Þjóðviljinn - 02.04.1958, Qupperneq 11
Miðvikudagur 2. apríl 1958
ÞJÓÐVILJINN — (11
ERNEST GANN:
Sýður á keipum
78. dagur.
hlusta of mikiÖ.“
„Heyrðuð þið nafnið Brúnó nefnt rétt áðan?“
Ungi maöurinn klóraöi sér í eyranu meö töngunum
sem hann hélt á. „Sannleikurinn er sá aö ég hlustaöi
bara með ööru eyranu. Þaö eru afleit hlustunarskilyrði
núna. Sennilega er einhvers staöar stormur. . .“
Hinn ungi maöurinn sléttaöi fjaörirnar sem hann hélt
í hendinni.
„Hver var að tala?“
„Annar báturinn var Kapeella. Hún er dragnótabát-
ur. Eg veit ekki hver hinn var.“
„Þekkiö þiö nokkurn sem heitir Brúnó á einhverjum
bátnum?“ Ungu mennirnir iitu hvor á annan, ypptu
öxlum og litu síöan aftur á Kelsey.
„Nei, viö erum aö noröán. Viö þekkjum marga af
stfákunum en engan Brúnó. En þeir koma og fara
eins og þú veist.“
„Gætuö þið náð sambandi við bátinn? Þann sem er
handan viö Reyes skaga. ÞaÖ yröi ekki annaö en fyrir-
höfnin.“
„En þið heyrðuö hann nefna þetta nafn, var það
ekki?“
Kelsey undraöist eftirvæntinguna í rödd sinni. Hann
talaöi næstum biðjandi. Hann ætti aö fara heim og
halla sér.
„Nei. ég þyrði ekki aö sverja það — ég var eiginlega
ekki aö hlusta.“
„Jæja þá.“ sagði Kelsey vonleysislega. Jæja þá. Þakka
ykkur fvrir.“
Vindhviöa reif í hattbarö Kelsevs. Hann ýtti hatt-
inum lengra niöur á höfuðið og þaö fór hrollur um
hann. Vindurinn var ónotalegur, og þegar hann gekk
til baka, fannst honum vissara aö haida í hattinn.
Vindhviðurnar voru eins og AddleheimmáliÖ, fannst
honum. Aöra stundina var það næstum áþreifanlegt,
hina stundina hvergi nærri. Þaö var hægt aö gera sér
of miklar áhvggjur af máli, eins og þegar vindur leik-
ur sér aö höfuðfati. Og aö lokum feykti þaö af þér
kollinum. Þú hafðir áhyggjur. hafðir allt á hornum
þér, misstir svefn vegna tilgangslausra heilabrota. Að
hevra nafniö Brúnó í talstöð fiskibáts, hefði fremur
verið sæmandi fvrir byrjanda í starfi, sem enn átti
margt ólært til dæmis það að hugboð byggðust á engu
og því var hætt viö aö hugurinn reyndi sitt til að
gera hugboöið að staðreynd. Revndur maður vissi betur
gat brosað að sínum eigin veikleika. R.eyndur maður
var þolinmóöur og heyrði ekki annarlegar raddir í
birtingu, þegar sólin var ekki enn risin yfir Símahæö.
Reyndur maöur hélt í hattinn sinn og vonir sínar — og
hélt heimleiöis í hlýtt rúm.
Connie hætti 1 skólanum um hádegi. ÞaÖ var til-
gangslaust að reyna að vera þar lengur. Þaö sem kenn-
arinn sagði var allt út í hött — hann var ekki aö tala
um Brúnó — eöa Carl. Og þótt hann væri menntaöur
maður, var ólíklegt að hann gæti gert sér ljósan þann
reginmun sem á þeim var.
Hún fór fótgangandi heim í íbúðina. Þaö var löng
ganga, en það var eins og stormurinn feykti henni
upp á hæöina. Þegar hún kom heim í íbúðina, fór
hún undirems fram í baðherbergið til að bursta á sér
hárið. . Vindurinn hafði flækt það illilega, og í bað-
herbyrginu var enginn. í tvo daga hafði hún glímt
viö þaö vandamál að foröast símann. Meö því að snúá
skífunni næði hún sambandi viö Kelsey.
Þegar hún var búin aö bursta á sér háriö, horföi
hún á spegilmynd sína. Brúnó Felkin hafði snortið þá
spegilmynd Andlitiö var enn ungt, en þaö var þreytu-
legt. Það var uppgjöf bakvið þessi augu. Munnurinn
gat nú aðeins brosað til hálfs — þegar hann ætti í
rauninni aö syngja, eftir kynninguna við Carl. Tíminn
er oröinn naumur, Connie. Það sést á andlitinu.
Allt í einu snéri hún sér frá speglinum og gekk inn
í svefnherbergiö. Hún hikaði þegar hún kom að sim-
anum, en svo rétti hún lit handlegginn eg tók hann
upp. Hún hringdi í númerið. sem haföi verið gvópað í
huga hennar í tvo daga.
,.Get ég fengiö aö tala við KeTsey Iautinant..“ Það var
stutt þögn og svo svaraði karlmaður.
„Morðdeildin...“
„Kelsev lautinant?“
„Hann er ekki við“.
„Hvenær verður hann við?“.
..Sennilega ekki fvrr en í fyrramáliö Hann var á vakt
í alla nótt.“.
„Ég . . . . ég verö aö ná í hann“.
„í hvaða sambandi?1’
„Eg. . . . get ég ekki hringt heim til ham?“
„Fkki nema það sé mjög áríðandi. Þá gæti ég revnt
aö ná til hans“.
„Nú. . . .“
,.Á ég kænmki p.ff' ttfka skilaboð?“
„Já. þökk fvrir. Segðu honum að koma í veitinga-
húsið „Brauð og vín“ í kvöld. Segðu honum að setja
hattinn sinn í vörzlu hjá Connie Thatcher. Segöu hon-
um aö láta haö ekki bregðast...........“
Hún lagði tólið á. Hún stóð hreyfingarlaus nokkra
stund. henni fannst hún þurfa að þvo sér um hend-
urnar. Svo lét hún fallast niffur á rúmið og grúfði
andlitið í höndum sér.
15. kafli
Sjötíu mílum undan ströndu klauf Taage bylgjurn-
ar, alltaf lengra og lengra vestur á bógínn. Brúnó hafði
aldrei fyrr séð sjóinn svo bláan eða svo tæran — né
svo lifandi. f fyrsta skipti síðan hann kom um borð, sá
hann Taage f tvenns konar ljósi. Hann sá hana vagga
léttilega á bárunum og í huganum sá hann línurnar
í fejölnum og hann kunni að meta styrk h.nrs og dug.
Hann stóð í t.rollgryfjunni með Carli og teygaði að sér
morgunloftiö. Þegar Taage fékk á sig stóra öldu og
lööriö freyddi í allar áttir. skvettist stuhdum framan
í hann. þá skildi hann hvers vegna Hamil þótti gaman
að veiða túnfisk. Þetta var líf 1 lagi!
Brúnó háfði verið á fótum síðan klukkan. tvö um
H’ramhald af 6. síðu
vilja. Dansflokkurinn íslenzki
á eftir að veita okkur margar
ánægjustundir, og ljósara en
frá þurfi að segja að hann
verður leikhúsinu að marg-
háttuðu liði á ókomnum ár-
um.
A. H.j.
SKIPAUTGCRB RIKISINS
sja
I sambandi við ferð skips-
ins héðan í dag s'kal fram tek-
ið, að gert er ráð fyrir við-
komum í eftirgreindri röð;
| Patreksfjörður, Isaf jörður,
j Bíldudalur, Þingeyri, Flateyri,
■' Súgandaf jörður, Sigluf jörður,
Akureyri, Siglufjörður, ísa-
fjörður, Súgandafjörður, Flat-
eyri, Þingeyri, Bíldudalur,
| Patreksfjörður, Reykjavík.
Skipið mun fara frá ísafirði á
mánudagsmorgun ( 2. í pásk-
um) miðað við komu hingað
kl. 7—8 á þriðjudagsmorgun.
80 líha
rafmagns-
þvottapoftar
fyiiiliggjandi.
Sími 5 04 07.
Jixkm f her
Jarðarför konu minnar, móður okkar og tengdamóður
Evfemíu Vigfúsdóttur
fer fram laugardaginn 5. apríl, kl. 2 e.h. frá Fríkirkj-
unni í Hafnarfirði. Vinsamlegast afþökkum blóm. Bend-
um á líknarstofnanir.
Einar Jónsson, Miðtúni 17,
börn og tengdabörn.
Það eru ekki aðeins kven-
skórnir sem eru háðir tízkunni,
heldur taka herraskórnir líka
bre><tingum.
Mikið ber á sterklegu hvers-
dagsskónum með þvkkum sól-
um úr leðri eða gúmmíi, þar
sem styrkleikinn er undírstrik-
aður með grófum saumum.
Einnig ber mjög á reimalausu
skónum í ótal afhrigðum. frá
sterklegum sportskóm til létt.ra,
fngerðra spariskóa.
Flestir skórnir eru bó með
þunnum, léttum leðursólum,
sem fara reyndar bezt við
þröngu buxnaskf'marnar sem
nú tíðkast.
Skemmtileg nýung eru skórn-!
ivj- sem env með sölr.nn flétt-
aðail’ samnnvið yfirloðrið. Það
eru léttir, þægilegir og mjög
sveigjanlegir skór.
Eins og á ítölsku skónum eru
flestir skómir mjóir og tá-
hvassir nú orðið, og margir
hælar eru vitund hærri en áð-
ur með skálinu frá hælkappa
og niðurúr, sem gefur skónum
heilsteypta línu og lögun.
Kuldaskór- eru einnig fram-
leiddir á knrlmenn, svo að eng-
inn þarf að óttast fótakulda,
svo framarlega sem hann hefur
efni á að leggja ,fé í slíka gripi.
Tv’flitur berraskór í drapo og
brúnn (t.v.) og reimalaus skór
úr rauðbrúnu box-calf.
iiggur ieíð;n
Til Aktirnesinga
Framhald af 2. síðu
Akumesingar, kvenfélagskon*
unar sem koma annan páska*
dag n.k. með eöfnunarlista og
biðja um framlag yðar, vona
að þér bregðist vel við og að
allir leggi eitthvað af mörkum.
hver eftir sinni getu. Margt
smátt gjörir eitt stórt.
— Með fyrirfram þakklæti,
stjóm Kvenfélags Akraness.