Þjóðviljinn - 31.10.1958, Blaðsíða 9

Föstudagur 31. október 1958
í>J ÓÐ VILJINN — (9
Þar sem ríkir vilfi og áhugi og ungir og
gamlir faka höndum saman. - nœst árangur
— jegir Karl Guðmundsson knaitspyrnuÍDjálíari nýkominn írá Noregi
Þegar Íþi'óttasíðan skýrði frá
því í fyrravetur, að íslenzkur
knattspymuþjálfari hefði farið
utan til þess að kenna knatt-
spyrnu í Noregi, munu fáir
hafa gert ráð fyrir því að það
yrði nein frægðarför eða hugs-
að sem svo að við værum frem-
ur þurfandi í þeim efnum en
frændur okkar Norðmenn, það
væri sanni nær að flytja inn
erlenda þjálfara en að við vær-
um að fljdja þá út. Sjálfsagt
hafa þeir menn byggt á þeirri
reynslu sem þeir telja að feng-
izt hafi yfirleitt af íslenzkum
þjálfurum. Þeir hafa eðlilega
gert ráð fyrir, að þjálfarar hér
fengju í hendur menn sem
væru námfúsir og reiðubúnir
að leggja á sig það sem þjálf-
arinn ætlaðist til, menn sem
sýndu vilja og áhuga fyrir æf-
ingum og því sem að þeim
lýtur. Hin almenna skoðun hef-
ur svo verið sú, að árangurinn
hafi viljað láta á sér standa,
knattspymunni fari ekki fram,
og venjulega er skuldinni
skellt á þjálfarana og gildir
einu máli þó þeir séu erlendir.
Því er sjaldan haldið á loft
að stór hluti þeirra manna
sem leggja sig í þjálfun, leggja
ekki í það forsvaranlega vinnu,
miðað við áhugamenn.
Nú hefur það ævintýri skeð,
að íslenzkur þjálfari, Karl Guð-
mundsson, hefur dvalið eitt
keppnistímabil í Noregi og
þjálfað sapia liðið allan tímann
með þeim árangri, áð lið hans
komst í úrslit í Noregsmeist-
arakeppninni og það er efst í
sínum riðli í fyrstu deild.
Hefur verið frá því sagt hér
áður.
Kar] er nú nýkominn heim
úr þessari utanför sinni og í
tilefni af því hefur Íþróttasíð-
an rabbað við hann um dvöl
hans í Lilleström og ástæðurn-
ar fyrir velgéngni félags þess
sem hann þjálfaði.
—- Áttir þú ekki erfitt með
að komast í samband við þetta
nýja umhverfi og menn sem
töluðu annarlegt mál?
— Nei, engan veginn, málið
truflaði ekkert og það má
segja að ég hafi þegar í stað nóð
sambandi við þá sem ég átti að
þjálfa og eins þá sem höfðu
forustu í félaginu, og þá getur
þú séð að það voru ekki miklir
erfiðleikar á veginum. Mér
vai'ð það strax Ijóst að allir
piltarnir voru mjög áhugasam-
ir, reiðubúnir að gera sitt bezta
- og draga hvei'gi af sér, og
sama var um knattspymu-
nefndina, hún var svo vak-
andi að á betra verður ekki
kosið.
— Eg varð þess líka fljótt
var að opinberir aðilar vildu
líka gera sitt til þess að okk-
ur gengi sem bezt.
— Og hvenær byrjuðuð þið
svo æfingar?
— Það mundi nú þykja nokk-
uð snemmt hér, en við byrjuð-
rim 15. janúar, Var þá byrjað
með tvær æfingar í viku inni,
og 15. febrúar var svo einni
æfingu bætt við og þá æft úti.
Um það leyti var mikill snjór
á jörðu en bærinn hélt svo til
auðu svæði sem við gátum æft
ó og leikið okkur, auk þess sem
það var upplýst með flóðljós-
um. Þarna úti æfðum við
hlaup, mest spretti, leikfimi
og allskonar leiki og þ. á. m.
körfuknattleik. Allar þessar æf-
ingar voru mjög fjölbreyttar
og' fannst piltunum þær
skemmtilegar.
Nokkru síðar flytjum vjð svo
aðra inniæfinguna út, og í marz
erum við komnir með allar æf-
ingamar út.
Eg legg mjög mikið upp úr
þessum vetraræfingum, þvi að
þær eru undirstöðuæfingarn-
ar undir sumarið — grunn-
þjálfunin —.
Fi'éttamanninum datt í hug:
Hvenær ætli að íslenzkir knatt-
spymumenn yfirleitt skilji
þennan sannleika, og' hve lengi
munu þeir bíða með að taka
þetta upp, vitandi að þeim er
Karl Guömundssoix
það eins nauðsynlegt og öðrum
þeim sem knattspyrnu iðka og
vilja ná árangri. Við ræddum
þetta, við Karl, og fullyrti hann
að ísienzkir knattspyrnumenn
notuðu ekki vetrartímann eins
og þyrfti, og fyiir það„skoi'ti
þá grunnþjálfun og öryggi í
leiki sína, og framfarir.
— Mikið um rabbfundi?
— í hverri viku höfðum við
fundi þar sem ég ræddi við
þá um leikinn og skipulag hans.
Ennfremur sögu hans og þró-
un, og hinar ýrnsu leikaðfei'ðir.
Þessa fundi héldum við allan
tímann allt til loka keppnis-
tímabilsins og eftir -að leikirn-
ir byrjuðu, þá voru fundimir
alltaf á fimmtudögum og voru
þá ræddar leikaðferðir sem
nota átti í næsta leik. Fundir
þessir höfðu mjög mikla þýð-
ingu fyrir leikina, þar sem oft
varð að breyta um skipulag
eða gera ráð fyrir að móti okk-
ur yrði leikin þessi eða hin
leikaðferði*.
— Fylgdusj gömlu leikmenn-
imir með?
— Það má nú segja, margir
af leikmönnum félagsins sem
hættir eru að keppa komu og
horfðu á flestar æfingar liðs-
ins, þeir ræddu við piltana,
hlustuðu á þá og færðu sér í
nyt. Þetta varð líka til þess að
piltarnir fundu að þeir voru
ekki einir og að með þeim
var fylgzt, og þeir kunnu að
meta það. Þetta var hvöt fyrir
mig og piltana líka, Og for-
maður úrtökunefndarinnar kom
á allar æfingar sem fram fóru.
— Vinnuskilyrði?
— Alveg sérstaklega góð. í
fyrsta lagi var æfingasókn
mjög góð, í öðru lagi var kapp-
liðsnefndin samhent í því að
gera mér lífið eins létt og hægt
var og aðstoða um allt sem
mögulegt var, til þess að ág
gæti einbeitt mér að sjálfri
þjálfuninni óhyggjulaus um
allt annað. Þetta gerði mér
miklu auðveldara óð vinna, og
það svo, að allan tímann gat
maður verið í andlegu jafn-
vægi og aldrei kom til minnstu
átaka um það sem gei'a skyldi,
því var hlýtt með Ijúfu geði
og ekki aðeins hlýtt, heldur
lögðu piltamir sig fram hverju
sinni.
Mér leið því allan tímann
vel, ég var upplagður hverju
sinni og þeir sáu fyrir því að
ég væri stai'fsglaðui'.
A öllu þessu getur þú séð
að ég átti ekki í erfiðleikum,.
og í svona umhverfi hlýtur ár-
angur að nást, þar sem allir
hjálpast að: Ungir efnilegir
leikmenn, vakandi leiðtogar,
hjálpsamir gamlir og reyndir
félagar, og svo fann maður að
bak við þetta allt saman stend-
ur svo allt fólkið í bænum.
Sem dæmi um áhuga íólksins
má nefna framtak þess þegar
undirbúinn var leikurinn LiIIe-
ström—Fredrikstad sem fara
átti fram í Lilleström. Það
mátti því aðeins ske að þar
væri völlur sem tæki allt að
15 þús. áhorfendur, en völlur-
inn sem þar var fyrir tók um
6500. Nú voru góð l'áð dýr, og
þá var það sem svo að segja
allur bærinn tók tii starfa og
vann hverja stund á kvöldin og
dagitin líka til þess að búa út
áhoi'fendasvæði. Komu þar há-
ir sem lágir og unnu, embætt-
ismenn, verkamenn, böm og
gamlir. Allir settu metnað sinn
í það að Lilleström stæði við
það sem til þyrfti til þess að
leikurinn færi þar frarn, og það
leikur á móti. Fredrikstad.
Þetta tókst, föstudagskvöld
fyrir leikinn var allt tilbúið,
það gaf félaginu líka góðan
skilding, því að fyrir að sjá
um keppnina fékk það 20 þús.
norskar ki'ónur, og er það
nægilegt fé til að hafa þjálfara
í 2 ár, auk þess sem þeir fá
fyrir leikinn þegar gert verður
upp.
— Markverðustu leikir og
lið?
— Einn mesti sigur okkar
var þogar liðið vann Fredrik-
stad í Lilleström. Tvísýnasti
leikurinn var við Freidig í
Bergen, þegar sigurmái'k okkar
kom á síðustu sekúndunum í
framlengingu!
Bezti leikur Lilleström var
við Larvik Turn. sem við unn-
um 4:2.
Skemmtilegasta liðið sem ég
horfði á í Nox-egskeppninni og
sem lék skemmtilegasta knatt-
spyrnuna var Eik, en liðið er
svolítið ójákvætt fyrir fram-
an markið.
— Hvað nú ungi maður?
— Veit það varla. Fékk til-
boð um að kenna við skóla úti
og Lilleström lagði hart að mér
að koma aftur. Eg hef ekki
enn gert það upp við mig hvað
ég geri. Nei, hér hefur enginn
gert mér tilboð um þjálfun^
enn sem komið er, en einhvern-
veginn finnst mér að það væri
gaman að geta geri knattspyrn-
unni hér eitthvert gagn.
— Og svo að lokum: Hvað á-
lítur þú að við hér þyrftum að
gera til að bæta knattspyrnuna,
eftir reynslu þína úti?
— Fyrst og' fremst að halda
áfram að byggja upp unglinga-
starfið í félögunum og leggja
rækt við unglingana, ekki að-
eins knattspyrnulega, það verð-
ur líka að vera félagslega. Ef
strákai'nir eru rétt upp aldir I
félögunum, þá fá þeir meiri
tryggð við félögin sem. þeir
eru í. Þessi tryggð endist þeim
svo þegar þeir hætta, og þeir
hverfa ekki og týnast. Mér hef-
ur aldrei verið eins ljóst og
eftir veru mína í Lilleström,
hvað hinir eldri sem hættir
eru, geta haft mikil áhrif á
hug og vilja hinna jmgri ef
þeir halda saman, sagði Karl
að lokum.
Krustjoff samdi
bók í sumarleyfi
Fregnir frá Moskvu herma
að Krústjoff forsætisráðherra
Sovétríkjanna hafi notað sum-
arleyfi sitt á Krímskaga til
þess að vinna að samningu
nýrrar hókar.
Það fylgir fréttinni að bókia
fjalli um nýjar skýringar á
verkum Lenirxs,
Auglýsið í Þjóðviljanum
Stjörnufræðingar hafa á seinni árum eignazt nýtt tæki til
ramtsókna á geinmum og lumintunglum. I»að er radíókönnuð-
urinn sem tekur A ið útvarpsbylgjum sem berjast utan úr geimn-
mn, en fyrir alllöngu kom á daginn að allar stjörnur gefa
frá sér útvarpsbylgjur og tíðni þeirra og bylgjulengd getur
fært vitneskju mn eðli þeirra, Þetta er ekki livað sízt mikils
virð; þegar mn er að ræð-v himintungl sem ekki sjást í sjón-
aukuin, jafnvel þeim stæistu, vegna þess að þau eru falia
á bak við ský )af geimrylú. Radíókönnuðirnir eru einnig not-
aðir til rannsókna á sjáanlegum stjörnum, jafvel á sólinnfi
sjáltri. — Myndin er af einum stærsta radíókönnuði Evrópia
sem er eign Heinrieli Hertz-stofnunarinnar í BerUn.