Þjóðviljinn - 19.05.1957, Blaðsíða 9
Sunnudagur 19. maí 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (9
Stúdentar unnu 3 leiki með yíirburðum - töpuðu einum naumlega
A ÍÞRÓTTIR
ftíTSTJÓFU FRtMANN HELGASOI9
Glœsileg för ÍS til keppni í körfuknattleik >
við lið frá háskólum í Svíþgóð og Danmörku
Myndln var trkin í Gantaborg fyrsta keppnisdaKÍnn 24. apríl sl. Frá
vinstrl B. Dunberger íþróttakennarl Tækniliáskólans í Gautaborg,
Benedikt Jakobsson fararstjóri, Sverrir Georgsson, l*órir Ólafsson,
Matthías. Kjeld, Helgi Jónsson, Kristiim Jóhaimsson, Helgi Jóhanns-
son og Jón Hannesson. á myndina vantar Siguró S. sera tók hana.
Töpuðu fyrsta leiknum 44:40.
Það er ekki ólíklegt að við
höfum tapað fyrsta leiknum
vegna þess að við höfðum
ekki trú á að það væru nokkr-
ir möguleikar fyrir okkur að
vinna, við þekktum ekki mót-
herjana og höfðum ekki sam-
anburð.
Fyrir smámistök þar úti
fengu piltarnir ekki tækifæri
til þess að kynnast húsinu sem
þeir áttu að leika í, línur voru
líka illa merktar og ruglaði þá
nokkuð.
1 síðari hálfleik, þegar þeir
fóru að venjast aðstæðum,
tóku þeir að minnka bilið sem
orðið hafði í stigum og það
má fullyrða að, ef leikurinn
hefði staðið svolítið lengur,
hefðum við gengið af hólmi
með sigur. En þessi hálfleikur
gaf okkur trúna á að ástæðu-
laust væri að vanmeta getu
okkar.
Það kom líka svolítið illa við
okkar menn, að Svíarnir léku
miklu fastar en við erum van-
ir, og dómarar voru ekki eins
strangir og við eigum að venj-
ast hér. Þrátt fyrir það fengu
Svíamir 14 víti en við 7. Flest
stig í leiknum skoruðu þeir
Helgi Jóhannsson 14 og Helgi
Jónsson 13.
Móttökur allar í Gautaborg
vom sérstaklega g.óðar. Ræðis-
maður Islands, hr. Gullbrand
Sandgren, var okkur ómetan-
legur, og greiddi götu okkar
á marga lund. Þess má geta að
um 150 manna eru innritaðir í
Tekníska háskólann í Gauta-
borg, sem leikið var við.
I J/Undi var leildð
í 200 ára húsi.
Næsti leikur var við úrval
stúdenta úr Háskólanum í
Lundi en þar stunda nám um
50j)0 stúdentar. Leikur þessi
var mun harðari en leikurinn í
Gautaborg, en okkar menn
höfðu nú vanizt leikaðferðum
Svianna og náðu þegar yfir-
fengu Svíarnir 17 víti en okk-
ar mennn 10. Helgi Jónsson
skoraði 18 stig í leiknum og
Þórir Ólafsson 13. Leikið var
í liúsi sem var um 200 ára
gamalt. Þessi frammistaða liðs-
ins kom Svíunum mjög á ó-
vart, og spurðu þeir hvort lið-
ið hefði leikið mikið \nð menn
frá Bandaríkjunum sem hér
væru. Kvað ég það ekki vera,
en liér hefðu verið góð lið á
ferð sem mikið hefði mátt af
læra. Það mun ekki hafa þótt
mikill viðburður þótt körfu-
knattleikslið frá litlum háskóla
kæmi í heimsókn, en frammi-
staðan vakti mikla athygli og
það varð atburður að lið úr
hinum mannmarga skóla sk.yldi
tapa með þessum mun.
Allar móttökur í Lundi voni
hjartanlegar og kynntust
stúdentarnir og ræddu um
hugðarefni sín, og segja má
að þrátt fyrir það að tíminn
væri stuttur mynduðust nokk-
ur vináttutengsl.
Áskorun í Kaupmannahöfn.
Þriðji leikurinn í ferðinni
var svo 28. apríl í Kaupmanna-
höfn, við stúdenta í Kaup-
mannahafnarháskóla. Þar eru
um 10.000 nemendur og er sá
háttur á hafður að allir sem
innritast i skólann fara sjálf-
krafa í íþróttafélag skólans.
Þessum leik lauk með meiri
yfirburðum en nokkrum datt
Helgi Jónsson 28, Þórir Ólafs-
son 11 og Kristinn Jóhanns-
son 10.
Þegar nokkuð var liðið á
leikinn kom íþróttaleiðtogi skól-
ans, að máli við okkur og bað
um annan leik, nokkurskonar
,,revance“. Það var ekki hag-
stætt fyrir okkur þar sem
Helgi Jónsson hafði ákveðið
að fara til Hamborgar næsta
morgun, allir vom samt sam-
mála um að verða við þessari
áskorun, en tapið féll þeim
heldur þungt.
Danir fengu í lið sitt til
styrktar tvo Ungverja sem
reyndust hinir beztu leikmenn,
og auk þess sóttu þeir lands-
liðsmann útá Fjón til að
styrkja nú liðið ennþá betur.
Piltarnir áttu að fá frí þetta
kvöld en nú var um það eitt
hugsað að búa sig sem bezt
undir þessa viðureign sem
verða mundi hin harðasta.
Leikur þessi var harðari en
hinn og fór svo að við unnum
með 47:35 st. I leiknum fengu
Danir 22 viti en okkar menn
15. Þessi úrslit urðu þeim sýni-
lega. vonbrigði. I Kaupmanna-
höfn voru engar persónulegar
móttökur.
Segja má að dómarar allir
hafi verið mjög hlutlausir, og
verki sínu vaxnir. Tækni og
leiklag okkar manna var mjög
svipað og Dananna, en þeir
Framhald á 11. síðu.
Borðað með prjónuni, Tekanna, Magnús Jónsson, Sú Yung og
Jón Helgason
F r á M. í n a I ö r
Eins og Iþróttasíðan gat um
fyrir nokkru, fór körfuknatt-
leikssveit frá íþröttafél. stúd-
enta í keppnisför til Sviþjóðar
og- Danmerkur, sem jafnframt
var sú fyrsta sem farin hefur
verið af íþróttafél. stúdenta og
fyrsta utanlandsförin sem ís-
lenzkt körfuknattleikslið legg-
ur í. Þetta var jafnframt af-
mælisferð félagsins, en það
varð 30 ára á þessum vetri.
Eins og fréttir hafa greint
frá, varð þetta hin mesta
frægðarför og kom vafalaust
öllum á óvart, ekki sízt þátt-
takendum sjálfum.
Eftir heimkomuna átti 1-
þróttasíðan viðtal við farar-
stjórann og þjálfarann Bene-
dikt Jakobsson, sem er mjög
ánægður með förina í alla
staði.
höndinni í leiknum, og unnu
hann með vfirburðum eða
47:38. I liði Svíanna voru að-
eins 2, sem fæddir eru í Sví-
þjóð, hitt voru flóttamenn frá
Eystrasaltslöndunum sem nú
stunda nám við háskólann í
Lundi. Körfuknattleikur hefur
um langt skeið verið þar mikið
iðkaður og margir snjallir
körfuknattleiksmenn komið
þaðan. Skólinn hefur lika kenn-
ara þaðan sem kennir aðeins
körfuknattleik. I þessum leik
í hug eða 61:34.
1 þessum leik fengum við
fleiri víti en mótherjarnir og
munaði þó ekki nema einu,
eða 15 vilhrr en þeir dönsku
fengu 14. Sennilegt er að pilt-
arnir hafi ekki verið búnir að
sleppa því leiklagi sem sænsku
leikmennirnir tömdu sér, og
okkar menn tileinkuðu sér í
bili. Dómararnir þar voru
mjög góðir og leikmenn léku
mjög góðan körfuknattleik. I
! þessum leik skoruðu flest stig:
Framhald af 7. siðu.
á samkvæmið og enginn mælti
orð, fyrr en ég hafði fengið
aftur í bollann. Eg varð í
stökustu vandræðum að inn-
byrða allt það te, sem fyrir
mig var látið, því ekki var
nærri þvi komandi að ég
fengi ekki aftur í bollann, en
viðræður urðu með iskyggileg-
um þögnum. Mér til ósegjan-
legrar gleði uppgftvaði ég
eitt sinn á safni í Peking, að
tehita stofnunarinnar var bú-
in, þegar ég hafði lokið úr
fimmta bonanum. En safn-
stjórinn varð mjög vandræða-
1' yur að geta ekki rætt leng-
■ur við okkur og skýrt í ró
og næði fyrir okkur það
merkasta við safnið og létta
okkur þannig skoðunarferð-
ina, en teið var búið. Þá loks
skildi ég, að menn eiga að
njóta ilms og ángan tesins,
dreypa á því hæversklega, en
ljúka ekki úr bollanum nema
þeim leiðist og vilji að sam-
ræðum sé hætt.
Borðhald var okkur einnig
nokkuð framandi í fyrstu.
Fyrir okkur voru ævinlega
bomar fjölmargar krásir, sem
við kunnum lítil deili á og
kenndum því til snigla, skor-
kvikínda, orma, lótusblóma,
bambus og nagdýra. Mig
minnir, að Jörundur hafi eitt
sinn talið 15 rétti á borðum.
Hrísgrjón voru ævinlega einn
af aðalréttunum, en ég man
ekki til þess að hafa nokkru
sinni séð brauð, ef fram-
reiðsla var að kínverskum
hætti. Á hófelum voru ævin-
lega sérstakir matsalir, þar
sem Evrópumenn gátu fengið
vestrænan mat, og nokkrir
okkar kusu að éta þar, af
því að þeir þurftu að fylgja
settum reglum um matar-
hæfi, en vissu ógjörla, hvað
voru forboðnir ávextir á hinu
kíverska matborði. En þeir
ný'ungagjarnari vopnuðust
prjónum og settust að hinum.
kínversku krásum. Þar eð
borðhnífar tíðkast ekki, þá er
allur matur skorinn og sax«
aður, áður en hann er fram-
reiddur, og hver réttur borinni
fyrir sig í dýrlegum skálum
og fötum. Nú var þrautin
þyngri að handleika prjónana
fimlega og blanda réttum fag*
urlega á disk sinn. Hvort
tveggja tókst heldur báglega
í fyrstu, prjónarnir lögðust á
misvíxl, bitarnir duttu á miðri
íeið milli disks og munns,
svo að við vorum flestir orðii*
ir ískyggilega álútur áður en
máltíð lauk. Á öðrum degi
fannst okkur mikið til lun
leikni okkar með prjónana og
efndum til starfskeppni í með*
ferð þeirra. Annars eru borð*
siðir til lítillar fyrirmyndap
í Kína. Prjónarnir valda þvi,
hver sem á heldur, að mjög
sullast út um borðið, en þap
að auki er það kurteisisven ja,
að gestgjafi og aðstoðarmenÆ
hans tína lostæti á diska
boðsgesta, og sleikja þá vaud»
)ega af eigin prjónum, áður
en tilfæringarnar hefjast. Nðt
liggja ávallt aukaprjónar hjá
hverju fati, en það er senni*
lega nýr siður, því að flestir
gleymdu að nota þá. Bvef
borg og hvert hérað virðisr.
eiga sérstakan hátíðisrétt, en
ég minnist helzt Pekingandat-
innar; það er lostætur fugL
en apaheila, slöngu — osr
svöluhreiðursúpu fengum við>
ekki, enda komumst við ekkx
suður til Kanton.
Aðalf undur
Fasteignalánafélags samvinnumanna
verður haldinn að Bifröst í Borgarfirði föstu-
daginn 28. júní kl. 14.00.
Dagskrá samkvæmt samþykktum félagsins.
STI0RNIN