Þjóðviljinn - 17.10.1958, Side 11

F.-yt.udag-ur 17. október 1958 — ÞJÖÐVILJIMN — (11
PETER CURTIS:
13. dagur.
næst stakk hún upp á ökuferð út úr bænum til að
rejma nýja bílinn. Og eftir það var of seint fyrir mig
að fava heim þann daginn.
Við snæddum saman í skelfing mæðulegri borðstofu,
troðfuhri af maghony og silfri og drukkum kaffið í setu-
stofu, þar sem allt var fölt og veiklulegt.
Mér fannst húsið hræðilegt. Eftir klukkustundar-
dvöl í því var ég gripinn af vonlausri örvæntingu. Það
bar svo mikinn keim af horfinni veröld, þegar það
var glæsilegt og nýtízkulegt, að það var eins og að
ganga á vit hinna dauöu að dveljast í því. Jafnvel
andrúmsloftið var spillt.
Eg sagði eins og var. Elöise móðgaðist ekki. Hún
sagði aðeins að það væri alveg eins og faðir hennar
hafði skiliö við það og hún hefði aldrei haft brjóst
í sér til að gera neinar breytingar.
Hvað eftir annað var ég að því kominn aö hopa
af hólmi. Mér fannst augljóst að stúlkan var vanþroska
og jafnvægislaus, svo að sjúklegt mætti telia Og þegar
ég sá fram á komandi daga og nætur í slíkum félags-
skap, sasöi ég viö sjálfan mig, að ég væri geöveikur
líka að láta mér detta slíkt í hug.
Og samt sem áður .... samt sem áöur .... það var
talsve ’t gaman aö fara til dæmis í bílaverzlunina og fá
að velja sjálfur, og láta starfsfólkið stjana við sig.
Það vnr líka nokkuð í það varið að vera heiðursgestur,
sem tekið var tillit til á allan hátt og leitað var í vín-
kjallaranum fyrir. Og ég verð að játa aö það var eitt-
hvað geðugt viö framkomu Eloise gagnvart mér, hún
var ^nn feimin, en vogaöi sér þó að tala iítið eitt,
taugaés;tyi'k og full aðdáunar.
Ung kona fær stundum þá flugu í höfuðið að skemmta
sér með manni sem hún veit að er fátækur, hún tekur
jafnvel upp á því að giftast honum, en ef hún er
sjálf vellauðug og hefur venjulega eiginleika konunn-
ar, he'ur hún ekkert fyrir því að sýna honum blíðu
og aodáur.: þvert á móti gerir hún miklar kröfur til
hans cg hikar ekki viö að sýna hver hefur töglin og
hagldimar Það var hænið að fúlsa við eiginkonu sem.
bæði var rík og full aðdáunar.
komum inn í búðina sem hún skipti við. Það var góö
gullsmíöiverzlun og varla nokkur smábæjarbragur ,á
henm Þarna þekkti fólkiö ungfrú Evérar4 óg stjanaði
við hana og lögð voru fram fjölmörg sígarettuveski úr
gulli sem kostuðu frá þrjátíu ög upp í níutíu pund.
Róleg framkoma Eioise gaf á engan hátt til kynna að
ég æfti að . verða hinn sæli viðtakandi, hún v^r ekk-
ert undirfurðuleg eða vandræðaleg. Eg óskaði næstum
að svo hefði verið, því að ég var á báðum áttum. Hefði
ég átt að fá veskið, hefði ég getað valið þaö undir eins
— ekki hið rándýrasta, heidur hið bezta af s.mni gerö
og stærö í miðlungs verðflokki. Á hinn bóginr vildi ég
ekki hvetja hana til að eyöa srórri fjárhæð í einhvem
óþekiúan blesa.
Eg handlék eitt eða tvö, naut þess að snerfa þau og
prófa læsingar og hjarir, og loks sagði ég: ,,Eg heid
að þ&tta sé alveg l.jómandi.“ Verðið var fiöruiíu og s.jö
pund og tíu. Eloise tók samanbrotið blað úr tcsku sinni,
lagði bað á veskið, rétti manninum hvort tveggja og
sagði: „Eins fliótt og unnt er, þökk fyrir,“ og sneri
burt úr búðinni.
Þao var þá handa einhverjum óþekktum olesa.
Eg náði í lestina laust fyrir tólf. Eloise hafði kraf-
izt bess að fá að kaupa handa mér farmiöa í fyrsta
farrými og um leiö og lestin ók af staö lagði hún á
sætið hjá mér hálfs punds öskiu af eftirlætissígarett-
um mfnurn. Þær kostuðu fimmtán shillinga, en ég lét
ekki huggast. Og ekkert hafði verið talað um að hit.t-
ast aC.ur. Eg sneri aftur til bókaskráningar minnar,
heldur daufur í dálkinn.
En morguninn eftir barst mér pakki í ábyrgðarpósti
frá B'.tmingham, og mér varö heldur léttara í geði.
í honum var sígarettuveskið og í það var grafið: „R. C.
Með þakklæti. E.E.“ og dagsetningin.
Eg oettist niður og skrifaði mjög f.jálglegt bréf, þar
sem ég mótmælti því að slíkur smági'eiði væri laun-
aður svo í'ausnai'lega og lét í ljós vonir um endur-
fundi. Hún svaraði og bauð mér að dveljast um helgi
þegax mér hehtaði.
Og rokkru eftir þetta kom Antonía aftur, blómleg og
falleg með nýfengið öiyggi, og í'étt áður en lokið var
starfinu við bókasafn eiginmanns hennar, vildi hún
endilega að elsku frænka hennar, hún Eloise kæmi og
dveldi.st í nokki'a daga. Þegar hér var komið var ég
búinn að losa mig við allar efasemdir og hik Á þriðja
degi heimsóknar hennar, sagöi ég henni að' fátæktin
sem al)a ævi hefði fylgt mér, hefði nú lamað hjarta
Varúð — hætta!
Framh, af 9. síðu
ferðareftirlit á þjóðveginum.
6. Malbikun eða önnur full-
, nægjandi rykbinding ofan-
greinds vegarkafla.
7. Sérstök raflýsing við bið-
skýlin í Innri-Njarðvík.
8. Fiýtt verði framkvæmdum
vjð hinn fyrirhugaða veg frá
hringtorgi við Landshafnai-
hús að Hringbraut í Kefla-
vík.
Undirskriftum þessum er nú
þvi sem næst lokið, og vökn-
uð er sterk hreyfing meðal
hreppsbúa málinu til stuðuings
og framgangs.
Næsta skrefið er svo almenn-
ur borgarafundur, sem haldinn
veröur i Samkomuhúsi Njarð-
vikur nú í kvöld* föstudaginn
17. október kl. 8.30 síðdegis.
Þar verður mál þetta tekið tfl
meðferðar og rætt frá ýmsum
sjónarmiðum. Gert er ráð fyr-
ir, að þingmenn kjördæmisins
eða fulltrúar þeirra sitji fund-
inn. Ennfremur verða þar
mættir fulltrúar frá Slysa-
varnaiéagi Islands og munu
þeir sýna stutta kvikmynd um
umferðarmál. Það eru eindreg-
in tilmæli fundarboðenda, að
allir Njarðvíkingar, svo og
Keflvíkingar og aðrir Suður-
nesjamenn, sem telja sig þessi
mál einhverju skipta, sjái sér
fært að mæta í kvöld á um-
ræddum fundi. Góð fundarsókn
er ein gleggsta sönnun þess,
hve heill hugur bjó á bak við,
þegar nafnið var ritað á fyrr-
greindan lista.
Við vitium öll hve máttur ein-
huga samtaka getur verið ó-
endanlega mikill. Sýnum það
í kvöld, að viljinn til sameig-
inlegra átaka sé einíægur og
heill. Hér er urn að ræða alvar-
legra nauðsynjamál en svo, að
nokkur einasti hugsandi mað-
ur sem hlut á að máli geti rétt-
lætt það fyrir samvizku sihni
að skerast úr leik. Gerum okk-
Og- ekki mátti gleyma tengshmum við Antoníu. Og
svo var ekki vonlaust að eitthvað mætti gera fyrir
Eloise. Og fríðleika hennar.
Þegar ég velti þessu fyrir mér, komst ég að þeirri
niðurstöðu að ég væri stálheppinn. Áður en ég sneri
aftur neim í rykugt bókasafn Meekins, var ég staðráð-
inn í því að halda áfram án frekari heilabrota. En ég
hugsað i þó með mér, aö við skyldum flytjast frá Binn-
ingham og losa okkur við allt úr þessu húsi og segja
upp öúu gamla þjónustufólkinu, einkum og sér í lagi
þessari leiðindakvenpei'sónu sem gekk undir nafninu
Fóstra.
Morgun'rm áður en ég fór, kom Eloise niðui til morg-
unve ðar. Hún sagði næstum undir eins: ,,Þhð er enn
eitt sem mig langar að biðja yður að hjálpa mér með.
Mig langar að biðja yður að velja dálítið, sem ég hef
ekki vel vit á.“
„Þið er ekki víst ég hafi það heldur," sagði ég.
„Hva.ö er pað?“
„Sígai’ettuveski. Það er handa kaiimanni, skiljið þér,
og kaiimenn eru svo sérvitiir, finnst mér. Eg hef áður
gefið gjafir, sem reyndust algerlgga misheppnaðar.“
Og hugsanir. mínar beindust í tvær ólíkar áttir. Ann-
að hvort átti ég fliótlega von á gjöf frá henni. Eða
þá að Eloise var ekki eins einfold né eins gei’samlega
ólofuð og Antonía hafði talið mér ti*ú um Og satt
að segia var það ólíklegt að ég væri eiri útsmogni og
samvzkulétti maðurinn í heimi? Skvnsemi mín sagði
mér hað. Og það hvarflaði að mér að Eloise ætti ein-
hvers staðar elskhuga, ef til vill erlendis, og hún hefði
gefið honum gjafir sem hefðu verið misheppnaðar, ef til
rill vegna þess að þær voru ekki eins dýrmætar og harui
hefðt kosið .Það gat svo sem verið að ég hefði reriö að
sækjast eftir þrí sem alls ekki var falt.
Þessl huo'sun gerði mig raran ura mi® þegar rið
Tannbursti eq tannkrem
Eitt elzta dæmið um tann-
hirðingu sem kunnugt er, er
úr kóraninum, þar eem rétt-
trúuðum er fyrirskipað að
halda tönnum sínum hreinum
með burstakenndri jurtarót.
Tannbursti okkar, sem er
mjög svo persónulegt tæki, var
fyrst tekinn í notkun um 1700.
Tannburstun á morgnana er
eiginlega fremur til að hressa
munninn en hreinsa.
Flest fólk notar tannkrem,
en mörg tannkrem sem mjög
eru auglýst eru ekki sérlega
góð. Margt tannkrem inniheld-
ur sterkt og étandi efni, sem
hefur áhrif á glerung tann-
anna.
I rauninni má segja að því
betur sem slíkt krem getur
megnað að gera tennurnar
hvítar, þvi ven-a er það fyrir
tennurnar, þótt bæði efnafræð-
ingar og lifeðlisfræðingar hafi
gert mikið til að draga úr
skaðlegu innihaldi tannkrems.
Spyrjið t. d. tannlækni ykk-
ar ráða i vali á tannkremi, svo
að þið fáið ekki krem sem inni-
heldur t.d. pimpstein.
Það ætti að vera sjálfsagt
að fólk láti aðgæta tennur sin-
ar regluléga, og þoá g'eftur-atígH
leið að því oftar sem tawðar
sezt í tannlæknisstólinn, því
fljótlegri er rannsóknin og
viðgerðirnar.
Tannburstun á kvöldin er
mjög þýðingarmikil frá heil-
brigðislegu sjónarmiði.
Tennurnar á að bursta með
hreyfingum í hring. Munið
einnig að bursta tennurnar að
innan.
Burstunin kemur í veg fyrir
að matar og sykurleifar getij
gist í heitum munninum, en
hann er afbragðs gróðrarstia
fyrir rotnunar- og mjólkur-
sýrubakteríur.
Lélegar tennur geta ekki
tuggið matinn nógu vel. Nær-
ingarefnin nýtast ekki og það
hefur áhrif á ýmsa alvarlega
sjúkdóma.
Ekki ætti að þurfa að taka
það fram að hver fjölskyldu-
meðlimur á að eiga sinn eigin
tannbursta. Fjölskvldutann-
bursti er bezti hugsanlegi
smitberi.
Þá er epli eða brauðskorpa
miklu betra tannhreinsitæki.
Raunar eru epli afbragðs
góð til tannhreinsunar og
munnhirðingar.
En góðar, heilbi-igðar tennur
byggjuat einnig' að »ikl-u lejdi
4 réttri næriagu.
ur það ljóst, að við höftun ekki
efni á því að fórna fleiri
mannslífum án þess að spyrna
hart við fæti.
Munið fundinn í kvöld.
Stöndum fast saman.
Berjumst einhuga og djatft!
Guð gefi góðu málefni sigur!
B.i. J.
1 þ r ó í í i r
Framhald af 9. sí5u.
B-deild:
Lilleström 7 5 1 1 23-10 11
Strömmen 8 4 3 1 20-10 11
Skeid 7 4 12 19-8 9
Larvik T. 7 2 4 1 20-11 8
Raufoss 8 2 3 3 8-13 7
Odd 8 2 2 4 13-22 6
Freidig 8 115 17-25 5
Kapp 7 1 1 5 5-26 3
m
íiggur leiðin