Þjóðviljinn - 25.09.1958, Blaðsíða 6

6) — ÞJÓÐVTLJINN — Fimmtudagur 25. september 1958
Þjóðviliinh
tftRefandl: Oamelnlngarflokknr alnfOa - BósfBllstaflokkurlnn. - Bltstlórari
Magnús KJartansson (áb.)> SlgurSur OuSmundsson. - Préttarltstjórl: J6n
Blarnason. — BlaSamenn: Asmundur SlBUrJónsson. QuSmundur VlBfússon.
Ivar H. Jónsson. Maenúa Torfl Olafsson. Sleurjón Jóhannsson. Sleurður V.
yriðbfófsson. — AUKlíslneastJórJ: Guðgelr Magnússon. - Rttstjórn, af-
ereiSsla, augLéalngar. prentsmiðja: Skóla.örðustfK 19. - Sfml: 17-500 (8
línur). — Askrlftarverð kr. 30 á mán. 1 Reykjavlk og nágrennl; kr. 27 ann*
arsstaðai. — Lausasöluverð kr. 2.00. - PrentsmlðJa PJóðvllJans.
Húðarjálkur íhaldsins
4 lþýðublaðinu virðist ekki
- *• ver.a sem betzt við að það
sé minnt á samvinnu þess við
Sjálfstæðisflokkinn í verkalýðs-
félögunum. Það finnur að
margir sem fylgt hafa Alþýðu-
flokknum eru uggandi um hvert
sú samvinna hlyti að leiða
verkalýðshreyfingu landsins, ef
henni tækist að ná völdum í
heildarsamtökum íslenzkra
verkamanna. Þeir Alþýðu-
flokksmenn eru til, sem ekki
horfa með ánægju á þá þróun
að Sjálfstæðisflokknum skuli
afhent stjóm í stórum verka-
'.ýðsfélögum, og til þeirrar
bokkalegu iðju notaðar leif-
arnar af fylgi Alþýðuflokksins
: verkalýðshreyfingunni. Og
hægrikrötunum sem nú eru að
seyna að leika sama leikinn
í Alþýðusambandskosningunum
býðir ekki að afsaka sig með
'ilvitnunum í síðasta Alþýðu-
sambandsþing eða neinn annan
iiðinn atburð í verkalýðssög-
■unni. Tilraun þeirra að afhenda
jvartasta íhaldinu yfirráð í
heildarsamtökum íslenzkrar al-
þýðu eru svo hrópleg svik við
alla þá stéttvísu verkamenn
sem unnið hafa að því að
byggj a upp alþýðusamtökin í
bessu landi, að engin slík af-
íökun mun tekin gild, hvorki
af samtímamönnum né kom-
andi kynslóðum verkamanna.
Það er einnig misskilningur á
íslenzku lunderni og van-
:nat á gáfum og þekkingu ís-
ienzkra verkamanna, þegar Al-
þýðublaðið reynir að afsaka
-vöríu samfylkinguna við Sjálf-
stæðisflokkinn með marg-
“.uggnu nazistaslagorði, um
..baráttu gegn kommúnisman-
um“, með þvælu um að „ein-
angra“ þurfi „kommúnista" í
• ■erkalýðsfélögunum. Hér er svo
bersýnilega verið að ganga er-
índa andstæðinga verkalýðsfé-
'aganna, að ekki er hikað við
að taka sér í munn auvirðileg-
astu blekkingarslagorð íhalds-
ins, í því skyni að klekkja á
réiögum sínum í verkalýðs-
hreyfingunni, oft og tíðum
þeim félögum sem löngum hafa
staðið þar í baráttu verkalýðs-
rélaganna sem mest hefur
mætt á. Sennilegt er að ekki
séu allir Alþýðuflokksmenn svo
gleymnir að þeir muni ekki
hvernig ósvífnustu andstæð-
íngar verkaiýðsfélaganna
reyndu þegar í upphafi að
nota kommúnistagrýluna gegn
þeim, og gilti þá einu hvort
..kommúnistinn" sem „ein-
í:ngra“ þurfti hét Ilaraldur
3-uðmundsson, Jón Baldvins-
con eða Héðinn Valdimarsson.
En þessi skynlausi áróður, sem
miðar við það eitt að ekki
þurfi annað en öskra „komm-
únisti, kommúnisti" náði ekki
einu sinni þá, í bernsku al-
býðusamtakanna, verulegum á-
hrifum meðal íslenzkra verka-
Yiðræðnrnar í Varsjá nm
átökin við Kínaströnd
ur líklegur til þess nú eftir það
sem síðan hefur gerzt. Hægri
menn Alþýðuflokksins virðast
einblína á bandaríska áróður-
inn, sem hefur haft mikil og
mannskemmandi áhrif á banda-
rísku verkalýðshreyfinguna, en
ekki gæta þess að íslenzkir
verkamenn eru á allt öðru stigi
þekkingar á þjóðfélagsmálum
en bræður þeirra vestan hafs, I
og því fellur hinn skynlausi
áróður sem er í því fólginn að
æpa að andstæðingum sínum
„kommúnismi, kommúnismi"
hér marklaust niður.,
Það verður heldur ekki með
neinum áróðri þurrkað
burt úr vitund íslenzkrar al-
þýðu hvað þeir verkamenn
sem Alþýðublaðinu þóknast að
nefna kommúnista hafa unnið
íslenzkri verkalýðshreyfingu,
og sú vitneskja gerir enn fár-
ánlegi-i áróður Alþýðublaðsins
um nauðsyn þess að einangra
einmitt þessa menn í verka-
lýðshreyfingunni, en lyfta í
þeirra stað til áhrifa mönnum
sem vinna öll sín vei’k eftir
nákvæmum fyrirmælum stjórn-
ar Sjálfstæðisflokksins sem
þýðir að stjómendur Vinnuveit-
endasambands íslands ráða
gerðum þeirra. Skyldu margir
Alþýðuflokksmenh halda það
í alvöru að „áhugi“ Sjálfstæð-
isflokksins fyrir því að ná
völdum í verkalýðshreyfing-
unni sé sprottinn af umhyggju
fyrir kjörum verkamanna. Nei,
til þess er fortíð íhaldsins í
verkalýðsmálum of sorafengin.
Þeir hafa líka fengið nokkurn
forsmekk af því hve miklu Al-
þýðuflokksmenn fá að ráða í
verkalýðsfélagi þar sem at-
kvæði Alþýðuflokksmanna eru
misnotuð til þess að gefa í-
haldinu völdin. Þeir mega vera
vissir um, að takist fyrirætlun
Sjálfstæðisflokksins að sigra
verkalýðshreyfinguna á íslandi
innan frá, fær Alþýðuflokkur-
inn ekki einu sinni þakkirnar
fyrir að hafa „einangrað kom-
múnista" heldur verður honum
sparkað til hliðar alveg for-
málalaust þegar íhaldið er búið
að hafa gagn af honum til að
vinna mesta óþurftarverk sem
unnið hefði verið verkalýðs-
hreyfingunni á íslandi.
í?nda mun nú svo komið að
samvinna hægrimanna Al-
þýðuflokksins við íhaldið og
tilraunir þeirrar samfylkingar
til að ná völdum í Alþýðusam-
bandinu mælast víða mjög illa
. fyrir meðal Alþýðuflokks-
manna. Þeir sjá í hvert óefni
sú samvinna stefnir bæði Al-,^.
þýðuflokknum og framtíð
verkalýðshreyfingarinnar í
landinu, óg vilja ekki láta
hafa sig til þess skuggalega
leiks. Vitundin um þessa af-
stöðu margra heiðarlegra Al-
þýðuflokksmanna gæti verið
skýringin á þeirri máttlausu
Veiðihöll Póllandskonunga í
Lazienski-garðinum í Var-
sjá er um þessar mundir vett-
vangur milliríkjaviðræðna sem
skorið geta úr um hvort við-
sjámar við Kinaströnd lægir
eða þær breytast í geigvænleg-
an hildarleik. Tvisvar i viku
hittast í hallarsölunum sendi-
herrar stórvelda, sem ekki hafa
annað beint samband sín á
milli en þessa fundi í höfuð-
Kvemoj og Matsú. Það kom
brátt í ljós, sem hver maður
gat fyrirfram sagt sér sjálfur,
að með stórskotahríð af megin-
landinu er hægt að halda eyj-
unum í herkví. Þama hefst við
um þriðjungur liðs Sjang Kai-
séks. Þegar Bandaríkjastjórrt
gerði hernaðarbandalag við
Sjang, vildi hún ekki takast á
hendur að verja fyrir hann
smáeyjarnar, nema svo stæði
verja Kvemoj og Matsú, rétt
eins og veikari aðilinn í erfiðri
sambúð kann að taka. upp á
því að beita sjálfsmorðshótun
til að hafa fram vilja sinn.
i
Van Pingnan, sendiherra Kína (í miðið) kemur inn í fundarsal-
inn ií Varsjá.
borg Póllands, vegna þess að
annað neitar að viðurkenna til-
veru hins, og er það þó fjöl-
mennasta ríki jarðar sem í hlut
á. Allt frá því kínversku bylt-
ingarherirnir hröktu Sjang
Kaisék og lið hans af megin-
landi Kína, hafa rikisstjómir
Bandaríkjanna barið höfðinu
við steininn og staðhæft að
eyjan Taivan væri Kína og
látið eins og hið raunverulega
Kína og nær 600 milljón íbúar
þess væru ekki til. Síðast í
haust, þegar horfur þóttu á að
erfiðara myndi en áður að
reka svo trippin á Allsherjar-
þingi SÞ að ríkisstjóm Kina
yrði varnað þar sætis, birti
Dulles utanríkisráðherra yfir-
lýsingu um að Bandaríkjastjórn
myndi nú sem fyrr einskis láta
ófreistað til að halda fulltrúum
Kína utan dyra aðalstöðva SÞ.
á að missir þeirra tefldi í voða
aðstöðu hans á Taivan sjálfri.
Með herflutningum til smáeyj-
■anna hefur Sjang nú búið svo
um hnútana, að missir þeirra,
hvað þá uppgjöf liðsins sem
þar er niður komið, yrði óbæt-
anlegt áfall fyrir hann. Banda-
rískir fréttamenn draga ekki í
efa að fyrir Sjang vaki að
knýja Bandaríkjastjóm til að
næsta mánuði mun veðrið
sjá um hafnbann á Kvemoj
og Matsú. Þá hefst fellibylja-
tíminn á Taivansundi og stend-
ur fram á miðjan vetúr. Standi
lið Sjangs á eyjunum þá uppi
birgðalaust, á það ekki nema
tvo kosti, að svelta í hel eða
ganga kommúnistum á hönd.
Bandaríkjastjóm er því í
slæmri klipu. Hún á um það að
velja að sjá bandamann sinn
Erlend
tíSmdi
og skjólstæðing bíða herfilegan
ósigur, eða beita bandarískum
flugher og flota gegn strand-
virkjunum á meginlandinu.
Slík árás á Kína gæti hæglega
orðið upphaf stórstyrjaldar, og
í henni mynAa Bandaríkin ekki
eiga nema tvo bandamenn,
Sjang Kaisék og Syngman
Rhee, þá tvo menn sem í.unnið
hafa að því árum saman að
draga Bandaríkin út í styrjöld
við Kína. Fyrst í stað hugðust
Eisenhower og Dulles bjarga
sér úr vandanum með því að
leika þá list sína að æða fram
á fremstu nöf kjarnorkustyrj-
aldar. Töldu þeir að Kínverjar
myndu þá láta undan siga,
vegna þess að sovétstjórnin
færi ekki að eiga neitt á hættu
vegna útskerja við Kínaströnd.
Þegar Krústjoff svipti þá þeirri
sjálfsblekkingu með því að lýsa
yfir að á árás á Kína yrði litið
sem arás á Sovétríkin, varð Ei-
senhower svo mikið um að
hann endursendi bréf forsætis-
Framhald á 10. síðu.
Uc
manna, og hann er miklu síð- heift, sem skín út úr áróðurs-
[m sama leyti og yfirlýsing
þessi var birt, hófu stór-
skotalið, floti og flugher Kína
samræmdar aðgerðir til að
hindra bjrgðaflutninga frá Tai-
van til liðs Sjang Kaisék á
eyjaklösum fáa kilómetra und-
an strönd meginlandsins,
greínum Alþýðublaðsins um
Alþýðusambandskosningarnar.
Og sjálfsagt er Það ekki á-
nægjulegt fyrir Alþýðuflokks-
menn yfirleitt að sjá flokk sinn
sem húðarjálk þann er íhaldið
hyggst ríða fram til valda í
verkalýðshreyfingunni, o" siá James líeam, sendiherra Bandaríkjanna (sitjandi í miðið) við
síðan af við hentugt tækifæri. J samningaborðið í Varsjá.