fyrir; húsakostur er vondur: ef
maður á erindi við nienn
heima hjá þeim eða á skrif-
stofum í París á maðui’ á
hættu að þar vaði allt út í
pöddum; , venjulega er manni
í skyndi boðið út á veitinga-
hús. En samt er París sá stað-
ur þar sem æðin slær einna
sterkast hér á vesturlöndum,
menningarlega og listrænt.
London er alltaf söm við sig;
skrattakornið ég sjái nokkra
breytingu á borginni þó tím-
arnir breytist. Þó var Bucking-
ham Palace þvegið að utan
áður en Krustjoff kom; ég
þekkti höllina varla aftur. Og
lífið er betra en áður, maður
fær fylli sína, en það fengu
útlendingar ekki fyrir nokkr-
um árum á veitingahúsum.
Það er meira að segja hægt
að kaupa brjóstsykur án þess
að senda um það sérstaka
bænaskrá til yfirvaldanna
fyrst. En Englendingar eru
mjög þrúgaðir af vandamálum
sínum, ekki sízt Kýpurdeil-
unni; þau eru í fyrirrúmi. en
talið um austur-og-vestur—
deiluna einhvernveginn . hálf-
þagnað.
—Hvenær ferðu til Ind-
lands?^
— Ég hef ekki tíma til að
hugsa um nein meiriháttar
ferðalög, ég verð fyrst að ljúka
litlu verki sem ég er að vinna;
ég vonast til að sjá fyrir end-
ánti á því í vetur.
M.K.
ar af þessu tagi. Ullarkjóll úr
tvíd jersey með berustykki og
þröngri blússu. í hálsinn eru
margir litlir hnappar sem und-
irstrika skólatelpusniðið. Fín-
mynstraði kjóllinn er bómullar-
kjóll og hann er einn af þeim
brög’ð hans höfðu verið samkvæmt því, vissi.-hún enn | kjólum sem ekki,er bundinn við
ékki hvað hún ætlaðist fyrir 'með Wally. En með;?i
árstíðir. Svona bómullarkjóla
hún sveigöi höfuöiö til hliðar til að koma í veg fyrir aö ^má nota allt árið-og kjóllinn
varir þein-a mættust flaug' henni r hug, a'ö ef hún
þyrfti ekki aö opna. skotaflöskuna, gæti hún ef til vill
fengiö sex dollara fyrir hana hjá einhverjum.
IJm miönættiö kveikti Wally sér í sígarettu. Mildred
var heitt, og hún sparkaði ofanaf sév rúmfötunum og
leyfði köldu, röku loftinu að leika um yndislega nekt
sina. Hún lyfti öðrum fætinum, leit á haim rannsakandi,
gekk úr skugga um það í eitt skipti fyrir öll að hann
væri ekki bogirm og hún gæti hætt að gera sér áhyggjur
af því. Svo hreyfði hún tærnar. Það var léttúðarfullt
atferli, en það var ekkert léttúðarfullt við Wally þegar
hann dró öskubakka til sín og breiddi ábreiðuna yfir
sína eigin nekt. Hann var þögull, næstum óhugnanlega
þungbúinn þar sem hann lá þama og reykti, svo að
l&ídred sagði: „Hvað ertu að hugsa?“
i5Ég er aö hugsa um Bert.“
myadinni er í gulum. og brún-
um haustlitum. Hann er tæpast
eins. skólatelpulegur og jersey-'
kjóllinn, er þó með livítan, [
barnalegan kraga. Litla hettan ■
úr sama efni og kjóllinn er í
sama stíl. '
Þessi hneígð tízkunnar til að
fá að láni hugmyndir úr barna-
tízkunni. er bæði góð og slæm. ’
Ef hún er yfirdrifin verður hún
gjarnan kjánaleg, en í hófi get-
UUl ðlfi€Ú9
Si&uuruaxcrauðoii
í Minningarkortin eru til sölu
í skrifstoíu Sósialistaflokks
ins, Tjarnargötu 20; afgreiðslu
Þjóðviljans; Bókabúð Kron;
Bókabúð Máls og menningar,
Skólavörðustíg 21; og í Bóka-
verzlun Þorvaldar Bjarnasbn-
ar i Uafuarfirði.
Ðzengjabuxur
úr grlllon komnar aftur
TOLEP0
Fischersundi.
NýkoiEiin
suinárk
mu
Vesturgötu 3.

■■■■■■!
fHÚOVIUINN
Ótgefandl: Samelningarflokknr alþýðu — Sósiallstaflokkurinn. — Ritstjórar: Magnús -Kjartansson
íáb.i. Sigurður Guðmundsson. — T'rót.taritst.jórí: jön B'íirnason. — Blaðamenn: Ásmundur SlKur-
. „ . Jónsson, Bjarni Bencdlktsson. Guðmundur Vigíússon, fvar H. Jónsson, Magnús Torfl ólafsson. -
AuglÝsineaetlóri: Jónstelnn Haraldsson. — Ritstióm, afgrelðsla. awaýsingar, prentsmiðja: Skólavðrðusti* 19. - Siml 7600 (3
7 Askriftarverð kr. ?5 4 mánuði I Reykiavik og núftrennli kr. 22 annarsstaðar, - LausasöluverS kr. 1. - VrentsmHSls