Þjóðviljinn - 18.09.1958, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn - 18.09.1958, Blaðsíða 4
 4) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 18. september 1958 s MÉSkULYDS Ritstjórar: Eysteinn Þorvaldsson og Sigurjón Jóhannsson. Meistarínn hélt að ég værí að grínast Rabbað við unga málaranema og einn svein. Helga: grín Þorsteinn: enginn skaði Rúnar; líkar vel Sfúlkan I mál- aragallanum Uppi á efstu hæð í stór- hýsinu númer 26 við Klappar- stíg, hittum við unga, bráð- laglega stúlku ' að máli þar sem hún stendur í málara- • gallanum með kittisspaða í hendinni og er að vinna und- irvinnuna á hurðarkarmi. Þetta er Helga Magnúsdótt- ir, eina stúlkan sem er að læra málaraiðn. Það er hreint ekki algengt að stúlkur taki sig til og læri iðn sem útheimtir ta.ls- vert líkamlegt. erfiði og smá- vegis óhreinindi. En hér hitt- nm við eina, sem lætur sér s'Jkt ekki fyrir brjósti brenna. Og við spyrjum náttúrlega strax hvað hafi komið henni til að læra að mála. — Eg sá auglýst eftir mál- aranema í blöðunum og ákvað ; að sækja um. Meistarinn hélt fyrst að þetta væri grin þeg- ar ég hringdi. — Hefur starfið nú reynzt eins og þú bjóst við? — Það er dálítið öðruvísi en ég helt í fyrstu, enda þekkti ég ekki iðnina áður en ég byrjaði. En mér finnst starfið mjög skemmtilegt, Eg er hæstánægð með það. — Þú myndir semsagt ekki kæra þig um að skipta á ' störfum við einhverja skrif- stofustúlku eða afgreiðslu- • stúlku. — Nei, þetta er miklu betra en að afgreiða á einhverri sjoppu eða svara í síma. Eg hef unnið á skrifstofu, Það var drepleiðinlegt. — Hvaða liti velur fólk helzt á íbúðir sínar? — Grátt og hviít eru helztu tízkulitir á íbúðum núna. Þetta var allt öðruvísi þegar ég byrjaði að læra fyrir tæp- um þremur árum. Þá voru sterkir litir mest notaðir, — rautt, svart óg dökkgrænt. Er við snyrjum Helgu, hvort s hún telji að aðrar stúl'kur muni feta í fótspor hennar og læra málaraiðn, telur hún það alls ekki óhugsandi. Við vitum líka að í sumar aug- lýsti einn málarameistari eft- 1 ir lærlingi og tók fram, að það mætti hvort sem er vera piltur eða stúlka. Þetta sýnir að útlærðir málarar telja stúlkur fyllilega hlutgengar í | jðninni. Helga, sem er Reykvíking- ur að ætt, öðlast sveinsrétt- indi eftir rúmt ár. Hún er gift Árna Vilhjálmssyni raf- virkja. Við spyrjum, hvort hún ætli sér að halda áfram að mála að námi loknu samliða bú- skapnum. ■— Já, áreiðanlega. Eg álít starfið mjög hentugt til að grípa. í það þegar tími gefst frá heimilisstörfunum. AS lœra á verkamanna- launum 1 sama húsi hittum við 19 ára gamlan málaranema, Rún. ar Agústsson, þar sem hann er að mála glugga af mikilli kostgæfni. Hann byrjaði að læra málaraiðnina síðastliðið vor og okkur sýnist hann furðu.'ega leikinii í kúnstinni eftir svona skamman tíma. -— Mér líkar þetta prýði- lega — seg:r Rúnar, þegar við spyrjum hvernig honum Æskuiýðssíðan hitti Lindgren að máli skömmu fyrir brott- förina frá Islandi. Iiann kvaðst hafa dvalið hér í eina viku til að kynna sér starf- Jörgen Lindgren semi æskulýðsfélaga og á- hugamál æskunnar yfirleitt. — Og hvernig er árangur- inn? — Eg er mjög ánægður með förina, segir Lindgren. Eg hrf átt hér mjög ánægju- lítist á sig sem málara. — Eg I.élt að þetta væri miklu verra þegar ég byrjaði. — Hvað er vinnutíminn langur hjá þér? — Eg vinn aðeins 39 stund- á viku núna vegna þess að ég tek þátt í undirbúnings- námskeiði fyrir Iðnskólann, sem ég byrja í nú í haust. 1 sumar vann ég annars 49 stundir á viku. Þá var vinnan aðallee-a útivinna. — Er kaupið ekki býsna lágt? — Eg hef verkamanna- 'kaup. Það er vonlaust að ætla sér að lifa á byrjunar- Iaunum. Þar sem Rúnar er vinnu- félagi Helgu, þá skjótum við að honum spurningu um það hvernig hún standi sig. -— Hún gefur karlmönnun- um í engu eftir í faginu. Rautf - hvltt - rautt Inn við Hálogaland er mesti athafnastaðurinn í byggingar-' legar viðræður við æskulýðs- leiðtoga og vona að vinsam- leg samskipti okkar á milli muni halda áfram. Eg átti t.d. mjög ánægjulegar við- ræður við stjórn Æskulýðs- ráðs íslands. Ennfremur ræddi ég við Hannibal Valdi- marsson félagsmálaráðherra. Eg minnist á það að Æsku;ýðsráð Islands sé aðili að WAY ( World Assembly of youth) en ekki að Al- þjóðasambandi lýðræðissinn- aðrar æsku (World Federat- ion of Democratic Youth). — Mér er fullkunnugt um það, segir Lindgren. Það er ykkar að ákveða hvaða sam- bandi þið tilheyrið En það hindrar ALÆ ekki í að vilja hafa vinsamleg samskipti við heildarsamtök íslenzks æsku- lýðs. Eg vona að með ÆRl og ALÆ verði góð vinátta og vinsamleg samvinna fram- vegis byggð á skilningi á málifnum hvors annars. Starfsmaðw Alþjóðasambands æskunnar á ferð á íslandi Átíi viðræður við íslenzka æskulýðsieiðtoga Jörgen Lindgren, starfsmaður hjá Alþjó'ðasambandi lýðræðissinnaðrar æsku var á ferð hér á landi í vikunni sem leið. iðnaði hér í bænum. Þar eru hús af öllum hæðum, stærð- um og gerðum. Fáein eru þeg- ar fullgerð en flest eru enn í smíðum og komin misjafn- lega langt á veg. I Álfheimum 15 er verið að mála snotra kjallaraíbúð, sem Ragnar Örn trésmiður á. Þarna rekusmt við á korn- ungan málara, sem byrjaði að læra iðnina fyrir rúmu ári. Hann heitir Þorsteinn Guð- björnsson, og var svo ungur þegar hann hóf nám að hann varð að sækja um undanþágu- leyfi, þar sem lágmarksald- ur byrjenda er 16 ár. Við innum hann eftir áliti hans á kjörum iðnnema. — Eg held að meistararn- ir myndu ekki skaðast á því þótt kjörin yrðu betri. Það eru allir iðnnemar jafn ó- ánægðir með þau. En hvað um þá algengu aðferð að læra á verkamanna- kaupi ? — Það getur verið hæpinn hagnaður. Þá er t.d. ekki borgað fyrir þann tíma sem skólinn stendur yfir, og ekki heldur fyrir vinnuta,p. — Og hvernig er nú kenn- slan hjá meisturunum? — Hún er auðvitað mjög misjöfn. Sumir hugsa aðeins um að láta nemann vinna sem mest og græða á þeim — gleyma hinsvegar að ségja þeim vel til f faginu, svo að nemarnir verða sjálfir að káfa sig áfram. Annars held ég að kennsl- an fari yfirleitt batnandi. — Er ekki oft erfitt fyrir málara að gera íbúðareig- endunum til hæfis? ' — Sumum gengur illa að ákveða hvernig þeir vilja hafa litina, og stundum er fjöl- skyldan ósammála. Fyrir skömmu var ég látinn mála hvítt yfir herbergisvegg, sem ég var fyrst látinn mála rauð- an. Svo þegar dóttirin á heim. ilinu kom heim, fannst henni hvítt ekki eins fallegt og rautt og nú er ég beðinn að mála vegginn rauðan einu sinnj enn. — Hvernig fer nú þetta sveinspróf fram —, spyrjum við af mikilli fáfræði? — Maður er látinn vinna málningarvinnuna á einhvérri mublu að fullu og látinrx skreyta hana. í öðru lagi Hákon Oddgeirsson málar maður viðarstælingu t.d. eik. I þriðja lagi málum Framhald á 10. síðu. Hvað segja sveinarnir? Til þess að kynn'ast sjóu* armiðum málarasveina áttum við stuttar samræður við Lár- us Bjarnfreðsson, formann Lárus* Bjarnfreðsson Sveinspróf i nœsta mánuSi - Að lokum lítum við inn hjá Hákoni Oddgeirssyni á heimili hans á Rauðalæk 4. Hákon er nú að ljúka náms- ferli sínum í málaraiðn og tekur sveinspróf i næsta mán- uði. Málarafélags Reykjaví'kur. — Hvað segirðu um laun málaranema? — Taxtinn er alltof lágur allan námstímann — á fyrsta ári aðeins 25 prósent og á. síðasta ári aðeins helmingur sveinakaups. Það er útilok- að að nemar lifi af slíku. Það er óllklegt að nokkur hefði fengizt til að læra iðnina ef Framhald á 10. síðu

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.