Þjóðviljinn - 16.07.1958, Qupperneq 10

2) — Öskaatundia
Hvað er eftirlætis liturinn þinn?
Þið vitið eflaust að
sérstakir litir eru ýmist
HEILABROT
Klara Klipp átti mál-
band sem var 36 þuml-
unga langt. Á hverjum
degi klippti hún einn
þumlung af málbandinu
sínu og setti bútinn nið-
u. i kommóðuskúffu.
Hvað var Klara marga
daga að klippa málband-
ið í þumlungsbúta allt
saman?
' Pési er nákvæmlega
helmingi þyngri en
Gunna systir hans. Einu
sinni fóru þau bæði á
vigtina í einu og saman-
lagt voru þau 90 kíló.
Hvað vegur hvort þeirra
mörg kíló?
Svör í næsta blaði.
í tízku eða fara úr tízku.
En hafið þið ekki mæt-
ur á einhverjum sérstök-
um lit frá eigin brjósti?
Gamla fólkið hafði
mikla trú á sumum lit-
um en vantrú á sumum:
„Grátt græðir, undan
biáu blæðir1"1, segir mál-
tækið. ,,Allt er það vænt,
sem vel er grænt“, var
líka sagt, og „allt er það
snautt, sem ekki er
rautt“.
Rautt var litur ástar-
innar, sorgin var svört,
sakleysið hvítt, gleðin
blá, öfundin gul og ó-
lur.din grá.
Dönsk greifafrú á 17.
ölö skrifaði Önnu prins-
essu dóttur Kristjáns 3.
bréf, sem geymzt hefur,
og sendir henni rautt
nærpils. í bréfinu segir:
„Mér var lengi illt í fæti.
Eri fyrir nokkrum árum
fór ég til Hollands og
veitti því þá athygli, að
gamlar konur voru í
skarlatsrauðum kyrtlum.
Er ég spurði þær, hví
þær bæru þennan bún-
ing, var mér svarað því,
aó þessi litur styrkti
likamann. Eg lét þegar
sauma mér slíkan kyrtil
og að mánuði liðnum var
éi albata. . . .“
BRÉFDOFUR
Framhald af 1. síðu
hst þeirra og stofna til
fjölda kappfluga ár
hvert.
Me.nn hafa haft bréf-
dúfuna í þjónustu sinni
afar lengi. Salómon kon-
ungur átti bréfdúfur. Eg-
ypskir sjómenn í forn-
ölc höfðu bréfdúfur með-
ferðis á langferðum sín-
um og slepptu þeim á
heimleiðinni, til að boða
komu sína. Forngrikkir
létu bréfdúfur fljúga
víðsvegar um landið með
fregnir um úrslit Olymp-
íuleikanna.
Noureddin soldán, sem
uppi var á 12. öld skipu-
lagði bréfdúfnapóstferðir
um allt ríki sitt, þannig
að daglegt bréfasamband
var milli allra helztu
borga landsins. Lét harai!/ivUK
reisa póststöðvar með 50
krn millibili. Væri ein-
hver boðskapur til sold-
ánsins í póstinum, var
honum komið til skila
með bréfdúfum beina
leið hið bráðasta. Þannig
gat hann ótrúlega fljótt
fengið að vita hið helzta,
sem gerðist í ríkinu.
„En ég get ekki skemmt
mér“, kjökraði ég. „Eg
er svo hölt, að það vill
enginn dansa við mig“.
Eg verð ekki vontí. Eg
hef alltaf stillt skap mitt,
síðan ég spilaði við
Wachenfeldt frænda forð-
um. Pabbi er ekki reið-
ur. En hann skilur ekk-
ert í, að ég skuli vera
svona sérvitur.
Pabbi veit ekki, hvað
er sárt að sjá öllum
stúlkum boðið upp í
tíans en verða að sitja
sjálf, eða að verða að
dansa við einhvern, sem
engin önnur stúlka vill
dansa við.
„Þú skalt ekki vera
með neina duttlunga",
segir pabbi ákveðið. „Eg
vii, að þið farið að
skemmta ykkur, hvenær
sem tækifærið býðst“.
„Þetta mætti nú bíða,
þar til hún verðurfimmt-
áti ára“, segir Lovísa
frænka og gengur í lið
með mér. En nú er það
of seint. Hún hefði ekki
átt að minnast á Emelíu
áðan.
,.Já, hún gæti auðvit-
að beðið“, segir pabbi.
„En það er ekki vist, að
þá verði neinn dansleik-
ur á Sunne. Það hefur
ekki verið nú á seinni
árum“.
Eg veit, að pabba er
illa vjð að sjá okkur
gráta og ég held, að hann
hlífj sér frekar við að
fara á skemmtunina, ef
ég ber mig vel. Þess
vegna reyndi ég að vera
hress og kát, en mér er
ómögulegt að stöðva grát-
inn. Tárjn renna niður
vanga minn, þar til stað-
ið er upp frá borðinu.
Svo held ég áfram að
gráta á meðan ég ligg
uppi í rúmi, til að hvíla
mig, eins og vant er. Eg
græt í kennslustundinni
seinni hluta dagsjns og
á meðan við erum að lesa
til morguns. Eg held enn
áfram að gráta, á með-
an við erum úti að leika
okkur og eftir að við
komum inn og sitjum
við handavinnu á legu-
bekknum í borðstofunni.
Gerða er vön að vera
þráskælin, þegar hún
kann ekki það, sem hún
a að læra. En aldrei held
ég, að Gerða hafi skælt
viðstöðulaust frá þvi um
miðjan dag og fram á
kvöld.
Þegar mamma kemur
— Öskastundia — (3
inn til okkar um kvöldið
og lætur okkur lesa bæn—
irnar okkar, reynj ég að
harka af mér grátinn,
lesa „Faðir vor“ og „Guð
sem ræður“. En þegar
ég er komin að’ bæninni
„Það stendur engill“,
gefst ég alveg upp.
„Er það bara út af
skemmtunjnni, sent þú
ert að gráta? Eða: er éitt-
hvað annað að þér?“
spyr mamma.
„Viltu ekki biðja pabba
að hjífja mér við að
fara á dansleikinn?" segi
ég og tek fast um hönd-
ina á mömmu.
,.En góða bai'n, þú yeizt
að pabbi þinn vil-1 það
þín vegna. Hann vjll ,að
þú skemmtir þér“.
„En ég fæ ekki að
dansa, mamma“, segi ég.
„Það vill enginn dansa
við mig“. „Víst verður
dansað við þig“, svarar
mamma. Og svo fer hún.
Það fyrsta, sem mér
datt í hug, morguninn
eítir, er, að í dag verði.
dansleikurinn." Og þá fer
ég undir ejns að gráta
aftur. Eg skil ekkert í,
hvaða ósköp geta verið
af tárum í augunum á
mér. Þau taka -aldrei
enda.
Anna og Gerða tala
um, hver muni hefja
dansleikinn, hverjir muni
dansa við Önnu og hvort
Maule-heimasæturnar
muni verða í hvítum
kjólum. Anna hefur sett
pappírsvöndla í hárið, en
hún er hrædd um að lið-
irnir fari úr, áður en
skemmtunin er úti.
Selma Lagerlöf:
DANSLEIKURINN
2. dagur.
10) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 16. júlí 1958
IJíiif erðarþáttur
Vegur nýtur aðalbrautarréttar,
ef vegur, sem að honum ligg-
ur, er við vegamótin merktur
biðsltyldu- eða stöðvunarmerkj-
um.
Biðskyldumerki verða við þær
aðalbrautir, sem sama réttar
njóta og aðalbrautir hafa gert
hingað til. Er sú skylda lögð
á þann, sem inn á eða yfir
slíka aðalbraut ætlar, að víkja
skilyrðislaust fyrir umferð um
hana, með því að draga úr
hraða eða nema staðar eftir
atvikum, og er skylt að nema
staðar, þegar ekki er fullkom-
in útsýn yfir veginn, svo sem
þar, sem hús eða veggir
byrgja útsýn.
Stöðvunarmerki verða yfirleitt
við aðalbrautir, er leyft verður
að aka hraðar á en annarstað-
ar. Þar ber lökumönnum að
nema skilyrðislaust staðar, áð-
ur en þeir aka inn á brautina
eða yfir hana. Stöðvunarskyld-
an er skilyrðislaus, og ber að
sýna ýtrustu varúð og víkja
|fyrir umferð úr báðum áttum,
áður en ekið er af stað aftur.
Þegar komið er að stöðvunar-
merki, skal ávallt nema staðar.
Skiptir ekki máli, hvort umferð
jer eftir aðalbrautinni eða ekki,
[ stöðvunarskyldan er undan-
i tekningarlaus. En til þess er
stöðvunarskyldan, að ökumanni
jgefist tóm til að hyggja vel
að umferð eftir aðalbraut áður
en hann ekur inn á liana.
Öþarft er að geta þess, að á
þeim gatnamótum, sem hvorki
eru merkt biðskyldu né stöðv-
unarmerkjum, gildir áfram hin
gamla regla, að víkja skuli fyr-
ir umferð frá vinstri hönd.
20. Iðnþing íslendinga
Framhald af 3. síðu.
Söluskattur og
útflutningssjóðsgjald
Iðnþingið gerði svöfellda sam-
þykkt um söluskatt og útflutn-
ingssjóðsgjald:
„20. Iðnþing íslendinga ítrek-
ar samþykkt 19. Iðnþings um ,að
söluskattur og framleiðslusj,-
gjald verði afnumið í því formi
sem nú er. En alveg sérstaka
áherzlu leggur Iðnþingið á að
leiðrétt verði það misræmi er
skapazt hefur með breytingu á
lögum nr. 96 1956 er söluskatt-
ur var felldur niður af smásölu,
en iðnfyrirtækjum er þó gert
að greiða hann áfram ef þau
selja efni í smásölu.
Skorar því Iðnþingið á stjórn-
arvöld landsins að nú þegar
fari fram endurskoðun á þeim
reglum, sem farið er eftir við
innheimtu á áðurnefndum skött-
um, og reynt verði að finna aðra
tekjustofna, sem kæmu réttlát-
ara niður á þegnum þjóðfélags-
ins, en hinn illræmdi söluskatt-
ur og framleiðslusjóðsgjald."
Fulltrúi Landssambands iðn-
aðarmanna í stjórn Iðnlánasjóðs
hefur á ný verið skipaður til
næstu þriggja ára, Helgi Her-
mann Ejriksson.
Fulltrúar sambandsins í Iðn-
fræðsluráð hafa verið skipaðir
til næstu fjögurra ára, Guð-
mundur H. Guðmundsson og
Guðmundur. Halldórsson.
Samkvæmt 1 ósk . Iðnað.armála-
stofnunarinnar, hefur Tómas
Vigfússon verið tilnefndur af
Kiwi og Abdoel voru alla daga önnum kafnar við að
draga fjársjóðinn upp á yfirborðið. Þeir höfðu kom-
ið strax með þá uppástungu að bjarga fyrst matvæl-
unum, þar sem þau myndu fljótt eyðileggjast, en hinn
gráðugi Field mátti ekki heyra á það minnzt. Ágirnd-
in glampaði í augum hans og Omars þegar fjársjóð-
urinn var borihn fyrir fætur þeirra. „Og allt þetta
hefur hann keypt fyrir ágóðann af olíunni“, sagði
Omar og glotti. „Blessaður sjeikinn, hann hefur vá-
tryggt allt saman og hann fer nú ékki að gera reki-
stefnu út af því þótt við njótum góðs af“, svaraði
Field lymskulegur á svip. :
hálfu Landssambandsins í nefnd,
til .að gera tillögur um staðlan-
ir í byggingariðnaðj.
Tvö félög voru samþykkt inn
í samtök iðnaðarmanna „Lands-
samband iðnaðarmanna“, Off-
settprentarafélag fslands og Iðn-
aðarmannafélag Dalasýslu.
í þinglok fór fram stjórnar-
kjör. Úr stjórninni áttu að
ganga Guðmundur Halldórsson
og Vigfús Sigurðsson, voru þeir
báðir endurkjörnir.
í varastjóm voru endurkjörnir
Guðmundur H. Guðmundsson,
Gunnar Björnsson, Gíslj Ólafs-
son og Þóroddur Hreinsson. End-
urskoðendur voru kjörnir Helgi
H. Eiríksson og Sigurbjartur
Vilhjálmsson. Varaendurskoð-
endur, Jón E. Ágústsson, Anton
Sigurðsson, , ,
I kjörnefnd voru kosnir:
Guðjón Magnússon, Anton Sig-
urðsson, Guðmundur Benjamíns-
son, Siguroddur Magnússon og
Jóri E. Ágústsson.
í lok þingsins var samþykkt
að Landssamband iðnaðarmanna
sæmdj þá Marzellíus Bernharðs-
son, skipasmíðameistara á ísa-
firði og Vigfús Jónssori, húsa-
sm.,m. á Sandi, ‘heiðursmerki.
sambandsins úr silfri.
Þingfulltrúar sátu ýmis boð
einstaklinga, stofnana og bæj-
arstjórnar ísafjarðar.
Að loknum þingstörfum var
svo farið í boði Iðnaðarmannaf.
ísafjarðjr um bæinn og ná-
grenni hans skoðað, en um
kvöldið var svo lokahóf er Iðn-
aðarmannafélagið bauð þingfull-
trúum til og haldið var í Al-
þýðuhúsinu.