Þjóðviljinn - 05.07.1958, Blaðsíða 11

DOUGLAS RUTHERFORD:
50. dagur.
D3UÐ3NN
Susan á staöinn. Gavin hafði dregiö sig meira og
meira inn í skel sína þá um morguninn, var svo fölur
og spenntur aö jafnvel félagar hans hikuðu viö að á-
varpa hann. Hann var þess fullviss að' hann myndi
verða sigurvegari í Allure kappakstrinum.
Stæðið var löng steinstétt fyrir aftan grófirnar.
Dayton flutningsvagninn var kominn þangaö og bíl-
arnir þrír fyrir aftan hann með númerin — 54, 56, 58
— máluð snyrtilega á hliðar og- afturhluta.
,,Halló, Jói“, sagði Gavin. ,,Er allt í góðu lagi?“
Jói kyngdi ósjálfráðri andúö sinni á Gavin. Hann var
of tryggur vélvirki til aö gera annað en uppörva öku-
mann á keppnisdegi,-
Jói og Ncrman störtuðu númer 56. Norman setti
tjakk undir afturhjólin og Jói sat yið stýrið og fór að
athuga snúningshraöa vélarinnar. Tónninn hækkaði
upp í sargandi ýskur, féli síðan '— hófst ö‘g hn'éig,
hófst og hneig. Gavin stóð hjá bílnum og fann hvemig
hljóðiö nístist inn í höfuö sitt. skarst inn í taugar
hans eins og bor. Allt í einu var eins og beinið í enn-
inu á honum léti undan. Hann var aftur kominn í sæt-
ið í bílnum sem hvolfdi, barðist viö kulda og fjandskap
hinna dauðu hluta, beið eftir sprengingunni. Honum
tókst að hrópa áöur en hann missti ráð og rænu:
,,Stöðvið vélina! f guðs bænum stöðvið hana! Það
kviknar í henni!“
Norman einblíndi á Gavin með galopinn munninn,
en öskraði svo eitthvað upp í eyrað á Jóa. Vélin stanz-
aði. Jói sneri sér við og sá að Gavin var að reyna að
jafna sig.
,,Hvað er að?“ i;
„Ekki neitt, Jói. Hávaðinn fór dálítið í taugamar á
mér, það er allt og sumt Hljóðiö er fyrirtak“.
Jói var farinn að bíöa eftir Martin. þegar hann birt-
ist. Vélvirkjarnir litu viðurkenningaraugnaráði á Susan.
Hún var aftur komin í grænu síðbuxurnar, hvíta ný-
strokna skyrtu og með rauðan hálsklút.
„Martin“ — Jói var búinn að leggja blessun sína
yfir Martin og kallaði hann skírnarnafninu fvrir bragð-
ið — „Viltu hafa auga með herra Fitzgerald? Eg veit
ekki hvort það er allt í lagi með hann“.
„Hvað áttu við, Jói?“
„Tja, hann er dálítið skrítinn — það er allt og sumt“.
Martin sneri sér að Susan.
„Þaö er bezt að þú farir í grófina bg gefir þig fram
við Nick. Viö höfum víst lítinn tíma til að tala saman
fyrr en eftir keppnina. En eigum viö ekki að borða
saman kvöldverð?”
„Jú“. Susan reyndi aö gera ekki of mikið úr þess-
ari kveðju. „Eg verð með hugann hjá þér, Martin“.
Martin fór í akstursfötin og útbjó sig. Hann var að
hugsa um það aö fyrir réttri viku hefðu Richard og
Tucker veriö hjá honum. Umhverfið var svo líkt —
flutningsvagnarnir og benzíngeymarnir voru þama, blá-
ir, grænir og silfraðir og bílar voru tilbúnir til aksturs,
hópar ökumanna og blaðamanna vom að ræða saman
um horfurnar, röddin í hátalaranum hélt uppi sam-
bandi við áhorfendur. En nú leit hann á þetta allt öðr-
um augum.
Þegar hann kom út stóð Gavin einn sér og horfði
dálítiö sljólega kringum sig á athafnasemina.
„Hvernig líður þér, Gavin? Vel?“
Gavin sneri sér við og virti hann fyrir sér rannsak-
andi, annariegu augnaráð’i. Hann hafði ekki fyrr séð
þennan svip á honum.
„Mér líður ágætlega, þakka þér fyrir. Eg vildi bara
Greftrun litlu stúlkunnar okkar
ELfNAR GUBJÓNSDÓTTUR Sogavegi 146,
sem andaðist á Landspítalanum sunnudaginn 29.
júlí, fer fram frá Fossvogskirkju
mánudaginn 7. júlí kl. 1.30.
Guðjón Ö. Gaðmundsson.
Lanféy SsMnumlsdóttir og böm.
Laugardagur 5. júlí 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (11
aö við gætum farið að byi]a“' '
- Allmargir ljósmyndarar krupu á kné .til aö, taka
myndir af Martin og Gavin þegar þeir gengu yfir í
grófirnar. Nick varð aö setja Basil Foster á vörð við
dyrnar til aö bægja burt rithandasöfnurum og áhuga-
ljósmyndurum.
Nick varð að hrópa: „Hefur nokkur séð Wilfred? Af
hverju getur fólk ekki verið til taks þegar maður þarf
á því að halda?“
Fiona og Susan voru að búa sig undir að skrásetja
bílana upp á eigin spýtur og voru mjög einbeittar og
ritaralegar að sjá. Sami litli óeinkennisklæddi lögreglu-
þjónninn var aftur í grófinni, reyndi að vera ekki fyrir
en tókst það ekki nema í meðallagi. Auk þess voru
þarna fulltrúarnir frá Ferodo, S.U og Dunlop og það
var því þröng á þingi í þessum litla bás.
-Fiona spurði: „Hvar er Vyvian? Eg hef ekki séð
hann í allan morgun“.
„Hann fylgist með akstrinum úr stúkunni: Hann er
ekki sérlega upprifinn við okkur starfsmennina í dag.“
Martin mætti augnaráði Susan og deplaöi augunum.
Um leið sá hann að vélvirkjarnir voru að ýta fyrstu
bílunum að endamörkunum. Fram til þessa hafði hann
getaö haldiö niðri taugaóst-yrk sínum, en nú fékk hann
snöggan fiðring í magann. Lögreglan var þegar farin að
•! hreinsa brautina,, og þuljjrin^ var að boða bílstjórana
á vettvang.
Nick kom méð lokaráöleggingar til bílstjóra sinna.
„Martin, þú veizt hvað þú átt að gera. Þú nærð
fremsta sætinu og heldur því. Gavin, þú gerir þaö sem
þú getur, en sérð um að bíllinn hangi saman og farðu
ekki upp fyrir hámarkið nema ég gefi þér merki. Það
er mjög mikilvægt. Hopkins, Þú skalt engar áhyggjur
hafa. Við verðum ánægðir þótt þú sért meðal hinna
Iþró.tt i r
Framhald af 9. síðu.
mestu að þeir sém eliki hafa
knöttinn skilja ekki hlutverk.
sitt, og við það bætist að
margir liðsmanna hafa ekki
getu til þess að senda knött-
inn á þann stað sem þeir þó
skynjuðu e. t. v. að rétt væri
að senda hann.
Skalli þeirra er mjög slæm-
ur, og oftast tæpast skalli
heldur „stang“.
Skilningur þeirra á stað-
setningum í leik þessum var
líka nánast enginn, og koma
þar fyrst þeir öftustu þrír,
Björn Júlíusson, Arni Njáls-
son og Magnús, og var þó sá
síðastnafndi skárstur.
í annan stað var leikur
framvarðanna, Páls, en þó
sérstaklega Elíasar, ekki eins
og hann átti að vera hvað
skipulag og staðsetningar
snertir. Alla framlínuna vant-
ar leikni og hugkvæmni til
þess að fá eitthvað í gang
sfv,n er gaman að og gétur
orðið jákvætt fyrir liðið. *
Dómari var Haukur Ósk-
arsson, og dæmdi allvel en
slepv'; þó um of að taka á
brotum sem eru háskaleg og
vissri tegund af hrindingum.
Áhorfendur voru- mai'gir.
síðustu“.
Þegar mennirnir þrír voru í þann veginn að fara
út á brautina, kallaði Nick á Martin.
„Eg kalla þig kannski inn þegar þú átt sízt von á.
Vertu reiðubúinn — og mundu það að í þessu liði er
skipun fyrirhðans hlýtt umyröalaust".
Gavin og Hopkins voru komnir út á brautina. Martin
náði þeim og þeir gáfu sig fram við ræsinn. Svo fóru
þeir til bíla sinna.
Martin varð var viö nýtt andrúmsloft, ekki fjand-
skapar, heldur varúöar meöal ökumannanna umhverf-
is sig. Heimsmeistarinn kinkaði stuttlega kolli til nýja
mannsins í fremstu röðinni. Martin heyrði nafn sitt
Pokakjóll úr
grófu tvldí
Til að kafna ekki undir nafni
er þessi ítalski pokakjóll saum-
aður úr reglulega grófofnu
tvídi með svörtum og hvítum
yrjum.
Kjóllinn er með mjög stuttum
ermum og er kragalaus. Hann
er svo látlaus og einfaldur í
sniðinu og auðsaumaður að
flestar konur ættu að ráða við
hann.
Langa perlufestin er eigin-
lega orðin ómissandi við poka- i
kjólinn. Það stafar sennilega
af því að nauðsynlegt er að i
eitthvað komi í staðinn fyrir
beltið til að brjÖta hinn til-
breytingarlausa flöt.
Hærri hanzkar og
belti í árvali
Hálfsíðar og þríkvart kápu-
og kjólaermar hafa gert það
að verkum að hanzkarnir þurfa
að vera hærri, svo að þeir hylji
a. m. k. 5 sm af úlnliðnum.
Nú er orðið hægt að fá skó,
töskur og hanzka i nokkurn
veginn sama lit. Það lítur vel
út. Einnig er hægt að fá sam-
svarandi belti og belti eru mjög
í tízku.
Eitt af þvi nýjasta eru breið,
mjúk rúskinnsbelti, sem dregin
eru saman gegnum mjórri belt-
isspennu. Annars eru öll mögu-
leg efni notuð í belti. Gull og
silfurlaméj koparhringir, ítalsk-
ar leggingar með íofnum gull-
og silfurþráðum og svo að
sjálfsögðu venjulegt skinn og
rúskinn í öllum litum.
Löngu perlufestimar eru
lika næstum ómissandi í sumar.
íslenzk timga
Framhald af 4. síðu
tökuorðum af a.llt öðrum rót-
um runnin. Orðið bensín er
t.d. dregið af l»enzoe, ensku
heiti á trjákvoðu frá Austur-
Indlandi e. v., og er í ýms-
um Evrópumálum ritað með z.
Þar táknar þó sá stafur eng-
in tengsl við hljóðasambönd
eins og ds, ðs eða ts, heldur
raddað s-hljóð, sem er ekki
til í íslenzkum framburði.
Út yfir tekur þó að rita landa-
heiti eins og Brasilla með i,
þegar í heiti landsins á máli
landsmanna sjálfra er ekki
rituð z, heldur s. en svo gera
BrasiUumenn sjálfir; þeir tala
portúgölsku svo sem kunnugt
er. Þetta á við um þau orð
sem em raunverulega tekin
í ísienzkt mál og notuð
fn-n hvpr önnur orð. En þar
'ypð "" ekki sagt að ég telji
Ó.-u-'rðíslanst verða að skrifa
eUt-if c, í útlendum orðum,
1 war i'ciii ^iást í íslenzkum
+ y;.<r þvei-t á móti
r-'"'c'."rt að stafsetja t.d. öll
sr — "cn. helt.i manna, staða
o. h, u , f'nTvri veg sem tíðk-
art í tunvu heimamanna
siálfra, nema þegar þessi sé1”-
nöfn eru þannig vaxin að
betra er að setja á þau ís-
lenzkt vfirbragð. Svo er t.d.
um þekktustu etaðaheiti, he;ti
nálæera höfuðborga eins os t.
d. Varsiá (fremur en Warv-
awaj efnaheiti ýmtss konar t.
d. bensín; einnig jass (ekt-í of-
skrautið jazz!), og þar fram
eftir götunum.
TIL
liggiir leiðÍD