Þjóðviljinn - 20.03.1958, Blaðsíða 11

ERNEST GANN:
Sýður á
keipum
67. dagur.
staðar góður botn. Allt í einu rakst ég á fjandans
fyrirstööu Eg finn strax að þetta er eitthvað stórt
og ég held að kapallinn ætli að slitna, að ég tali nú
ekki um netið sem rifnar í tættlur. Eg get sagt þér að
þessar botnveiðar eru fjandans óþverri, miöað við þaö
sem maður fær í aöra hönd. Og ég reyni að draga
meö lempni og loks losnar netið úr þessu, hvaö sem það
nú er. Þaö er ekki afleitlega rifið og ég er ánægður,
þegar einn hásetinn finnur þetta fast í netinu. Þaö
var í einum vööli.“
Barney rétti fram krypplaöa húfuna sem hafði
einu sinni veriö hvít.' Bæöi þú ’ög Hamel virtuð hana
vandlega fyrir ykkur.
,,Líttu innaní hana,“ sagði Hamil. Hamil sneri húf-
únni viö í lófanum og fyrst í stað var ekkert sérstakt
að sjá. Svo gátuö þiö báðir greint tvo óljósa stafi, en
þeir voru svo daufir aö varla var hægt að lesa þá.
,,Sýnist pér þetta ekki einna helzt vera C og M, Hamil?“
,,Ja . . þaö gæti verið.“
„Eg hugsaði ekkert um þetta fyrr en ég rakst á
Símon Lee í San Franciseo. Hann segir mér aö Tappi
karlinn Mullins hafi lagt úr höfn eina nóttina í koppn-
um sínum og ekkert hafi heyrzt frá honum síðan.“
„Hvað er langt síöan?“
„Svo sem mánuður . . . kannski sex vikur. Símon
horfði lengi á húfuna og tottaði pípuna sína, og þegar
hann sagði loks að þetta væri líklega C og M, var liann
skelfing niöurdreginn. Voru þeir miklir vinir?“
„Eg veit þaö ekki. Þeir eru báöir skrýtnir náungar
— alltaf einir. Stundum komu þeir um borð í Taage
bara til aö tala.“
„Auðvitað gæti hann legið í höfn einhvers staðar. Vind-
urinn hefði getað feykt af honum húfunni." Hamil lagði
húfuna frá sér á eldhúsborðið.
„Var nokkuð annað í netinu?“
„Nei. En það var þetta þunga flykki sem hefði getaö^
verið báturinn hans. Eg merkti „flak“ inn á kortið mitt til
vonar og varar.“
Þetta var áreiðanlega húfan hans Tappa. Þú hefðir
átt að vera feginn, því að nú varstu laus við náimga, sem
var kannski full forvitinn. En hvernig sem á því stóð,
þá gladdistu eklci yfir þessu. I næsta lífi, ef þú hefðir
þá einhvern tíma afgangs, þá gætirðu tekið það til íhug-
unar að verja einhverju af Felkin snillinni til að kippa
þessum fiskmálum í lag. Ekki veitti af. Fá einhverjar
snjallar hugdettur handa veslings ráðleysingjum eins og
Tappa. Þegar maður komst inn í þessi mál, varð manni
bókstaflega illt við tilhugsunina.
Taage lá við bátabryggjuna í San Francisco. Vélin var
varla orðin köld, þegar talstöðin sem lengi vel hafði að-
eins haft slæmar fréttir að færa, breytti alveg um tón.
Raddir sjómannanna vom þmngnar niðurbældum æsingi,
þegar þeir töluðu um þétta laxagöngu úti fyrir.
„Di er of seint,“ sagði Hamil varfærnislega, ,,.... of
seint til að skipta máli og þeir æsa sig upp út af því sem
ekkert er. Þessir náungar veiða stóran fisk, skilurðu, og
þegar þeir ná svo sem fimm eða tíu um borð, gerist eitt-
hvað skrýtið í augunum á þeim og kollinum. Þeir vona
svo ákaft að þessir fimm eða tíu fiskar verði 50 eða
hundrað, að þeir sjá þá bókstaflega. Svona er þetta alltaf
með sjómenn.“
En meðan Hamil hlustaði, Varð hann eirðarlaus. Bmnó
hörfði á hann stika um þilfariö. Hann sat stutta stund á
borðstokkmun, reyndi að hugsa ekki um talstöðina, svo
kliíraöi hann upp á bryggju og horfði í áttina að Gullna
hliðinu: síðan kom hann aftur niður í bátinn og sökkti
sér niður í að horfa á veiðarfærin. Útvarpið glumdi án
afláts. Hamil fór inn í stýrishúsið og lækkaði 1 því. Hann
kom út aftur, gekk hægt kringum lúkuna, gekk síðan
annan hring með ívið meiri hraða.
„Blaður, blaður — eintómt blaður!“ sagði hann „Hvemig
í skrambanum geta þeir veitt allan þennan f isk, þegar þeir
blaðra svona mikið?“ Brúnó hló með sjálfum sér, þóttist
þess fullviss hváð Hamil gerði von bráðar, og lagðist útaf
í sólina og fylgdi hreyfingum Hamils með augunum.
-----Fimmtudagur 20. marz 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (911
——— k.kb ,QS ’atgubuSí.uítFí Mvin. tií.uCt'OM — (Oí
„Ef þetta er eintómt blaður, því þá ekki að loka fyrir
útvarpið?“
Hamil nam staðar. Hann horfði angurvær upp í himin-
inn. „Tja — tja, kannski .... kannski missum ví af ein-
hverju?“ ?
,,Jæja?“
„Eg ætla bara að hlusta dálítið enn, svo slukker ég á
bansettu tækinu. “
„Hættu nú að blekkja sjálfan þig. Þú hlustar dálitla
stund og svo förum við út. Eg er farinn að þeklcja þig.“
Hamil hallaði sér yfir Brúnó. Það var bros í augum hans
þegar hann otaði fingri ásakandi að honum.
„Þú ert að verða of slunginn, Brúnó Felkin. Eg held þú
sért farinn að skilja sjómenn."
„Það er verra en það. Það er svo komið að ég er farinn
að hugsa eins og þeir.“ Hamil klóraði sér í kjálkanum og
leit upp eftir bryggjunni.
„Ef Carl væri hérna, þá freistaðist ég kannski til að
fara. Hann ætti að fara að sýna sig.
„Það er seinlegt að fara til tannlæknis nú á dögum.
Það er ekki alltaf hægt að fá tíma á stundinni. Viltu nú ekki
setjast og slaka á taúgunum?" Hamil hlýddi og settist,
en aðeins stutta stund. Fjarlæg rödd heyrðist í útvarpinu,
og hann næstum hljóp inn í stýrishúsið til að hækka í því.
Röddin talaði unr hvali og fuglager.
„Auðvitað gætum við farið án Carls,“ sagði Hamil, „. . . .
bara í nokkra daga .... svona rétt til að ganga úr slcugga
um að það var vitleysa að fara frá bryggjunni."
„Jæja.“
„Hamil leit yfir aö íshúsinu. Risastór grænn vagn stóö
rétt fyrir ofan bát. Fyrir framan vagninn var trulrkurinn
sem ísmulningsvélin var á. Mennirnir á trukknum voru að
draga þrjúhundruðpunda blakkir að mulningsvélinni.
Málmtennurnar gripu um ísblökkina og á nokkrum sek-
úndum var hún orðin að méli sem þrýstist niður langa
gúmmíslöngu sem lá niður í lestina á bátnum. Hávaðinn
í mulningsvélinni var geysilegur, og jafnvel í f jarska heyrð-
ust ekki hróp mannanna sem stjórnuðu henni og slöng-
unni. Meðan blökk eftir blökk þrýstist niður slönguna,
virtist ákafinn í vélinni fara vaxandi.
„Auðvitað þyrftum við að taka dálítinn ís,“ ? sagði Hamil
hugsandi. „Eins og lest að minnsta kosti, kannski tvær.“
Brúnó settist upp. „Heyrðu,“? sagði hann. „Við skulum
taka ísinn og leggja úr höfn, áður en þú gerir okkur báða
vitlausa.
„Kannski förum ví í einn laxatúr áður en ví útbúum
okkur í túnfiskinn. Eg tror þetta er góð hugmynd hjá
þér, Brúnó.“
Hér eru tvær franskar tizkumyndir: til vinstri vordragt úr ljósu
tvidefni, til hægri dragt úr droppóttu silkiefni.
Ti! hifreið&eigeiuia
Höfuin kaupendur að 4ra,
5 og 6 manna bifreiðum.
Ennfermur jeppmn og nv-
legum vörubifreiðum.
Bifreiðasaian,
Njálsgötu 40. Sími 1-14-20.
•Sr
Új
Trúlofunarhringlr.
Steinhringir, Háismen
14 og 18 Ki. gull.
Guloss
fer frá Hafnarfirði föstu-,
daginn 21. þ.m. kl. 21.00 til
Hamborgar, Gautaborgar og
Kaupma nna hafhar.
Farþegar eru beðnir að
koma til skips eigi síðar en
kl. 23.30.
H.F. EIMSKIM-
niM ISLMDS.
vestur um _ land til Akur-
eyrar hinn 25. þ.m. Tekiö
á móti flutningi til Húnaflóa
og Skagafjarðarhafna svo
og Ölafsfjarðar í dag.
Farseðlar seldir á mánudag.
Bæjarpósturifm
Framhald af 9. siðu.
arfornöfnum. Nú er til enskt
• spur.aarior.iafn, skrifað Who,
cn mun ciga að berast fram
hú: eða eitthvað í þá áttina.
Þetta fornafn bar Pósturinn
fram vú eða jafnvel vó á
nefndu prófi, og lézt sá senr
prófrði ekki karmast við þáð
spurnr.inafn, eíi liélt, að þetta
væri nafn. á lunverja, sem
hann mundi þó ekki hvort
væri lífs eða liðiiih. Og þar
sem Pósturinn gat engar upp-
lýsingar gefið þessum slétt-
greidda og tígulega manni um
Kírverjann Vú, (fannst jafn-
vel að það skipti ekki svo
miklu máli í þessu tilfelli), á.
vitanlega kolféll hann á próf-
inu og mátti labba heira og
læra betur. Og það fer ekki
hjá því, að Póstinum blöskii
sú heimska hans sjálfs, að
sóa síðar fjórum dýmiætúm
ámm í að lesa Rauðhettusög-
una á dönsku og stauta ensku
í byrjendakenrRJubók Önnu
Bjaniadðttur undir leiðsög-,
tígulega mannsins, sem mundi
ekki hvort Eínverjinn l ú var
dauður eoa lifandi. Enn þann !
dag í dag á Pósturinn bágt
með að imynda sér neitt til-
gangslansara og einkisnýtai'a
em þetta danska Rauðhettu-
stagl í fjóra langa vetur.