Þjóðviljinn - 18.09.1958, Page 4
4) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 18. september 1958
s
MÉSkULYDS
Ritstjórar: Eysteinn Þorvaldsson og Sigurjón
Jóhannsson.
Meistarínn hélt að
ég værí að grínast
Rabbað við unga málaranema og einn svein.
Helga: grín
Þorsteinn: enginn skaði
Rúnar; líkar vel
Sfúlkan I mál-
aragallanum
Uppi á efstu hæð í stór-
hýsinu númer 26 við Klappar-
stíg, hittum við unga, bráð-
laglega stúlku ' að máli þar
sem hún stendur í málara-
• gallanum með kittisspaða í
hendinni og er að vinna und-
irvinnuna á hurðarkarmi.
Þetta er Helga Magnúsdótt-
ir, eina stúlkan sem er að
læra málaraiðn.
Það er hreint ekki algengt
að stúlkur taki sig til og
læri iðn sem útheimtir ta.ls-
vert líkamlegt. erfiði og smá-
vegis óhreinindi. En hér hitt-
nm við eina, sem lætur sér
s'Jkt ekki fyrir brjósti brenna.
Og við spyrjum náttúrlega
strax hvað hafi komið henni
til að læra að mála.
— Eg sá auglýst eftir mál-
aranema í blöðunum og ákvað
; að sækja um. Meistarinn hélt
fyrst að þetta væri grin þeg-
ar ég hringdi.
— Hefur starfið nú reynzt
eins og þú bjóst við?
— Það er dálítið öðruvísi
en ég helt í fyrstu, enda
þekkti ég ekki iðnina áður
en ég byrjaði. En mér finnst
starfið mjög skemmtilegt, Eg
er hæstánægð með það.
— Þú myndir semsagt ekki
kæra þig um að skipta á
' störfum við einhverja skrif-
stofustúlku eða afgreiðslu-
• stúlku.
— Nei, þetta er miklu betra
en að afgreiða á einhverri
sjoppu eða svara í síma. Eg
hef unnið á skrifstofu, Það
var drepleiðinlegt.
— Hvaða liti velur fólk
helzt á íbúðir sínar?
— Grátt og hviít eru helztu
tízkulitir á íbúðum núna.
Þetta var allt öðruvísi þegar
ég byrjaði að læra fyrir tæp-
um þremur árum. Þá voru
sterkir litir mest notaðir, —
rautt, svart óg dökkgrænt.
Er við snyrjum Helgu, hvort
s hún telji að aðrar stúl'kur
muni feta í fótspor hennar
og læra málaraiðn, telur hún
það alls ekki óhugsandi. Við
vitum líka að í sumar aug-
lýsti einn málarameistari eft-
1 ir lærlingi og tók fram, að
það mætti hvort sem er vera
piltur eða stúlka. Þetta sýnir
að útlærðir málarar telja
stúlkur fyllilega hlutgengar í
| jðninni.
Helga, sem er Reykvíking-
ur að ætt, öðlast sveinsrétt-
indi eftir rúmt ár. Hún er
gift Árna Vilhjálmssyni raf-
virkja.
Við spyrjum, hvort hún ætli
sér að halda áfram að mála
að námi loknu samliða bú-
skapnum.
■— Já, áreiðanlega. Eg álít
starfið mjög hentugt til að
grípa. í það þegar tími gefst
frá heimilisstörfunum.
AS lœra á
verkamanna-
launum
1 sama húsi hittum við 19
ára gamlan málaranema, Rún.
ar Agústsson, þar sem hann
er að mála glugga af mikilli
kostgæfni. Hann byrjaði að
læra málaraiðnina síðastliðið
vor og okkur sýnist hann
furðu.'ega leikinii í kúnstinni
eftir svona skamman tíma.
-— Mér líkar þetta prýði-
lega — seg:r Rúnar, þegar
við spyrjum hvernig honum
Æskuiýðssíðan hitti Lindgren
að máli skömmu fyrir brott-
förina frá Islandi. Iiann
kvaðst hafa dvalið hér í eina
viku til að kynna sér starf-
Jörgen Lindgren
semi æskulýðsfélaga og á-
hugamál æskunnar yfirleitt.
— Og hvernig er árangur-
inn?
— Eg er mjög ánægður
með förina, segir Lindgren.
Eg hrf átt hér mjög ánægju-
lítist á sig sem málara. —
Eg I.élt að þetta væri miklu
verra þegar ég byrjaði.
— Hvað er vinnutíminn
langur hjá þér?
— Eg vinn aðeins 39 stund-
á viku núna vegna þess að
ég tek þátt í undirbúnings-
námskeiði fyrir Iðnskólann,
sem ég byrja í nú í haust.
1 sumar vann ég annars 49
stundir á viku. Þá var vinnan
aðallee-a útivinna.
— Er kaupið ekki býsna
lágt?
— Eg hef verkamanna-
'kaup. Það er vonlaust að
ætla sér að lifa á byrjunar-
Iaunum.
Þar sem Rúnar er vinnu-
félagi Helgu, þá skjótum við
að honum spurningu um það
hvernig hún standi sig.
-— Hún gefur karlmönnun-
um í engu eftir í faginu.
Rautf - hvltt
- rautt
Inn við Hálogaland er mesti
athafnastaðurinn í byggingar-'
legar viðræður við æskulýðs-
leiðtoga og vona að vinsam-
leg samskipti okkar á milli
muni halda áfram. Eg átti
t.d. mjög ánægjulegar við-
ræður við stjórn Æskulýðs-
ráðs íslands. Ennfremur
ræddi ég við Hannibal Valdi-
marsson félagsmálaráðherra.
Eg minnist á það að
Æsku;ýðsráð Islands sé aðili
að WAY ( World Assembly
of youth) en ekki að Al-
þjóðasambandi lýðræðissinn-
aðrar æsku (World Federat-
ion of Democratic Youth).
— Mér er fullkunnugt um
það, segir Lindgren. Það er
ykkar að ákveða hvaða sam-
bandi þið tilheyrið En það
hindrar ALÆ ekki í að vilja
hafa vinsamleg samskipti við
heildarsamtök íslenzks æsku-
lýðs. Eg vona að með ÆRl
og ALÆ verði góð vinátta og
vinsamleg samvinna fram-
vegis byggð á skilningi á
málifnum hvors annars.
Starfsmaðw Alþjóðasambands
æskunnar á ferð á íslandi
Átíi viðræður við íslenzka æskulýðsieiðtoga
Jörgen Lindgren, starfsmaður hjá Alþjó'ðasambandi
lýðræðissinnaðrar æsku var á ferð hér á landi í vikunni
sem leið.
iðnaði hér í bænum. Þar eru
hús af öllum hæðum, stærð-
um og gerðum. Fáein eru þeg-
ar fullgerð en flest eru enn
í smíðum og komin misjafn-
lega langt á veg.
I Álfheimum 15 er verið
að mála snotra kjallaraíbúð,
sem Ragnar Örn trésmiður á.
Þarna rekusmt við á korn-
ungan málara, sem byrjaði að
læra iðnina fyrir rúmu ári.
Hann heitir Þorsteinn Guð-
björnsson, og var svo ungur
þegar hann hóf nám að hann
varð að sækja um undanþágu-
leyfi, þar sem lágmarksald-
ur byrjenda er 16 ár. Við
innum hann eftir áliti hans
á kjörum iðnnema.
— Eg held að meistararn-
ir myndu ekki skaðast á því
þótt kjörin yrðu betri. Það
eru allir iðnnemar jafn ó-
ánægðir með þau.
En hvað um þá algengu
aðferð að læra á verkamanna-
kaupi ?
— Það getur verið hæpinn
hagnaður. Þá er t.d. ekki
borgað fyrir þann tíma sem
skólinn stendur yfir, og ekki
heldur fyrir vinnuta,p.
— Og hvernig er nú kenn-
slan hjá meisturunum?
— Hún er auðvitað mjög
misjöfn. Sumir hugsa aðeins
um að láta nemann vinna
sem mest og græða á þeim —
gleyma hinsvegar að ségja
þeim vel til f faginu, svo
að nemarnir verða sjálfir að
káfa sig áfram.
Annars held ég að kennsl-
an fari yfirleitt batnandi.
— Er ekki oft erfitt fyrir
málara að gera íbúðareig-
endunum til hæfis? '
— Sumum gengur illa að
ákveða hvernig þeir vilja hafa
litina, og stundum er fjöl-
skyldan ósammála. Fyrir
skömmu var ég látinn mála
hvítt yfir herbergisvegg, sem
ég var fyrst látinn mála rauð-
an. Svo þegar dóttirin á heim.
ilinu kom heim, fannst henni
hvítt ekki eins fallegt og
rautt og nú er ég beðinn að
mála vegginn rauðan einu
sinnj enn.
— Hvernig fer nú þetta
sveinspróf fram —, spyrjum
við af mikilli fáfræði?
— Maður er látinn vinna
málningarvinnuna á einhvérri
mublu að fullu og látinrx
skreyta hana. í öðru lagi
Hákon Oddgeirsson
málar maður viðarstælingu
t.d. eik. I þriðja lagi málum
Framhald á 10. síðu.
Hvað segja
sveinarnir?
Til þess að kynn'ast sjóu*
armiðum málarasveina áttum
við stuttar samræður við Lár-
us Bjarnfreðsson, formann
Lárus* Bjarnfreðsson
Sveinspróf i
nœsta mánuSi
- Að lokum lítum við inn
hjá Hákoni Oddgeirssyni á
heimili hans á Rauðalæk 4.
Hákon er nú að ljúka náms-
ferli sínum í málaraiðn og
tekur sveinspróf i næsta mán-
uði.
Málarafélags Reykjaví'kur.
— Hvað segirðu um laun
málaranema?
— Taxtinn er alltof lágur
allan námstímann — á fyrsta
ári aðeins 25 prósent og á.
síðasta ári aðeins helmingur
sveinakaups. Það er útilok-
að að nemar lifi af slíku. Það
er óllklegt að nokkur hefði
fengizt til að læra iðnina ef
Framhald á 10. síðu