Þjóðviljinn - 14.06.1958, Blaðsíða 11

Laugardagur 14. júní 1958 — ÞJÓÐVILJINN —(11
DOVGLAS RUTHERFORB:
34. dagur.
var mjög æsandi. Hvert einasta lið reyndi að fyigjast
með getu hinna liðanna og allt úði og grúði af snuðr-
urum með stoppúr. Helztu ökumennirnir hugsuðu um
það eitt að fara nógu hraða hringi til að fá góða stöðu
í upphafi keppni, án þess að' ljóstra um of upp get-
unni. Richard hafði næstum sigrað í Mondanokeppn-
inni, og því höfðu bæði Þjóöverjarnir og Ítalarnír mik-
inn áhuga á Daytonbílunum. Nicholas Westinghouse
hafði aftur á ihóti stillt Basil Foster upp við spilavítis-
hornið til þess að taka. tíma hraðskreiðustu vagnanna
gegnum „Gleði andskotans“ og eftir hraðasta kafla
strandvegarins.
Nick geymdi Martin þangað til á seinní æfinga-
klukkutímanum og sendi hann af stað um leið og
Torelli var að Ijúka. viö hríng á Romalfabílnum. Martin
elti hann gegnum bugðurnar á Gleði andskotans og
Spilavítishornið. En þegar þeir komu út úr Hrekkn-'
um, sló hann í Daytoninn. Romalfabíllinn var kominn
á eftir honum þegar hann skipti í efsta gír. Hann fór
með vélina upp í níu þúsund á beinu brautinni og
var. tvö hundrað metrum á undan heimsmeistaran-
um á Hárnálinni. Þegar hann kom að endamörkunum
talsvert á undan Torelli, varð öllum í grófinni Ijóst að
eitthvað merkilegt var á seyði. Nick sá að hver fyrirlið-
inn af öðram stillti stoppúrin sín á Martin. Að loknum
næsta hring veifaði Nick til hans að hann skyldi fara
hraðar.
Þaö hentaði Martin ágætlega. Síðan hann las bréfið
frá Susan hafði hann reynt að reka allt burt úr nugan-
um nema kappaksturinn. Hann einsetti sér að slá Al-
lure hringmetið og hugsaði ekki um annaö.
Þessa stundina vora ekki sérlega margir bílar á
brautinrii. Martin ákvað að reyna við metið á stöku
stað. Nú var hann búinn að aka brautina_ svo sem
fimmtíu sinnum og kunni hana alveg utanað.
Beygjuna rétt við grófirnar tók hánn flata á fjórain
hjólum, þannig að bíllinn var vinstra megin á bráut-
inni, reiðubúinn til að ráðast í fyrstu beygjuna !
Gleði andskotans. Það vora hægrí, vinstri og hægri
beygjur hver á eftir annarri. Martin bjóst við að þarna
mætti vinna upp mestan tíma. Hann nálgaðlst hægrí
handar beygjuna, bremsaði og skipti niður 1 þriðja
gír. Á S-beygjunni varð hann að taka fyrra horniö
skakkt til að ná seinna horninu réttu. Hann varð að
gæta þess að bíllinn r/nni ekki útundan sér, því að
hann þurfti að beina honum að seinna horninu um
leið og það kom í Ijós. Um leið varð óþægilegur hnykk-^
ur. Bíll sem fór með hundrað og þrjátíu kílómetra
hraða á klukkustund þokaðist lengra til vinstri en þægi-
legt var. Og svigrúmið á seinna horninu varð því mjög
lítið. Það varð að taka það snemma og á enda þess
var óhætt að leyfa hjólunum að lyfta sér vitund, til
þess að bíllinn stæði rétt við þriðia horninu. En hann
mátti með engu móti renna of mikið til þar. Þá rækist
hann í gangstéttína við utanvert hornið.
Aðeins ef fyrstu beygjumar tvær voru teknar á þenn-
an hátt var hægt að forða hættulegum vandræðum á
þriðju beygjunni. En ef allt gekk vel lá bíllinn vel við
að lokinni þriðju beygjunni og hann gat gengið beint
að Spilavítishorninu.
Ótraflaður af öðrum bílum og með hjartað uppi í
hálsi ók Martin Daytoninum gegnum Gleði andskotans
hraðar en nokkru sinni fyrr. Aðlögunin var fullkomin
og bremsurnar snarpar og öruggar.
Lítið var á því að græða og miklu að tapa að reyna
að taka snarpa Spilavítishomið með meirí hraða en
á 80 kílómetrum í öðmm gír. Vegurinn hallaðist ! öf-
uga átt og sólarhitinn var að byrja að vinna á tjörunni.
Svo var Strandvegurinn framundan. annar af tveim
köflum brutarínttar þar sem hægt var að nota efsta gír.
Hann var ekki fyrr kominn í þriðja gír en hann þurfti
aftur að skipta niður í annan fyrir Hrekklnn. Hann
tók fvrri bugðuna í S-inu snemma til að geta tekið
seinni bugðuna sem beinasta. Eftir gervibeygjuna skipti
hann unp í briðja, síðan í efsta. Þegar nálin bokaðist
upp í níu þúsund var hraði hans nálægt þrjú hundrað
kílómetram á kluklaistund, skelfilegur hraði á tiltölu-
lega þröngum vegi. Næstum undir eins varð hann að
bremsa snöggt fyrir Hámálina. .
. Hann fór hægt fyrir Hárnálina, skipti síðan í annan
til að auka hraðann og síðan í þriðja.
Nú kom viðsjálasti kafli brautarinnar. Þegar bíllinn
kom upp á löngu járnbrautarbrúna gat hx-aði hans ver-
ið hundi’að og sjötíu. En á þeim hraða lyftist hann
bókstaflega. upp af bungunni — og hornið var rétt
framundan. Til að taka þaff á mesta hraða yrði Mart-
in að búa bílinn undir hornið áður en það kom 1 Ijós
til að snúa rétt víð því.
Fróðir áhorfendur tóku eftir því að aðeins þrír öku-
menn i’eyndu þetta. í þessum hi’ing varð Martin einn
þeiri’a. .
Síðustu tvö horniri við Miramar voru hægri handar
hom. í i’auninni var hægt að taka þau sem eitt horn,
en Martin hafði óttast ofsnúning þar. Honum fannst
betra að vera áfrani í þriðja gir, sem var fremur hár,
og láta bílinn í’enna út úr fyrra horninu, þannig að
hann gæti tekið síðara liornið næstum beint. Með þessu
móti gat hann komizt fyrr á fulla ferð aftur og náöi
hámarkshraða um leið og hann fór framhjá endamörk-
unxim.
Þótt Martin vissi það ekki þegar hér var komið,
hafði hann ekið kring um Allurebrautina á þrem mín-'5
útum og fjórum sekúndum.
Þegar hann fór næst framhjá endamörkunum, gaf
Nick honum merki um að koma. Hann fór hægan hring
í viðbót, stanzaði við grófirnar og'"’.slökktr á. vélinni.
Níck og Jói og bifvélavirkjarnir brostu til hans. Tucker
stóð við hliðina á Fionu. Hún virtist vera í uppnámi og
Tucker lyfti báðum þumalfingrunum til hans.
Martin fór út úr bílnum og stökk yfir grófai’borðið.
Nick stóð þama og hló með sjálfum sér.
,.Af hvei’ju erað þið öll svona spennt?“ spurði Martín.
„Veiztu það ekki sjálfur, maður? Þú fórst hringinn
á þrem mínútum og fjórum sekúndum. Það er tíu
sekúndum skemmri tími en núverandi hi’ingmet. Tor-
elli hefur i-embzt allt hvað af tekur við að komast hann
á þrem og tíu“.
„Hvaða hraði er það?“
„Þrjár komma .fjórar? Hundrað og fimmtíu. Það er
stói’kostlegur akstur, Martin. Geturðu gert þetta á
sunnudaginn?“
„Ég veit það ekki. Bi’autin var injög greiðfær í dág.
En bíllinn er fyrirtak“.
„Já, hvort hann er. Við höfum svei mér komið þeim
úr jafnvægi. Þaff vei’Öa margir bifvélavirkjar svefn-
lausir í nótt“.
Dálítill hópur áhugasamra manna úr öðram grófum
var komin aðvífandi með.miklum kæraleysissvip til
aff affgæta hvaff nýtt væi’i undir Daytonhlífinni. Jói var
þegar búínn að færa snúningsnálina niffur á núll.
Daytoninum var ýtt út á grasvöllinn og honum lyft
upp á flutningsbílinn áffur en nokkuð var hægt aff
græffa á honum.
„Stórfínt, Martin. Mér farmst ég feikna hráffskreiður
Islenzk tunga
Framhald af 6. slðu.
gömlu, er sagt frá tvíburum,
sveini og meyju, sem lágu í
vöggu, og ort svo:
Fögr var sú síldin, í vöggunni
lá,
og sá sveinninn, er þar svaf
hjá.
Hér er stúlkan kölluð síld,
og það er dálítið skemmtilegt
að rekast á sömu nafngiftina
í máli nútímamanna, en í máli
eða eigum við heldur að segja
„dulmáli“, sumra unglings-
stráka á Suðurlandi eru dæmi
þess að ,,síld“ merki sama og
„stúlka“; víðar að þekki ég
ekki dæmi um þetta.
ir — synmgar
Framhald af 7. síðu
sýna Belgar land sitt á stóru
opnu svæði, þar sem sjást
helztu borgir, brýr og önnur
mannanna verk. Yfir þessu
svæði er göngubrú í 17 feta
hæð, sem er algjörlega laus
frá jörðu, en hangir í stein-
steyptum. ,bóga, sem rís hæst
120 fet frá jörðu. Kúlulaga höll
v fyrir enda bogans, gefur mót-
jafnvægi,' en öll byggingin hvíl-
ir á einum stólpa, sem aftur á
móti ér styrktur af tveim
„hækjum“. Þetta er mjög sér-
kennileg og svipmikil bygging,
sem er tileinkuð i verktækni í
þjónustu fjöjdans. J

Hremgerninga- «g hreinsiefni
geta verið hættuleg börnum
Vonandi er það orðin algild' Hafi hamið þrátt fyrir allar
regla á öllum heimilum að öll varúðarráðstafanir fengið tæki-
eitruðu lyf séu geymd í læst- færi til að drekka eitthvað lút-
um eða óaðgengilegum skápum,! arsalt efni, svo sem ammóníak-
svo að ungbörnin komist ekki! va tn, natrón eða kalílút, verður
að þeim og skaðist á því aðjst.rax að reyna að gera það ó-
drekka eða éta eitrið.
En hver hugsar um það dags
1 virkt með hlörsdu af ediki og
vatni, jöfnu magni Haf? sýra
verið drnkldn er hezt að gefa
inn tvíkolsúrt natrón uppleyst
í vatni. Sé natrón ekki til má
á sama hátt nota brennda
mngnesiu eða krit. Mjólk er
daglega að venjuleg hreingem-
inga og hreinsunarefni geti ver-
ið bömum jafnhættuleg?
Steinolía getur valdið lífs-
hættulegri eitrun og saklaus
klórammtafla, getur valdið j einnig góð, því nð hún bindur
dauða á unghami, hótt klóra- • bæði sým og lút. _ ____
mín sé xlthreitt sótthreinsunar- Sé ekki um bruua að ræða
lyf, meira að segja notað til að
sótthreinsa drykkiarvatn,
Venjulegar apsiríntöfur sem
til eru á flestum heimilum sem
meðal v!ð væeum höfuðverk,
geta valdið alvarlegri eitrun.
má reýna að koma af stað upp-
kösföm, en sé einhver vafi á
þvi hvoð bamið hefur dmkkið
eða g-ej-pt er beat. a.ð fnra. með
| baraið sem fyrst 5 nærtu slvsa-
i.varSstofu eða sjúlrrahús.
Philips-höllin er teiknuð af
hinum kunna arkitekt Le Cor-
busier , og ,ber þessf höll snilli
hans og hugkvæmni gott vitni.
1 þessari höll eru sýndar ýmsar
nýjungar frá Philipsverksmiðj-
unum í rafmagnsiðnaði. Stíll
byggingarinnar er einn sá sér-
kennilegasti, sem gefur að líta.
á sýningunni.
orrænt blaðamét
Framhald af 3. síðu
Blaoamannafélag íslands sér
nm mótshaldið hér á landi og
hr-fur það notið mikilsverðar
nö-toöar ýmissa aðila svo sem
ríkisstjórnarinnar, bæjarstjóm-
ar Reykjavíkur, Sementsverk-
smiðju rikisins, Sambands ísl.
samvinnufélaga, Ferðaskrif-
stofu ríkisins, Landssamhands
íslenzkra útvegsmanna. og fleiri.
Stjórn Islandsdeildar Nor-
ræna blaðamannamótsins skipa
þeir Sigurður Bjamason rit-
stjóri, formaður, iBjami Guð-
mundsson blaðafulltrúi og
Högni Torfason fréttamfeður,
en hann er framkvæmdastjóri
mótsins.
6 drestgsf játa
Framhald af 1. siðu.
Af spellvirkjunum mun það
einna mest, er þeir unnu í fisk-
uppeldisstöð Eriks Mogesen við
E’liðaórnar, en þar drápu þeir
mikið af seiðum og eyðilögðu
fleiri ára starf. Hins vegar hafa
þeir hvergi gerzt sekir um stór-
þjófnað.
Sumir drengjanna hafa áður
komizt í kast við lögregluna.