Þjóðviljinn - 08.03.1958, Blaðsíða 9

*)
Oekastiindln
Laugardagur 8. marz 1958— 4. árgangur — 8. töloblað.
PÓSTHÓLFIÐ
komast í
við pilt
aldrinum
komast í
við pilt
aldrinum
Eg óska að komast í
bréfasamband við pilt
eða stúlku á aldrinum
15 til 18 ára.
Eyja M. Jónsdóttir,
Miðskógi, Miðdölum
Dalasýslu.
Eg óska að
bréfasamband
eða stúlku á
12 fil 14 ára.
Helga Jónsdóttir, Mið
skógi, Miðdölum
Dalasýslu.
Eg óska að
bréfasamband
eða stúlku á
9 til 11 ára.
Helga Magifúsdóttk,
Björk, Reykholtsdal
Borgarfirði.
Okkur. langar til að
komast í bréfasamband:
Steinunn A. Thorarensen
við pilt eða stúlku 15—19
ára.
Olga S. Thorarenseii
víð pilt eða stúlku 12 til
.15 ái-a.
Lilja E. Sörladóttir
við pilt eða stúlku 10 til
12 ár.a.. ...
Allar á
Gjogri, Árneshroppi,
Straiidasýslu.
E"g óska að komast í
bvéfasamband við piít
eða stúlku e'i aldrinum
14 'til 15 ára.
Helga.JónsdMjtir, Múla
Kollafirði, Gufudalshr.,
A-Barðastrandasýslu..
t'f
J.A.E. 13 ára sendi okkur
þessa mj'nd
Heilabrot
1. Anna er 24 ára göm-
ur. Þegar G.unna var
helmingi yngri en Anna
er nú, var Anna jafn-
göniul og Gunna en nú.
Hvað er Gunna gömul?
2. Blekflaska kostar 2
kr. og 50 aura. Nú kost-
ar blek.ð sjálft 2 krón-
um meira en flaskan
tóm. Hvað kostar hvað-.
um sig?
Svör i næsta blaði?
Lausn á myndagátu nr
1 er Hámuiuiarstaðir.
Gátur í síðasta blaði
Heynál, reka, klukka.
^
..HF'tyf'3 íf"
t>ei t........
C<f K> n.i-''. I3.Í9-.W.
Nú skuluð þið leggja saman
— teikiiingeftir J. A. r. 13 ára
Dísa og tröllkarlinn
ELnu sinni voru karl og
kerling í koti sínu. Þau
áttu eina dóttur, sem þau
höfðu miklar mætur á.
Hún hét Dísá. Einu sinni
þegar Dísa var að le'ka
sér úti kom til hennar
gríðarstór karl og tók
hana með sér í helli sinn.
Þar varð Dísa litla að
vinna frá morgni til
kvölds, að sópa hellinn
og margt fleira. Tröll-
karl'nn aðgætti á hverju
kvöldi hvort þetta væri
nógu vel gert, og ef það
vár ekki nógu vel gert
þá lokaði hann hana inni
í skáp, og átti Dísa því
örðuga daga.
Svo einu sinni þegar
trollkarljnn var ekki
heima, þá kom ungur
maður, sem hét Búi og
tók hana með sér heim.
Hann hafði séð þegar ris-
inn rændi henni. Dísa
sagði honum upp alla
söguna. Hún var nú orð-
Framhald á 2. síðu.
Ritstjóri: Vilborg Dagbjartsdóttir
Utgefandi: Þjóííviljinn
LEÍKARAÞÁTTUR
Kristín Anna Þórarins-
dóttir er fædd '2é. októ-
ber 1935 í Reykjavík.
Hún er dótt. r nmnar
þjóðkunnu leikkonu Öldu
Möller og Þórarins Krist
jánssonar frá Seyðisfirð
Kristín Anna stunda?
nám í leiklist í'skóla Æv
ars Kvaran 2 ár, en tól
þá próf upp í Þjóðle k
hússkólann og lauk þe
tveggja ára námi. Meða-
hún'.var leiknemi fék'
hún fyrstu . hlutverkir
Hún var konUngsdóttirir
í barnaleikrit hu Snæ-
drottningin hjá Þjóðle k-f
húsinu og síðan fékk hún
Málshættir
Aftur hverfur lýgi, þá
er sönnu mætir.
Ber er hver að baki
nema sér bróður eigi.
Flest frumsmíð stend-
ur til bóta.
Garður er grannasætt-
ir.
Gott er heilum vagni
heim að aka.
Hefur hver til sírls á-
gætis nokkuð.
Skjóta verður til fugls
áður fái.
Þjóð veit þá þrír vita.
hlutverk ' í Frænka
Charleys.
Kristín Anna dvaldist
í fyrravetur í Frakklandi
Ú .
1
i.".:
og kynnti sér leikiist.
Eftir að híin kom he.'m
fékk hún hvert hlutverk-
ið öðru stærra hjá Leik-
félagi Reykjavíkur (í
Iðnó). Fyrst í leikriti
Bemhard Shaw, Það er
^aldrei að vita, síðan eitt
aðalhlutverk.'ð í Þrjár
systur eftir A. Tsjekov
og nú er hún að leika í
tveim leikritum — gam-
anleiknum Grátsöngvar-
anum og sorgarleiknum
Glerdýrunum. í Glerdýr-
unum fer Kristín Anna
með hlutverk fatlaðrar
stúlku og vinnur sinn
stærsta leiksigur.
Smalaferð
Það var dag einn, að
ég átti að smala ásamt
fleirum. Eg var á hesti,
sem heitir Bleikur. Það
var gott veður þennan
dag. Það voru tveir, sem
smöluðu dalinn, og- ég
var annar maðurinn.i;Egi
reið fram dalinn, unz
ég kom fram í tungur,
sem he ta Hurðarbaks-
tungur. Eg átti að varna
niður tungurnar og þurfti
að fara yfir á. Bleikur
vildi ekki fara ofan
Framhald á 3. síðu.
k~%f\r££Í>ir fjör umdsí/nn. ^S?
DvergasMlka, 12 ára, myndskreytti v^sima.
Laugardagur 8. marz 1958
ÞJÖÐVILJINlSr
(9
Bréf utan af laridi — Enn um „Spurt og spjallað"
— og fegurðarsamkeppni kvenna.
ÞAÐ MÁ segja," að skammtsé
stórra högga á milli hér í póst-
inum í garð fegurðarsam-
keppna. í fyrradag skrifaði
„Útvarpshlustandi" um málið; í
dag hefur austfirzk kona orðið.
Austí'irzk kona skrifar:
„Heiðraði Bæjarpóstur.
EG SENDI þér hér með svo-
lítinn pistil, ef þú vildir vera'
svo v.'ngjarnlegur að birta hann
við tækifæri. Okkur út á landi,
dettur ýmislegt i hug. þegar
við hlustum á útvarpið, eða les-
um Reykjavíkurblöðin, þó að
þau séu venjulega farin að
fyrnast þegar við fáum þau,
það er þó mun betra nú, en
verið hefur undanfarin ár. En
okkur dettur sjaldan í hug, að
hægt sé að koma þeim hug-
myndum á framfæri, og oftast
dagar slíkt uppi. Eg gerði þcssa
tiiraun ao gamhi mínu, til að
sjá og sanna hvort það væri
nokkuð nema gömul íhaldssemi
og hlédrægni alþýðunnar, sem
valda því, að hennar sjónarm:ð
koma sjaldan fram í almennum
málum.
HÚN HEFUR þó sjaldan þeirra
sérhagsmuna að gæta, í sam-
bandi við þau, að viðhorf
hennar þurfi að litast af því.
Þetta mál, sem hér um ræðir
virðist sjálfsagt ekki mikils-
vert fyr.'r alþýðufólk, og þetta
er líka fyrst og fremst tilraun.
EFTIR að ég hlustaði á þátt-
inn: Spurt og spjallað, í Út-
varpinu, sem ræddi" um fegurð-
arsamkeppni ungra stúlkna,
sóttu á m'g þessar hugleiðing-
ar, sem ég læt eftir mér að
birta hér í stuttu máli.
EG HAFÐI álitið, eins og fólk
almennt, að þessar sýningar
væru ómerkilegar, en tiltölu-
lega meinlausar, því margt af
þe:m hégóma, sem fram fer-í
höfuðstaðnum, er fólki úti á
landi fremur óverulegt. og fjar-
lægt. En þegar farið er að ræða
það, eins og önnur vandamál
nútímans, á opnum vettvangi,
fer maður að veita athygli við-
horfum, fólksins t.'l þess.
ÞEIR, sem mœttu þar, sem
íulltrúar almenningsáUtsins,
eru ekki ómerkari menn, en
það, að það er enganveginn
þýðingarlaust hv.aða afstöðu
þeir hafa til máls.'ns. Og vel
gæti ég trúað því, að almenn-
ingsálitið — það raunverulega
— hefði verið með minnihlut-
anum, enda fannst manni
frammistaða meirihlutans
nokkuð loðin og hann lítið gera
til að hrekja rök minnihlutans.
Maður var jafnvel ekki grun-
laus um, að annarleg sjónar-
mið réðu meira um afstöðu
meirihlutans, en sannfæring.
En það getur samt haft sín
áhrif á þá, sem ekki standa
föstum fótum skoðanalega.
AFTUR á móti munu margir
hugsa með virðingu og þakk-
læti til minnihlutans, sem hélt
reisn sinni, þrátt fyrir höfða-
tölu hinna. Það vildi svo til,
að ég var einu sinni stödd í
Reykjavík, þegar þessi sýu'ng
fór fram í Tívolí, og fór þang-
að af forvitni, en ég sá þar
ekki annað en það, sem ég sá
daglega, bæði á götum borg-
arinnar og á íþróttasvæðum og
sundlaugum landsins: fremur
laglegar stúlkur, eins og flestar
íslenzkar stúlkur eru. En
hvorki staðurinn né stund.'n
virtist til þess fallin að auka á
fríðleik þeirra; eins stigs frost
og næða um miðnætti, og
stúlkurnar hálfnaktar, og þessi
athöfn minnti því óþægilega á
gripasýningu.
ÞAÐ VAR ekki skýrt frá því
í „spjallinu" hvernig ungar
stúlkur, sem allar langar auð-
v;tað til að vera laglegar, eiga
að fara að því, að líkjast „feg-
urðardrottningunni" þar sem
aðeins var að ræða um líkams-
skapnað og andlitsfall, í sam-
bandi við sýninguna — þvi all-
ir viðurk'enndu að ekki hefði
verið um að ræða neitt próf i
menntun, hæfileikum eða öðr-
um áunnum eiginleikum, sem
þó er undirstaðan í allri ann-
arri keppni t. d. íþróttum. Sum-
um hefur jafnvel þótt nóg um
metkeppni og fjölbreyttni í
henni nú í seinni tíð, en hvað
mætti þá mö.nnum finnast, þar
sem keppt er um það, sem þátt-
takendum er ekki sjáifi'átt eða
e'gin verðskuldun og ekki er
hægt að ¦ umbæta eða breyta
svo- séð verði, og hver er þá á-
vinningurinn? Það verður þvi"
ekki annað séð, en þessi feg-
urðarsamkeppni sé fyrir neðan
ÖU met og ekki samboðin þeim
andlegu verðmætum, sem gera
manninn æðri dýrunum.
Maður freistast til að leita að
einhverjum tilgangi með þessu
tvísýna gamni, sem flestum
konum mun finnast niðurlægj-
andi og afvegaleitt sjálfsmat.
Manni verður hugsað til þræla-
sölutímanna, þegar konur voru
dregnar á uppboðspallana t.il®
sýnis og seldar hæstbjóðanda
Þá voru þær beittar ofbeldi.
nú blekkingum, auglýsinga-
skrumi og verðiaunum.
ER EKKI verið að ginna þær
til að afsala frelsj s'mu og
rétti til að standa félagslega
og menningarlega jafnfætis
karlmanninum, mcð því að
keppa til jafns við hann i öll-
um greinum mannlegra a't-
hafna og fullgilda þann.'g jafn-
réttiskröfu sína? Hvað er það,
sem Hggur á bak við þá andúð,
sem karlmaður;-iætur í Ijósi. á
kvenrétíindabaráttu og jafnvel
á því að konur keppi i íþrótt-
um, til að reyna að „slaga"
upp í karlmennina? Þetta heyr-
um við, konur tuttugustu ald-
ar.'nnar, 50 árum eftir að stig-
ið var fyrsta skrefið i jafnrétt-
isátt, með kosningarétti kvenna
1908."
Austfirzk kona.
ÞESS VAR getið hér í póstin- \
um um daginn, að börnin væru
oft að spyrja um kv'kmynd-
ina: „Síðasti bærinn í dalnum."
Nú vil ég geta þess, að þessi
mynd var sýnd á sunnudaginn
var (í Tjarnarbíó, að mig
minnir) og mun í ráði að sýna
hana framvegJs á sunnudög-
um, eftir því sem aðsóknin gef-
ur tilefni til. Vill pósturinn því
beina því til barnanna sjálfra
og aðstandenda þeirra að fylgj-
ast með því, hvenær myndin er
sýnd. Þótt ég hafi ekki sjálfur
séð myndina, og geti því ekki
um hana dæmt, þá er ég mjög
hlynntur þeirri viðleitni að gera
barnakvikmyndir um íslenzk
ævintýri og þjóðsögur.
mii
Moskvitz — smíðaár 1955
Pobeda — smíðaár 1954 og
1956.
Skoda — smíðaár 1956
(sendiferða)
Ford — smíðaár 1947
(4ra manna)
Ennfremur: \
Mercedes Benz 180 —
smíðaár 1955
Ford Anglia — smiðaár
1957
Ford — smíðaár 1955
(sjálfskiptur)
Fíat 1400 — smíðaár 1957
Wl
Garðastræti 6,
Sími 18-8-33.
x\