Þjóðviljinn - 14.08.1958, Blaðsíða 11
Púnmtuda-gur 14. ágúst 1958 — ÞJÓÐVTLJINN -— (11
25
Hans Scherfig
Fulltrúmn sem hvarf
samband að raeða. En nei, _ónei. Andi herra Drusse
gat orðið alveg stjórnlaus. Og Hákon, sem var mjog
bráöur, svaraði honurn fullum hálsi.
Stundum kom það fyrir að stóra. borðið, barði tveim
fótum niður i einu. Það brast í trénu og minnstu munaði
að fæturnir brotnuðu. Svo ofsalegar gátu hreyfingar borðs-
ins orðið, að bræðra- og systrahópurinn sem hélt samband-
inu við, átti erfitt með að fylgjast með þ\ú. Borðið þaut
bókstaflega um lierbergið.
— Já —■ já! — barði iHákon.
— Nei! Nei! Nei! — barði herra Drusse.
Þétta var áhrifamikið og dæmalaust þrev-tandi. Hópurihn
varð að rlsa. á fætur til að fylgja hrej’fingum borðsins.
Bræður og systur þurftu að þjóta um herbergið til að
rjúfa. ekki sambandið. Svitinn bogaði af þeim. Þetta var
mikið erfiði.
Eitt skiptið, þegar mikil átök áttu sér stað milli þe$s-
ara andlegu keppinauta, snerist borðið alveg við, svo að við-
staddir duttu næstum á gólfið. Borðið endasentist um
herbergið og rakst harkalega á hurðina, Eftir liilögu eins
bræðranna voru dyrnar opnaðar og borðið þaut inn í næsta
herbergi, þar sem það slóst utan í veggina og húsgögnin.
Sveittir og máttvana þátttakendur urðu bokstafléga 'áð elta
hið óstýriláta borð.
r nTTíiGuðjjmÍim góðun-ju—■ hrópaði frú Drusse. — Þeir drepa
hvor annan. Þeir eru svo ástríðufullir báðir tveir. Svo fjör-
miklir óg villtir. Þeir drepa hvor annan! —
— Það geta þeir ekki þótt þeir fegnir vildu, — sagði Dam-
askus prentari róandi.
— Æjá, svona. voru þeir líka meðan þeir voru á jörð-
inni. Þeir eru stórlyndir og' þrjózkir. Þoir eru óbug-
andi og baldnir. Hvernig endar betta? —
Err svo stöðvaðist borðið við það að það brotnaði. Það
var nei-fótur herra Drusse sem brotnaði af.
Og örmagna miöillinn missti meðvitund. Úm' stund
vár óttazt um líf hans, svo Iangt leið áður en hann
raknaði við aftur. , / *.
Um skeið varð að hætt-a miðilsfundum og frú'
Drusse var falið að fá eivinmann sinh til að hafa
stjóm á sér. Annars væri ekki þorandi að reyna að ná
sambandi.
XIX
Frú Amsted náði ekki undir eins beinu sambandi
við mann sinn.
En það var einmitt venjan, var henni sagt. Það
leið alltaf nokkur tími áður en andamir urðu hagvanir
á hinu planinu. En þar voru andar sem Önnuðust
hina nýkomnu. Nokkurs konar vemdarandar eða fylgd-
arandar. Og gegnum þá var hægt að fá fréttir um
hina nýlátnu.
Fylgdarandi Theódórs Amsteds hét Ilelmutlr Zögerer.
Hann hafði verið prófessor við háskólann í Graz með-
an hdnn lifði óg virtist vera gáfaður og siðaðaður mað-
ur. Theódór Amsted var í góðum höndum.
— Guten Abend, herra prófessor! savði Damaskus
prentari, þegar Olsen var kominn í dásvefn og sam- j
bandið komið á.
— Wie geht es unseren Freund, Theódór Amsted? — j
— G-u-t- barði borðfóturinn.
— Honum líður vel, — túlkaði prentarinn fyrir frú
Amsted.
— Segið honum að konan.hans sitii hér 1 hringn-
um. — sagði Damaskus við Zögerer px'ófþssöy.
Já-fóturinn barði.
— Veit hann það nú þegar? —
— Já. —
— Oetur hann komið sjálfur? —
Nei-fóturinn bauðí
— Jæia, ekki ennþá0 —
— Hvenær? —
— S-e-i-n-n-a — ,,
— Þökk fyrir, rxröfessor. Eiginkonu Theódórs áfíisteds
langp.r nú til að bera fram nokkrar sprrralngo" Fr
það hægt? —
— Já — ■
— Líður honum vel? — spurði frú Asnsted lágr!
röddu. ■ ' ■ ■ 1
— Já. —
Og þá var eins og hún gæti ekki fundið íleira til að
spyrja um. Og pi'ófessorinn frá Graz varð óþolinmóður
og dró sig í hlé.
En smám saman varð hún leiknari í list-inni. Og sú
stund rann upp að Theódór kom sjálfur á vettvang.
Það fór fi-am prófun til að ganga úr skugga um að
það' væri i raun og veru hann en ekki stríðnisandi.
Spurt var um hluti, sem hann einn hefði átt að vita.
Og svör hans voru fullnægjandi.
Hann gat svarað því rétt, hve margír smávindlar
voru í nánar tiltekinni öskju. Hann gat talið upp að
númerinu sem þau bjuggu við í Herlufs Trollesgötu.
og tölufótur borðsins barði 46 sinnum, þegar hann var
spurður þess, hve rnörg ár hann hefði lifað á jarðar-
plánetunni.
— Hvei’s vegna gerðirðu þetta? — spurði frúin hann
með titrandi röddu.
En borðið þagði. Þaö virtist vera spurning sem ekki
var hægt að svara á þessu stigi málsins.
En um yti’í lífsskilyrði á andlega sriðinu gat hann
gefið ýmsar upplýsingar. Það var fallegt krinvum hann.
Miklu fallegra en á jörðinni. Það var alls ekki hægt að
ímynda sér það.
— Færðu eittlivað gott að borða? —
— Nei. —
— Andamir boi'ða alls ekki. Þeír þurfa þess ekki
með! upplýsti einhver í hi'ingnum.
— Hvei'nig er það með föt? —
— Systirin verður að spyrja greinilegai! — greip
stjói'nandi fram í.
— Eruð þið í fötum? —
— Já. —-
— Hvemig föt ern það? —
— H-v-í-t —
— Hvað gerirðu þama? Ertu að rinna að. nokkru? —
— Nei. —
— Það líður alltaf nokkur stund áður en andarnir
fá vinnu sem hentar þeim. Fyrst verða þeir að köma
sér fyrir á hinu nýja tilvemstigi, — upplýsti prent-
arinn.
Spurningunni: — Hver skrifaði bréfið sem þú
fékkst á skrifstofuna? — var ekki svarað.
— Reynið að spyrja þannig að hann þurií aðeins að
svai'a með jái eða nei, — sagði Damaskus.
— Var kona sem skrifaði það? —
ísland hefur ...
Framhald af 6. síðn
beittir valdi ef þeir falla ekki
frá fyrirætlun sinni um að
stækka landhelgina má greini-
lega sjá það af brezkum blöð-
um að þau hafa ekki gefið upp
alla von um að komast megi
að 'samningum, um að íslend-
ingar' fáist til að afsala sér
þeim ótvíræða rétti, sem þeir
hafa að áliti hins írska blaðs
sem áður er nefnt.
Brezka kaupsýslutímaritið
Economist segir þannig í grein
um landhelgismálið að „Atlanz-
bandalagið geri sér fulla grein
fyrir hættunni á því að íslend-
ingar verði reknir í faðm
Rússa, og íslendingar og banda-
menn þerira hafa rætt málið
'innan NATO. Efnahagssam-
[ vinnustofnun Evrópu hefur ver-
iið að velta fyrir sér livernig
Jhjálpa megi atvinnulífi íslend-
inga eftir öðrum Ieiðum“.
Og siðar í greininni er sagt:
,.Ef hægt verður að halda
kröfum Islendinga innan sann-
gjarhra takmarka, verða þjóðir
Ve‘-’""-Evrópu að finna aðrar
leiðh til að hjálpa veikbyggðu
atvinnulífi Islandis, Það má
vera að hafa verði upp á ev-
rópsku fjármag’”' í því skyni.
Og á íslnmli, sem og í Norcgi,
mvr.du aítir hagnast á því að
erlendir togarar lönduðu eiu-
hver.ju af afla sínum til vimislu
í fr\’stihúsum þar sem nú
f'.tándá ónotuð mikinn hluta,
ársins“.
„Aðeins mosa-
eldtir44
Pressun í samhandi við kjólasaum
Þegar maður saumar kjól, á
í rauninni að pressa saum um
leið og búið er að sauma hann.j
Strokjárnið er eitt þýðingar-
mesta atriðíð í sambandi við
heima.saum.
Takið eftir hvernig þræðirnir
liggja í efninu og pressið allt-
af langsum eftir þráðunum og
gætið þess að teygja ekki á
efnlnu.
Sléttíð og jafnið allar hrakk-
ur og fellingar í efninu eftir
því sem verkinu miðar áfrain.
Það; þr í þýðiþpájTp|dð ifyjdr
mát.urr og, Ip.gún áÚ.ífsinni.
lATtið strdkjárninu — ýtið
bví aldrei áfram. Það er sitt-
hvað að pressa og striúka. og
nauðsvnlegt er að 'hafa rétta
aðferð svo að ekki togni á. efn-
inu.
Hlífið efmnti með bví að r’ota
nressustvkki, helzt bétt. f’*”rert
hÓTr"tllarefni. Notið aðeirs iri-
ínn raka og vætið presswst\4-1r.
ið með litlum svajw! eða
■’ursta..
Strokiárúið bp.rf nð vem mis-
’ieitt eftir b\n hvernig r"rð
| efnisins er. Notið vo1n+ járn'
: á rovon og silM, meðalheitt á
ull og heitt á, hör, léreft og
'íci'núll; Onnið saumana með
oddiuum 'á járnimi og préfsílð
■íétt ’.og varlega. Það íjarfeégir'
þræðihgarför í efninu og cjerlr
Raumana fallega.
Pressið álltaf á röngunni.
Það er eina aðferðin til að
opna sauma, innsnitt og annaé.
þannig að hægt sé að fá yfir-
lit jdir hvernig kjóllinn fer.
Þégar búið et að pressa áj
öllum nauðsynlégnm stöðum, er
aðgætt hvort saumarnir sóu
allir s1 éttir og jafnir.
t jáðra er oftast nauðsynlegt
að klippa dálitlar raufar með
hæfilegu millibiií- til að koma
í veg’ ’fýrir að étríkki á efn-
inu, bri að jaðfer era ofast
þétt.ofnir og liggja því ekki
niðri.
Press’ð kiólfaldinn að neðan,
og gerið bað ekki fyrr en þið
eruð fullkomlega ánægðar með
h?nn og hafið ekki í hvggju
að breyta síddinni.
Ef savunur liggur í boga,
þarf að kfippa í hann raufar
með mUBbili til r.ð fá
sanuúnn tt? vð Bggja slátht.u
þegar bawr er pressaður sund-
Framhald. af 7. síðu.
með alvæpni. Síðan er hetju-
dáðunum m.a. lýst á þessa
Ieið:
„í rammgeru vígi niðri £
djúpri hraungjótu breiddi
herdéildarforinginn út stórt
landabréf fyrir framan for-
ingja æfingasveitarinnar.“ Og
til að sýna betur alvöru
s-undarinnar segir næst:
„Kam gaf fyrirskipanir sín-
p.r við gasljós“.
Þegar hið ímyndaða. árás-
”r'iið birtist var æfingasveit-
i-'.r-i tilkynrit það. Og nú hófst
'"'kurinu. Dagskipunin var
v - •a"aðgerðir ' og gagn-
-,'aup. Þess er getið að hinn
írr-"rvdaðj árásaraðili eigi sér
þjóðerni, sögu, tungu, ein-
kennisbúninga, baráttuskipu-
lag, ríkisstjóm og stjórn-
málaskoðanir, en ekki farið
nánar út í það, nema að með
hinni ágætu kennslu þar
syð.ra geti vamarliðsmenn.
ha.ft allt þetta á valdi sínu
eftir nokkra daga!
I/ýsingunni á afrekunum
lýkur með því að þegar ,,or-
ustureykuum linnti og „óvin-
urinn“ sást flýja til sjávar
h-.fi hin hrausta vamar-
de;!d, er sé ein hin minnsta,
en hin harðasta og rtgfús-
r> sta, sýnt greinileg merki
h"ss pö hún sé hin trausta
vöm Keflavíkurflugvallar.
Afrekið: mosaeldur á
P.eykjanesi — „þama, eyðist
í eldi sá litli gróður sem
myndazt hefur í hrauninu
frá bví það rann fyrir öJdum,
en eftír er hraunstorkan ber
sem nýrunnln væri“.