Þjóðviljinn - 14.09.1958, Blaðsíða 4

4) — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 14, september 1958
Þau koma til Reykjavíkur í kvöld:
I
r
hl|énilelfeeléi* fll Islonds
V. Demidóva
Mikhail Grigorevitsj Bank.
íð við miklar vinsældir hlutverk
Violettu í „La Traviata“ eftir
Verdi, og Lakme í óperu Deli-
bes.
^ Ekki er síður merlcilegt hið
fræga kvenna-tríó úkraínskra
bandúruleikara, þeirra Nínu
Paviénko, Tamóru Polistsúk og
Valentínu Trétjakovu.
Tamara Polistsúk er dóttir
samyrkjubónda í þorpinu Verní-
gorodok í Vinnitsa-héraði. Þeg-
ar hún lauk barnaskólaprófi,
hóf hún nám í söngstjórnar- og
kórdeild tónlistarskólans í
Kíeff. Þar varð hún náinn vinur
Nínu Pavlénko, sem einnig var
dóttir samyrkjubónda (úr þorp-
inu Búkha) og Valentínu Tretja-
kovu, er lærði hjá hinum fræga
söngvara og bandúruleikara
Vladímír Kabatsjok. Kennarinn
sá, að sópranrödd Nínu, mezzo-
sópran Tamöru og hin ljóð-
ræna flúrrödd Valentínu sam-
einuðust mjög vel. Vegna þessa
fékk hann þá hugmynd, að
kenna þeim öllum að leika á
bandúru, og að mynda þar með
fyrstu úkraínsku kvennasveit
bandúruleikara. Innan skamms
tíma varð bandúrutríó Kíeff fíl-
harmoníunnar þekkt mjög víða,
ekki aðeins í Úkraínu og' stærri
borgum Sovétríkjanna; einnig í
útlöndum. Leikur þeirra í Pól-
landi, Frakklandi, Bretlandi og
Finnlandi var vissulega árang-
ursríkur. Leikur þeirra og söng-
ur_ef tæknilega frábær, en sanv
tímis ljóðrænn og fullur af
djúpum tilfinningum. A hljóm-
leikakeppni V. Heimsmóts æsk-
unnar hlaut tríóið fvrstu verð-
laun; sérhver meðlimur þess
fékk gullmedalíu.
Islenzkir áheyrendur munu fá
tækifæri til að heyra Grígoríj
Nesteroff syngja; hann hefur
dásamlega ljóðræna bariton-
rödd, er einsöngvari Fílharmon-
íbúar Reykjavíkur og annara
bæja íslands hafa nokkrum
sinnum verið gestgjafar sov-
ézkra söngvara, hljómlistar-
manna, dansara og annarra
listamanna. Listin leysir mikil-
vægt hlutverk af hendi, því hún
flytur hinar ýmsu þjóðir nær
hver annarri, treystir menning-
artengsl, og hefur til vegs mál-
efni friðarins. Sovézka listafólk-
ið, sem heimsótt hefur ísland á
undanförnum árum, hefur ekki
sparað lof um þá einlægu alúð,
sem því hefur verið sýnd af ís-
lenzkum almenningi, hvar sem
það kom.
Það er ákveðið, að hópu.r sov-
ézkra listamanna leggi af stað
til íslands innan fárra daga. Hið
óvenjulega við þennan hóp er
það, að hver einasti í hópnum er
sigurvegari í sovézkri eða al-
þjóðlegri hljómlistarkeppni. í
hópnum eru bæði hliómlistar-
fólk og söngvarar. Meðal þeirra
síðari er Veroníka Pílane, gáf-
aður einsöngvari Lettnesku Rík-
is-fí!harmoníunnar. Hún er
fædd í Ríga, faðir hennar var
fátækur iðnaðarverkamaður.
Hún missti föður sinn þegar hún
var barn, vegna þess varð hún
að vinna, samhliða barnaskóla-
náminu. Hún var listhneigð frá
barnæsku, og í frítímum sínum
tók hún þátt í starfsemi áhuga-
söngvara, er venjulega fluttu
a'þýðusöngva. Árið 1950 hóf
hún söngnám í menningarhöll
miðstjórnar verkalýðsfélaganna,
þar hlaut hún fyrstu þjálfun
undir leiðsögn reynds kennara.
Á móti áhugalistafólks, sem
haldið var í Moskva árið 1951,
vann Veroníka fyrstu verðlaun.
Dómnefnd keppninnar mælti á-
kaft með því, að hún hæfi söng-
nám með það fyrir augum að
gera söng að lífsstarfi sínu. Hún
fékk aðgang að söngdeild Kon-
servatoríunnar í Ríga, og lauk
prófi við hana sex árum síðar.
Árið 1957 tók hún þátt í söng-
keppni, sem haldin var í tilefni
af VI. Heimsmóti æskunnar, þar
hlaut hún silfurverðlaun. Sama
ár varð hún einsöngvari Lett-
nesku Fílharmoníunnar, tók
þátt í fjölda hljómleikaferða, í
Úkraínu, Moldavíu, Síberíu og
Úral. Hin sterka og hreina rödd
hennar, og hugheil tjáning, á-
unnu henni verðskuldaðar vin-
sældir áheyrenda Á þessu ári
gekk Veroníka Pílane í Lett-
nesku rikisóperuna sem ein-
söngvari. Hún hefur þegar sung-
Evgeni Blínoff.
Gnesín hljómlistarskólann at-
vinnustarfi í Moskvu-fílharmon-
íunni, þar að auki heldur hann
hljómleika. Hann hefur leikið
fyrir miklum fjölda áheyrenda
í Englandi, Svíþjóð, Belgíu og
mörgum Asíulöndum.
Að lokum skal þess.getið, að
íslenzkum hlustendúm gefst
kostur á að hlusta á tsímbalí
leikara. Tsímbah' er eitt af allra
viifsælustu e'.lþýðuhljóðfæ’rum
i Hvíta Rússlandi. Abram Ostr®-
métskí er snillingurinn. sem
leikur, hann er sigurvegari í
sovézkri keppni hljóðfæraleik-
ara.
Sovézka listafólkið hlakkar
til ferðarinnar til íslands, því
er ánægja að því að auk þess
að flytja íslenzkum áheyrend
um list sína, hefur það tækifærí
til að bera vináttukveðjur og
heillaóskir til þeirra frá Sovét-
þjóðunum.
Alexander ígkaroff.
ennfremur söngva og „rómansa"
sovézkra höfunda.
Hljóðfæraleikararnir, sem fara
í þetta ferðalag, munu einnig
vekja áhuga almennings, til
Gangbrautir í Hljómskálagarðinum — Verðhækk-
anirnar — Tilkynningar írá Framleiðsluráoi —
Verkamannakaupið
dæmis Maríne Jashvíli, fiðlu-
leikari. Hún er fædd í Grúsíu
árið 1933, byrjaði að leika á
fiðlu þegar hún var sex
ára. Þrettán ára hélt hún sína
fyrstu einleikshljómleika, er
gerðu hana mjög vinsæla í ætt-
landi hennar. Eftir að Marine
lauk prófi í hljómlistarskólan-
um í. Tbílisí, hóf hún nám í
Konservatoríunni í Möskvu
undir handleiðslu prófessors
David Ojstrak. Þessi ungi snill-
ingur er þegar kunnur almenn-
ingi og víða um Evrópu. Hún
hefur sigrað þrisvar sinnum í
Grígoí Nesteroff.
MAÐUR nokkur bað póstinn
að vekja athygli hlutaðeig-
andi aðila á því, að vegna
þess hve vont er að ganga
eftir gangbrautunum í Hljóm-
skálagarðinum freistast marg-
ir til að ganga. utan við braut-
irnar og troða þá auðvitað á
grasinu. Ofaníburðurinn í
gangbrautunum þarna er
rauðamöl, og mölin er ekkert
þjöppuð niður, en mjög ó-
þægilegt er að ganga á lausri
rauðamöl. Væri ekki betra að
fara með valtara eftir braut-
unum og reyua að þjappa
lausa rauðamöhna dálítið nið-
ur ?
DAGLEGA að heita má les
maður í blöðunum tilkynning-
ar um hækkand; verð á ýms-
um vörum og þjónustu. Fyrir
nokkrum dögum hækkuðu
mjólkurafurðir allverulega,
samkvæmf tilkynningu Fram-
leiðsluráðs landbúnaðarins, og
einnig hefur fiskverð hækkað
verulega. Eins og venjulega
eru hækkanirnar rökstuddar
fyrst og fremst með hækkuðu
kaupgjaldi, þótt allir viti (eða
ættu að vita) að ef mjólkur-
afurðir hækka í verði í sept-
ember, þannig að nemi nokkr-
um vlsitölustigum, þá fá laun-
þegar þá kjaraskerðingu fyrst
bætta í desember, eða eftir
þrjá mánuði, og þá aðeins
að nokkru leyti. Þegar laun-
þegar fá svo þá réttlætingu
á kaupi sínu, þá er afurða-
verðið hækkað aftur, og or-
sök hækkunarinnar kölluð
hækkað kaupgjald! Verð-
bólguskrúfan er sem sé kom-
in á fulla ferð aftur, eftir að
hafa verið kyrrsett nokkurn
tíma fyrst er núverandi rík-
isstjórn tók við klabbinu úr
höndum samstjórnar íhalds
og Framsóknar. Stöðvunar-
stefnan átti vinsældum að
fagna, ekki síður meðal laún-
þega, og áreiðanlega eru það
mörgum sár vonbrigði, hve
gersamlega horfið hefur verið
frá þeirri stefnu. Eg hygg, að
það sé ekki mjög fjarri sannl
að kaup Dagsbrúnarverka-
manna sé það eina, sem ekki
hefur hækkað síðan verð-
bólguskrúfunni var sleppt
lausri aftur, öðru visi en sam-
kvæmt vísitöluhækkun, sem
orsakaðist af hækkuðu vöru-
verði .Vita þó allir að því fer
fjarri að allar verðhækkanir
komi jafnt til greina við út-
reikning vísitölunnar, þannig
að raunveruleg aukning dýr-
tíðarinnar er miklu meiri en
sem svarar þeim vísitölustig-
um, sem verkamenn og aðrir
launþegar fá til uppbótar á
kaup sitt. — Verð landbún-
aðarvara er hækkað ofur ein-
faldlega með tilkynningu í
blöðum og útvarpi frá Franr
leiðsluráði: Frá þessum degi
og þar til öðru visi verður á-
kveðið skal verð vera þetta.
Hækkunin stafar af liækkuðu
kaupgjaldi og fleiru. — þetta
orðalag könnumst við öll við;
svo oft erum við búin að lesa
og heyra lesnar þessar hækk-
ana tilkynningar. En hvernig
ætli því yrði tekið ef verka-
Framhald á 10. síðu.
Aram Ostrometskí.
norðlægu borg Arkangelsk, son-
ur harmonikuleikara. Á Heims-
móti æskunnar í Varsjá 1955
sigraði hann í hljómleikakeppni
Marine Jashvíli.
Júrj Kasakoff.
alþjóðlegri fiðlukeppni, í Jan og hlaut gullmedalíu keppninn-
Kubelik keppninni í Prag 1949, ar. Hann sameinar nám sitt við
í keppni Elísabetar drottningar <í’-------------------------------
í Brussel 1955, ennfremur íHen-
ryk Wieniawski keppninni í
Posznan 1952. Leikur Marine
Jashvílí er sérstaklega áhrifa-
' mikill og án tæknilegra galla.
Píanóleikarinn Alexander
Igkaréff fæddist í Leníngrad.
íunnar í Moskvu. Þegar hann
var leystur úr herþjónustu 1946,
hóf hann nám við Konservatorí-
una í Moskvu, hjá Antonínu
Nezdanovu. Með leiðsögn henn-
ar náði hann mikilli snilli. Nú
syngur hann við miklar vin-
sældir óperuhlutverk og önnur
verk rússneskra 'og vestur-ev-
rópskra klassískra tónskálda,
Verónilca Pilane.
Hann hóf píanóleik, þegar hann
var fimm óra. Þegar hann var
átta ára, var hann sendur í
hljómlistarskóla. Þegar hann
lauk þar námi, hélt hann áfram
að nema, við Konservatoríuná í
Leníngrad. Styrjöldin batt endi
á nám hans í bili. Foreldrar
hans létu lífið í umsátrinu um
Leníngrad, en hann hafði þá
verið fluttur langt að baki víg-
stöðvanna. Hinn ungi og gáfaði
maður fékk sérstakan náms-
styrk frá ríkinu. Árið 1953 lék
hann viS ágætan orðstír í
keppni sem haldin var á Heims-
móti æskunnar í Búkarest. Nú
er hann að ljúka námi við Kon-
servatoríuna í Leningrad, en á
sama tima heldur hann hljóm-
leika. Þessi gáfaði píanóleikari
hefur haldið hljómleika, við
mjög góðar viðtökur í Finn-
landi og Póllandi.
í þessum hóp listamanna er
Júrí Kazakoíf fulltrúi rúss-
neskrar alþýðutónlistar. Hann
er ennþá við nám í Gnesin tón-
listarskólanum, en hann er þeg-
ar afbragðs hl.iómlistarmaður,
er auðveldlega leikur á har-
móníkuna hin allra erfiðustu
tónverk Bachs, Beethovens og
Mozarts.
Júrí Kazakoff er fæddur í hinni