Þjóðviljinn - 23.02.1958, Blaðsíða 11

Þjóðviljinn - 23.02.1958, Blaðsíða 11
Mmtno i IMWpr-1- Sunnudagiir 23. febrúar 1958 888 ‘fíjíhíife? ** Þ J ÓÐ VIL JINN (11 ERNEST GANN: á keipum : i? ® « 6« « C ® ® * © 5 4d. dagur. „Gengur þa'ð' sæirdlega?" „Nei ... . ég lield ekki . . . en kannski skjátlast- mér um þetta allt. Kannski hugsa ég bara eins og auli rétt einu sinni “ „Þú gekkst í skóla. sag'öi Barney lágum rómi. „Þaö' gerði ég ekki. Eg var formaður á bát á Adríahafinu áö'ur en ég var oröinn læs eöa skrifandi. En þaö kem- ur út á eitt. Eg hugsa eins og þú. Þegar ég kom fyrst í þetta land þá var ég enn ungur rnaöur og ég hugsa'öi meö mér, a'ó' jafnvel hérna yrði fólkiö aö boröa. Og ef mér tækist meö tímanum að' eignast minn eigin bát og afla íæðu handa því, * bá gengi allt aö óskurn fyrir Barney Schriona, svo framarlega sem hannvildi vinna. Mér tókst aö ná mér í Kapelluna, en þaö tók lengra tíma en ég hafði búizt viö.“ Bamev tíndi mola úr ostkökunni af borðdúknum og' stakk beim upp í sig. „Nú hafa heilmargir ungir náunger fiskað með mér síöan eftir st.ríð. Þeir eru að breytast, breytast sýknt og heilagt. Þegar vel vei'ðist, stunda beir vinnuna. Þegar'illa gengur, þá segia þeir mér aö fara til fjandans. Stundum hafa þeir bara ifiskeð í tvær eða þriár vikur, en þeir fara beint á at- vinnulevsisskrifstofuna og stilla sér upp í biðröð. Þeir segja við mii: „Þii hefur sko ekkert eftirlaunakerfi.“ Því í f’andanum skyldu þeir vinna og eiga á hættu að bloina í fætuma, þegar hægt er að fá peninga á svo miklu auðve'dari hát.t? Eg er ekki að ásaka þá.......þeir eru bara út undir sig. En það sem ég vil fá að vita er þetta. Gerist þetta bara í okkar atvinnu- grein. eða er þetta svona alls staðar annars st.aðar líka?“ „Eg veit ekkr“ sagði Hsmil hugsandi. „Eg tror vi er illa. dómbærir, vegna þess að ví envm ekki nógu^ mikið i Jand4 til að vita vað er að gerast..“ „Jú, ef betta gerist líka í öðrum greinum . . . þá hefur : mér dottið í hug að það væri eins gott fyrir mig að taka s.trnan oiönkur mínar oa: hypja tnig. aftiir til Ragusa. Vegna bess að ef betta verður alls staðar svona, þá veröur þetta óþverrastaður að lifa í.“ „Þar er það kannski ennú verra, Barney. Eg veit það ekki og Imnnski veit það enginn, en ví emm að tala um hhiti sem ekki eru bare landinu hérna að kenna. Taktu • il dæmis Carl son minn. Hann er stór og sterk- ur og hann eetur orðið afbragðs sjómaður. Hann ber meira skvn á báta og línur en ég. Allt þetta har ég kennt bonum . . . en di er eitt sem ég eet ekki kennt honum. Hann vill ekki vera . . . hreykinn. Hann vill ekki segja við sjálfan sig að hann sé hreykinn af því aó vera sjómaður. Bann vill ekki segia bað við sjálfan sig, vegna þess að honum finnst það ekki starf til að miklast af.“ , „Hvað vill hann þá?“ Eg vcit það ekki. Hann segir það aldrei. Einu sinni talaöi hann um að reka benzínstöð. f annað sinn talaði hann um skrifstofustarf. En að vinna með höndunum . . þoð skammast ha-nn sín fvrir.“ Hamil lagði stórar hend- urnar á borðið og teygði úr tandurhreinum, veður- börðuni fingriinum. I-Iann krepnti þá með hægð og sneri }>?im td. Hnnr horfði á hnefnna eins og hann hefði gidrei séð þá' fyrt. Og þegar hann tók aftur' til máls v r dimm rödd hnns hnns ttæstúm hvíslándi. s-,Eg' veit bað fekki, Barney. Kanrski erum ví allir rihgiaöir vegna þess að ví erum ekki vánir bessura nýja hugsann.mngi . . ©g kannski borum ví ekki að vera hrefnskilnir hver við annan vegna þess að þáð er mamt sem kemur í veg fvrir að ví getum verið hreinskilnir við okkur siálfa. Jæja? Kannski hefur Carl rétt fvrr sér. Nema ég skammast mín ekki. Eins og guð er ýfir mér . . . þá geri ég það aldrei.“ Eitíhvað var að gerast hið innra með Brúnó Felkin. Það var innaní honum, í blóðinu eða böfðinu. Tilfinn- ingin: eða hvað sem þetta var, lét ekki kryfia sig til mergiar. Kannski' stafaði það bnra af ferska loftinu. Biámó lá endilangur á fleti sínu og hlustaði á regn- ið ibmjí; þiliurnar rétt' fýrir ofan höfuð hans. Líkámi hans ynr þreyttur og gersamléga slakur. Hann minht- ist þess ekkí aö hann hefði fyrr veriö svo líkamlega rólegur — það var eins og aö slaka á í heitu baði, nema þetta varð á eðlilegan og ósjálfráöan hátt. Hann hafði ekki reykt í meira en klúkkutíma, og þaö eitt. var merki þess að eítthvað væri athugavert viö hann. Hann lyfti fingrunum og horföi á þá. Þeir högguöust ekki. Hárni var ekki vitund skjálfhentur í fyi’sta skipti. Hendur hans voru prútnar og heitar, eiginlega brenn- heitar; hann fann æðasláttinn í þeim. En það var meira aö segja notolegt líka. Þetta voru liendur sem höfðu drepið mann og þó voru þær kyrrar og róiegar. Og þaö var ekki aöeins vegna þess að- allt gekk áö óskum. Taage var íullkommn felustaður; Þáö váf hæstum eins og að hverfa af yfirboröi jarðar. Þaö var alveg víst. Og Vestur Sölufélagið héldi áfram starfseminni, fyrst Carl hafði tekið aö sér fófasparkiö. Connie væri óhætt. Hún vissi ekki nóg, guöi sé lof, tl að lenda í neinum sérstök- um. Og hvað var þá að — ekki að' áætlun Felkins, heldur heilanum? Hann hafði orðið fyrir einhverju á- falli. Hann sfarfaði óeðlilega, þegar enginn viöskipta- mál voru á döfinni Endirinn á samtalinu við Carl var dæmi um það, Þegar hann ságöi honum að þegja um þetta viö alla. „ . . . . föðux Jþinn líka. Það er ástæðulaust að hann viti aö þú íærð peninga fyiir að vinna fyrir mig, sMlurðu?“ ,rf ' „Okkur .pabba semur ekki. Eg segi honum ekki neitt,“ sagði Carl. Þ§ small heili Eelkjns í baklás. Og Felkin gerðist prédikari. Örðin kváðu við, áður en heili Felkins gat stöövað þau. Og hnefar Felkins voru kreppt- ir, reiðubúnir að berja þetta fríða andlit og fleiri staði á þessum stóra búk. „Mér líkar ekki h.vernig þú kemur fram við pabba þinn. Cg béðan í frá ættirðu að breyta því, skilurðu það?“ 'ft.i-j , Því skyldi hann segja annað eins og þetta? .Felkin var allt í einu orðinn helmingi reiðari en hami hafði verið við Sam Addlehem. Þú misstir næstum aðstoö- armanninn áður en cllt var komið í rét.t horf. Hvérjum stóð ekki á sama þótt Carl vildi kalla föður sinn heimskan aula? FelMn? Það hlaut að vera einhver ann- ar Felkin — kannski einhver skátaforingi. Það tók fullar fimm mínújtui að róast og átta sig á tilverunni. Þetta var fábiánaháttur. Ætlaröiröu aftur að gefa um- 0& i m 111 s þ á 11«r Ii a>in sirS» mílim gsif í gær voru birtar hér í blað- yfir sveskjurnar í skálinni. inu nokkrar uppskriftir um; Skreytt með jseyttum rjóma. tilbúning Rómarbúðinga. — Epli með r jóma: 5—6 epli Hér eru bótar: nokkrar til við- Appelsínusósa: 125 gr. sykur 2 dl. vatn 3 appelsínur 11/2 dl. hvítvín 10 gr. kartöflumjöl Sykurinn og vatnið er soðið í .10 mín. Ysta hýðið af appehín- unum rifið utan með rifjarni og iátið út í. Safinn pressaður úr þeim, síaður og látinn út. í. Kartöflurnf lið hrært út í ofur- litlu kölclu vatni og sósan jöfn- uð með því, soðin augnablik. t-essi sósa er ýmist borðuð hsit' eða kölcl. Sveskjuábætir með kremi: 150 gr. sveskjur vatn og sykur kremlð sama og í triflinu ebr. heimiiis'þáttinn í gær. 2 di; rjómi Skákin Framhald af 4. síðu Sítrónusáfi 1/2 1.. vatn 2—3 msk. sykur Kartöflumarsipan: lítil kartafla flórsykur möndludropar Kibsberjablaup Rómarbúðingskrem Eplin eru flysjuð. Kringlótt gat stungið gegn um ep'ið kringum fræhúsið. Eplin eru nudduð með sundurskorinni sítrónu eða lögð í vatn. Vatr. og 'sykur soð- ið sauian. Eplin soðin þangað til þau eru meyr, en þó alveg ifeiu Færð upp á disk á hvolfi. Kartíú'hmiar sípa n: Mjölmikil kartafla er stöppuð vel og kæld. Flórsykri hnoðað upp í Ijana þar til ma.rsipaninn er stinnur, þá em dropar látnir í eftir smekk. Flatt út. Tekið undan kringlóttu móti. Búið til Sveskjurnar eru lagðar i blejúi RómarMðingskrem og því hellt yfir nótt' í vatn með sykri og (ýfir 'eplin sem raðað er í djúpt soðnar i því þar til þaér eru fat. Nú er mársipankökunum vel meyrar, en þó ennþá beitar, rúllað saman eins og kramar- óg sykur látinn 1 eftir smekk. hýsum og stungið ofan í eplin. Hellt í skál og kælt. -Búið -til (1 Jiv'eri, kramarbús er, látlð Rómarbúðingskrem og. þvi hellt rautt hlaup eða aldinmauk. 32. Khl Rg5 33. Bxg5 hxg5 34. Hgl Dh5 35. De4 Kg7 36. Df5 Ha7 37. h4 Ðxg6 38. hxg5 Dxl5 39. Hxi'5 Kg6 40. Hg-fl fxg5 41. Hí8 He7 42. Hg8f ’ %si. 43. Kg2' a4 44. Hf-f8 llb7 45. Hd8 b3 46. axb3 axb3 47. Hb8 Hxb8 48. ífxb8 Kf5 49. HxbS Ke4 50. Hg3 Rf5 51. Hg4t Kd3 52. Hxg5 Re3t 53. Kf3 Rxc4 54. Hgl e4f 55. Kf2 e3t 56. Kel Re5 4 57. Hg3 c4 ■)' 58. Ktll e3 59. Hh3 Rc4 60. Hg3 Rd2 ú - 61. Iíel Rb3 Ingi gafst upp. Framhald af 7. síðu Breyt ngar þessar eru áuð- vitað mjög óverulegar í heild- armillifærslukerfinu og kalla ekki á neinar teljandi fjárliags- ráðstafanir. Og það sem hafa ber í huga er þetta: reksturgrundvöllur sjávarútvegsins hafði ekkj breytzt útveg-inum í óhag á ár- inu 1957. Breytingin nú er fyrst og fremst fólgin í liækkun á kaupi sjóman.na því almennt er litið svo á að rétt sé að hækka kaup þeirr.a samanborið við kaup annarra stétta í þjóðfé- félaginu. Hækkunin til reksturs’ins sjálfs, er aðeins vegna Iélegs afla. Það má því öllum vera ljóst að það, sem nú var gert í samningunum við framle ðsl- una, var af allt öðrum toga spnnið en venjulegar áramóta- ráðstafan r hafa verið. Það sem nú var gert, hefði út af fyrir sig þurft að gera hvað sem liðið liefð; gengisskráningu og stöðugu verðlagi á árinu. SÍBÍÍ'SlÖ T t úiuíunarhringir. l‘i og ntirmgu 8 I\l Hálsmen goll. FERÐAMENN Seljum flugfarseðla til allra landa, Úívegum. gistiherbergi. Er.gin aukagjöld. órugg' fyrirgreiðsla. Ferðaskrifstofa ríkisins Glímufélagið Armann helclur almennan íélagsfund í Edduhús.inu við Lindargötu, þriðjudaginn 25. febr. kl. 9 síðdegis. Dagskrá, réttu'm húsbyggingar og vallarmál féiagseins. Félagar fjÖlmennið. Stjómin ■fYr

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.