Þjóðviljinn - 23.02.1958, Blaðsíða 11
Mmtno
i IMWpr-1-
Sunnudagiir 23. febrúar 1958
888 ‘fíjíhíife? **
Þ J ÓÐ VIL JINN
(11
ERNEST GANN:
á keipum
: i? ® « 6« « C ® ® * © 5
4d. dagur.
„Gengur þa'ð' sæirdlega?"
„Nei ... . ég lield ekki . . . en kannski skjátlast-
mér um þetta allt. Kannski hugsa ég bara eins og
auli rétt einu sinni “
„Þú gekkst í skóla. sag'öi Barney lágum rómi.
„Þaö' gerði ég ekki. Eg var formaður á bát á Adríahafinu
áö'ur en ég var oröinn læs eöa skrifandi. En þaö kem-
ur út á eitt. Eg hugsa eins og þú. Þegar ég kom fyrst
í þetta land þá var ég enn ungur rnaöur og ég hugsa'öi
meö mér, a'ó' jafnvel hérna yrði fólkiö aö boröa. Og
ef mér tækist meö tímanum að' eignast minn eigin
bát og afla íæðu handa því, * bá gengi allt aö óskurn
fyrir Barney Schriona, svo framarlega sem hannvildi
vinna. Mér tókst aö ná mér í Kapelluna, en þaö
tók lengra tíma en ég hafði búizt viö.“
Bamev tíndi mola úr ostkökunni af borðdúknum
og' stakk beim upp í sig. „Nú hafa heilmargir ungir
náunger fiskað með mér síöan eftir st.ríð. Þeir eru að
breytast, breytast sýknt og heilagt. Þegar vel vei'ðist,
stunda beir vinnuna. Þegar'illa gengur, þá segia þeir
mér aö fara til fjandans. Stundum hafa þeir bara
ifiskeð í tvær eða þriár vikur, en þeir fara beint á at-
vinnulevsisskrifstofuna og stilla sér upp í biðröð. Þeir
segja við mii: „Þii hefur sko ekkert eftirlaunakerfi.“
Því í f’andanum skyldu þeir vinna og eiga á hættu
að bloina í fætuma, þegar hægt er að fá peninga
á svo miklu auðve'dari hát.t? Eg er ekki að ásaka
þá.......þeir eru bara út undir sig. En það sem ég vil
fá að vita er þetta. Gerist þetta bara í okkar atvinnu-
grein. eða er þetta svona alls staðar annars st.aðar líka?“
„Eg veit ekkr“ sagði Hsmil hugsandi. „Eg tror vi
er illa. dómbærir, vegna þess að ví envm ekki nógu^
mikið i Jand4 til að vita vað er að gerast..“
„Jú, ef betta gerist líka í öðrum greinum . . . þá hefur :
mér dottið í hug að það væri eins gott fyrir mig að
taka s.trnan oiönkur mínar oa: hypja tnig. aftiir til
Ragusa. Vegna bess að ef betta verður alls staðar svona,
þá veröur þetta óþverrastaður að lifa í.“
„Þar er það kannski ennú verra, Barney. Eg veit
það ekki og Imnnski veit það enginn, en ví emm að tala
um hhiti sem ekki eru bare landinu hérna að kenna.
Taktu • il dæmis Carl son minn. Hann er stór og sterk-
ur og hann eetur orðið afbragðs sjómaður. Hann ber
meira skvn á báta og línur en ég. Allt þetta har ég
kennt bonum . . . en di er eitt sem ég eet ekki kennt
honum. Hann vill ekki vera . . . hreykinn. Hann vill
ekki segja við sjálfan sig að hann sé hreykinn af
því aó vera sjómaður. Bann vill ekki segia bað við
sjálfan sig, vegna þess að honum finnst það ekki starf
til að miklast af.“
, „Hvað vill hann þá?“
Eg vcit það ekki. Hann segir það aldrei. Einu sinni
talaöi hann um að reka benzínstöð. f annað sinn talaði
hann um skrifstofustarf. En að vinna með höndunum . .
þoð skammast ha-nn sín fvrir.“ Hamil lagði stórar hend-
urnar á borðið og teygði úr tandurhreinum, veður-
börðuni fingriinum. I-Iann krepnti þá með hægð og
sneri }>?im td. Hnnr horfði á hnefnna eins og hann
hefði gidrei séð þá' fyrt. Og þegar hann tók aftur' til
máls v r dimm rödd hnns hnns ttæstúm hvíslándi.
s-,Eg' veit bað fekki, Barney. Kanrski erum ví allir
rihgiaöir vegna þess að ví erum ekki vánir bessura
nýja hugsann.mngi . . ©g kannski borum ví ekki að
vera hrefnskilnir hver við annan vegna þess að þáð
er mamt sem kemur í veg fvrir að ví getum verið
hreinskilnir við okkur siálfa. Jæja? Kannski hefur Carl
rétt fvrr sér. Nema ég skammast mín ekki. Eins og guð
er ýfir mér . . . þá geri ég það aldrei.“
Eitíhvað var að gerast hið innra með Brúnó Felkin.
Það var innaní honum, í blóðinu eða böfðinu. Tilfinn-
ingin: eða hvað sem þetta var, lét ekki kryfia sig til
mergiar. Kannski' stafaði það bnra af ferska loftinu.
Biámó lá endilangur á fleti sínu og hlustaði á regn-
ið ibmjí; þiliurnar rétt' fýrir ofan höfuð hans. Líkámi
hans ynr þreyttur og gersamléga slakur. Hann minht-
ist þess ekkí aö hann hefði fyrr veriö svo líkamlega
rólegur — það var eins og aö slaka á í heitu baði,
nema þetta varð á eðlilegan og ósjálfráöan hátt. Hann
hafði ekki reykt í meira en klúkkutíma, og þaö eitt.
var merki þess að eítthvað væri athugavert viö hann.
Hann lyfti fingrunum og horföi á þá. Þeir högguöust
ekki. Hárni var ekki vitund skjálfhentur í fyi’sta skipti.
Hendur hans voru prútnar og heitar, eiginlega brenn-
heitar; hann fann æðasláttinn í þeim. En það var
meira aö segja notolegt líka. Þetta voru liendur sem
höfðu drepið mann og þó voru þær kyrrar og róiegar.
Og þaö var ekki aöeins vegna þess að- allt gekk áö
óskum.
Taage var íullkommn felustaður; Þáö váf hæstum eins
og að hverfa af yfirboröi jarðar. Þaö var alveg víst. Og
Vestur Sölufélagið héldi áfram starfseminni, fyrst Carl
hafði tekið aö sér fófasparkiö. Connie væri óhætt. Hún
vissi ekki nóg, guöi sé lof, tl að lenda í neinum sérstök-
um. Og hvað var þá að — ekki að' áætlun Felkins,
heldur heilanum? Hann hafði orðið fyrir einhverju á-
falli. Hann sfarfaði óeðlilega, þegar enginn viöskipta-
mál voru á döfinni Endirinn á samtalinu við Carl
var dæmi um það, Þegar hann ságöi honum að þegja
um þetta viö alla.
„ . . . . föðux Jþinn líka. Það er ástæðulaust að hann
viti aö þú íærð peninga fyiir að vinna fyrir mig,
sMlurðu?“ ,rf '
„Okkur .pabba semur ekki. Eg segi honum ekki
neitt,“ sagði Carl. Þ§ small heili Eelkjns í baklás. Og
Felkin gerðist prédikari. Örðin kváðu við, áður en heili
Felkins gat stöövað þau. Og hnefar Felkins voru kreppt-
ir, reiðubúnir að berja þetta fríða andlit og fleiri staði á
þessum stóra búk.
„Mér líkar ekki h.vernig þú kemur fram við pabba
þinn. Cg béðan í frá ættirðu að breyta því, skilurðu
það?“ 'ft.i-j ,
Því skyldi hann segja annað eins og þetta? .Felkin
var allt í einu orðinn helmingi reiðari en hami hafði
verið við Sam Addlehem. Þú misstir næstum aðstoö-
armanninn áður en cllt var komið í rét.t horf. Hvérjum
stóð ekki á sama þótt Carl vildi kalla föður sinn
heimskan aula? FelMn? Það hlaut að vera einhver ann-
ar Felkin — kannski einhver skátaforingi. Það tók
fullar fimm mínújtui að róast og átta sig á tilverunni.
Þetta var fábiánaháttur. Ætlaröiröu aftur að gefa um-
0&
i m 111 s þ á 11«r
Ii a>in sirS» mílim gsif
í gær voru birtar hér í blað- yfir sveskjurnar í skálinni.
inu nokkrar uppskriftir um; Skreytt með jseyttum rjóma.
tilbúning Rómarbúðinga. —
Epli með r jóma:
5—6 epli
Hér eru
bótar:
nokkrar til við-
Appelsínusósa:
125 gr. sykur
2 dl. vatn
3 appelsínur
11/2 dl. hvítvín
10 gr. kartöflumjöl
Sykurinn og vatnið er soðið í
.10 mín. Ysta hýðið af appehín-
unum rifið utan með rifjarni
og iátið út í. Safinn pressaður
úr þeim, síaður og látinn út. í.
Kartöflurnf lið hrært út í ofur-
litlu kölclu vatni og sósan jöfn-
uð með því, soðin augnablik.
t-essi sósa er ýmist borðuð hsit'
eða kölcl.
Sveskjuábætir
með kremi:
150 gr. sveskjur
vatn og sykur
kremlð sama og í triflinu
ebr. heimiiis'þáttinn í gær.
2 di; rjómi
Skákin
Framhald af 4. síðu
Sítrónusáfi
1/2 1.. vatn
2—3 msk. sykur
Kartöflumarsipan:
lítil kartafla
flórsykur
möndludropar
Kibsberjablaup
Rómarbúðingskrem
Eplin eru flysjuð. Kringlótt gat
stungið gegn um ep'ið kringum
fræhúsið. Eplin eru nudduð
með sundurskorinni sítrónu eða
lögð í vatn. Vatr. og 'sykur soð-
ið sauian. Eplin soðin þangað
til þau eru meyr, en þó alveg
ifeiu Færð upp á disk á hvolfi.
Kartíú'hmiar sípa n:
Mjölmikil kartafla er stöppuð
vel og kæld. Flórsykri hnoðað
upp í Ijana þar til ma.rsipaninn
er stinnur, þá em dropar látnir
í eftir smekk. Flatt út. Tekið
undan kringlóttu móti. Búið til
Sveskjurnar eru lagðar i blejúi RómarMðingskrem og því hellt
yfir nótt' í vatn með sykri og (ýfir 'eplin sem raðað er í djúpt
soðnar i því þar til þaér eru fat. Nú er mársipankökunum
vel meyrar, en þó ennþá beitar, rúllað saman eins og kramar-
óg sykur látinn 1 eftir smekk. hýsum og stungið ofan í eplin.
Hellt í skál og kælt. -Búið -til (1 Jiv'eri, kramarbús er, látlð
Rómarbúðingskrem og. þvi hellt rautt hlaup eða aldinmauk.
32. Khl Rg5
33. Bxg5 hxg5
34. Hgl Dh5
35. De4 Kg7
36. Df5 Ha7
37. h4 Ðxg6
38. hxg5 Dxl5
39. Hxi'5 Kg6
40. Hg-fl fxg5
41. Hí8 He7
42. Hg8f ’ %si.
43. Kg2' a4
44. Hf-f8 llb7
45. Hd8 b3
46. axb3 axb3
47. Hb8 Hxb8
48. ífxb8 Kf5
49. HxbS Ke4
50. Hg3 Rf5
51. Hg4t Kd3
52. Hxg5 Re3t
53. Kf3 Rxc4
54. Hgl e4f
55. Kf2 e3t
56. Kel Re5 4
57. Hg3 c4 ■)'
58. Ktll e3
59. Hh3 Rc4
60. Hg3 Rd2 ú -
61. Iíel Rb3
Ingi gafst upp.
Framhald af 7. síðu
Breyt ngar þessar eru áuð-
vitað mjög óverulegar í heild-
armillifærslukerfinu og kalla
ekki á neinar teljandi fjárliags-
ráðstafanir.
Og það sem hafa ber í huga
er þetta: reksturgrundvöllur
sjávarútvegsins hafði ekkj
breytzt útveg-inum í óhag á ár-
inu 1957. Breytingin nú er fyrst
og fremst fólgin í liækkun á
kaupi sjóman.na því almennt er
litið svo á að rétt sé að hækka
kaup þeirr.a samanborið við
kaup annarra stétta í þjóðfé-
félaginu.
Hækkunin til reksturs’ins
sjálfs, er aðeins vegna Iélegs
afla. Það má því öllum vera
ljóst að það, sem nú var gert
í samningunum við framle ðsl-
una, var af allt öðrum toga
spnnið en venjulegar áramóta-
ráðstafan r hafa verið. Það sem
nú var gert, hefði út af fyrir
sig þurft að gera hvað sem
liðið liefð; gengisskráningu og
stöðugu verðlagi á árinu.
SÍBÍÍ'SlÖ
T t úiuíunarhringir.
l‘i og
ntirmgu
8 I\l
Hálsmen
goll.
FERÐAMENN
Seljum flugfarseðla til allra
landa,
Úívegum. gistiherbergi.
Er.gin aukagjöld.
órugg' fyrirgreiðsla.
Ferðaskrifstofa
ríkisins
Glímufélagið
Armann
helclur almennan íélagsfund í
Edduhús.inu við Lindargötu,
þriðjudaginn 25. febr. kl. 9
síðdegis.
Dagskrá, réttu'm húsbyggingar
og vallarmál féiagseins.
Félagar fjÖlmennið. Stjómin
■fYr