Þjóðviljinn - 31.05.1956, Blaðsíða 10

10) _ ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagiir 31. máí 1956
Greinln
Framhald af 7. síðu
ánum, Eysteini og Guðmundi
1. Ekki skiptir það heldur
miklu máli að við vorum ekki
aðeins þrír, heldur fjórir sem
mæltum þarna eindregið gegn
Hræðslubandalaginu, enda
mundi minnstu muna um það
til eða frá fyrir Tímann hvort
satt væri um það sagt eða
logið. Hitt er mjög athyglis-
vert að í heimildarleysi seil-
ast þessir „samvinnu“-gæðing-
ar eftir orðunum: „tekið sig
saman,“ til að gera hlut okk-
ar fjórmenninganna eitthvað
minrii en ella. Við sem tókum
þarna til máls af hálfu Al-
þýðubandálagsins vorum fjór-
ir: Guðmundur Jóhannesson
Vík, Björn Jónsson kennari
Vík, Skafti Skaftason Prest-
húsum og undirritaður. En
Eysteinn virðist ekki þora að
horfast í augu við það að
Skafti Skaftason sé stuðnings-
maður Alþýðubandalagsins,
ekki einu sinni að hann hafi
verið það á fundinum! Ræða
Skafta á fundinum, beinskeytt
og alvöruíull, gat engum sem
á hlýddi verið nein gáta, nema
þá þeim sem eitthvað meira
en lítið hefði verið miður
sín.
Skafti færði m.a. rök að
því að ríkjandi stjórnarstefna
væri forkastanleg og það
væri að koma bertur og betur
í Ijós að stjórnarflokkarnir
hefðu ekki fólkið með sér,
vegna þess að það væri and-
stætt vinnubrögðum þeirra.
Hann studdi og þá staðreynd
að fullyrðingar Guðrn. í. um
að Hannibal Váldimársson
forseti A.S.Í. ætti litlu fylgi
að fagna í Alþýðuflokknum,
væri kokhreysti ein. Hann tók
opinskátt undir ræður Guðm.
Jóhannessonar og Björns Jóns
sonar kennara, og var í einu
og öllu fylgjandi Alþýðu-
bandalaginu.
Eysteinn og Guðmundur í.
glúpnuðu fyrir Skafta, eins
og Tíminn 1. maí s.l. ber ó-
rækt vitni um og verður því
að viðurkennast að þeir kump-
ánar kunna að skammast sín
þó að þeim farist það þarna
ekki stórmannlega. Eysteinn
gerði á fundi þessum ákafar
en íirangurslausar tilraunir
til að færa sönnur á að sós-
íalismi og kommúnismi, jafn-
vel Alþýðubandalagið og
„glæpir Stalins" væru eitt og
hið sama og að sá sem enn
væri sósíalisti eða hyggðist
styðja Alþýðubandalagið, hann
væri forhertur syndari og þar
niður eftir. Bent var ráðherr-
anum á að hvorki ímyndaðir
né raunverulegir glæpir manns
um Víkur-fundinn
eða manna verði skráðir með
nokkrum rétti á reikning há-
leitra hugsjóna. Bent var hon-
um og á að engu máli hefði
skipt, fyrr eða seinna, hvort
þeir menn sem af alhug hafa
barizt fyrir þjóðfélagslegum
umbótum og réttindum vinn-
andi fólks', voru kommúnistar
eða ekki, þeir liefðu alltaf all-
ir verið af afturhaldinu
stimplaðir kommúnistar, aug-
Ijóslega vegna þess að þeim
var alvörumál að berjast fyr-
ir þjóðfélagsumbótum og
bættum kjörum alþýðunnar.
Bent var honum einnig á að
hann sjálfur væri svo gott
sem i bandalagi og bræðralagi
við þær „lýðræðisþjóðir" sem
nú dags daglega segðu frá
því eins og sjálfsögðum hlut,
að þær væru að kvista niður
fólk meðal erlendra þjóða sem
þnö eitt virtíst hafa til saka
unnið að vilja -vera sjálfstæðir
menn í sjál"stæðu landi og
hefðu auk þess meðhöndlað
fólk þúsundum saman eins
og skepnur eða þar fyrir neð-
an, eins og bandarikjaþjóðin
blökkumennina. Gagnvart
þessu var ráðherrann sem
orðlaus, aðeins stundi því
upp, að aldrei hefði hann ver-
ið með eða mælt bót meðferð
Bandaríkjamanna á blökku-
mönnum. En hví skyldi þá,
herra. Eysteinn Jónsson, sósí-
alisti þurfa að vera með
„glæpum Stalins?" Það er
vanda- en ekki vanzalaust
fyrir Eysteín Jónsson svona
eftir á í Tímanum að telja
sér og HræðsTubandalaginu á-
vinning að því að hafa dregið
,,hugsjónir“ sínar, „glæpi Stal-
ins“ inn á Víkurfundinn, því
hann var það sem kom með
þær, en ekki við sósíalistarnir,
í þeirri fölsku von að honum
auðnaðist að troða þeim í
okkur. En þarna eftir á vill
hann svo bæði eigna okkur
„hugsjónirnar“ o'g það að
hafa borið þær fram á fund-
inum, afneitar sem sagt bæði
orðum sínum og gjörðum.
Þá kom Guðmundur I. með
þá fullyrðingu sem ráðherr-
ann tók svo kröftuglega und-
ir, að sósíalistar væru „íhalds-
skækjur“ bæði fyrr og seinna.
Ekki stóðst sú fullyrðing þó
betur gagnrýni okkar sósíal-
istanna en það að Eysteinn
fór brátt undan í flæmingi
og harmaði að lokum sáran
að þessi orðfjandi skyldi
sleppa út úr félaga sínum,
Guðmundi í.
„Var það almannarómur í
fundarlokin" — segir í Tím-
anum. Hvernig voru fundar-
lokin? Þau voru ræða Ósk-
ars Jónssonar, bókara, stem
var fundarstjóri þarna, en
undir henni stóðu fundarmenn
upp, hrundu sætum og tóku
að týnast út. Hver gat feng-
ið nokkurt álit út úr því?
Það virðist hafa farið í taug-
ar ráðherrans að nokkuð
margir munu hafa klappað
fyrir okkur sósíalistum. Það
var nú samt óþarft fyrir
hann, ég t. d. klappaði fyrír
honum, Guðmundi í. og Jóni
Gíslasyni, ég hefi alltaf á-
'nægju af að lilusta á ræður
manna og engu síður þó ég sé
ekki sammála þeim. Þess
vegna klappaði ég þarna fyrir
þeim, hræðslubandalagsfélög-
um, og mig rekur minni til
að hafa séð fleiri sósíalista
gerá* slíkt hið sama, enda í
samræmi við það að við vor-
um fundarboðendum þakklát-
ir fyrir að koma fundinum á.
Fyrst Eysteinn tqk sérstak-
lega eftir klappinu, þá hefði
hann átt að aulast við að
draga af því róandi ályktun,
s. s. þá að einhverjir af öll-
um þeim sem fyrir okkur,
sósíalistunum, klöppuðu kynnu
þá að vera framsóknarmenn,
fyrst við þessir „glötuðu
menn“ gátum klappað fyrir
honum. Það hefði honum ver-
ið sæmilegra heldur en að
leita á náðir auvirðilegra .ó-
sanninda og láta Tímanny'*
segja: Þrír kommúnistar
klöppuðu hver fyrir öðrum.
Eysteinn hefur hinsvegar
ekki ætlazt til þess að marg-
ir klöppuou fyrir okkur, sem
var nú varla von; hitt sæmdi
honum ekki, ráðherranum,
sern nú er upp krmið, p j gera
svo hjákátlega tii: :.un til að
útiloka gagnrýni á Víkurfund-
inum að biðja frummælenda
okkar, Guðmund Jóhannesson
að taka ekki til máls. Því þó
að Eysteinn sé óumdeilt snjall
fundarmaður, dettur engum í
hug sem hlýddi á hina bráð-
snjöllu, hárbeittu og rökföstu
frumræðu Guðmundar, að sú
bæn hefði orðið öðrum að
notum en ráðherranum sjálf-
um, enda hefði hann þá ekki
aðeins sloppið við hirtingu
með þeirri ræðu, heldur einn-
ig með svarræðum Guðmund-
ar, sem báðar juku greinilega
á hina pólitísku vanlíðan ráð-
herrans, þá vanlíðan sem
brýzt út í svo fáránlegri
mynd, sem greint hefur verið,
í Tímanum 1. maí s.l.
Sjálfstæðismenn mættu ekki
á Víkurfundinum sem fyrr
var frá sagt. Eg gat einnig
um líkur fyrir því að þeir
mundu sjá sér vafasöm höpp
í pólitískum umræðum, nema<j,
þá að þær snerust um eitt-
hvað afmarkað innantúns hjá
okkur Skaftfellingum. Þrátt
fyrir það munu forustumenn
þeirra hér ætlast til að sýslu-
maður, Jón Kjartansson, hljóti
kosningu við alþingiskosning-
arnar í. sumar, enda munu
þeir nú þegar róa að því öll-
um árum, engu síður en fram-
sóknarmenn fyrir sinn Jón:
Jón Gíslason. Um baráttuna
þeirra á milli eður bardaga-
aðferðir varðar mig lítið nema
ef þær kynnu að snúast upp
í vá fyrir hvers manns dyrum,
sem hefur hent, og öllum er
skylt að víta og berjast hlífð-
arlaust gegn, til þess að varna
því að réttlæti og almennt vel-
sæmi sé fótum troðið. En hitt
þori ég að fullyrða að þeir
gætu báðir sparað sér þessa
baráttu, og það sér meira en
að kostnaðar- og áfallalausu,
einfaldlega með því að taka
höndum saman hér í kjör-
dæminu og senda s.jálfa sig:
Jón Kjartansson og Jón Gísla-
son báða á þing, þar sem að-
eins um metorðastrit er að
ræða milli flokkanna en ekki
pólitískan ágreining. Það
mundi spara þeim mikla fyrir-
höfn og erfiði og þá mundi
líka sá gervifjandskapur, sem
í Vík hefur tekið sér ból-
festu milli þessara sam-
tvinnuðu afturhaldsflokka
mega snauta á burt — og
væri það þá ekki góðra gjalda
vert?
Forustumönnum beggja get
ég svo bent á verðugt verk-
efni á meðan þeir enn ekki
taka p<31il;ískum sinnaskipt-
um, sem þeir geta haft í stað-
inn fyrir níðið og nartið hver
um annan. Það verkefni er að
dreifa út níðritum þeim frá
Holstein Um sósialismann, pem
legið hafa frammi í Verzlun-
arfélagi Vestur-Skaftfellinga.
Dreira þeim meðal skaft-
fellskra kjósenda og auðvitað
„með beztu óskum“ frá þeim
báðum í sameiningu. Þetta
væri a. m. k. sameínandi verk-
efni fyrir þá vegna þess hve
báðum hefur verið það hug-
stætt og tamt í þjónustu
sinni við flokkana tvo Sjálf-
stæðis og Framsóknarfiokk-
inn, sem hatast við öll virk
samtök alþýðunnar, hvört sem
þau heita verkalýðssarntök,
Sósíalistaflokkur eða Alþýðu-
bandalag.
20. maí 1956
o
«C9
MARKAÐURINN
Hafnarstræti 5
• /
tbi
— Pure silk
Alsilkikjólar eru hentugasti
klæönaöurinn i feröalög, þeir
krumpast ekki, þeir eru léttir,
þeir eru fallegir. —
í alsilkikjól er konan vel klædd.
K. S. í. FIAM K. R. R. [
Fyrsti leikur Þjóðverjaima er í IÍVÖLD KL. §
Þá keppa
F- Berlínar - Fram
Dómari: Ingi Eyvinds
Þá sjáið þið géðan — spennandi — skemmtilegan leik
Fylgist með fjöldanum á völlinn