Þjóðviljinn - 18.05.1958, Blaðsíða 11

Sunnudágur 18. maí 1958
ÞJOÐVILJINN
(11
DOUGLAS RUTHERFOEÐ:
Í3. dagur,
að kömast framhjá tveim en einum, og hann .var ekki
langt að baki.
1 sjö hringi féngu áhorfendur að hörfa á brezku bílana
tvo í lest með methraöa. Vegna loftsogsins frá Rrichard
fór Martin hraðar en áður á beinu brautunum. Hann átti
verra með að fylgja Richard á hornunum, en hann komst
brátt að því að með því að horfa á höfuð og axlir öku-
mannsins gat hann séð fyrir hvað hann ætlaði að gera og
breytt eftir því.
Um þetta leyti var það sem hann fór að taka eftir aftur-
för í akstri Riehards. Akstur hans á hornunum, sem hafði
ekki breytzt um hársbreidd undanfarna sjö hringi, fór að
verða reikull. Hann fór að skipta of seint og sóðaðist yfir
beyjurnar. Hann hafði hann í þriðja framhjá San Pietro
hornunum og skipti ekki í efsta fyrr en hann var kominn
framhjá stúkunni.
Þegar Nick heyrði ýlfrið í vélinni, yggldi hantt sig.
„Hyern fjandann er Richárd að gera? Eg sagði honum
aðreynaekkiaðfarahraðar." ,
„Hariri fer ekki hraðar, sagði Gajrin. „Hann er tveim ,
eða þrem sekúndum lengur með hvern hring. Með þessu
níóti nær Torelli honum í f jórum hringjum."
Richard fór svo hratt eftir beinu brautunum að Martin
haf ði ekki við honum án þess að fára f ram úr hámarks-
hraða sínum. En hann átti hægt með að bætá það upp á
beygjunum. Akstur Richards var svo skrykkjóttur að
hinir ökumennirnir voru farnir að sýna á sér: reiðimerki.
I speglum sínum sá Martin Torelli nálgast i&ðfluga.
Heimsmeistarinn hafði eygt tækif æri sem hann háfði lengi
beðið é_tir; hann var reiðubúinn.
Martin var áhyggjufullur. Hann var svo nærri Richard
að hárin sá að hann hristi höfuðið eins ög maður sem er að
„Richard fór út af. Það kviknaði í bjlnum hans. Eg.er
hræddur um að það liti illa út."
„Kastaðist hann út?"
„Nei."
„Guð minn góður," sagði Nick með angistarhreim í
röddinni
Þegar Martin ók aftur af stað, áttaði hann sig á því
að Susan hlaut &:ð hafa heyrt hvað hann sagði. Hann mundi
að hann hafði séð náfölt, tekið andlit hennar horfa á sig.
Næst þegar hann kam að San Pietro horninu ¦var slökkvi-
dæla og sjúkrabíll hjá brurma bílnum. Búið vár að slökkva
eldinn; snarkandi bíllinn var einn gufumökkur. Þeir voru
að lyfta brenndum líkama út úr sætinu.
Martin leit undan.
1 hvert skipti sem hann ók framhjá var harmleikurinn
kominn einu stigi lengra. Verið var að lyfta sjúkrabörum
inn í bílinn; ljósmyndari að taka myndir af bílflakinu; lög-
regluþjónn á verði til þess að Daytoninn yrði ekki mhvja-
gripasöfnurum að bráð.
Keppnin hélt áf ram. Slys gátu alltaf komið f yrir og jaf n-
vel dauðaslys voru ekki látin hafa áhrif á verðiaunakapp-
akstur. Martin einbeitti huganum að akstrinum og reyndi
að hugsa ekki um Richard.
Það leið að lokum keppninnar. Heimsmeistarinn hafði
sigrað. Næst þegar Martin lauk hringnum vár svart og
hvítköflótta fánanum veifað til hans. Hann lauk við næsta
hring og ók að grófinni.
Brautin var nú eitt mannhaf. Kauppaksturbílar sem
komu inn tiltölulega hægfara strukust við föt æstra áhorf-
enda sem flykktust að til að sjá ögn af sigurvegaranum
sem borinn var á gullstóli til að taka við sigurlaunum sín-
um. 1 fyrsta skipti var það ekki vélardynur sem yfirgnæfði
allt. Fagnaðarlæti fylltu loftið. Banaslysið sem átt hafði
sér stað skammt undan, var gleymt. Sigurvegarinn skipti
öllu máli.
öðru máli gegiu' í Dayton grófinni.
Martin drap á vélimú og skreiddist stirðlega út úr bíln-
uiri. Tucker var kominn inn, sat framan á bíl sínum og
starði f ram f yrir sig með f jarrænu augnaráði, eins og títt
er um bilstjóra í hinni skyndilegu kyrrð og þögn.
1 grófinni var lítið sagt. Vyvian og Susan voru horfin.
Óskasápur
berjast við svefninn. Hann ákvað að reyna að komast upp Nick Westinghouse gleymdi ékki að koma út og bjóða öku-
að hliðiriai á Richard til að sjá hvort eitthvað væri að hon- menn sína velkomna.
um. Ábeinú brautinni herti hann ferðiria; ök íipþ ímeð loft-^^__________^__________________________________________
soginu frá Daytoninum og beygði til hliðar til að komast
upp-með. hliðinni á honum.
Hanri varð of seinn..Hann varð að bréöisaog skipta nið-
ur áðúreii það tókst.
Allt í ejnu seig höfuð Richards á bringuna. Bíllinn ók
áfram;með óbreyttum hraða eitt til tvö hundruð metra
framhjá þeim stað sem menn hægðu vérijulega ferðina.
„Richard! Varaðu þig!"
Óp Martins drukkriaði í vindinum, en hann sá að Ric-
hard rykkti til höfðinu. Sjálfur varð harin að hafa sig allan
við til að tempra hraðann nógu mikið til að ná horninu.
Ósjálfrátt greip fyrsti ekillinn eina tækifærið sem völ
var á fyrir hann. Hann bremsaði ákaft og bíllinn snarsner-
ist á horninu. Hann sentist út af veginum með skottið á
:undan, fór yfir grasið og lenti utaní varnarveggnum.
Áreksturinn haf ði ekki verið sérlega harður og bíllinn var
enn á réttum kili. Martin hélt að Richard hefði haft það
;af. En hann sat hreyfingarlaus og'sljór í sætinu eins
; og hann gæti enga björg sér veitt og gerði sér ekki ljósa
hættuna.
1 næstu andrá var Martin sjálfur á horninu. Um leið
óg hann rétti bílinn af, sá hann rautt leiftur, heyrði hroða-
lega sprengingu.
Hann mundi ekki mikið úr næsta hring. Hann varð þess
aðeins var að Bíll Torellis í spegii hans^smækkaði og varð
að óskýrum depli. Þegar hann kom til baka á beinu braut-
ina tveim mínútum seinna sá hann svart ský liggja yfir
bx'autina. Fánaverðirnir gafu bílnum merki um að íara
hægt gegnum þefillt reykský. Margir aðstoðarmenn með
slökkvitæki reyndu að komast næiTÍ eldsupptökunum.
Vindkviða feykti reyknum og eldinum vitund til. Hami sá
hjálm og brunnin föt í sætinu. Richai'd var enn í bílnum.
Agndofa og lamaður hélt Marfin. akstrinum, áfram.
1 gróf inni stóð Daytonliðið uppi á borðlnu. Þulurinn var
að tilkyririá éitthváð í hátalaranuiri. Nick Westinghouse
stökk.niður.á þrautiná þegar hann sá. að Martin var áð
,,koma að grófinni.
„HyaðjkomytyárV\ -
Mörg gömul eld-
:hús verða einna ó-
;hentugust fyrir það,
að þar vantar skápa
að mestu leyti. Á
hinn bóginn eru þau
oft rniklu rúmbetri
en sum nýtizku
brúðueldhús, sem
varla er "iiægt að
snúa sér við .í.-
Skápurinn hcr á
myndinni er eins og
skapaður fyrir auðan
vegg í meðalstóru,
gömlu eldhúsi. Að
sjálfsögðu má hafa
skápinn jafn stóran
og djúpan og rúmið
leyfir.
I miðjum skápnum
er góð borðplata,
sem notuð er sem
matborð og bakvið
plötuna eru hillur
fyrir daglegar nauðsynjar, svo
sem krydd, vítamín, borðbúnað
o. fl.
'Stóru skápamir tveir eru ann-
ars vegar kústaskápur með
rúmi fyrir strokbretti. Hillurn-
ar í, rniðið -með tvöföldufn dyr-
um eru, fyrrlak fyrirfbfaf ramjöl
-og. <annað - slíkt f sems'geymt- er- í
pökkum ognhliðarskáparnir tveir
Skákþáttio*
38. f4!
Þar með: hefur strá'tegía: Bot-
vinniks börið rikuiegan áwxt.
Peðamiðborð Smislofís' e'f að
hrynja i rústir og hinn duldi
kraftur biskupaparsins kemur
n.ú glögglega fram.
38,-------- Re3 .
Eftir 38. — Rc3 39. Bxc3, dxc3
40. Dal ó." s. frv. félli c-peÖ '
- svarts.
39. fxe5 íxe5
40. De4 Rxg2
41. Rxe5
Og Smisloff gafst. upp. Eftir
41. — Re3 gæti framhaidíð
orðið 42. Bxd4, Rdl 43. Rí3t
og síðan 44. Dc'2 auk annarra
vinningsleiða sem leynast
kunna í stöðunni.
Skáldaþáttur
Framhald af 7. síðu.
máli og danskri þýzku. Á öllum.
öldum voru til menn sem skrif-
uðu gott rriál, og það lærðu
þeir af fornunv bókum og vel
mæltri alþýðu. Viðreisnarstarf
Sveinbjarnar Egilssonar, Fjöln-
ismanna og annarra stórmenna
nítjándu aldar var byggt á
góðu alþýðumáli og fornu rit-
máli, en síðan hefur sömu
stefnu verið fylat í höfuðatrið-
um. Fræðslukerfi síðustu ára-
tuga hefur sennilega of mikið
beinzt að aukatriðum og smá-
munum, og minna verið hirt
um að verja málið fyrir stærri
áföllum.
Eg hef hér í fáum orðum
reynt að rifja upp nofckur ál-
þekkt atriði úr menningar- og
málsögu íslendinga, vegna þess
að nú um skeið mun í þessum
þætti reynt að . sjá og sými
hvert stefnir í þessu málefni á
okkar dögum. Eg vil einkum
leita. !íll yngrj manna um efni í
næstu þætti, vil sérstaklega
biðja ung skáld og aðra unga
áhugamenn að senda þættinum
stuttar athugasemdir um þessi
efni: íslenzkt mál og bókmennt-
ir, éða viðhald og vöxt skáld-
legrár menntar. Eg held við
stöndum nú á vegamötum likt
c; fyrr á dögum Snori-a • eða
Guðljraiuis. hversu sem til tekst
að basiti ^irni.
fyrir sultutau
vörur.
Uhdir borðplötunni eru tveir
skápár með hillum fyrir afburrk-
unarklúta, fægiklúta pg ýmislegt
þess háttar.
Eins og þið sjáið ér þetta
bragðs skápur sem gerir sitt til
áð géra lífið þægllegra iyrir<hús-
íiftóðúrina í rúmgóða "eivskápa-
laúsa ejdhúsinu. . .
\
af-
^iðgerðir
{• bDrravö^
vr'iöhjóluni
mm, þrilijólum,
heimilist£»kj-
Georg
Kjartansgötu 5.
Garðsláttu-
vélarnar
slípar
rg
Kjartansgötu 5,
Pagmannsvinna.
1
Trúlofuuarhr inglt.
Stetahrlmk. £Iáls_i«_
14 «1 1». Kt;. fUÍÍ,