Þjóðviljinn - 28.06.1958, Síða 11

Laugardagur 28. júní 1958-— ÞJÓÐVILJINN — (ll'
!:
DOUGLAS RUTHERFORD:
miw OWÐTkm
44. dagur.
Fremst voru Fararibílar, Jagúarar, Lanciabílar og Cun-
ninghambílar frá Ameríku
Hopkins, fyrsti ökumaðurinn á öðrum Dajrtonbílnum,
stóð í hring sínum eins og hlaupari að bíða eftir skoti.
Hann brosti til Martins. „Eg hélt þú ætlaðir ekki að
hafa það“.
Um leið féll fáninn. Fótaspark kvað við þegar bíl-
stjórarnir þutu yfir götuna, hlupu upp í bílana, settu
í neðsta gír, ýttu á startarann. Á ótnilega skömmum
tíma var fyrsti bíllinn kominn af stað. Andartaki síðar
var brautin iðandi af fjörutíu og fimm bílum sem juku
ferðina jafnt og þétt. Brottfararhljóð þeirra var þægi-
1 legra og lét betur í eyrum en dynur kappakstursbílanna.
og mismunurinn á vélarafli fyrstu bílanna og hinna
öftustw. gerSi ak/sturinnoekki^ins rugiingstegán og.Jhann.
virtist vera. , . i
Samt sem áður var dálítið þröngt um Mgrtin þegar
hann fór fvrst gegnum Gleði aridskotans. Á löngu
beinu brautinni dreifðist dálítið úr bílunum, hraðskreið-
ustu bílarnir skutust fram úr, og eftir þrjá hringi var
orðið nógu rúmt um hann til þess að hann gat ekið
eins og honum sýndist. Hann ákvað að fara hringina
eiris hratt og hann gat, án þess þó að ofreyna vél, dekk
eða bremsur. Daytonbíllinn átti tólf stunda akstur
framundan, þótt bílst.jórarnir skiptust á við stýrið.
Hann átti að aka í tvær stundir samfleytt og hann hafði
í hyggju að aka svo sem tvö hundruð og fimmtíu kíló-
metra á þeim tíma.
Eftir svo sem hálfa klukkustund, þegar hann var bú-
inn að aka um það bil sjö hringi, fór hann að skyggn-
ast í spegilinn sinn. Fljótlega sá hann fremstu bílana
fyrir aftan sig, tilbúna að aka fram úr honum 1 fyrsta
skipti. Þegar þeir fóru gegnum Hrekkinn veifuðu braut-
arverðir fánum til hans. Hann ók út á hægri vegarbrún,
og á miðri beinu Strandbrautinni óku þrír bílar fram-
hjá með sogi sem skók litla Daytoninn og dró hann á^
' eftir sér. En hraðamunurinn var of mikill til þess að
hann legði í aö láta Jagúar, Ferrari og Lancia keppi-
1 nautana draga sig. Þegar hann var kominn fyrir Hár-
nálina voru þeir að hverfa upp yfir járnbrautarbrúna
og sólin lýsti upp kviði þeirra.
Martin var sjálfur kominn fram úr hinum síðasta af
litlu bílunum, svo að nú var stöðugt verið að fara fram
úr .honum eða hann að fara framúr öðrum. Öðru hverju
kom Jói út úr grófinni og sýndi honum töflu með stöðu
hans, hi’inghraða og hringjafjölda.
Aðstaða’ökumannsins í sportbílnum var mun þægi-
1-egri eri í káppakstursbíl af fyrstu gráðu. Martin slak-
aði á og komst að þeirri niðurstöðu að þetta væri ró-
legasti hlu'ti dagsins fram aö þessu, Himinninn var
heiður og þægilegur saltþefur barst utan af hafinu þeg-
ar hann þaut eftir strandveginum. Hann var of niður-
sokkinn í að aka bílnum til að hugsa um áhyggjurnar
sem hann vissi að segðu aftur til sín um leið og hann
afhenti Gavin bílinn.
Eftir tveggja stunda akstur var honum gefið merki
ura áö korria. Hann svaraði merkinu og beygði inn að
grófunúm í næsta hring. Hann fór út úr bílnum og
Gavin inn. Meðan vcrið var aö fylla bílinn skýrði hann
Gavin frá ásigkcmulagi bílsins, brautinni og hegðun
annarra ökumanna.
Hann horfði á Gavin þjóta út á brautina í hina löngu
ferð. Þegar hann sneri til baka beið Fiona með drykk
handa honum. Hann tók af sér hjálminn, vindhlífarnar
og hanzkana og settist til að dreypa á honum og venj-
ast aðgerðarleysinu.
Grófin var full af ókunnum andlitum. Eins og venju-
lega höfðu aukabílstjórarnir haft með sér hóp af fal-
legum konum. Það glitti í rautt, gult og blátt og all-
margir fallegir fótleggir hengu niður af grófarborðinu.
Nick hafði losað dálítið um reglurnar fyrir þessa keppni,
en hann hafði skikkaö ungu konurnar til að taka tíma
og fylgjast með ferðum bílanna.
„Hvernig gengur okkur?“ spurði Martin hann.
„Ekki sem verst. Þú ert sjötti með fcrskoti og annar
af hálfs annars lítra bílunum. Hraðinn fremst er ofsa-
legur. Þeir eru byrjaðir að láta sig strax“.
„Hver er fyrstur?“
„Lanciabíll Marcellis hefur aðeins vinninginn yfir
Jagúarnum. Ferrarinn varö að stanza í grófinni og
færðist aftur um tvö sæti“.
Þaö var eins og Fiona fyndi aö augu Martins hvildu
á henni, bví að hún sneri sér við og leit á hann. Það
var svo mikill þjáningasvipur á andliti hennar að hann
gekk til hennar og ávarpaði hana.
„Veslings Fiona; Eg held ég viti hvernig þér hlýtur
að líða“.
Hún sagði: „Ætli þáð“.
Allan daginn hélt aksturinn áfram í steikjandi hita.
Eins og Nick hafði spáð hafði fremstu bílunum orðið
um. megn að halda hinum gífurlega hraða og r.eyddust
til að draga sig í hlé. En meöan Martin ók í annaö sinn
syrti að og þrumuveður gekk yfir utan áf háfinu. í
tuttugu mínútur helltist regnið yfir Allure. Áhorfendur
leituðu skjóls eða hnipruðu sig saman undir regnhlíf-
um og regmkápum. En ökumaðurinn átti engra slíkra
kosta völ. Brautin var bókstaflega á kafi í vatni. Rign-
ingin sjálf var nógu slæm. Hún stakk Martin í andlitiö
og lak niður vindhlífarnar hansv-svo*að henn átti erfitt
með að sjá frá sér. En verstar af öllu voru gusurnar
frá bílunum á undan. Það var eins og að aka gegnum
sótsvarta þoku að fara framúr keppinauti.
Það var næstum ofraun að aka með hálfs annars
hundraðs kílómetra hraða á klukkustund eftir strand-
veginum, þegar dómgreind hans ein sagði honum að
hárnálin væri fjögur hundruð metra í burtu en ekki
fimmtíu metra. Aðeins vegna þess að hann var gagn-
kunnugur brautinni gat hann varizt því aö meöalhraði
hans lækkaði að miklum mun.
Meðan á hryðjunni stóð fóru þrír bílar úr leik og
allir urðu aö draga eitthvað úr ferðinni. En hraðskreið-
Erlencl tíðindi
Framhald af 8. síðu.
Við erum allir nógu öflugir til
að útrýma hver öðrum, einnig
án þess að vesturþýzk hervæð-
irig komi til. Það sem Hússar
óttast e.r þýzk ósáttfýsi, það er
að segja að Þj'zkaland sem enn
einu sinni hefur öðlast hern-
aðarmátt leggi á ný útí hern-
aðarævintýri, þannig að Rúss-
land standi augliti til auglitis
við þriðju innrásina. Rússland
óttast að í Þýzkalandi séu við
lýði öfl, sem reiðubúin séu til
að notfæra sér mátt endurher-
vædds Þýzkalands til að gera
ófullnægða, þýzka va’.dadrauma
að veruleika. Og hver treystir
sér til að segja, að þessi ótti
sé tilhæfulaus?“
Be
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
inóður okkar,
peteGnellu pétuksdóttuk,
Borg, Grindavik.
Svavar Arnason og systldni. ;'
evan sakaði brezku stjórnina
um að hún hefði verið jafn-
vel enn tregari en Bandaríkja-
stjórn til að fallast á>rað"hfétta
tilraunum’ með kjarnorkuvopn.
-Hann ! sagði: „Eítfti athugun á
gangi mála verð ég' að segja
hreinskilnislega að það eru
ekki íyrsí og' fremst Sovétríkin
sem eiga sök á því eftir 1955
að ekkert hefur miðað í áttina
til afvopnunar.“ Hann skoraði
á brezku stjórnina að gera
grejn fyrir því, hvers vegna
Vesturveldin hefðu hlaupizt
frá sínum eigin afvopnunartil-
lögum, þegar Sovétríkin tóku
þær upp. „Að mínu áliti hefur
ekkert ríki rétt til að. dæma
óþekkt, ónefnd og óborin börn
til limlestinga, pinsla og dauða
með vopnatilraumsm einum
saman. Þetta er siðleysi. Eg
vek athygli landa minna á því
að þjóðin sem allt til þessa
dags hefur krafizt þess að
þessu skelfilega athæfi sé hald-
ið áfram er þjóðin sem hefur
að tákni sínu þjáðan líkama
Krists, en sú bjóð sem aðhyllist
guðleysi hefur hætt tilraunun-
um. Þetta er ljótur samanburð-
ur. Hingað til eru það Vestur-
veldin sem hafa brytjað niður
fólk með kjarnorkusprengjum.
Hingað til eru það Vesturveld-
in sem hafa k.rafizt þess að fá
að eitra andrúmsloftið til þess
a5 framleiðslu þessara hrylli-
lr«u voptia verði haldið áfrarn.
Meðal óháðra þjóða biasir við
okkur sú ófrýnilega staðreynd,.
að fovdæmi Rússlands er betra
en fordæmi Vesturveldanna.“
enn búast ekki við að hin
ha.rða p,a°nvýni Fulbrights
og Bevans á stefnu Vesturveld-
anna hafi mikil áhrif á stjórn-
irnar sem nú sitja að völdum
í Washington og London. Mál-
flutningur þeirra vekur samt
mikla athygli, því að eftir öll-
um sólarmerkjum. að dæma
munu þessir tveir menn eiga
flestum öðrum meiri þátt í að
móta stjórnarstefnu vestrænu
stórveldanna að tveim árum
liðnum. M.T.Ó.
Viíið YÚ
Útikjóllinn á myndinni er
með prinsessusniði, sem: ertn
heldur velli. Hann er sáúhiað-
ur úr sterkil, blýgráu bömúH-
Hvítur kraqi 09 „lista-— að fíiabeinsskartgripir sem are/ni og á liönum eni risa-
. - „ orðnir eru elligulir, verða aft- stónr vasar. Stóri, hviti" þikkí-
mannaslauía ur faiiega hvítir, ef þeir eru kraginn er þræddur á og reynd-
-— að ekta steinar verða hreiniriátnir liggja nokkra daga í ar er hægt að sleppa honum,
og skærir á ný ef þeir eruvetnistviildis . (brintoverilte)- 0g þá er stóra, dropótta slauf-
lagðir í benzín eða spritt,Upp]ausn og eni ..síðan fágað- an eina skrautið á þessufli lát-
blöndyðu ögn af vatpi. ir xaeð hreinum klút. , lausa hversdagskjóE