Þjóðviljinn - 08.02.1958, Blaðsíða 11

löíJMiirfsssíaö
Laugardagur 8. febrúar
ERNEST GANN:
Sýð
r á keipum
»@®!ío©eo®ooe©c0e«'O(9C©©off
33. dagur.
Barney beygði fyrir hornið á Standard fiskvinnslu-
stöðinni og srneygði sér lipurlega framhjá hafnarnefnd-
inni Þeir voru aliir orðnir fullir núna og sólgnir í félags-
skap, ekki sízt þegar um var að ræöa mann eins og
Barney, sem átti sinn eigin bát. Barney kastaði kveðju
á Ball generál og Hoolihan, en hélt áfram áður en þeim
gafst færi á ■að grípa í handlegginn á honum. Hann
fór yfir brúna milli bryggjusporðanna, veifaði til kaffi-
gestanna í Castagnola kaffistofunni og smám saman
varð hann gagntekinn af hinu gamalkunna umhverfi
og notalegum þef og hann var í bezta skapi þegar hann
koip aþ Kapeliunni. Hann stökk um borð með ákefð,
fór beint inn í stýrishúsið og opnaði talstööina. Hann
beiö stundarkorn eftir því að hún hitnaöi og bar síðan
hljóönemann að vörunum.
„Taage . . . Taage . . . Kapella kallar Taage. Heyrirðu
til mín, Hamit?“ Barney beiö óþolinmóður meðan brak-
aði og brast í talstöðinni. Þegar hann heyrði loks dimma
rödd Hamils, hýrnaði yfir honum.
„Taage svarcr Kapellu .... jæja þá .... vað segiröu,
Barney. Eg heyri vel til þín.“
„Kapella svarar .... ég er enn bundinn við bryggju,
Hamil. Hvri-nig gerigur það? Hvar ertu og hvernig er
veðrið?“ Snurningamar voru ævinlega hinar sömu. Svör-s*
in gáfu Barney ákveönar hugmyndir, svo að forvitni,
hans fékk nokkra úrlausn. Ef vel veiddist,'þá vissi hann
með vissu að hann væri að missa af einhverju. Ef
illa veiddist, þá leið honum ögn betur þaf sem hann
lá viö bryggiu.
„Taage svarar Kapellu. Jú, Barney, núna eru ví svo
sem tuttugu og fimm, þrjátíu mílur undan hliðinu á
tvö hundruð og sextíu föðmum. Það er dálítil gola á
vest-norðvestan, en ekkert að ráði .... Hvenær legg-
urðu úr höfn, Bamey? Skipti.“
Þessi þverhaus! Það þurfti að toga allt út úr honum.
Hann vildi láta spyrja sig, svo að hann gæti svarað
Barney slökkti á talstööinni og hengdi upp hljóö-
nemann. Nú yrði enn erfiðara aö fara heim og bíöa
rólegur eftir kvöldmatnum.
Þegar Hamil kom aftur út á þilfariö, setti hann spilið
aftur í gang og tók aftur til við starf sitt með gogginn.
Taage var nú hlaöin þorski, gljáandi búkarnir þrýstust
aö stígvélunum hans. Aflinn lá þarna í iöandi kös og
allt þokaðist til eftir reglulegum veltum bátsins. Og
spiliö snerist an afláts, hæfilega hratt fyrir Carl sem
hringaði línuna.
„Skflurðu hvað ég á viö?“ urraði Carl. „Sjáðu til,
Brúnó? Allan daginn stritaröu þangaö til þú ert að
hryggbrotna. Þú ættir aö vera með okkur einhvern dag-
inn þegar við drögum ekkert nema örfáa aulalega
fiska. Og þá horfirðu á einn þeirra undrandi og ferð aö
velta fyrir þér hver það er sem er vitlaus.11
„Eg hef aldrei séð önnur eins óskön af fiski á ævi
minni,“ svaraði Brúnó. Hann var kominn inn í hring-
rásina, og þegar fiskarnir sentust af í kvalaranum stcö
hann reiðubúinn með gogg og ýtti þeim aftur á, svo áð
rvmra væri um Hamil.. Fyrr um daginn hafði hann leyst
Carl af viö stampana og komt að raun um að í þessu
tilfelli aö minnsta kosti hafði Carl rétt fyrir sér. Þegar
hann var búinn að hingvefja einn stamp var hann upp-
gefinn.
Hamil sagði ekkert við athugasemdum Carls allan
daginn. Hann heyrði svo sem hvað bann sagöi og þáð
særði hann mun meira aö hann skvidi segja þetta viö
ókunnugan mann. Hversvegna þurfti Carl endilega
Augiýsið i PJéiIviIlsaMnm
Faði r í ungl orn .
Það er móðirin sem ber bam- umstæðum. Iíafið heldur störf-
ið undir brjósti og fæðir það, in í föstum skorðum, t.d,
það er hún sem gefur því þannig að maðurinn baði barn-
hógværlega og ságt að báturinn væri drekkhlaðinn |bijóst — og því er það hún ið og klæði það meðan móðir-
fiski. Næstu spurningar varð að spyrja eins og svarið som ungbarnið er umfram'in býr til matinn. Fjölskyldan
skipti ekki máli. Það var líka venian.
allt nátengt fyrsta hluta æv-|getur svo beðið með að borða
ínnar.
En hvar er þá
föðumum ætlað
rúm? Hlutverk
hans í lífi ung-
barnsins er oft
vanrækt. Faðir-
inn getur haft
mikla ánægju af
„Kapella svarar. Eg verð heima hiá konunni í kvöld,
Hamil, en við förum út í fyrramálið um brjúieytið,
vona ég, og kannski förum við út á Cordell miðinn.
Eg er ekki ákveðinn ennþá. Meðal annarra orða, Hamil,
hvernig veiðist? Svaraðu.“
„Jú, svona la .... la ........ví fáum alltaf annaö
slagið .... Ví fengum ágætt, kast.“
„Kapella svarar Taage. Það er fínt, Hamil. Það er
gaman að draga þann gula um borð. Jæia, kannski þú Þv* að sinna
segir mér þá hvað þeir standa hátt á dekkinu? Svaraðu 1 barninu oðru
Hamil.“ Það varð löng þögn sem jók aðeins eftirvænt-
ingu Barnevs. Var bannsett talsstöðin bjluð? Hann
barði í hana.
„Taage svarar Kapellu. Jú, Barney, eins og ég segi
.... ví drögum þá þegar ví getum .... enffin óskön
.... en alls ekki fáa .... beitan var dálítið muik, held
ég, og kann.sk> misstum við eitthvað af henni á niður-
leiðinni, ha? Skipti.“
„Hvað hefurðu féngið mikið, Hamil? Svaraðu.“ Önn-
ur löng þögn. Reiðin svall 1 breiðum barmi Barneys
Schrioria.
„Vell; kannski......di ’er erfitt rð segia nákvæmlega,
Baxnev .... knnnski e.ih ’cst. kannski meira, eða minna.
En ví eigum enn eftir þ”já stamna Og þetta var lítjl
samstæða .... bara. tíu stampar. En de er fallegur fisk-
ur .... kanmki sextíu prósent stór “
Lest! Þessi þverhaus. Hann ýkti aldrei og nú óö hann
sjálfsagt fiskinn upn að hnjám.
„Kapeúa svarar. Fint, Hamil, fínt.. Það er gott. að
heyra að einhver kanri að drava fisk. .Tæia, ég ætla
ekki að teppa stöðina lengur. Eg hóa í big á morgun.
Ef það er ekkert fleira, þá slítur Kapella sambandið
við Taage.“
„Eg hugsa ví liggium undan eviura í nótt, Bamey,
og reynum aftur á morgun, ef veörið helzt óbrevtt. Það
er ekki fleira hérna megin. Takk fvrir samtalið, Barney.
Taage slítur.“
þangað til barnið er búið að
hverju. Móður-
inni er það mikil
hjálp ef faðirinn
t. d. skiptir
stundum á harn-
inu. Einkum hef-
ur hún þörf fyrir
hjálp við nætur-
máltíð og morg-
unmáltíð barns-
ins. j Faðirinn
gæti t. d. skipt
á baminu og
fært móðurinni
hreint og soltið
barnið; munið
að það er áreynsla að hafa dreuka <... er komið í rúmið.
barn á brjósti og fyrstu mán- Yfirdrifin föðurkennd, sem
uðina er móðirin ve;l og hefur kemur t.d. fram í því að faðir-
mikla þörf fyrir hjálp og um- mn þýtur inn til barnsins um
hyggju. leið og hann kemur heim til
Erfiðasti tími dagsins fyrir að leika við það og gæla við
móður sem hefur barn á brjósti það er ekki heppileg, allra
er oft um kvöldmatinn. Það sízt ef barnið er sofandi. Það
þarf að baða barnið og gefa er bezt fvrir barnið sjálft að
því að borða og auk þess taka fá að vera í friði. Það hlýtur
til matinn handa fjöldskyíd- ?>ð vera nokkur huggun að inn-
unni. Það getur gert margar an noklcurra mánaða verður í
konur taugaóstyrkar, og það ríkunj mæli þörf fyrir föðurinn
er ekki gott undir þeim kring- sem „leikfélaga“.
1958 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Til
liggur leiS'n
Trúlofunarhringir.
Steinhringir, Hálsmen
14 og 18 Kt. gull.
Hver viil taka?
íYamhald af 7. síðu.
í framkvæmd, að íhaldið yrði
* mjög áhrifalítið og kæmi
hverfi rrcn’i stjórn ríkisins
um ÓA'yr'.rsjáanlega framtíð.
Það vesi’’ t d. ekki eins ör-
rpgt fyrir Glaf Tliors að ná
J-OT’i'O'.' í Gullbringu og
Kj.'sarsýslit chann ætti þar
aö r-ntr'. crpur sterkum fram-
bjcC'smdr1, c •' hálfu vinstri
mairr. 1 str.ð fiögurra oft áð-
ur. i þezsu lor ngjakjördæmi
íhaldeirr- r-.lbi vkrstri menn
mikinn meirihiuta samanlagt
í síðustu kosningum.
Aðstaða íhaldsins yrði í
fleiri kjördæmum algerlega
vonlaus, ef fullkomið sam-
starf viustri manna tækist við
kosningar, eltki sízt ef íhald-
ið ætlar nú enn einu sinni
að rýra áhrif íslenzkra sveita
á stjórn landsins með ein-
hverskonar hrossakaupahrevt-
ingu á kjördæmaskipuninni
með hag braskaravalds í-
haldsins í Reykjavík einan
fyrir augund.
íhald'ð er því hrætt og má
vera hrætt við vinstra sam-
starf í landinu. Og athyglis-
vert yrði það og nokkrum tíð-
indum myndi það sæta meðal
vinstri manna, ef nokkur
vinstri fiokkur fengi áhxiga
fyrir því að taka þennan
hræðslubikar frá íhaldinu.
Dagsbrúnarmaður.