Þjóðviljinn - 07.11.1957, Qupperneq 7

6) — ÞJÓÐVIJINN — Fimmtudagur 7. nóvember 1957 -
- Fiöimtudágúr növember 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (7
IÓÐV1L1INN
írt**<*ntU: Samelnlngarflokkur alþýBo - Bóalahsta/iciwlrói. - Rltatlórar:
Wagnúa KJartanason (áb>, 8lgur6ur QuBmundsaoD. — Préttarltstjórl: Jói,
filt'.maíon - Biaöomonn: Aamundur Slgurjónsson. Ouðmundur VlEfússon.
fvar E. Jónsson, Magnús Toríi. Ólafsson, Slgurjón úóhannsson. — Auglýa-
mEastjóri' Ounreir Magnússon - Rltstjórn. aígrelSsla. auglýstngar, prent-
unmja. S'tólavörSustlE 19. ~ Sími 17-500 (5 Unur>. - ÁskrlftarverS kr 25 k
•tka. i Rei-kjavik oií cigrennl: kr. 22 annarsstaSar. — LausasöluverS kr. 1.52.
PrentsmlSJa WóSvUJann.
Tímamót
Idag eru liðin rétt fjörutíu
ár síðan októberbyltingin
hófst, djúptækasti og afdrifa-
ríkasti atburður mannlegrar
sögu. Oft hefur þeirra tíma-
móta verið minnzt, oft hefur
verið spáð um öriög Sovétríkj-
anna, ýmist af leiftrandi von
og samhygð eða glórulausu
hatri og ofstæki. En í dag eru
allir spádómar óþarfir, á jarð-
arkrfnglunni allri fyrii'finnjst
enginn sá maður að hann v ti
ekki að Sovétríkrn hafa á þess-
um skamma tíma hafizt frá
frumstæðri eymd og fáfræði til
ótvíræðustu forustu í tækni og
vísindum. Sú þróun verður
ekki enn reiknuð í ísskápum,
lúxusþílum og tízkuklæðum, en
í Sovétríkjunum er nú vaxtar-
broddur mannlegrar snilli og
liugvits og mun færa íbúum
Sovétrikjanna það sem þeir
girnast. Ráðamenn eystra hafa
líýst yfir því að Sovétríkin
jýiuni á skömmum tíma fara
i;ram úr háþróuðustu auðvalds-
ríkjum í framleiðslu á mann,
og hver efast nú um að því
marki verði náð. Sovétríkin
éru fyrsta ríki he'ms þar sem
yísindum er beitt við stjórn
þjóðmála, og auðvitað opnast
tmdraheimar hugvits og vís-
inda einmitt þeirrí þjóð; þar
Jifir sú óbilandi trú á sköpunar-
Inátt mann’egs anda sem kuln-
áöi hér á vesturlöndum þegar
í lök síðustu aldar, og þar
drottna þeir samvirku þjóðfé-
iagshættir, sú alefl'ng mann-
legrar samvinnu, sem gera
snillinni k'eift að takast á við
allar torfærur og yfirstíga þær.
Sovétríkin hafa tekið þau
r.'saskref á fjórum áratug-
um að slíks eru engin dæmi,
<rn allur heimurínn hefur einn-
ig umskapazt vegna þeirra ,at-
burða sem hófust í Rússaveldi
7. nóvember 1917. Ekki aðeins
starfar nú þriðjungur mann-
kyns að því að koma á hjá-sér
samvirkum þjóðfélagsháttum.
ekki aðeins hafa kúgaðar ný-
lenduþjóðir um heim alian ris-
ið upp samkvæmt fordæmi
xússneskr.ar alþýðu, ekki að-
eins er verkalýðshreyíingin nú
öflugri en nokkru sinni fyrr í
auðvaldsríkjunum, heldur hafa
auðvaldsrík'n sjá’.f fyrir löngu
\úðurkennt ósigur sinn með því
að afnejta í verki þeim grund-
vallarhugsunum sem eru und-
irstaða kapítalismans. Ekkert
auðvaldsríki er lengur til þar
sem hinar upphaflegu hug-
mynd'r kapítaiismans einkenna
samfélagið. allsstaðar reyna
auðvaldssinnar að hagnýta sér
reynsJu hins samvirka þjóðfé-
lags í baráttunni gegn sósíal-
ismanum, en þær tilr.aunir
bera dauðann í sjálfum sér;
ekkert sjúkt og veilt og hálft
fær staðizt á braut mannlegr-
af þróunar. Allur heimurinn er
breyttur og hver íbúi hnattar-
ins, einnig ofstækisfyllstu
fj.andmenn Sovétrííyanna; allir
crura við andlegir afkomendur
rússnesku byltingarinnar hvort
sem okkur líkar betur eða ver.
dag hljóta sósíalistar um
allan he'm fyrst og fremst
að hugsa til alþýðu Sovétríkj-
mna.og þeirra þrekvirkja sem
Nehru, þjúðarleiðtogi Indverja, um l.enin í bréfi tii dóttnr sinnar 1933:
hún hefur unnið. Rússland var
sannarlega ekkj í hópi þeirra
landa sem auðveldast áttu með,
að framkværna sósíalismann,
efnahags- og tækniþróun í
landinu var ejnni til tveimur
öldum á eftir Ves'turevrópu, og
við bættust hörmungar heims-
styrjaldarinnar fyrri, borgara-
styrjöld og innrás auðvalds-
herja úr öllum áttum. Það
máttu virðast ærin verkefni'
að draga sárasta sviðann úr
þeim þrengingum sem þjóð-ir
Rússvéldis höfðu orðið að þola,
en engu að síður var umsvifa-
laust t’ekið upp það verkefni
að alefia framlejðsluna og
þungaiðnaðirm og umbylta
landbúnaðinum á sém allra
skemmstum tíma. Þessi tröll-
auknu viðfangsefni ollu því, og
hafa valdíð því til skamms
tíma, að alþýða Sovétríkjanna
varð í miklú ríkara mæli að
búa í haginn fyrir óbomar
kynslóðir en fy.rir sjálfa sig,;
er hún ummyndað þjóðfélag
sitt. Það er mannlegt eðli að
hyggja minna til framtíðarinn-|
ar en v.andamála samtiðarjnn-
ar.'til eigin lífs; því hlutu hin-l
ir óhjákvæmilegu, langæju|
hagsmunir sósíalismans að
rekast um skeið að nokkru
leyti á tímabundna hagsmuni
þess fólks sem lifði í Sovétríkj-
unum. Við slíkar aðstæður varð,
ekki hjá því komizt að braut
Sovétríkjanna til sósíalismans
yrði einnig þyrnum stráð, þess
var enginn kostur að alræði
öreiganna mégnaði að fram-,
kvæma h'nar háleitu hugsjónir
sósíalismans um frelsi, iýðræði,
mannhelgi og allsnægtir. Þvert!
á móti varð einatt að beita
starfsaðferðum og nauðungar-
aðgerðum, sem fjarskyldastar
eru sósíalistískum hugsjónum,
og var stundum gengið mun
lengra á þeirrí braut en óhjá-
kvæmjlegt var. En þessari of-
urmannlegu byrði hafa þjóðír
Sovétríkjanna lyft af aðdáun-i djúpinu og bent þeim leið til
arverðri þrautseigju, festu og f7Jllra lífs. Þau reistu honum ein-
tíminn hafinn; Sovétríkin erui falt 0g ohrot10 9rafhysi við fag-
að verða mesta iðnaðarveldij urt Rauða torg í Moskvu, og þar
heims og allar leið.r að opnastj liggja enn jarðneskar leifar hans í
istískra lífshátta. Engin þjóðj gle7klstu’ °9 a hverju kvoldi
mun framar á leið sinni tilj gengur hljóðlát, endalaus fylking
sósíalisma þurfa að berjast við þar framhjá.
þá örðugie'ka sem Sovétríkin .. _ .
hafa yfirstigið á undahförnum! Það eru 'ekki mörg ar, síðan
fjörutíu árum; þar hefur veriðj hann dó, og þegar hefur Lenin
orðið að voldugri arfsögn, ekki
einungis löndum sínum Rússum,
lieldur í öllum heimi. Eftir því
sem tíminn líður stækkar hann;
hann hefur orðið einn af hinum
ódauðlegu meðal útvaldra hér á
jörð. Pétursgarður hefur orðið
að Leninsgarði, og um það bil í
A fjörutíu ára afmæli sínu hverM húsi { Rússlandi er Len-
isl hafa Sovétríkin komíð inshorn, eða mynd af Lenin. En
hann lifir hvorki í minnismerkj-
um né myndum, heldur í því stór-
virki, sem hann gerði, og í hjört-
um hundrað milljóna verkamanna
í dag, sem finna hvatningu í for-
dæmi hans og von um betri daga.
ímyndaðu þér ekki, að Lenin hafi
verið ómannleg vinnuvél, önnuyn-
V. 1. Lenin
sem
„Þetta bréf er að verða langt. En
áður en ég lýk því, verð ég að
segja þér dálítið meira um Lenin.
Þrátt fyrir meiðsl, sem hann
hlaut, er honum var veitt banatil-
rœði í ágúst 1918, gaf hann sér
litla hvíld. Hann hélt áfram störf-
um af ofurkappi, og í maí 1922
fékk hann óhjákvœmilega áfall.
Eftir dálitla hvíld, tók hann til
starfa að nýju, en ekki lengi.
Hann fékk slag að nýju 1923, og
náði sér aldrei aftur, og 21. janú-
ar 1924 dó hann nálægt Moskvu.
Hann stóð uppi í marga daga
í Moskvu — það var vetur, og
líkami hans var varðveittur með
smyrslum. — Og úr öllu Rúss-
landi og af fjarlægum steppum
Síberíu komu fulltrúar alþýðu,
bœnda og verkamanna, karlar og
konur og börn til þess að votta
elskuðum félaga síðustu lotn-
ingu; hann hafði dregið þau úr
búið í haginn fyrir allt mann-
kyn. Því standa allar þjóðir
heims í ómetanlegri þakkar-
skuld víð þær kyns’óðir sem
sjgurinn unnu og þá forustu-
menn sem aldrei misstu sjón-
ar á framtíðinni hversu örðug
sem viðfangsefni samtímans
voru.
fjörutíu ára afmæli sínu
hafa Sovétríkin komíð
heimjnum á óvart með vísinda-1
afrekum, sem tendr.a ímyndun-
araflið og vekja æskugleði og
lífsfjör með hverjum manni
sem á blóð í æðum. Og við
minnumst þess sem Marx sagði
á sínum tíma, að með hinni
sósíalistísku byltingu lyki for-
sögu mannkynsjns —• með sós-
íalismanum hæfist hin raun-
veruleön «aga mannsins.
kafinn við störf og gefandi ekki
gaum að öðru. Vissulega helgaði
hann sig algjörlega starfi sínu og
lífsköllun, en hann var jafnframt
gjörsamlega laus við sjálfsþótta;
hann var hin hreina líkamsgerv-
ing hugsjónar. Og jafnframt var
hann mjög mannlegur, gæddur
því mannlegasta af öllum eigin-
leikum, hœfileikanum að geta
hlegið hjartanlega. Brezki full-
trúinn í Moskvu, Lockhard, sem
dvaldist þar hina hœttulegu,
fyrstu daga Sovétstjórnarinnar,
segir, að á hverju, sem gékk, hafi
Lenin ávallt verið í góðu skapi.
„Af öllum þjóðfrœgum mönnum
sem ég hef hitt, átti hann mest
jafnvœgi hugarins“, segir þessi
brezki erindreki. Alþýðlegur og
bláttáfram í tali og starfi fyrir-
leit hann stóryrði og uppgerð.
Hann elskaoi tónlist svo mjög,
að hann óttaðist jafnvel, að hún
snerti hann svo mjög að hann
slœvðist til starfa.
Samstarfsmaður Lenins, Lun-
acharsky, sem var í mörg ár
menntamálaráðherra, minntist
hans eitt sinn á sérkennilegan
liátt. Hann bar saman ofsóknir
Lenins á hendur kapítalistum við
það er Kristur rak mangarana
burt úr musterinu. „Ef Kristur
vœri uppi á vorum dögum, væri
hann Bolsévíki“. Undarleg líking
hjá trúleysingja.
Lenin sagði eitt sinn um kon-
ur: „Engin þjóð getur verið frjáls,
þegar helmingur liennar eru þræl-
ar í eldhúsi“. Hann gerði dag
nokkurn mjög lýsandi athuga-
semd, þegar hann gældi víð
nokkur börn. Hinn gamli vinur
hans Maxim Gorký segir okkur,
að þá hafi hann sagt: „Þessi
munu eiga gœfuríkari daga en
við. Þau munu ekki reyna margt
af því sem við urðum að þola.
Það verður ekki jafnmikil
grimmd á þeirra dögum“. Vtð
skulum vona það.“ (B.Þ. þýddi)
Aí\ ár eru liðin,
síðan fyrsta
bylting álþýðuniiaú
í heiminum, er sig-
ursæl varð til fram-
búðar, var gerð, —■
byltingin í - Rúss-
landi 7.. nóvember
1917.
Einar Olgeirsson:
un
ÍK-
fm þúsundir ára höfðu
vinnandi stéttir jarð-
arinnar,----þrælar, ánauðugir
bændur og loks verkalýður nú-
tímans, — verið fjötraðar af
yfirstéttum veraldar, — þræla-
eigendum, landsdrottnum og
loks auðvaldi nútímans.
Kynslóð eftir kynslóð höfðu
þessar undirokuðu stéttir hrist
klafa sína, risið upp gegn kúg-
urum sínum, — en ætíð beð-
ið ósigur að lokum, þrátt fyr-
ir hetjuskapinn og fórhimar,
þrátt fyrir sinn góða málstað
réttlætis og frelsis. Sagan var
saga drottnaranna, sorgarsaga
almúgans. Undirstéttirnar voru
eigi áðeins undirokaðar, arð-
rændar, — og éf þær risu upp,
píndar, kvaldar og krossfestar,
— he’dur einnig svívirtar í
sagnaritun yfirstéttarimiar á
eftj r.
Vegur rómverskrar yfirStétt-
ar til heimsvalda var varðaður
líkum lýnna krossfestu þræla,
er undir forustu Spartacusar
höfðu skelft rómverska yfir-
stétarríkið með uppreisn simii
í þrjú ár.
Yfirdrottnun , aðals, konunga
og keísara, heimshafanná á
milli, yar eigi aðejns reist á
bognum bökum ánauðugra
bænda, heldur og á grimmúð-
legum sigrum aðalsmanna, er
einskis níðingsverks sVifust,
yfir uppreisnum bændá, sem
ógnuðu velcli þejrra allt frá
Bretlandi Wat Tyler’s, Þýzka-
landi Thomasar Munsers, Rúss-
landi Stenka Rasins til Ind-
lands og Kína hinna óteljandi
uppreisna snauðustu bænda
veráldar. „Boðorð“ hinna tignu
aðalsmanna í viðskiptunum
vjð bændur, sem þeir áttu ail-
an'auð.sinn og vald ,að þakka,
var það, sem Luther gaf prest-
unum: „Stingið, höggvið, slá-
ið, drepið nú, hver sem bet-
ur getur“.
Og þetta var og svarið, senr
verkalýður nútímans hlaut frá,
auðmannastéttinni, er hann hóf
baráttu sína fyrir frelsi og
mannsæmandi lífi, hvort sem
það var í. Péterloo, í Bretlandi.
1817, á, blóðugum júnídögum
Parísár 1843 eða á blöðsunnu-
deginum í Pétursborg 1905.
Ægílegust var þó hefnd yfir-
stéttarinnar, er verkalýðnum.
tóks í fyrsta skipti í veröldinní.
að ná völdunum og haida þeim
þó ekki væri nema í þrjá mán-
uðj, 1— í París 1871. Og það:-
var sem blóðbaðið eitt væri þá
ekki yfirstéttinni nóg, — enn:
ségja mannkynssögur sköl--
ann.a ósatt um þau verkalýðs-
völd.'er frönsk álþýða þá skóp.
eð L. þessa blóðugu:
reýnslu 'aldanna og
milljónanna að baki reis rúss-
.- > ■ V. j ) ■■ 'y -,v .
neska alþýðan upp 7. nóvem-
bér 1917 'og bylti: frá völdum
að’i og auðvaldj. Hún vissi að
hún átti einskis annars að
vænta frá hinum voldugu í
veröldinni en haturs, l'yga og
víga, —: enda'hefur hún aldrei-
hlotið annað frá yfirstéttum
Iieims. Hún bauð heimi drottn-
aranna byrgin í trúnni á það
að smælingjarnir í heiminum,
allir fátækir, kúgaðir, vinn-
andi menn stæðu saman — og
henni hefur orðið að trú sinni:
Sigursæl by’ting verkamanna
og bænda í hinu víðlenda rúss-
neska keisaradæmi kveikti þá
trú á mátt og megin alþýð-
unnar, til að taka völdin og
halda þeim, sem síðan hefur
magnað vinnandi stéttir ver-
aldar til þeirra dáða, er flutt
hafa þejm völdin í þriðjungi
heims.
Alþýða hins fomar Rúss-
lands hóf byltmgu sín.a imdir
forustu þess eina flokks, sem
ekki hafði svikíð hana í bar-
áttu hennar fyrir brauði og
friði, Kommúnistaflokks Sov-
étríkjanna. og hún sigraði
undir merki þess flokks, þó
öll — „ „hervö’d helvítanna“,
auður og stjómarvöld allra
ríkja“, sem þá voru uppi (svo
notuð séu orð Stephans G..)
— sameinuðust gegi henni.
Alþýða hins unga Sovétlýð-
veldis hóf að byggja það þjóð-
félag farsældar og valds vinn-
andi stétta, er hún viidi skapa,
á grundvelli sósíalismans. Og
liún hefur unn’ð mestu afrek
veraldarsöejunnar með því að
fylgja þeirri stefnu: Hún hef-
ur á einni kynslóð umskapað
eitt af frumstæðustu iandbún-
aðarlöndum veraldar, i það
stóriðjuveidi, sem nú er að
taka forustu í tækniþróun
heims. — Þegar alþýða Sov-
étríkjanna t.d. tók við st.ál-
framleiðslu Rússlands 1921,
eyð lagðri úr 7 ára stríði, var
stálfram’.eiðsian 20CÍ þús tonn
á ári. Nú framleiða Sovétrík-
in það magn á tveim dögum.
Alþýða hiní> fyrsta sósíalist-
íska þjóðfélags í veröldínni
sannaðí alþýðu allra landa,
sem þjáðist undir aíleiðingum
heimskreppú vitfirrts þjóð-
skipulags á áratugnum eftir
1930, að það var hægt að
afmá atvinnuleysi og tryggja
stöðuga kreppulausa þróun
mannfélagsins.
Og síðasta, ægilegasta próf-
raunin á hjð nýja þjóðfélag
sósíalismans var árásarstríð
fasisro.ans, — bessa ofurveld-
is býzka auðvaldsins sem eng-
um hafði tekizt að stöðva.
Með sigri Sovétrikjanna yfir
Hitler, var eigj aðeins lýð-
réttindum og menningu nú-
tím,aris bjargað frá eyðíngu um
ófyrirsjáanlegan tíma, heldur
02 síyrkur sósíalismans og yf-
irburðir samvirks þjóðfélags
sannaðir svo að eig.i varð um
dei’t ,af þeim, er á annað borð
virða staðreyndir nokkurs.
I.
40 ár hefur aiþýða
-Sovétríkjanna verið að
verja það land, er hún vann
sér með byltingunni, og byggja
það upp, í átta ár af þessum
fjörutíu hefur hún orðið að
heyja stríð, af því á hana var
ráðizt. Tvisvar sinnum, 1921
og 1945, hefur hún orðíð, sjálf
flakandi í sárum, að taka við
laridi • sinu í rjúkandi rústum.
Upp undir áratug hefur það
■ tekið hana í þessi skipti bæðj
að byggja upp aðeins það, sem
níður var rifið. Það eru í raun-
inni aðeins rúmir tvejr ára-
tugir, sem alþýðan hefur haft
til þeirra afreka, sem um-
hverft hafa hinu rotna og
frumstæða. Rússlandi í Sovét-
ríki stóriðju og samyrkjubúa.
Og sakir þessara afreka og
þeii-ra sigxa, sem alþýða Kína og
atuiarra ríkja síðan hefuv unn-
ið, er sósíalisniinn í dag sterk-
asta aflið í heiminum, — al-
þýðan, sem um árþúsundir var
kúguð, orðin ósigrandi vald.
H
’jn ■ sigursæla bylting
Lalþýðunnar í hinu
forna Rússaveldi og sú stað-
rejmd, að hún hafi staðizt
aliar árásir þessi 40 ár, skapar
stórfeldustu tímamót mann-
Lenín er hann fór huldu
höfði sumarið 1917.
7. nóvember
Ofsóttur og í leynum bjó
flokkur verkamanna sig
undir byltinguna undir
forustu Leníns. Ákveðið
var að úppreisnjn skyldi
hefjast 7. nóvember. Að-
alstöðvar byltingaririnár
kynssögunnarf — er upphaíið
að endanlegum sigri sósíalism-
ans, að afnámj.allrar stéttakúg-
ímar, allrar fátæktar, álls rík-
is- og kúgunarvalds í véraldar-
sögunni.
Enn geta að visu auðvöld
veraldar brotjð með vopna-
valdi alþýðu Spánar undir ok
sitt, eftir að hún sigraði í
þingkosningum á löglegan hátt,
—- enn getur amerískur auð-
hringur brotið lýðræðisstjóm
Guatemaia á bak aftur, — enn
getur brezkt auðvald þurrkað
út stjómarskrá Guyana, gert
Kenya að íangabúð, kúgað
Kýpur með vopnavaldi, enn
getur franskt auðvald pínt og
plágað Alsír, — en sá tími er
brátt liðinn .að auðvaldi heims
haldist þær aðferðir uppi.
Vald og vegur sósíalismans
í heiminum mun brátt knýja
það fram, að auðvald heimsins
verðj að sætta sig við friðsam-
lagan sigur alþýðunnar "í
hverju landinu af öðru, án þess
að auðvaldið, þori að beita of-
beldinu til ,að brjóta hana á
bak aftur, eins og það hingað
til alltaf hefur reynt og því
miður oft tekizt.
Saga auðmannastéttarinnar
sjálfrar ætti að sanna henni að
sá tími ér kominn að henni er
betra að sætta sig við stað-
reyndír en fremja sjálfsmorð
með ævintýrapólitík, — ef
(— ----------—-----------— ----
auðmannastétt heimsins er
ekki orðið fyrirmunað að læra
af sögunni, ejns og hent hefur
feigar yfirstéttir fyrrum.
Hollenzka borgarastéttin sigr»
aði með byltingu 1572, enska
borgarastéttin sigraði aðalinn
með borgarastríði og byltingu
1642—’49, ameriska borgara-
stéttin sigraði í byltingu sinni
1776 til 1783 og loks hófst hin
mikla bylting frönsku borgara-
stéttarjnnar og alþýðunnar, er
lauk með þeirri harðstjóm
Napóleons, er bauð aðli Evrópu
byrginn, og sáði fræum hins
borgaralega þjóðfélags út um
alla Evrópu. Eftjr að borg-
arastéttin og alþýða Evrópu
hafði svo enn ítrekað rétt
sinn með byltingunum 1830
og 1848 fór aðallinn loks að
iáta undan síga í nokkrum
löndum með friði. — Þess væri
að vænta eítir 40 ára byltingu
og sigursæla uppbyggingu sósí-
alismans í Sovétríkjunum, —
eftir 30 ára borgarastríð kín-
versku alþýðunnar og sjgur-
sæla byltingu hennar 1949, —
að auðvald heimsins taki að
vitkast svo, að reyna ekki
lengur að berja niður sósíal-
ismann og þjóðfrelsishreyfing-
ar nýlenduþjóðanna mpð
vopnavaldi.
Framhald á li --'*•>.
Er hann heims úr böli bogmn,
blóðugnr að rísa og bækka,
múgimi vorn að máttkva, stækka?
Saunleiksvottur1,- lýtiun loginn,!
Ljós, sem fyrir hundrað árum
Frakkar slökktu í sínum sárum?
Lítilmagnans morgunroði?
Fóttroðinna friðarboði?
(Stéphan G. Stephansson 1918 í
kvæði sínu „Bolsheviki")
urðu Smolnýhöliin (t. v.) aðsetur stjórnarinnar, byltingarinnar (t. v.)
og heldu byltingarsinn- Vetrarhöllina. Merk.ið Eftir skammvinn átök
aðir hermenn vörð um kom frá fallbyssum her- náðu byltingarmenn Vetr-
hana. Að kvöldi 7. nóv. skipsins „Áróru”, ’sem arhöllinni á sitt valri. (T.
til atlögu á hléyptu af 'fyrstu skotum h Arásin á Vetrarhöiijna).