Þjóðviljinn - 10.05.1958, Blaðsíða 10

2) — óskastundin
I. ATRIÐI.
Húsfreyja: (situr auð-
um höndum í baðstofu
og syngur).
Ó, hve gaman væri að
iifa í slæpingjalandi, þar
sem gæsirnar fljúgá
steiktar um — og meira
að segja með gaffal og
hníf í búknum. Þar
þyrftu menn ekki að
hafa fyrir lífinu." Hvað
er eiginlega þetta iíf
mitt nema eiiíft basl frá
morgni til kvölds. Þarna
fer ég fyrst allra á fæt-
ur á morgnanna og sein-
ast að hátta. Og allt verð
ég að vita um. Snjólaug!
Hvar er þetta og hvar er
hi4i Gefðu mér matinn
strax. Hvar eru klipp-
urnar? Hvar hefurðu fal-
ið, saxið? Hefurðu brennt
sokkana mina- Ekki get-
urðu einu sinni gætt
þess, að þeir séu nógu
fjarri eldinum. Þetta eru
launin sem ég fæ fyrir
að þræla frá morgni til
kvölds. Enginn spyr mig,
hvort ég sé ekki þreytt,
öllum finnst sjálfsagt að
ég geti gert allt og kenni
mér hvergi meins. Æi já
og jamma! Mjólka, hnoða
. brauð, strokka, gera osta
og skyr, sjóða mat. Ei-.
lífur matur. Og svo þarf
ég að spinna, tæta,
kemba og vefa allan þann
tíma sem ekki fer í mat-
argerðina. Svona fer nú
lífið. (raular),
Húsbóndinn: Siturðu
ekki héma auðum hönd-
urií og syngur. Ekki er
að undra þótt bú- okkar
blönigist ekki, þegar hús-
rh'óðirin er þvíiíkur end-
emis slæþingi og ietingi,
sem ekkert nennir að
gera og barmar sér öll-
um dögum. Eða íhvað
Jiður ullinni, sem ég fékk
þér í haust?
Húsfr.: Finnst þér ég
ekki hafa nóg að starfa
á heimilinu þótt ég slíti
mér ekki út við tóvinnu.
Eg segi fyrir mig, eg hef
engan tíma aflögu til þess
og ekki fer ég að strita
rneðan aðrir sofa. Eg fæ
nógu litJa hvíld samt.
Húsb.: Nú hefurðu haft
ullina alveg frá því í
haust, en í stað þess að
vinna að henni siturðu
og hannyrðar öllum dög-
um. Það ei svo sem nógu
fallegt handbragðið þitt á
á öJ!um rósapúðunum, en
heimilið flosnar upp ef
þú ekki gerir eitthvað
sem gagn er að.
Húsfr.: Þar sem ég ólst
upp á Staðastað, var það
talin ærin vinna að
hannyrða. Eg vildi ég
væri komin heim á Staða-
stað aftur. Þá þyrfti ég
ekki að þræla frá morgni
til kvölds.
Húsb.: Eg tók við þess-
ari jörð í niðurníðslu og
með eigin höndum ætla
ég að rækta. hana og gera
hana að koátajörð. En
til hvers er unnið fyrir
bóndann, ef konan ger-
ir ekkert af því sem hús-
móður ber að gera. Eg
get ekki unnið fyrir tvo.
Húsfr.: Þegar ég giftist
þér ætlaðist ég ekki tii
að ég yrði ráðin sem
vinnukbna að bænum.
Ilúsb.: Einhver verður
þó að sjóða matinn,
Húsfr: Hér er aldrei
hugsað um neitt nema
munn sinn og maga, en
allt sem fallegt er látið
afskiptalaust. Eg get ekki
lifað ef ég hef ekki fal-
legt í kringum mig.
Húsb.: Eg ætti að vera
nógu snotur til að hafa
: ki-ingum sig.
Húsfr.: Þú! Þú vai’st
nógu myndarlegur þegar
við giftum okkur, en nú
ertu að siíta þér út með
vinnu. Og ég veit það að
h.ún móðir mín fyrijgef-
ur þér það aldrei ef þú
ætlar að láta mig þræla
og stjana eins og ambátt.
Húsb.: Eg segi þér í eitt
skipti fyrir öll, að þú
munt ekki hafa betra af
því að Jjúka ekki við ull-
arvoðina fyrir sumardag-
inn fyrsta. Og farðu nú
að vinna. Eg fer að gefa
skepnunum.
(Framhald).
GILITRUTT
leikrit handa börnum
EFTIR DRÍFU VIÐAR
óskastundin — (3
Hljómíeikar
Mikill tónlistaráhugi
ríkti á Siglufirði síðasta
vetui’. Þar var stofnaður
nýr tónlistarskóli 30.
marz, sem heitir Tónskóli
Siglufjarðar og innrituð-
ust strax um hundrað
nemendur í 'hann. Sigur-
sveinn D. Kristinsson er
skólastjóri.
Skemmtilegt atvik kom
Kennarinn sagði
að skriftin væri
í snjóhúsi
fyrir um páskana. Þrír
átta ára drengir úr
flautiAveit Sigursveins
Kristinssonar, fengu þá
hugmynd að halda hljóm-
leika á eigin spýtur. Þeir
skrifuðu heilt prógram
upp úr söngvasafni fyrir
skóla og heimili og æfðu
sig af krafti í tvo daga
og byggðu auk þess
hljómleikasal. Byggingar-
efni var nóg því það var
snjóasamt fyrir norðan í
vetur, og innan skamms
höfðu þeir komið upp
myndarlegu snjóhúsi, og
auglýstu tónleikana kl,
2 síðdegis.
Áhorfendur streymdu
að og það varð húsfyllir.
Flautuleikaramir hófu
leikinn með miklum há-
tíðabrag, en áður en
fyrsta laginu var lokið
í’éðust aðvífandi hrekkja-
svín á þessa hvítu Dísar-
höll og flýðu þá allir
jafnt tónlistarmenn sem
áheyrendur.
Listin á því miðúr oft
erfitt uppdráítar.
PÓSTHÓLFIÐ
ekki góð
Karl, 11 ára, skrifaði
okkur um daginn og
spurði hvernig okkur
finndist skriftin, kennar-
inn hans hafði nefnilega
sagt að hann þyrfti að
vanda sig betur.
Fyrst Karli litla sveið
svona undan orðum kenn-
,ö,ran«;j'hefur hann líklega
vandað sig eins og hann
gat, enda eru sum orðin
prýðilega skrifuð, en ekki
öll. Það er þolinmæðis-
vérk að þjálfa sig til I
hins bezta árangurs og
betur má ef duga skal.
HeJztu gallamir eru að
stafirnir eru mislangir og
orðin á stöku stað sund-
urlaus, éinkum er oflangt
bil á milli Stafa þegar
tengt er við ð. Loks eru
slafir af a-gerð stærri en
hinir stafimir. Þó er
skriftin þín, Karl, ekki
sJæm miðað við aldur
þinn og þú færð áreiðan-
Jega góða einkunn á
barnaprófi, ef þú villt
æfa þig.
Við óskum að komast
í bréfasamband við pilta
eða stálkur:
Guðbjörg Thorarensen
10— 11 ára.
Karölína Karlsdóttir
11— 13 ára.
Guðrún KarJsdóttir .9
til 11 ára.............
Allar á Gjögri, Stranda-
sýslu.
Gunnar Leópoldsson,
Gilsbakka, Strandasýs!lu
11—12 ára.
Hólmfríður I Sigurð-
ardóttir, Tjaldanesi, Saur-
bæ, Dalasýslu 11-^-13 ára.
Við undirritaðar óskum
að komast í bréfasam-
band við reglusaman
ungling, pilt eða stúlku
á aldrinum 14—16 ára.
Viljum helst að mynd
fylgi-___
Krlstín D. Jónsdóttir,
Skarfhóli, Miðfirði, Vest-
ur-Húnavatnssýslu, og
Hafdís Benediktsdóttir,
Reynihólum, Miðfiði,
Vestur-Húnavatnssýslu.
10) — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 10. maí 1958
Verðnr ckki....
Framhald af 7. siðu.
hernámsmálaráðherra mun
banna Bandaríkjamönnum að
nota herstöð sína á þann hátt.
Ó þú heilaga einfeldni eða
vanhelga heimska! Það er
mest hætta á að Guðmundur
1. Guðmundsson verði spurður
eða að hann hafi manndóm í
sér til að skipta sér af einu
eða öðru, maðurinn sem hefur
ekki einu sinni þrek til þess
að banna það að hernámsliðið
stofni lífi íslendinga í voða
með morðæfingum á almanna-
færi og getur ekki einu sinni
tryggt að fyrri reglur um
framferði hernámsliðsins hér
á landi séu haldnar. Og jafn-
vel þótt (önnur maxmgerð væri
í embættti ráðherran3 skipti
það engu máli, meðan erlend
lierstöð er í landinu. Ef til
styrjaldar drægi myndu lög-
mál herfræðinnar einnar gilda
í víghreiðrinu; íslendingar
yrðu' livorki spurðir um eitt
né annað og ekki tekið minnsta
tillit til hagsmuna þeirra.
Herforingjar og atvinnumann-
dráparar telja örlög smáþjóð-
ar mikinn hégóma þegar út í
brjálæði styrjaldar er komið.
Það er fráleitt að þurfa að
rekja svo sjálfsagða hluti fyr-
ir nokkrum íslendingi; þetta
veit hvert mannsbarn sem gef-
ur sér andartaks tóm til um-
hugsunar. Með þátttöku í At-
lanzhafsbandalaginu eru Is-
lendingar orðnir hernaðarþjóð,
með herstöðvunum er Island
boðið fram sem vettvangur
styrjaldarátaka. Slíkum stað-
reyndum verður ekki haggað,
hvorki með frómum óskum né
heimskulegum getsökum.
EULENÐ
Framhald af 6. síðu.
diplómötum i klípu? í stað þess
að gera það gleðjast menn af
borgaralegri sjálfsánægju yfir
því sem er, óbreyttu ástandi,
sem er nú einu sinni eins og
það er og krefst engra nýrra
hugsana og engrar áhættu,
einskis nema að kjarnorku-
kapphlaupinu sé haldið áfram.
Af þessu stafar b)ær þreytu og
efasemda, sém liggur yfir þess-
um fundi hér í Kaupmanna-
höfn.Engum er umhugað um
að leysa aðkallandi viðfangs-
efni, það gt^igur alílt sinn
vana gang . . . Þeir sem fj'lgj-
ast með því sem gerist hér í
Kaupmannahöfn þessa dagana
eru áhyggjufuJJir. Moskva inn-
prentar sínum heimi skýran og
öllum skiljanlegan vilja til
TIÐINDI
sóknar og sigurs yfir hinum
svonefnda auðvaldsheimi. Nass-
er Egyptalandsforseti dvelur í
Maskva í þrjár vikur og teng-
ist Sovétrikjunum traustari
böndum. Frakkland berst lát-
laust í AJsír. Fundurinn í
Kaupmannahöfn átti aðeins eitt
raunverulegt áhugamál, að
forðast umræður um þetta ó-
þægilega atriði. . . . Enginn
mun fara ánægður af þessum
fundí í Kaupmannahöfn. Góð-
viðrið hefur breytzt í rigningu.
Himininn er grár og ömurlegur.
Þannig Jiggur líka á mönnum.
Loftvogin fellur. Það versta er
að sveiflurnar berast alltaf úr
austri. Sé brosað í Kreml bros-
um við, ef menn ygla sig þar
drögum við okkur inn í skel-
ina. Á þetta alltaf svo að,
ganga?‘l
Fundur kvenna
Framhald af 3. síðu.
Aðrir ræðumenn á fundinum
voru: — Ingibjörg Amórsdótt-
ir, Ragnheiður Möller og Jó-
hanna Egilsdóttir.
Svohljóðandi tillaga var sam-
þykkt samhljóða af öllum
þorra fundarmanna:
„Funtlur haldinn í Tjarnar-
kaff.i 5. maí 1958 að tilhlutan
K.R.F.I., A.S.Í., R.S.R.B. og
V.R., skorar á ríkisstjórnina að
skipa nú ]M>gar jafnlaunanefnd
skv. þingsályktunartillögu nr.
73 frá 30. apríl 1958.
Ennfremur skorar fundurinra
á ríldsstjórnina að skipa i
nefndina a.m.k. þrjár konur íi
samráði við K.R.F.Í. og laun-
þegasamtökin“.
Fundurinn var vel sóttur og
máli ræðumanna vel tekið.
Þingfundir
Framhald af 12. síöu.
nefndar. Þá var fruriivárpið unv
mannfræði- og ættfræðirann-
sóknir til 1. umræðu komið frá
efri deild og vísað til 2. umræðu
og menntamálanefndar,-Loks var
frumvarpinu um eignarriáms-
heimild Hvammstangahrepps á
erfðafesturéttindum vísað til 3.
umræðu í deildinni og jafnframt
þeirrar síðustu í þinginu.
Það kom í ljós, að þessir tveir menn, er voru dulþún- hann við. Síðan sagði hann þeim, að hún hefði haldið
ir sem apar, voru Jonn og Boris, vísindamennirnir, í áttina til strandarinnar hinu megin á eynni. Menn-
sem skildir höfðu verið eftir á eynni. Þórður sagði irnir litu hvor á annan .skelfingu lostnir. ,,Þá lendir
'þeim, að Atlantic lægi við akkeri úti á flóanum og hún beint í búðum eftirlitsmannanna“, hrópuðu þeir,
hver væri skipstjóri á því, „og hér á eynni er stúlka, „og nái þeir í hana er hún glötuð“.
að nafni Sylvía, sem er að leita að ykkur“, bætti