Þjóðviljinn - 25.05.1956, Síða 11

x(H: ■ iíith
WfflÓiÍTOí5Ól<S
m
-m
WWl
■Mr
tm r
“T~'„
ÞJÓÐVILJINN — Pöstudagur 25. maí 1956 — (11
James M. Cain
Mildred Pierce
13. dágur
,,Já, þegar þú varst búinn að tala við þá. Já, það komu
margir menn til Berts og vömðu hann við atferli þínu
og báöu hann að fara á skrifstofuna og leegja inn um-
sókn sína, og hann vildi það ekki vegna þess að hann
áleit það ekki rétt. Og svo komst hann að raun um hvað
var rétt. Og hversu tryggur vinur þú varst.“
„Mildred, ég fullvissa þig um— “
„Til hvers væri þaö?“
Hún þaut fram úr rúminu og fór aö stikla um her-
bergið og rifjaði beizklega upp sögu Pierce heimilanna,
h.f., hrunið og atburðina á eftir. Hann neitaði öllu alvar-
legur í bragði. „Hvers vegna segirðu ekki sannleikann?
Þú ert búinn að fá allt sem þú vildir hjá mér, er það
ekki? Drykk, máltíð og ýmislegt annað sem ég kæri
mi'g ekki um áð nefna. Og nú viltu stinga af og byrjar
að tala um Bert. Það var skrýtið að þér skyldi ekki
detta Bert í hug þegar þú komst hingað inri til að toga
í svuntuböndin mín. Manstu ekki eftir þehn?“
„Ég heyi'öi þig ekki segja nei.“
„Nei, ég var tuska.“
Hún tók andann á lofti og ætlaöi að fara að segja að
hann væri eins og allir aðrir og klykkja út meö setningu
frú Gessler, „bölváðir þoi-pararnir“, en hvernig sem á
því stóð vildu orðin ekki koma. í henni var eirihver
heiðarleg taug, sem gat ekki fallizt á túlkun frú Gesslér á
lífinu, þótt hún gæti skemmt sér yfir henni í svipinn.
Hún tmði því ekki að allir karlmenn væru bölvaöir þoi*p-
ai'ar, og hún hafði lagt gildru fyrir Wally. Þótt hann
reyndi að losna úr henni eftir beztu getu, þá náði ekki
nokkurri átt að ásaka hann fyrir hluti sem voru að verða
henni um megn en hann átti vitaskuld enga sök á.
Hún settist niöur hjá honum. „Fyrirgefðu Wally.“
„Góða, þaö var ekki neitt.“
„Ég hef verið í uppnámi upp á síðkastið."
„Þaö er ekki að undra.“
Morguninn eftir var Mildred að þvo upp eftir máltíöina
þegar frú Gessler leit inn til áö gefa skýrslu um veizluna.
Af ásettu ráði minntist hún ekkert á Wally fyn' en hún
var að fara, og þá lét hún sem henni dvtti allt í einu í
h.ug að spyrja hvemig honum liöi. Mildred sagði að
honum liði ágætlega og hlustaði meðan frú Gessler bætti
við nokkmm viðbótarathugasemdum um veizluna; sagði
síðan snögglega: „Lucy.“
„Já?“
„Ég er orðin opinber manneskja.“
„Hvað — þú átt þó ekki við að hann hafi skilið
peningana eftir á skápnum, eöa hvað?“
„Þaö munaöi minnstu.“
i: Frú Gessler settist á borðshomiö og horfði á Mildred.
;Það var ekk margt hægt áð segja. Þetta hafði allt virzt
• svo auðvelt, einfalt og skemmtilegt í gær, en hvomg
iþeirra haföi athugaö það að áætlanir fara sturidum út
|um þúfur né það að bölvaðir þorpararnir sem líka eru
lygarar, eru ekki alltaf eins miklir glópar og ætla niætti.
Mildred varð gripin óstjómlegri reiði. Hún tók upp ^
tóma vinflöskuna, leygði henni á búrgólfið og hló.
tí’yllingslega um leið og hún brotnaöi í þúsund mola.
hún fletti í skyndi yfir þær auglýsingar. Stóm auglýs-
ingarnar meö yfirskriftunum: „Einstakt tækifæri“,
„Sölumenn óskast“ og „Karlar, konm', takið eftir“ —
þær hljóp hún alveg yfir. Þær minntu um of á áöferöir
Berts þegar hann var aö reyna að losna við Pierce heim-
ilin. En stöku sinnum vöktu þær athygli hennar. í einni
auglýsingu stóð: „Kona, ung", vel útlítándi og" með góöa’
framkomu óskast til sérstaks starfs.“ Hún sendi svar
og komst i uppnám nokkram dögum síöar þegar hún
fékk bréf, undirritáð af kaiimanni, þar sem hxin var
beðin aö koma á ákveðinn stað í Los Feliz hlutanum af
Hollywood. Hún fór í bezta léreftskjólinn snyrti sig vand-
lega 1, framan og fór þangað.
Maðurinn tók á móti henni snöggklædur og sagöist
vera rithöfundur. Hann gaf lítið út á hvaö hann skrifáöi,
þót-t hann segði aö ranrisóknh sínar væm mjög víðtækar
og hami þyrfti að ferðast víða um heim, og auövitað
yrði hún að fylgja honum í þær ferðir. Hann gaf jafnlítið
út á skyldur hennar; hún virtist eiga að hjálpa honum að
„safna efni“, „flokka slcjöl“, og „fletta upp tilvitnunum“;
ennfremur að annast húshald hans, koma reglu á það og
fylgjast meö reikningum hans, svo áð hann væri ekki
svikinn þegar hann settist hjá henni og lýsti því yfir
að hann væri viss um að hún væri stúlfcvn., sem
hann leitaði að, varð hún tortryggin. Hún hafði
ekkert sagt sem gæfi til kynna hæfni hennar í
starfiö, ef um eitthvert starf var að ræða,
og hún komst að þeirri niðurstöðu að hann vantaði ekki
starfsstúlku heldur ástmey. Hún fór, gröm yfir sóun á
tíma og sporvagnsfargjaldi. Þetta var fyrsta reynsla
hennar af kynóraauglýsendum, þótt hún ætti eftir að
komast að raun um að þeir voru ekki fátíðir. Venjulega
var það einhver náungi sem kallaði sig rithöfund, um-
boðsmann eða eitthvað þvílíkt, sem hafð'i uppvötvað að
með því að eýða hálfum öðrmn dollar í da gblaðaauglýs-
ingu gat hann náð í daglanga halarófu af stúlkum aö
dyrunum hjá sér, sem allar þurftu nauösynlega atvinnu
og voru reiðubúnar aö gera næstum hvað sem var til að
fá hana.
Hún svaraöi fleiri auglýsingum, fékk fleiri tilmæli um
að koma og varð við þeim, þar til skór heimai' fóm að
láta á sjá og hún varö tíöur gestur hjá skósmiönum til
að láta laga hælana og fága þá upp. Hún fann til sárrar
gremju í garð Berts fyrir að taka bílinn, þegar hún
þurfti svo mjög á honum að halda. Engin af feröum
hennar bar árangur. Ýmist kom hún of seint eða var

f ssþái i iir
|V — j
III. kafli
Þegar hér var komið vissi Mildred að hún varð að fá
eirihverja viimu. Það bámst nokkrar pantanir til við-
bótar á tertum og skoi’pukökum og hún afgreiddi þær,
en á meðan vai' hún aö hugsa, gagntekin eirðarláusum
■ótta, eða reyndi að hugsá um eitthvað sem hún gæti
gert, eirihverja vinnu sem hún gæti fengið, svo að hún
fengi einhverjai’ tekjur og yrði ekki borin út úr húsinu
fyrsta júlí, þegar greiöa þyi'fti vexti af lánunum sem
Bert hafði tekiö út á húsiö. Hún las auglýsingar um
vtoriu, enþær vom sárafáar. Á hverjum degi var auglýst
eftir matseljum, þj ónustustúlkum og bílstjóram, m
Síður iakki
með skinni
Madeleine des Raugli hefur
gejt þessa dragt, sem saman-
stendur af þröngu pilsi og síð-
um jakka. Þetta er hentugur
búningur, en sem hversdags-
dragt væri ef til vill betra að
velja sér dragt með víðara
pilsi, þar sem þröngt pils og
•flatbotnaðir götuskór fara ekki
sérlega vel saman. Þröngt pils
útheimtir liáa hæla og fallega
skó. A hinn bóginn má sem
bezt nota síðjakkann við síð-
buxtir og þá er þetta orðinn
mjög hentugur búningur.
' 8 >W--j •
30 ~ Síiní 822ftf
^’jÖibrfeytt $rvai p
-iU»ínhríttpaTr
t«r* h r» r*»
Áfta kvölda
i. ; T'- -.;:rý
o rusta
Framhald af 3. síðu
svo hingað suður til Reykja-
vikur> ■ ,
• 8 fundir á
9 dögum
— Það er auðheyrt að þið
hafið lítið mátt slæpast þervn-
an tíma. Hvað heldurðu að
margir hafi sótt fundina?
— Á Patreksfjarðarfundin-
um voru um 160 manns, Bíldu-
dal 80, Þingeyri 60, Flateyri
150, Suðureyri 110, Bolunga-
vík 160, ísafirði 420 og Hnifs-
dal 40. Þetta vei'ða samtals nær
1200 manns.
• Lítil
atvinna
—• Hvað um atvinnu á Vest-
fjörðum?
— Það eru nokkrir staðir,
Súgandafjörður, Bolungavík og
Hnifsdalur auk Flateyrar, þar
sem atvinna er nægjanleg og
vertíðin gekk með belra móti.
Steinbítsaflinn við Vestfirði,
sem oft er mikill á vorin, brást
nú næstum alstaðar.
• Sérlega ánægt
með Sólveigu
Nú fær Karl þéer' fréttir frá
flugvellinuni að hann þurfi að
vera mættur þar innan stuhd-
arfjórðungs og þýst til að
stánda á fætur.
— Aðeins eitt enn: Hvernig
er frámboði Sólveigar Ólafs-
dóttur tekið?
— Framboð Sólveigar hefur
vakið mjög mikla athygli.
Aidrei fyrr hefur kona verið í
kjöri í jafn víðlendu kjör-
dæmi og erfiðu yfirferöar.
Ræður hennar hafa vakið
mikla athygli. Fólk er sérlega
ánægt með Sólveigu og fram-
boð hennar.
Og svo er Karl rokinn af
stað áleiðis til Flugfélagsins
— sem ílýgur nætur sem daga
til að anna eftirspurnum þing-
manna, vertíðarmanna, hús-
mæðra, vinnukvenna og kosn-
ingasmala, eftir fari, til að
komast á sem stytztum tíma;
um landið.
J.B.
Gerum við
sumavélar og skrifstofuvélar.
Sylgja, Laufásvegi 19.
Sími 2656, heimasími 82035.
Nýbakaðar kökur
með nýmöluðu kaffi.
RÖÐULSBAR
sumarkápuefiii
Vesturgötu 3.

B£8Ó§3t$BLf Bíðlð Ötgefandl: Sameintngarflokkur alþýðu — Sósialistaflokkurlnn. — Ritstiórar: Magnús Kjartansson
(á-b.), Sisurður Guðmundsson. — Préttaritstjórir Jón Bjarnason. — Blaðamenn: Ásmundur SiKur-
. „ jónsson, Bjarnt Benedifcisson, QuSmuadur Vlgíússon, ívar H, Jónsson, Magnús Torfl ólafsson. -
Augrrninarastlórf: Jónsteinn Haraldsson. — Ritstjórn, afgrreiðsla, augrlýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. — 8iml 7600 O
AskiriftArverð kr.25 á mánuðl í ReykJavlk- o« n&gréinii; kí. 22 annarsstaðor. - Lausasöiuvorð kr. 1, - Prentsmiði*
pjóðvfljans hi. ■