Alþýðublaðið - 10.09.1921, Qupperneq 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Síai: 64«. Sfntaofai: Nýkomié atikil áryal af Sleipair. peningabnddnm ®g teðla- realgnm, Skátabelti, Herki- geymar 0. fl. — Nýtt rerfl. Söðlasmiðabúðin Sleipnir.
E.s. SuðurUnd fer héðan samkvæmt áætlun sinni wánudagintt 12 sept. til Horna- fjarðar. — Vörur afhendist i dag.
STEINOLIAN og B. P.-benzínið úr e.s. Ville- moes verður afgreitt á mánudagiun. — LANDSVERZLUNIN.
Veödeildarskuldabréf kaupir 6. Gnðmundsson . Skólavörðustfg 5
JK.f. Versl. Hverlisfj. 60 A Sirius sætsaft. þykk og ljúffeng á 65 aur. »/4 Ifter, Kraftmikil soya, — Sósulitur.
Sjómannafélag Reykjavíkur, Fundur á sunnud. 11. þ. m. kl. 2 e. h. í Bárusalnum (niðri). Fjölmennið félagar. Yms aðkallandi félagsmál á dagskrá. — Stjórnin.
GÖð stlilka óskast í vetr- arvist á Vesturgötu 14, Sigurbjörg Hansen
Ivan Turgeniew: Æskuminningar. náfölur — það var örlítið gulur blær á húðinni sem gerði hana einkennilega líka á lit eins og vax eða
|>að var letrað: „Giovanni Roselli. ítalska kökubúðin."
Sanin fór þar inn til þess að fá sér límonaði. En búðin
var mannlaus. Innan við borðið stóðu nokkrar flöskur
með gyltum miðum.
Sanin leit 1 kring um sig. Þarna var skápur, mjög
líkur eins dg þeir sem tíðkast 1 lyfjabúðum og 1 hill-
unum voru glerkrukkur fullar af tvlbökum, súkkulaði-
kúlum og ýmsu sælgæti. —
En engin mannleg vera var sjáanleg. í háum körfu-
stól lá grár köttur, sem deplaði augunum, malaði og
krafsaði í stólinn með klónum. Og á gólfinu lá stór
hnykill úr hárauðu ullargarni og rétt hjá lá karfa úr
útskornum viði og seinustu geislar kveldsólarinnar léku
um hana. Óljós hávaði heyrðist úr herbergi við hliðina
á búðinni. Sanin beið, lét dyrabjölluna hringja enn þá
einu sinni og kallaði um leið nokkuð hátt: „Er hér
enginn?* — f sama bili var hurðin opnuð innan úr
hliðarherberginu, — og Sanin rak upp stór augu.
II.
Ung stúlka, á að giska nítján ára gömul, með svart
hár sem féll í lokkum niður á berar axlirnar, kom
hlaupandi inn 1 búðina og baðaði út báðum höndum.
Þegar hún kom auga á Sanin stökk hún til hans, þreif
í handlegginn á honum, reyndi að draga hann með
sér inn og stundi upp með hálfgerðum andköfum: „Fljóttl
Fljóttl. . . Komið og hjálpið honuml* — Sanin hlýddi
ekki strax — ekki fyrir það, að hann vildi ekki gjarna
verða við ósk hennar, heldur af þvl að hann var eins
og steini lostinu af undrun. Hann stóð kyr og virti
hana fyrirsér. Aldrei á æfinni hafði hann séð jafn töfrandi
fallega stúlku. Hún Ieit á hann með hræðslulegu augnaráði,
baðaði út hendinni og sagði með svo örvæntingarfullri
rödd: „Ætlið þér ekki koma?“ — að hann lét strax
undan og fór inn með henui.
I herberginu, sem þau fóru inn í, lá á að giska fjór-
tán ára gamall drengur á gömlum legubekk. Hann var
fornan marmara. Drættirnir í andlitinu voru ákaflega
líkir og á stúlkunni. Hann hlaut að vera bróðir hennar
Hann lá með aftur augun og skugginn af svarta hárinu
hans féll á ennið og fíngerðar, hreyfingarlausar brýrnar.
Milli Wáleitra varanna sáust tennurnar samanbitnar.
Það var ekki sjáanlegt að hann drægi andann; annar
handleggurinn hékk út af legubekknum, hinn hafði
hann lagt aftur fyrir höfuðið.
Drengurinn var í öllum fötum. Þau voru hnept fast
að honum og klútur reyrður fast utan um hálsinn á
honum.
Unga stúlkaD fleygði sér veinandi ofan á hann: „Hann
er dáinnl Hann er dáinn!" hrópaði hún 1 örvæntingu.
„Fyrir augnabliki síðan sat hann hér og var að tala
við mig, svo hneig hann alt 1 einu niður og gat ekki
hreyft sig. . . . Guð minn góður! Er ómöglegt að hjálpa
honum? Og mammaer ekki heima! Pantaleone! Panta-
leone! Hvar er læknirinn?" bætti hún svo alt í einu
við á Itölsku. „Ertu búinn að fara til læknisins?"
„Nei, signora, ég fór ekki sjálfur, eg sendi Lovísu,"
— var svarað með hásri Töddu fyrir innan dyrnar og
lltill, gamall maður, haltur, staulaðist inn. Hann var í
fjólubláum frakka með svörtum hnöppum, stuttum
nankingsbuxum, bláum ullarsokkum, og hafði breiðan
Æfintýri
Jack Londons er komið út.
Faest á afgreiðslu Alþýðublaðsins. — Bæjarmecn.
sem hafa pantað bókina, eru beðnir
að vltja hennar þangað.