Þjóðviljinn - 18.05.1958, Síða 3

t. t ' ........— ------- ----— „i. ....... ! — .... -——------Surmudagur 18. tnaí 1958 — ÞJÓÐVILJINN — <3
Sumarsvipur Reykjavíkur
sagt. En hvort heldur það var
af því að þá átti hann víst
vanda fyrir að segja: Lifi Len-
in og heimsbyltingin, eða hitt
að þarna vár' .hægt a'ð fá fóð-
ur handa kúm, þá tók íhaldið
slíkt ekki í mál!
OG SITTHVAÐ FLEIRA
s,
í logni
og sólskini
— Hvað getið þið gert til að
'eiin færist sumarbros a
amdlit Reykjavíkur. Flestum
mun þykja það eðlilegt og
sjálfsagt, sem og líka er. Fæstir
vita hinsvegar að - íínge^ðusju •.
og fegurstu drættina í surríar-
svip höfuðborgarinnar er byrj-
að að undirbúa þegar meðan
nótt er. myrkust og lengst. og
hríðar vetrarins harðastar, Án
þess undirbúningsstarfs sem þá
er unnið væri sumarsvipur
Reykjamkur ekki slíkur sem
hann þó er orðinn hin síðari ár.
Það leit út fyrir regn daginn
sern ég hitti Hafiiða Jónsson,
garðyrkjustjóra Reykjavíkur
uppi við Leifsstyttu. Við héld-
um að vorið og hlýindin væru
að koma. Garðyrkjustjóra —
já, það er nýtt orð í starfs-
mannaskrá bæjarins. Áður
voru bæði- til garðyrkjuráðu-
nautur og ræktunarráðunautur,
en- fínu mennirnir sem stjóma
Reykjavík vildu ekki láta rugla
sér saman við neina sveita-
mennsku, svo þegar fyrrnefnd
ráðunautastörf voru sameinuð
varð til heitið garðyrkjustjóri.
Hafliði Jónsson gegnir nú einn
þeim störfum er áður þurfti tvo
menn til — og hefur vafalaust
rióg að gera.
HaUgrimur
Og H—36
•— Það var gott að hitta þig,
Hafliði, hvað er að frétta af
görðunum þínum?
•— Görðunum?
•— Eg meina skrúðgörðunum?
— Líttu í kringum þig, þá
sérðu það, var svar Hafliða.
Hér áttu að vera grasgeirar.
Þetta er í annað skiptið, sem
það mistekst.
Og £vo leit ég í kringum mig.
Mikið rétt, framan við Leifs-
styttuna stóð stór bíll, H—36,
hlaðinn vikursteirium (hvort
heldur sem hann hefur verið að
flytja þá norðan úr landi eða
ætlað að fara með þá frá
Reykjavík). Syðst á grasflöt-
inrii hafði einhver iagt númers-
lausum bíl, senniíega til að
bera þar járnin, eða til að selja
hann fljótfærum kaupanda. Þar
sein einu sinni voru þaktir
veílir eru nú flög eftir fætur og
bíilijól. Blessuð börnin nota
auðvitað þetta kærkomna
svæði^til léikja sinna. Og börn-
in' eru það fegursta sem
Reykjavík á. En bíleigendur í
Reykjavik —- hvað eru þeir!
Hér var. einu sinni ráðgerð
„háborg .íslenzkrar menningar".
En það fór þar. Síðan var
fleygt hingað hermannabrögg-
um, Hailgrímskirkjugrunni og
vatnsgeymi, Skóiavarðan rífin
,í glatkistuna ög Leifsstyttunni
sle.tt þarna um’ stund.— því nú
kvað Leifur eiga að v.íkja fyrir
Haligrími séra Jakobs. Áráttu
sums fólks til þess að nudda
‘sér utan í pislarvætti Hallgríms
IPéturssonar linnir sízt. —
Hvernig Skólavörðuholtið verð-
ur síðast leikið veit víst enginn.
Kinarsgarður
Syðst Við Laufásveginn er
einn látlausasti og fegursti
garður Reykjavíkur: Einars-
garður. Gerð.ur Upphaflega af
þeim manni sem, raunverulega
lagði grun.dvöllinn að " þeirri
garðamenningu sem icofniri er í
Reykjavík í dag: Einarr, Helga-
syni í Gróðrarstöðinni. Elztu
trén i garðinum mun hann hafa
gróðursett fyrir 1920. Garðinum
var á sínum tíma breytt í gras-
flöt og blómabeð milli trjánna.
Hann var opinberlega opnaður
á niræðisafmæli Einars, 25 júní
í fyrra.
annað á landi hér, hvar og
hvernig samgöngumiðstöð eigi :
að vera, og meðan er vitanlega
ekkert gert!
— Við ætlum að gera þetta
svæði að túni, ölluirn Reykvik-,' -
ihgum >tilr fr.iálra afnota. þar; i
’til endanlegá . verður ákvéðíð
hvað við þetta svæði veYður
gert. Skólagarðarnir eiga einn-
ig að flytjast á þetta svæði,
sagði Hafliði.
Stormahvilftin
á öskunni.
Ef við nú höldum til vesturs
komum við í stærsta skrúðgarð
Reykjavíkur. Þið vitið hvern-
ig það atvikaðist að storma-
hvilft þessi varð skrúðgarður?
Það voru þarna keldusvakkar
sem góðborgararnir gátu ó-
mögúlega byggt á. Þess vegna
dengdu þeir þangað tómum
Libbys-mjólkurdósum og gjalli
— þetta var áður en hitaveitan
kom! Það var svo handhægt og
stutt að fara! Þetta er ónýtt
land, við getum ekkert við það
Bráðuni koma stúlkurnar hans
blóma og Iitaskrúði —
Aldamótagarða rnir
Þessa dagana eru svonefndir
Aldamóta- og Gróðrarstöðvar-
garðar, sunnan Hringbrautar-
innár að skipta um svip. Skúr-
arnir og girðingarnar sem.ein-
kenndu • þetta svæði hgfa verið
fluttir burtu og eigendum
þeirra fengin garðlönd , annars.
staðar. Á þes^u svæði átti eitt
sinn að koma samgöngumiðstöð
Reykjavíkur, ,-rr, afgreiðsla sér-
leyfisbífa o. f 1., en vitanlega er
enn rifizl um það, eins og flest
Hafliða og klæða Austurvöll
Ljósm. Sig. Guðm.
gert — við skulum gera þar al-
menningsskrúðgarð, sagði bæj-
arstjórnaríhaldið. Svo fól það
öskuná úndir þökum. Gerið svo
vel, háttvirtir kjósendut’, hér
höfum við gefið yður skrúð-
garð! — Þannig hef ég heyrt
sögu Hljómskálagarðsins.
Ef' rpig rangminnir ekki var
það-ÓIafur Friðriksson sem ein-
hverntíma á þessum árum vildi
gera Fossvogshlíðina að al-
menningsgarði. Það er eitt hið
viturlegasta sem hann hefur
Hann klæðir bæinn okkar
blómaskrúði
bæta Hljómskálagarðinn, Haf-
liði?
— Við erum að reyna að
gera hann þannig að hann sé
ekki til vansæmdar, að þetta
verði ailtaf þrifalegur og fal-
legur blettur.
— Er nokkur von til þess að
hér geti bæjarbúar leitað í
serin skjóls og fegurðar?
— Hann er góður í logni og
sólskini, en stormarnir tæta allt
á vetrum og það er voryitið að
koma hér upp ■ hávöxnum
gróðri, svarar Hafliði.
Þó sýnist mér Hafliði hafa
gert tilraun til að bjarga því
sem bjargað verður á þessum
stað. Austuriega í garðinum
er allhár hryggur, þakinn stór-
grýti. Umhverfis hann falleg
trjáplöntubelti. Jarðveginum
sem þarna var áður var að
verulegu leyti mokað upp í
hrygginn og' nýr fluttur að í
staðinn, svo það er ekki með
öllu vonlaust að trén geti dafn-
að.
Birkið í brekkunni vestan
tjamarinnar hefur vaxið grál-
lega seint og ber tvennt til, það
mun illa ættað og víða er ekki
nema skóflustunga niður á mó-
hellu. Undanfarið hefur jarð-
vegurinn verið hækkaður og
piantað sitkagrerii og lerki inn-
an um birkið.
Okkur fer l'rain
í fyrra voru bakkar Tjarriar-
brúarinnar þaktir. Það var lofs-
vert verk þótt ærið seint væri
unnið. Fuglarnir á sýðri tjöm-
- inni una vistinni vei. Okkur er
ekki alls varnað, Reykvíking-
um. Við hópumst ekki aðeins
um göturnar að .næturlagi og
öskrum að villimannasið og
köstum sprengjum á sofandi
hús. Við erum farriir að.'Sjá
Úr Hljóinskálagarðinum
fuglana á Tjörninni að mestu í
friði. — Máski vilja einhverjir
andavinir skjóta saman til .að
gera smátjarnir og varpstöðvar
sunnan Hringbrautarinnar?
Við Kristshús
Vesturbæinga
Við skulum halda í Vestur-
bæinn, þangað sem hinar einu
h.ejl.ij£.u Rey;kvíkin.ggæt.tir ..Rfu
upprunnar í moldarkofum hálf-
dansks þorps.
Fyrir allnokkrum árum var
gróðurséttur lítill grenilundur
við Melatorgið. Það var góð
framkvæmd er sýnir hvernig
breyta má ömurlegum stað í
augnayndi.
Við förum framhjá kórnum á
Kristshúsi Vesturbæinga. Bær-
inn befur kostað þar upp á
sómasamlega tröppur. Þeir hafa
gert brúna fjárgötu við hliðina
á tröppunum! („Blessaðir verið
þér“, sagði maðurinn forðum
þegar honum var réttur spýtu-
bakki, „þetta er fullgott fyrir
mig“ — og spýtti á gólfið). —
Við skulum iíta snöggvast á
túnhornið upp frá Túngötunni.
Þar hefur bærinn iagt gang-
stétt yfir Landakotstúnið úr
dýrum steyptum hellum. En
Vesturbæingar eru engar horn-
rekur: þeir hafa troðið fjárgötú
í túnið nokkrum metrum frá
endilangri hellulaðri gang-
stéttinni! Á maður að trúa því
að rollueðlið sé svona lífseigt í
Vesturbænum?
Mæðra ga r ðurinn
fær nýjan, svip
Bráðum koma skólastúlkurr-
ar hans Hafiiða út og breyta
Austurvelli í litfegursta stað
bæjarins. Og Hafliði vill enn
breyta Austurvelli: hækka gras-
flatirnar upp svo þær verði
heldur hærri en gangstígamir.
Þá boðar Hafliði að Mæðra-
garðinum við Lækjargötu verði
breytt í sumar, en hvernig vill
hann ekki seg'ja strax. Við fá-
um að hlakka til.
Sunnan við hið umdeiida.
g’uggalausa félagsheimili Fram-
sóknar hefst „Hallargarðurinn''.
þar sem landnámsóðal Thorsar-
anna stendur og templararnir
kalla höll. Þar starfa mennirnir
sem finna út hverjir brjótast
inn og stela,
Það var hér sem Gunnar
heyktist á að lofa elsku Kanar.-
um að byggja fa's't að Fri-
kirkjuveginum og setti í stað-
inn upp garð, sem einskonar
regnbogatákn á himni um a3
svo skuli vera meðan Reykjt-
vik stendur. Þetta er orðinu
fallegur og litfagur garður á
sumrin, þakkað sé Hafliða, (að
vísu má telja það miður ráðið
að svipta garðinn skjólinu svo
vegfarendur þyrftu ekki að
leggja á sig þá fyrirhöfn að
ganga upppéttir til að sjá inn i
: Framþald á 11. siðu.