Þjóðviljinn - 05.06.1958, Page 11

Fimmtudagur 5. júni 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (11
DOUGLAS RUTHERFORD:
Hótanir Bretastjómar
Framhald af 1. síðu.
en með venjulegri landhelgi
eiga Bretar við þrjár sjómílur.
Sama kom fram i yfirlýsingum
Frakka og Belga, að landheigi
utan þriggja mílna væri ólög-
leg. Þessar þjéðir neita sem sé
jafnvel aS vjðurkenna núver-
andi landhelgi íslendinga, og
mótmæli Breta eru í rauninni
krafa um að Islendingar minnkj
fiskveiðiiaudhelgi sína frá því
út frá strandlengjimni sjáifri!
Öllu dónalegri móðgun mun
vart liægt að hugsa sér.
26. dagnr
mæta næstu öldu. Þaö togaði í Susan, þangað til hún
veinaði af sársauka í handleggnum.
Martin nísti tönnum og stóðst straumsogiö. Smátt
og smátt dró hann hana ofar, þangað til þau stóðu
í mittisdjúpu vatni með sand undir fótum. Hann lagði sem n“ er’ llPI' l’á sem
handlegginn um mitti hennar, hún geröi slíkt hið sama. Rllíl f''llr 19tJ“ — *>r-!ar nili5!r
Þau héldu þétt hvort um annað, mæltu ekki orð frá
munni og gengu hægt upp úr vatninu.
Uppi á þurrum sandinum sneru þau sér til og horfðu
hvort á annað. Engin uppgerð kom framar til greina. ^ Hotanir treysta aoeins
Henn sagði: „Eg elska þig, Susan. Eg vil aldrei j eining^u íslendinga.
skiljast við þig.“
„Eg elska þig líka, Martin. Mér varð það lj'óst úti
í vatninu.“
Þau leiddust upp ströndina. Handklæði Martins hékk
enn á naglanum sem hann hafði hengt það á fyrir tæp-
um stundarfjórðungi. Samt var heill hafsjór af reynslu
milli þessara tvegg.ja andartaka.
Þau litu aftur út á sjóinn sem ljómaði enn í
morgunsólinni. ,.oU :
,,Hann sýndist svo saklevsislegur og meinlaus,”
sagði Martin. „En þaö’ munaði minstu að hann skilaöi
okkur ekki aftur.“
Susan starði alvarleg út yfir haffiötinn. Áftur-
kippurinn var ekki enn farinn að segia til sín.
„AÖ vissu leyti er ég honum þakklát.”
Martin rak upp vein um leið og hann steig á eitt-
hvað oddhvasst sem grafið var í sandinn undir fótum
hans. Hann rótaöi ofanaf því og í ljós kom ferhyrnd
fjöl sem tveir naglar stóðu uppúr.
„Þetta er ljóta gildran!”
„Það er heppilegt að naglarnir eru ekki ryðgaðir,”
sagði Susan. „Blæðir úr þessu?”
Martin kraup á annað hnéð og velti' fjölinni við.
Hinum megin á fjölinni var nýmáluö aðvörun á ítölsku
sem var svohljóðandi:
I sem þó liafa helgað sér allt að
200 sjómílum —- og skyldi mað-
ur þó ætla að þar væri nærtæk-
ara. verkefni fyrir liin brezku
„alþjóðalög“ og verndara
þeirra. Það er jafn alkunn
staðreynd að á ráðstefnunni í
Genf var mikill meirihluti
þjóðanna fylgjandi 12 mílna
fiskveiðaiandhelgi, og Bretar
voru í vonlausum minnihluta
með sínar 3 mílur. Skyidi
meirihlutavilji Cíenfarráðstefn-
unnar ekki vera betrj vísbend-
ing um alþjóðalög en valdboð
Bretastjórnar að undirla.gi úl-
gerðarmanna frá Grimsby eg
Hull ?
Þá ætti brezka stjórnin að
minnast þess að hótanir henn-
ar 1952 höfðu þau ein áhrif
að þjappa þjóðinni saman,
þannig að Islendinga'r stóðu
sem einn maður að þeir'ri á-
kvörðun sem tekin var, þrátt
fyrir fyrri ágreining um ýmis
atriði. Einnig nu munu hinar
marklausu og ósæmilegu hót-
anir sópa til hliðar í einu vet-
fangi öllUhi ágreiningj og öllum mönniUn aI!ra st'órnmála-
HÆTTA
Eftir fyrirmælum yfirvaldanna og vegna tíðra
drukkiiana að undanförnu, er stranglega bannað að
synda hér við ströndina.
deilum hér innanlands. Frá
1952 ættu brezk stjórnarvöld
- að minnast þess að ógnanirnar
um „frekari aðgerðir“ beygðu
ekki einn einasta íslending.
Það voru Bretar sjálfir sem
afléttu löndunarbanninu að
sáu að sér; það voru þeir sem
lokum, það voru þeir sem í
verki sættu sig við hina „ó-
lögmætu“ landhelgi íslendinga
og refsingar íslendinga fyrir
veiðiþjófnað, það voru þeir sem
virtu hina nýju landhelgi eigi
verr en hina fyrri. Það var
sómi Breta að þeir sáu að sér
þá — á sama liátt og marlr-
lausar hótanir þeirra nú og
1952 eru þeim til mikillar
minnlainar.
Um landhelgina verður
ekki samið.
Hinar marklausu hótanir
Breta eru bornar fram í þeim
tilgangi einum að reyna að
hræða Íslendinga til þess að
fallast á samninga við brekka
togaraeigendur um islenzk
landsréttindi og íslenzka lífs-
nauðsyn, Bretar eiga þó að vita
það, að það er stefna íslend-
inga, margítrekuð af forustu-
Isleozki hesturiim
Framhald af 3. síðu.
ferð hestanna í Þýzkalandi. Það
er athyglisvert að Ursúla, sein
sjálf á nokkra íslenzka hesta,
hefur stöðugt samband við alla
eigendur íslenzkra hesta í
Þýzikalandi og fylgist stöðugt
með líðan þeirrá.
Nú liggja fyrir 300 pant-
anir á hestum, sem þegar hafa
verið greiddar, en samkvænifc
íslenzkri löggjöf, sem er ein-
stæð í heiminum, er óheimilt að
flytja hesta út riema á tímabil-
inu júní-—okt. Þetta er mjög
bagalegt, þar sem langhag-
kvæmast væri að flytja hross-
in út að vetrinum, þegar eftir-
spurnin eftir þeim er mest.
Frakkland
„Jæja,” sagði Susan. „Það er lítið gagn í því að
hafa svona aövörun liggjandi á hvolfi í sandinum.
Martin var feginn því að Gavin ók mestalla leiðina
til Allure. Bæöi var hann undrandi yfir því hve bar-
átta hans við útsogið haföi dregið úr honum mátt og
svo vildi hann gjarnan fá næði til að hugsa.
Atvikið við miðdegisverðinn kvöldið áður var ein-
kennandi fyrir hinn undarlega blæ sem hvíldi nú
yfir öllu liðinu. Það hafði komið upp um hugarástand
hvers og eins, hvernig svo sem þeir reyndu að leyna
því. Návist hinna illu áhrifa var næsturn sýnileg. Hann
vissi að þaö var hlægilegt aö kenna hinu sama um
dottiö aövörunarspjald á ströndinni. En hann gat
ekki losaö sig við þá tilfinningu aö sogandi vatniö
sem seilzt hafði eftir honum og Susan væri eins mikii
sönnun þess og eitrið í drykk Richards. Því aö þrátt
fyrir allt sem hann og Nick höfðu sagt hvor við
anna, vissi hann að dauöa Richards hafði ekki borið
að af tilviljun. Og nú leitaöi sú sannfæring á hann
aö moröinginn væri að leita aö öðru fórnardýri.
Hann velti fyrir sér hvaö Susan geröi í sambandi
við Vyvian. Þaö yröu þau aö ræöa sín á milli. Hin
skyndilega opinberun sem hafði birzt þeim á strönd-
inni var svo ný, aö þau höföu engan tíma haft til aö
Minningarathöfn um
SNORRA ARINBJARNAR listmálara,
■bróður okkar, fer fram í Fríkirkjuimi föstudagiim
6. júní klukkan 2,30.
Sveinbjöm, Arinbjaraar og systkM,
Haía viðurkennt 12
mílna landhelgi annara.
Þótt Bretar tali um „al-
þjóðalög", án þess að geta gert
nokkra grein fyrir því hvar
slík „lög“ er að finna um
landhelgisréttindi þjóða, vita
íslendingar ekki síður en aðr-
ir, að Brelar eru þegar í verki
búnir að viðurkenna 12 mílna
landhelgi fjölmargra þjóða.
Þeiri’a á meðal má nefna Sovét-
ríkin og önnur strandríki Vest-
urevrópu — eða hvar er að
finna hótanir Breta um að
rifta 12 mílna landhelgi þeirra?
Ekki hefur þess heldur orðið
vart að brezki flotinn hafi gert
sig líklegan til að brjóta land-
legi sumra Suðurameríkuríkja,
flokka, að um landhelgismál
verður ekki samjð við nokkra
erlenda þjóð. Landhelgin er ís-
lenzlct innanríkismál, og mála-
miðlun er óhugsandi um efni
sem varðar líf eða dauða ís-
lendinga, eins og núverandi for-
sætisráðherra lcomst að orði og
eins og allir íslenzkir forsætis-
ráðlierrar hafa lýst yfir í fullu
umboðj þjóðarinnar allrar.
Svar Islendinga við beiðni Breta
um samninga um landhelgina
er afdráttarlaust' nei.
Þannig munum við sigra.
Nú er komið að úrslitastund
í ibaráttunni fyrir stækkun
landhelginnar í 12 mílur. Á-
kvörðun íslendinga hefur verið
tekin, og ekki verður framar
Framhald af 12. síðu.
Fréttaritari brezka útvarps-
ins segir að þrátt fyrir allan
þennan f"gnuð sé því ekki að
leýna að leiðtogar frönsku land-
nemanna hafi orðið fyrir von-
brigðum með stjórn de Gaulle.’
Hann gat þess til dæmis ao
elckert blaðanna í Algeinsborg
hefði minnzt einu orði á ráð-
herra þá sem vóru í fylgd með
de Gaulle. Svo virtist jafnvel
sem uppreisna’-foringjarnir í
Alsír hefðu ekki »nn viðurkennt
stjórn lians, því að þeir hefðu
t. d. enn ekki hlýtt ákvörðun.
hennar að afnema ritskoðun.
Yfirlýsing Breta
Framhald af 1. síðu-
hlýtur brezka ríkisstjórhin aS
vekja athygli á því, að hún myndi
telja það skyldu sína að lcoma í
veg fyrir hvers konar ólögmætar
tilraunir til afskipta af brezkum
fiskiskipum á úthafinu, hvort sem
slík afskipti fara fram á þeim
svæðum, sem íslenzka ríkisstjórn-
in hefur nú í hyggju að telja sig
hafa yfirráð yfir eða ekki.
Enda þótt ein þjóð eða fleiri
geti ekki breytt alþjóðalögum,
þá er þjóðum auðvitað heimilt að
snúið við. Hvað sem líður fyrri gerá með sér tvíhliða eða marg-
ágreiningj og deilum þunfa all- hliða samninga, þar sem þær að
ir íslendingar að taka höndum
saman, allir stjórnmálaflokkar,
öll þjóðin. Fyrri ágreining og
deilur getum við alltaf gert up i
og jafnað, en út á við, gegn
andstæðingum okkar, verða Is-
lendingar einn vilji. Þannig
munum við sigra nú. Við Iiöf-
einhverju leyti eða öllu afsala
sér eða talcmarka á tilteknum
svæðum réttindi, sem þær eiga
kröfu til samkvæmt núgildandi
reglum um hafið. Brezka ríkis-
stjórnin og ýmsar aðrar vinveitt-
«r ríkisstjórnir hafa gert allt sem
heirn er unnt til að fara þess á
l'jit við íslenzku ríkisstjórnina að
um réttinn með okkur, við vit-! hún grípi eigi til einhliða ráðstaf-
ar>'\ en laka í þess stað upp við-
ræð’ir í því skyni að ná viðun-
um um lífsnauðsyn olckar, við
vitiim um stuðning og samúð
mikils meirihluta þjóða heims,
og við vitum eiunig að Bretar
munu kjósa vináttu og góða
verður Ijóst að ákvörðun olikar
verður ljóst að álcvörðun ekkar
verður ekki liaggað, að livergi
er bilbug að finna á noldcruin
floklcj eða manni.
Orðsendmg
fiá iögreglustjóranum í Keflavík.
Samkvæmt 70. gr. lögreglusamþyklctar Keflavilmr
er hundahald bannað í Keflavik, nema með sérstöku
leyfi.
Hundaeigendur í bænum, sem ekki hafa slíkt leyfi,
eru alvarlega ámimitir um að lóga hundum sínum
eða losa sig við þá á annan hátt, innan viku frá
dagsetningu auglýsingar þessarar, ella munu hund-
arnir teknir og þeim lógað á kostnað eigenda
þeirra.
Keflavík, 3. júni 1958.
lögreglustjÓrmn í Keilavík.
andi samlcomulagi.
Brezka ríkisstjórnin gerir sér
grein fyrir þeirri þýðingu, sem
fiskveiðar hafa fyrir ísland, en
fiskveiðar hafa einnig mjög
mikla þýðingu fyrir brezlcu þjóð-
ina. Brezka ríkisstjórnin er þeirr-
ar skoðunar, að með samninga-
viðræðum ætti að vera hægt að
komast að viðunandi samkomu-
lagi. Af þessum sökum tilkynnti
brezka ríkisstjórnin ríkisstjórn
íslands, áðuj; en tilkynning var
gefin út um fyrirætlanir íslands,
að hún væri reiðubúin að hefja
viðræður í þessu skyni. Brezka
ríkisstjórnin er enn reiðubúin að
hefja slíkar Viðræðíur í þeim
samvinnuanda sem hún sýndi á
Genfarráðstefnunni um reglur
þær, er gilda skyldu á hafinu.
Það er von brezku ríkisstjórnar-
innar, að ríkisstjórn íslands sé
því sammála, að samningaviðræð-
ur séu á allan hátt æskilegri en
einhliða ráðstafanir og að nota
beri tímann fram til 1. septern-
ber n.k. til að semja um varanlega
lausn, er allir hlutaðeigandi geti
við unað.
Utam-íkisráðuneytið,