Þjóðviljinn - 08.06.1958, Blaðsíða 11

Sunnudagiir S. júni 1958
ÞJÓÐVILJINN
(11
DOUGLAS RUTHERFORD:
29. dagur.
,,Mér finnst hún prýðileg. En setjum nú svo að minn.*>
bíll sprengi sig ekki?“
„Þá vinnur þú sennilega. keppnina. En ég efast unl
að það lánist. Auk þess yrðirðu sennilega að fá áfyll-
ingu einu sinni oftar en hinir bílarnir og þú yrðir að
hafa þann tíma aflögu.“
Martin kinkaði. kolli. Það var ekkert við' þessu að
segja. Það var skrítin tilhugsun að fá kappakstursbíl
með fyrirmælum um að aka eins og fjandinn sjálfur
þar til bíllinn gæfist upp.
Hávaðinn á vex'kstæðinu dvínaði.
„Wilfi’ed er þagnaður í bili“, sagði Nick. ..Við geturrx
farið inn aftur. Eg hef áhyggjur af Wilfi’ed. Hann eyði-
leggur sig alveg ef hann heldur svona áfram. Jói segir
að hann hafi verið mjög undarlegur á leiðinni frá
Mondano. En hann hefur gert kraftaverk i sambandi
við bílana. Hann fullvissar mig um að þeir verði betri
á hornunum“.
„Hvað hefur hann gert?“
„Fest eitthvað og losað eitthvað, stytt eitthváð og
lengt annaö og dreift þyngdinni eitthvað. Hann and-
ar bókstaflega á málminn og.hann gqyjr.það sem til er
ætlazt. Við sjáum það betur þegar við fáum bílana
út á bi’autina. Geturðu ekið mér heim á hótelið aftur?
Einn vélvirkinn er að laga bremsurnar á mínum“.
Þeir óku heimleiðis eftir strandveginum með dinim-
bláan sjóinn tli' hægri. Einliver ofui’hugi þaut yfir vik-
ina á vatnaskíðum, dreginn af hi’aðski’eiðum vélbáti.
(„Ágætur staður, Allure,“ sagöi Nick og andaði að
sér saltri golunni og ranghvolfdi augunum uöi íeið' og
þeir óku framhjá tveim sólbrúnum strandgyðjum á
heimleið eftir daglangt sólbað. „Eg skal fara með þig
um brautina í fyrramálið áður en umferðin byrjar.
Hvernig gekk hjá ykkur á leiðinni?“
„Þaö var dálítið annarlegt andrúmsloft. Eg held að
Wilfred sé ekki sá eini í liðinu sem er í þann veginn
að tapa sér.“
Bílar Fiona og Vyvians voru framan við hótelið þeg-
ar þangað kom. Það bólaði ekki á Susan né Vyvian,
en Fiona, glæsileg og snyi’tileg, meii*a að segja eftir
þessa löngu ökuferð, ráfaði um í anddyiinu eins og
hún vissi ekki hvað hún ætti af sér að gera.
„Hvar er Wilfi*ed?“ spurði hún, þegar hún var búin.
að heilsa Nick.
„Hvar heldurðu? En á verkstæðinu á kafi í vélum.
Þú verður að gera eitthvað í sambandi viö hann, Fiona,
Hann eyðileggm’ sjálfan sig.“
Fiona starði út í bláinn og svaraði engu. Hún hafði
haft nægan tíma til að hugsa á leiðinní frá Mondano
og samræður hennar við Tucker höfðu hjálpað henni
til að líta skynsamlegum awgiina %máþð. Hún vissi
nú hvað henni bar að géra.“
Allir voru í miklu. betra skapi við kyöídverðinn þetta
kvöld. Bílstjórarnir sem áttu að taka þátt í sport-
bílakeppninni voni komnir. Þetta nýja blóð varð til
þess að reka burt eitthvað af hinum hasttulega, inn-
hverfa andrúmslofti sem ríkt hafði meðal Mondano-
hópsins. En Wilfred kom ekki til kvöldverðar.
Það var orðið býsna áliðið þegar máltíöinni var
lokið. Fiona skildi við hitt fólkið strax og hún gat þvi
við komið og fór út í bílinn sinn. Þáð var oröið dimmt,
en kvöldið var svo hlýtt að hún þurfti ekki kápu.
Bærinn var svo unnljómaður að hún glevmdi næstum
að kveikja á bílljósunum. Allure var í hátíðabúningi.
Strandvegurinn var prýddur mislitum ljósum. Margar
‘býggTnganná voru Týstar neöan frá með fjólubláúm,
gulum og hvítum Ijósum. Breiðar gangstéttirnar vom
fullar af fólki sem komið hafði út til að horfa á ljósin.
og þrjár bílaraðir þokuðust hægt í hvora átt.
Lögregluþjónn vísaði henni veginn að Kappakstuxs-
verkstæðinu og hún var svo heppin að finna rétta
verkstæðiö í fyrstu atrennu. Úti fyrir var dálítill hóp-
ur forvitins fólks sem hlustaði undrandi á hin kyn-
legu hljóð sem heyrðust að innan.
12 mílna landhelgi við Færeyjar
Framhald af 1. síðu.
stjórnin gerði ráðstafanir til
nýrra samninga við Breta, ef
samþykktar yrðu alþjóðlegar
reglur um landheigi, eða slík-
ur samningur gerður miili
tyeggja aðila, sem gæfi meiri
réttindi en samningurinn við
Breta. Þessi ákvörðún Lögþings-
ins var tilkynnt brezku stjórn-
inni, sem hefur því frá upphafi
verið það ljóst að samþykkt
samningsins frá 1955 var eng-
an vegínn skilyrðisiaus, svo að
Bretar hafa því fyrirfram fall-
izt á að taka upp samninga 'T
þessu lilfelli. Það varðar Færey-
inga ákaflega mi-klu, sem gerzt
hefúr varðandi iandhelgi íslands.
Danska stjÓrnin tekúr undír ósk-
ir Færeyinga um 12 sjómílna
landhelgi en þar verður að fara
samníngaTéiðiöá, og ríkiSstjóm-
in 6r sánnfærð um að sú leið
stendur opin. Bretar hafa þeg-
ar sýnt sig fúsa til að taka tillit
til óska um útfærsíu. Ríkis-
Stjórnin mun ræða við land-
stjóm Færeyja um það hvernig sjr_
á málínu skuii haidið, og visar
til þess frumkvæðis, sem þeg.ar
hefur verið tekið af hennar
hálfu tnn svæðísbundnár við-
ræður Um sameiginlega lausn,
sem betri væru en samningar
tveggja aðila og miklu ákjósan-
legri en ' einhliða aðgerðir, sagði
H. C. Hansen.
Þjóðaratkvæði
Framhald af 5. síðu.
sír hélt fund í gær til að ræða
Jiorfurnar. eftir heimsókn de
Gaulle. Fréttaritari brezka út-
varpsins í Algeirsborg segir að
allmikillar óánægju gæti meðal
sumra nefndarmanna vegna
þess hve dorsætisráðherrann
var einarður í afstöðunni gagn-
vart nefndinni. Finnst þeim
nú sem vald þeirra hafí mjög
minnkað, og þykir heldur súrt
í broti að de Gaulle skyldi fela
þeim það lilutverk að bæta
sambúðina millí Serkja og
frönskumælandi manna í Al-

óskast strax. Upplýsingar á skrifstoíimni.
Ilrafnista DAS
Móðir okkar
PETRA GUÐMUNÐSDÓTTIR,
Ijósmóðlr frá Tungu í Nauteyrarhreppi,
andaðist Mnn 6. þ.m. að Sólvangi í Hafnarfirði.
: : ' . ijf',,:' .; , ,, .
Asgeir,
Jón,
Guðmunáur,
Aðalsteinn Hóskuldssynir.
Tilboð óskast
í nokkrar fólksbifreiðir, er verða til sýnis að
Skúlatúni 4, þriðjudagiim 10. þ.m. kl. 1—3 síðd.
Tilboðin verða. opnuð í skrifstofu vorri kl. 5
sama dag
Nauðsynlegt er að taka fram símanúmer í tilboði.
Sölunefnd várnarliðseigna.
ItfiugiS
Getum útvegað ís í sölutjöld 17. júní
Talið við okkur sem fyrst. —-
I £ 8 & 1 6, Ausíurstræti 12.
Ilofum opnað nýja veraduh
á Skólavörðustíg 17.
Fjölbreytt úrval kven- og barnafatnaður. —
VERZLUNIN HUTH,
Skólavörðustíg 17, súni 15188.
Bókmenntir
Framhald af 6. siðu.
heldur. Við erum ekki glöð“.
Þetta er ekki blóðþyrst fólk,
sem myrðir og misþyrmir sér
til hugsvölunar.
Tíminn er bezti læknirinn,
segir máltækið, og hann græð-
ir einnig sár byltingarinnar,
þótt margt þrútið ör verði eft-
ir. Framvindu lífsins fær ekk-
ert stöðvað. :— í síðasta þriðj-
ungi bókarinnar heldur höf-
undur áfram að segja frá upp-
vexti sínum og lífi fjölskyldu
sinnar og fólksins í þorpinu
eftir byltinguna. Lesandinn
kynnist þessu fólki enn betur
en áður. Svo lifandi er frásögn-
in, að honum finnst hann deila
kjörum með því, þra%la með
því á ökrum stórbændanna,
sitja brúðkaup þess, fagna með
því hverju nýju lífi sem fæð-
ist, hungra með því og þjást.
Þannig lýkur fyrra bindi sög-
unnar aí rúmensku berfætling-
unum.
Eins og áður var sagt, er
bók þessi raunverulega frem-
ur sjálfsævisaga en skáldsaga,
þótí í því formi sé, og segja
þeir, sem hafa kynnt sér ævi
höfundar og þá atburðí, er hún
fjallar um, að han’n fyígi stað-
rejmdum yfirleitt mjög trúlega.
Þess vegna má segja, að ekki
verði til fulls ráðnir af þessu
verki einu saman skáldlegir
hæfileika hans til efnissköpun-
ar. En hitt má ljóst vera, að
Zanaria Stancu er mikill rit-
höfundur, er kann ágæta vel
að segja sögu og tekst að gæða
frásögnina undraverðu lífi.
Ósjálfrátt verður manni við
lestur þessarar bókar, að leiða
hugann að annarri frægri
sjálfsævisögu, ævisögu Gorkís.
Hér er þó ekki um neina stæl-
ingu að ræða, þótt vel kunni
að vera, að saga Gorkís hafi
orkað á Stancu og orðið honum
á einn eða annan hátt hvöt til
að skrifa þessa bók. Berfætl-
ingar Stancus eru hans fólk,
hans þjóð, ekki Gorkís eða
neins annars skálds. Við bíð-
um þess, að fá meira af þeim
að heyra. Að lesa þessa bök
gerir menn skyggnari en áður
á sögu rúmensku þjóðarinnar,
á lif hennar og kjör i dag og
þr.u stakkaskipti, sem þau hafa
tekið á síðustu árum.
Um þýðingu Halldórs Stef-
ánssonar skal ég ekki fjölyrða.
Vissulega er það alltaf galli,
þegar ekki er þýtt beint úr
fj’t'mmálinu, en um það tjáir
ekki að sakast í þetta skipti,
þv’ að seint hefði bókin komið
út á íslenzku, ef þess hefði átt
að krefjast, að svo væri gert.
TJin nákvæmni þýðingarinnar
get ég ekki dæmt, þar sem ég
1 t ekki lesið útgáfur þær, er
býðándi lagði til grundvallar.
og stíll eru hins vegar
hvort' tveggja traust, eins og
vænta mátti af svo góðum rit-
höfuridi sem Halldóri. Um ein-
stök atriði er ég honum þó
ekki sammála, t.d. varðandi
hinar miklu samskeytingar
‘smáorða o.fl. þess háttar, en
um það atriði er ekki rúm
Ul að ræða hér, enda eiga þar
fleiri rithöfundar en hann ó-
skipt mál.
Útlit bókarinnar og frágang-
ur er snyrtilegur í hvívetna.
S. V. F.