Þjóðviljinn - 22.04.1958, Blaðsíða 11

WMIEBÐ
n*I< J t: .S§
■jyii':ruiwv>'í<5'

-Þriðjudagur 21. apríl 1958 , — ÞJÓÐVILJINN , (11
ERNEST GANN:
Sýður á keípum
91. dagur
legs ótta og hann minnti fremur á sótthita. Þegar
Carl strekkti á segldúknum fvrir framan hann, reyndi
hann árangurslaust að' einbeita huganum að því að
reka naglana gegnum segldúkinn.
Hver einasta smáhreyfing var athöfn sem þurfti að
skipuleggia. Og begar alda gekk yfir, skall niður á
þilfarið og færði þá alveg í kaf. liðu alltaf nokkrar
mínútur áður en þeir náöu aftur andanum og gátu
byriað að vinna. Þeir þokuðu sér saman; og begar þeir
komu að afturendanum héngu fætur þeirra út yfir
skutinn og fóru alltaf í kaf öðru hverju. Brúnó þóttist
heyra Hamil hróna eitthvað frá stýrinu. eitthvað um
að fara varlega og kaðal. en hann var bó ekki viss
um að Hamil hefði gefið frá sér nokkurt hljóð. Eyru
hans og hugur voru nú full af vind; og vátni. Öll at-
hygli hans beindist að bví geysilegá vandamáli að
halda litlnm nagla á þann hátt að heegt væri að reka
hannniður. ^
„Er betta bezti hamarinn . . . sem bú fannst?"
æpti Carl.
„Já. Pápi sagði að það lægi á.“
„Það lítur ekki vel út núns!“
„Við erum búnir að verá! Mér finnst .... að við
gætum .... snarað okkur þessa fvrirhöfn! “
„Nei, dælan nær þessu upp á eftir.“
„Heldurðu í raun og veru að við sleppum lifandi
úr þessu?“
„Auðvitað. ’Eg verð að halda það.“
„Það var alveg rétt h.já þér. þegar þú sagði að þetta
væri ömurleg aðferö til að vinna fvrir brauöi sínu.
Það var a;veg rétt.“
„Það er betra en — Varaðu þig!“ Megnið af orðum
Carls kafnaði undir vatni. Risastór sjöunda alda kom
æðandi utanúr nóttinni og færðx Taage í kaf. Þótt.
Brúnó héldi um segldúkinn af öllu afli, átti hann fullt
í fangi raeð að sleppa ekki tökunum. Aldan var ekki
fljótandi hetdur föst. Andartak reyndi hann að ná
aftur byssunni — enn voru nokkrir naglar eftir — en
svo varð hann að einbeita, sér að því að halda sér
föstum. Hann leit upp. Hann kom aftur auga á Ijósin
á Taage, hóstaði og spýtti og svipaðist um eftir Carli
Hann var horfinn.
Nú hevrði hann greinilega hx*óp í Hamil. Hann
sneri sér við og sá Carl í sjónum fvr;r aftan Taage —
aðeins í nokkurra metra fiarlægð ennbá. Brúnó sá hvítt
andbt hann andartak og síöan handlegginn sem hann
teygði upp úr sjónum. Hann sá hann opna munninp
eins og hann væri að reyna aö segja eitthvaö og hann
barðist klunnalega um. f hléinu eftir sjöundu ölduna
varð örstutt bögn, eins og bæði haf og stormur hikuðu
við, og rödd Hamils barst greinilega að eyrúm Brúnós
„Carl minn! .... hann kanin 'ekki að synda! ....
drengurinn minn!“ Rödd hans var ömurlegt hálf-
brostið vein. Bí únó sparkaði af sér stígyélunum og
andartakj síðar var hánn farinn að synda áleiðis ti1
Carls. Það var vegna bjáningarhreimsins í rödd Hamils
Brúnó hugsaði ekki um annað en ná til Carls áður
en það varð um seinan.
Það var ekki löng leið, en hún tók óratíma. Hann
náði Carli nm leið og Ijósin á Taa'ge tóku að dofna. Car!
var ekki hamslaus eins og Brúnó hafði óttazt. Það var
töggur í piltinum. Hann var hóstáridb hálfdrukknaður
og þó sagði hann „þökk fyrir.“
„Reyndu ekki að synda! Handleggurinn á mér ....
svona .... imdir handlegginn á þér. Slákaðu á. Við
verðum að bíða!“
Þeir risu samán upp á. öldu og áður en Mn brotn-
aði yfir þá. sá Brúnó Taage langt bnrtu í vindáttina
Hann sá ljósin tvö og Hami! beriast um við þilfars-
stýrið. Svo hvarf Taage sýnum bakvið svarta vfðáttuna
og ekkert var eftir nema daufur bjaTmi.
„Taktu bað með ró .... hann kemur aftur. Ertu
kominn úr stígvélunum?“
„Já.“
„Gott. Reyndu að fljóta.“
í næstu öldu sást Taage aftur. Báturinn virtist lengra
burtu. Fjandinn sjálfur! Ef Hamil sneri ekki við í flýti
þá fyndi hann þá aldrei. Snúðu við, Hamil! Beint til
baka þessa leið. Ó. guð minn góður .... snúðu við!
Brúnó revndi að hafa bök þeirra í vipdinn eftir því
sem hann gat, en öldufaldarnir færðu þá alltaf í kaf.
Hver einasfa alda varð svarinn óvinur. Eftir fvrsta
hrollinn, tók Brúnó varla eftir kuldamxm í sjónum, en
eftir nokki'a stund, þrátt fyrir fyrirhöfnina, fór kuldinh
að nísta hann gegnum merg og bein.
Car! þjálpaði til pftir ittætti. Brúnó hélt. honum uppi
og honum tðkst. að mjska sér úr gúmmíbuxunum, og
hann hreyfði lausa handlegginn til í vat-ninu, og
hægð, alveg eins og Brúnó sagði honum að gera.
„Hreyfðu fætuma .._.. troddu marvaða!“ hrópaði
Brúnó í eyrað á honum. „En reyndu ekki of mikið
á þig. Við verðum r>.ð spara kraftana!“
Það var ekki alveg niðamyrkur. Jafnvel þegar þeir
sigu niöur í öldudal og höfðu andartak til að búa
sig undir næstu ko.ffæringu, vav haegt að sjá útlínur
næstu öldu. Iíátt fyrir ofan þá. var ‘hvít rönd sem
freyddi allt 1 einu; siðan yrði hvæsið að öskri og allur
kamburinn skelltist yfir þá. í hvert skipti sem þeir
komu uppúr aftur, reyndi Brúnó að sjá út fyrir þröng-
an sjóndeildarhri ng sinn. Hann varð áttavilt-ur hvað
eftir annað, áttaði sig síðan begar hann 'fann vindátt-
ina. Nú vora þeir báðir farnir að hríðskjálfa, þegar
kuldinn fór að læsast um þá. Og. Brúnó vissi að hann
var að verða mjög.-þreyttur. Hann logsveið i augun
af saltinu og hann ópnaði þau ekki nema hegar öld-
urnar lyftu þeim.
Eftir nokkra stund, þegar hann gat ekki lengur áttað
sig á því hvað þeir hefðu veríð: lengi í sjónum, komst
hann að raun nm sér ti! uiidtunar, að'hann var h'ka
búinn að missa áhugann á Taágei Það vai* um 'seinan
hvort eð var. Hami! gæti áldrei komizt aftur á sama
stsðinn í svona veðri, og þótt honum tækist það, bvern-
5g í ósköpunúm ætt-i hann þá að geta stjómað Taage
þannig að þeira tækist að kömast um borð? Þáð var
næstum lilægilegt að hafa ekki dokað við til að xhuga
þetta áður en hann fleygði sér út'í Kyrrahafið hundrað
mílur frá landi, fleygði sér eftir piltungi sem gat ekki
fleytt ,;.séi:. yfir .smápoll — strákasna.. sem leyíði sér
meira að seg.ja að géra. tilráun til að ná af þér stúlk-
unni þinni. Brúnó Felkin, alltaf sárni aulinn.
Það var Carl sem fyrr kom auga á Taage. Það
vár búið að slökkvá á ljósunum og hann nálgðist undan
vindí. Báturinn var dökk skuggamynd, næstum al-
veg við þá. Carl reyndi að æpa, en alda færði þá í kaf,
og svo huldi sama aldán Taage einu sinni enn.
„Já. Eg 'er alv^g viss um það!“
at mtfmxmxftifiaiu nui iw
i __l _ - •
/ rf J
Pramliald af 7. síðu
stjóxi kvaðst sammála GuðmuncU
. um nauðsyn endurskoðunarinn-
í ar. Um það væi'i enginn ágrein-
: ingui'. Hins vegar teldi hann
1 ekki rétt að taka endurskoðun-
; ina úr höndurn þeirra manna
i sem byggingarnefnd hefði falið
hana. Þeir hefðu unnið mikið
starf og myndi mega vænta end-
an;egs álits þeirra áður en lang-
ur tími liði.
Flutti borgarstjóri síðan frá-
vísunartillögu við tillögu Guð-
mundar Vigfússonar. Við hana
flutti Magnús Ástmarsson (ell-
efti) síðan viðbótartiliögu um að
skora á nefndina að hraða stöi'f-
um.
Skaði og vandkvæði
að drættinum
Guðmundur Vigfússon tók aft-
ur til máls og benti á að full TÖk
væru fyrir því að taka málið úr
höndurn þeirra manna, sem haft
hefðu það með höndum árurrt
saman án árangurs. Endurskoðun
samþykktarinnar þyldi enga bið
og þegar hefði orðið skaði af
drættinum og ýmis vandkxspði
skapazt. Engar iikur væru til
að nefnd byggingarnefndar lyki
bráðlega því verki sem vafizt
hefði fyrir henni árum saman.
Við þetta gæti bæjarstjórnm
ekki unað og bæri henni að taka
forystu í málinu og tryggja :;em
hagkvæmasta og skjótasta lausn
þess.
Við atkvæðagreiðsluna var
frávísunartillaga borgarstjóra á-
samt viðbótartillögu M. Á. sam-
þykkt með atkvæðum íhaldsins.
Magnúsar Ástmarssonar og Þórð-
ar Björnssonar.

Körfuknattleiksfélag
Reykjavíkur
Fundur í kvöld kl. 8.30
í skrifstofu ÍBR, Hólatorgi 2.
Dagskrá: i. Rætt um sumar-
staríið. 2. Kvikmyndasýning.
Stjórnin.
Ferðafélag
Islands
Ferðafélag -Isiands fer göngu-
ferðsr á Esju á sumardaginh
fyrsta. I-agt af stað kl. 9 urn
morgunírin frá Austurvelli og
ekið að Mógílsá, gengið þaðan
á fjallið.
Farmiðar eru seldir við bílána
Boðsmiðar
á afmælisleik Fram — þeð er
milli Fram og Akraness á
sumardaginn fyrsta verða af-
hentir á iþróttavellinum
(Melunum) þriðjudag og mið-
vikudag.
Þeir miðar er ósóttir verða á
miðvikudagskvöld kl. 6 verða
seldir öðrtím.
—-i
Flíkurriar á' myriditmi eru
báðar frá Flórenz. Litla dragt-
in úr smáköflóttu ullarefni er
með stuttum, beinum jakka s?m
hnep.ptur er á óvenjulegan. hátt,
Fallega samstæðan úr há-
röndóttu tvídi er látiaus í snið-
inu og er í engu frábrugðiix
samstæðum undanfarinna áx*a.
Takið eftir höttimum. Þeir
ityíja bæði eyru og hárgmðsl-
iu; ajítu'rið standast vindhviður
og vorhret.
Útbreiðið