Þjóðviljinn - 08.03.1958, Page 9
t)
Oekastundin
PÓSTHÓLFIÐ
yjiML
komast í
við pilt
aldrinum
Mið-
komast í
við piit
aldrinum
Eg óska að komast í
bréfasamband við pilt
eða stúlku á aldrinum
15 til 18 ára.
Eyja M. Jónsddttir,
Miðskógi, Miðdölum
Dalasýslu.
Eg óska að
bréfasamband
eða stúiku á
12 til 14 ára.
Helga Jónsdóttir,
skógi, Miðdölum
Dalasýslu.
Eg óska að
bréfasamband
eða stúlku á
9 t.il H ára.
Helga Magmisdóttir,
Björk, Beykholtsdal
Borgarfirði.
Okkur langar til að
komast í bréfasamband:
Steinumi A. Thorarenscn
við pilt eða stúlku 15—19
ára.
Olga S. Thorarensen
við pilt eða stúlku 12 til
.15 ára.
Lilja E. Sörla.dóitu'
við pilt eða stúlku 10 til
12 ára.
AUaiij á
Gjögri, Árneshreppi,
Strandasýslu.
Eg óska að komast í
bréfasamband við pilt
eða stúlku á aldrinum
14 til 15 ára.
Helga.Jónsdóttir, Múla
Kollafirði, Gufudalslir.,
A-Barðastrandasýslu.
Lausn á myndagátu nr.
1 er Hámundarstaðir.
Gátur í síðasta blaði:
fíeynál, reka, klukka.
J.A.E. 13 ára sendi ohkur
þessa mýnd
Heilabrot
1. Anna er 24 ára göm-
ur. Þegar Gunna var
helmingi yngri en Anna
er nú, var Anna jafn-
gömul og Gunna en nú.
Hvað er Gunna gömul?
2. Blekflaska kostar 2
kr. og 50 aura. Nú kost-
ar blek ð sjálft 2 krón-
um meira en flaskan
tóm. Hvað kostar hvað
um sig?
Svör í næsta blaði?
Nú skuluð þið leggja saman
— teikning eftir J. A. r. 13 ára
Dísa og tröllkarlinn
ELnu sinni voru karl og
kerling í koti sínu. Þau
áttu eina dóttur, sem þau
höfðu miklar mætur á.
Hún hét Dísá. Einu sinni
þegar Dísa var að le ka
sér úli kom til hennar
gríðarstór karl og tók
hana með sér í helli sinn.
Þar varð Dísa litla að
vinna frá morgni til
kvölds, að sópa hellinn
og margt fleira. Tröll-
karl'nn aðgætti á hverju
kvöldi hvort þetta væri
nógu vel gert, og ef það
vár ekki nógu vel gert
þá lokaði hann hana inni
í skáp, og átti Dísa því
örðuga daga.
Svo einu sinni þegar
tröllkarljnn var ekki
heima, þá kom ungur
maður, sem hét Búi og
tók hana með sér heim.
Hann hafði séð þegar ris-
inn rændi henni. Dísa
sagði honum upp alla
söguna. Hún var nú orð-
Framhald á 2. síðu.
LEIKARAÞATTUR
Kristín Anna Þórarins-
dóttir er fædd ,2fi. októ-
ber 1935 í Reykjavík.
Hún er dótt r mnnar
þjóðkunnu leikkonu Öldu
Möller og Þórarins Krisl
jánssonar frá Seyðisfirð
Kristín Anna stundaí
nárri í leiklist í skóla Æv
ars Kvaran 2 ár, en tó!
þá próf upp í Þjóðle k
hússkólann og lauk þa
tveggja ára námi. Meða'
hún var leiknemi fék'
hún fyrstu hlutverkir
Hún var konungsdóttirir
í bamaleikrit nu Snæ-
drottningin hjá Þjóðledj:-
húsinu og síðan fékk hún
Málshættir
Aftur hverfur lýgi, þá
er sönnu mætir.
Ber er hver að baki
nema sér bróður eigi.
Flest frumsmíð stend-
ur til bóta.
Garður er grannasætt-
ir.
Gott er heilum vagni
heim að aka.
Hefur hver til síns á-
gætis nokkuð.
Skjóta verður til fugls
áður fái.
Þjóð veit þá þrír vita.
hlutverk í Frænka
Charleys.
Kristín Anna dvaldist
i fyrravetur í Frakklandi
og kynnti sér leikiist.
Eftir að hún kom he,m
fékk hún hvert lilutverk-
ið öðru stærra hjá Leik-
félagi Reykjavíkur (í
Iðnó). Fyrst í leikriti
Bernhard Shaw, Það er
aldrei að vita, síðan eitt
aðalhlutverk.'ð í Þrjár
systur eftir A. Tsjekov
og nú er hún að leika í
tveim leikritum — gam-
anleiknum Grátsöngvar-
anum og sorgarleiknum
Glerdýrunum. í Glerdýr-
unum fer Kristín Anna
með hlutverk fatlaðrar
stúlku og vinnur sinn
stærsta leiksigur.
Smalaferð
Það var dag einn, að
ég átti að smala ásamt
fleirum. Eg var á hesti,
sem heitir Bleikur. Það
var gott veður þennan
dag. Það voru tveir, sem
smöluðu dalinn, og- ég
var annar maðurinn.Eg
reið fram dalinn, unz
ég kom fram í tungur,
sem he ta Hurðarbaks-
tungur. Eg átti að varna
niður tungui-nar og þurfti
að fara yfir á. Bleikur
vildi ekki fara ofan
Framhald á 3. síðu.
Dvergastúlka, 13 ára, myndskreytti visuna.
Bréf utan af landi — Enn um „Spurt og spjallað"
— og fegurðarsamkeppni kvenna.
ÞAÐ MÁ segja, að skammt sé
stórra högga á milli hér í póst-
inum í garð fegurðarsam-
keppna. í fyrradag skrifaði
,,Útvarpshlustandi“ um málið; í
dag hefur austfirzk kona orðið.
Auslfirzk kona skrifar:
„Heiðraði Bæjarpóstur.
EG SENDI þér hér með svo-
lítinn pistil, ef þú vildir veia
svo v.'ngjarnlegur að birta hann
við tækifæri. Okkur út á landi,
dettur ýmislegt í hug. þegar
við hlustum á útvarpið, eða les-
uni Reykjavíkurblöðin, þó að
þau séu venjulega fariri að
fyrnast þegar við fáum þau,
það er þó mun betra nú, en
verið hefur unaanfarin ár. En
okkur dettur sjaldan í hug, að
hægt sé að koma þeim hug-
myndum á framfæri, og oftast
dagar slíkt uppi. Eg gerði þessa
tflraun ;að gamrii míntí, tii að
sjá og sanna hvort það værí
nokkuð nema gömul íhaldsseini
og hlédrægni alþýðunnar, sem
valda því, að liennar sjónarm ð
koma sjaldan fram i almennum
málum.
HÚN IIEFUR þó sjaldan þeirra
sérhagsmuna að gæta, í sam-
bandi við þau, að viðhorf
hennar þurfi að litast af því.
Þeíta mál, sem hér um ræðir
virðist sjálfsagt ekki nrikils-
vert fyr r alþýðufólk, og þetta
er líka fyrst og fremst tilraun,
EFTIR að ég lriustaði á þátt-
inn: Spurt og spjallað, í Út-
varpinu, sem ræddi' um fegurð-
arsamkeppni ungra stúlkna,
sóttu á m g þessar hugleiðing-
ar, sem ég læt eftir mér að
birta hér í stuttu máli.
EG HAFÐI álitið, eins og fólk
almennt, að þessar sýningar
væru ómerkilegar, en tiltölu-
lega meinlausar, því margt af
þe'm liégóma, sem fram fer- í
höfuðstaðnum, er fólki úti á
landi fremur óverulegt og fjar-
lægt. En þegar farið er að ræða
það, eins og önnur vandamál
nútímahs, á opnum vettvangi,
fer maður að veita athygli við-
horfum fólksins t'l þess.
ÞEIR, sem mættu þar, sem
fulltrúar almenningsálitsins,
eru ekki 'ómérkari menn, en
það, að það er enganveginn
þýðingarlaust hvaða afstöðu
þeir hafa til máls.'ns. Og vel
gæti ég trúað því, að almenn-
ingsálitið — það raunverulega
— hefði verið með minnihlut-
anum, enda fannst maimi
frammistaða meirihlutans
nokkuð loðin og hann lítið gera
til að hrekja rök nrinnilriutans.
Maður var jafnvel ekki grun-
laus um, að annarieg sjónar-
mið réðu meira um afstöðu
meirihlutans, en sannfæring.
En það getur samt haft sín
áhrif á þá, sem ekki standa
föstum fótum skoðanalega.
AFTUR á móti munu margir
hugsa með virðingu og þakk-
læti til minnihlutans, sem liélt
reisn sinni, þrátt fyrir höfða-
tölu hinna. Það vildi svo til,
að ég var einu sinni stödd í
Reykjavík, þegar þessi sýn.ng
fór fram í Tívolí, og fór þang-
að af forvitni, en ég sá þar
ekki annað en það, sem ég sá
daglega, bæði á götum borg-
arinnar og á íþróttasvæðum og
sundlaugum landsins: fremur
laglegar stúlkur, eins og flestar
íslenzkar stúlkur eru. En
hvorki staðurinn né stund.n
vrirtist til þess fallin að auka á
firiðleik þeirra; eins stigs frost.
og næða um miðnætti, og
stúlkurnar hálfnaktar, og þessi
athöfn minnti því óþægilega á
gripasýningu.
ÞAÐ VAR ekki skýrt frá því
í „spjallinu“ hvernig ungar
stúlkur, sem allar langar auð-
vitað til að vera laglegar, eiga
að fara að því, að líkjast „feg-
urðardrottningunni“ þar sem
aðeins var að ræða um líkams-
skapnað og andlitsfall, í sam-
bandi við sýninguna — þvi all-
ir viðurkenndu að ekki liefði
verið um að ræða neitt próf í
menntun, liæfileikum eða öðr-
um áunnum eiginleikum, sem
þó er undirstaðan í allri ann-
arri keppni t. d. íþróttum. Sum-
um hefur jafnvel þótt nóg um
metkeppni og fjölbreyttni i
--- Laugardagur 8. marz 1S
henni nú í seinni tíð, en hvað
mætti þá mönnum finnast, þar
sem keppt cr um það, sem þátt-
takendum er ekki sjálfrátt eða
e.'gin verðskuldun og ekki ei
hægt að ■ upibæta eða breyta
svo- séð verði, og hver er þá á-
vinningurinn? Það verður þvri'
ekki annað ,séð, en þessi feg-
urðarsamkeppni sé fyrir neðan
öll met og ekki samboðin þeim
andlegu verðmætum, sem gera
manninn æðri dýrunum.
Maður freistast til að leita að
einhverjum tilgangi með þessu
tvísýna gamni, sem flestum
konum mun finnast niðurlægj-
andi og afvegaleitt sjálfsmat.
Manni verður lnigsað til þræla-
sölutímanna, þegar konur voru
dregnar á uppboðspallana t.iR
sýnis og seldar hæstbjóðanda
Þá voru þær beittar ofbeldi.
nú blekkingum, auglýsinga-
skrumi og verðlaunum.
ER EKKI verið að ginna þær
til að afsala frelsj sínu og
rétti til að standa félagslega
og menningarlega jafnfætis
karlmanninum, með því að
keppa til jafns við hann i öll-
um greinum mannlegra at-
hafna og fullgilda þann.g jafn-
réttiskröfu sína? Iívað er það,
sem liggur á bak við þá andúð,
sem karlmaður- lætur í ljósi, á
kvenrétíindabaráttu og jafnvel
á því að konur keppi i íþrótt-
urh, til að reyna að „slaga"
upp í karlmennina? Þetta heyr-
um við, konur tuttugustu ald-
ar.nriar, 50 árum eftir að stig-
ið vár fyrsta skrefið í jafnrétt-
isátt, með kosningarétti kvenna
1908.“
Austfirzk kona.
)8 — ÞJÓÐVILJIjSTN — (9
ÞESS VAR getið hér í póstin-
um um daginn, að börnin væru
oft að spyrja um kvkmynd-
ina: „Síðasti bærinn í dalnum.“
Nú vil ég geta þess, að þessi
mynd var sýnd á sunnudaginn
var (í Tjarnarbíó, að mig
minnirj og mun í ráði að sýna
hana framveg.s á sunnudög-
um, eftir því sem aðsóknin gef-
ur tilefni til. Vill pósturinn því
beina því til barnanna sjálfra
og aðstandenda þeirra að fylgj-
ast með því, hvenær myndin er
sýnd. Þótt ég hafi ekki sjálfur
séð myndina, og geti því ekki
um hana dæmt, þá er ég mjög
hlynntur þeirri viðleitni að gera
barnakvikmyndir um íslenzk
ævintýri og þjóðsögur.
Moskvitz — smíðaár 1955
Pobeda — smíðaár 1954 og
1956.
Skoda — smíðaár 1956
(sendiferða)
Ford — smíðaár 1947
(-lra manna)
Ennfremur:
Mercedes Benz 180 —
smíðaár 1955
Ford Anglia — smlðaár
1957
Ford — smíðaár 1955
(sjálfskiptur)
Fíat 1400 — smíðaár 1957
Garðastræti 6,
Sími 18 - 8 - 33.