Þjóðviljinn - 31.10.1958, Side 11

---- Föstudagur 31. október 1958
ÞJÖÐVILJINN — (11
PETER CURTIS:
2 \ dagur
,Það' er rétt eins og verið væri að ráðgera flótta."
Eg hló. ,,Það er of seint að ráðgera slíkt. En það er
áætlun að skapast í kollinum á mér. Eg skal segja.
þcr meira um hana, þegar við hittumst. Finnst þér
þao elcki spennandi?"
Eg hef alltaf haft nugboð um að ég hefði betri
heila. en almennt gerist, - og guð má vita að ég hef
ekki íþyngt honum rneð of miklu námi, áhyggjum,
heilabrotum eða heimspekiþönkum. Einstöku sinnum
hef ég gripið til hans ef ég hef þurft að vinna. fyr-
ir mér, en að öðru leyti hefur hann átt náðuga daga.
En þegar ég kom heim frá Sandborough þennan dag
fékk ég honum verkeíni. og hann launaði góða með-
fe'ð með því að koma með ráðagerð, svo einfalda, svo
fífidjarfa að mig svimaði þegar ég vélti henni fyrir

SKIPiUIHitRB RiKlSlNS
austur um land til Bakka-
fjarðar hinn 4. nóv. Tekið á
móti flutningi til Hornafjarð-
ar, Djúpavogs, Breiðdalsvíkur,
Stöðvarfjarðar, Borgarfjarðar,
Vopnafjarðar og Bakkafjarð-
ar í dag og árdegis á morg-
un. Farseðlar seldir á mánu-
dag.
aö' og fólkiö að streyma út úr þeim. Antonía horfði
á 'pað með velþóknun
Það er furð'ulegt hvað fólk kemur langt aö' til að
fá sér að borða,“ sagði hún.
,Kemur Skákborðiö til að fá sér að borða?“
,.Hann fær ekkert annað,“ sagði hún einbeitt. ,,En
maður verður þó að lii'a, skilurðu."
Um leið snéri hún ser að úýkomnu fólki til að heilsa
þvi og ég varð að halda heirn til Reykháfshússins og
Eloise.
En þetta var fyrsta heimsókn mín af mörgum. Ant-
onia var eins elskuleg og alltaf áður> og fljótlega upp-
hófum við gamla leikinn að nýju. Hið eina sem truflaði
sátarró mína þessa voraaga, var sú staðreynd að hún
gætti þess vandlega að Joel Seaman og ég hittumst
ekki í annað sinn.
..Hann veit ekki aö þú átt heima skammt héðan.
Þú tókst sjálfsagt eftir því að ég kallaði þig bara
frænda minn. Það er óþarfi að fólkið hérna viti allt.“
Þetta var mér viövorun. Antonía hirti ekki um
vurfæmi nema hagsinunir hennar sjálfrar væru í
ve'ði; og það kom mér ekki á, óvart í maímánuði að
frétta að Seaman hefði talað utanað hjónabandi og
hún væri ekki fráhverf því að taka honum ef hann
héldi því til streitu.
Við sátum í rólustól, sem mikið var af í garðinum
á aíviknum stöðum. Ar.tonia hninraði sig saman, lagði
granna fótleggina uop á röndótt áklæði'ð og hallaði
sér í gulum silkikiól upp aö sessunum. Hún var að
reykja og liorfa yfir limgerðið ofanviö ströndina.
,Eg er orðin þreytt,“ sagði hún. „Eg verð þrjátíu
og tveggja í ár og ég hef ekki hlíft mér. Það er tími *
til kominn að ég setjist í helgan stein. Svona líf get- ;
ur ekki lialdið áfram að eilífu. Eg segi ekki að Skák-
borðið sé óskadraumur minn um eiginmann, en hann
viður í peningum og á skemmtilegt hús og hann sér
ekki sólina fyrir mér.“
..Og hvaða hlutverk er mér ætlað?“
Uún ók sér óþolinmóðlega. „Við erum margbúin að
ta'a um þetta, Dickon. Við eigum enga framtíð. í
rauninni var beimskulcgt af okkur að hittast aftur.
Við vorum einmitt búin að sannprófa að við gætum,
liíað hvort án annars. Nú verðum við að byrja að
nýiu. Auk þess er Joel hræöilega aíbrýðissamur, ég
er orðin þreytt á þessari lausamennsku og ef Eloise
kæmist að því að við hefðum samband okkar á milli,
fe rgi hún kast sem káiaöi henni gersamlega. Skilurðu?“
Eg sagði hægt: „Setjum nú svo Antonía, að ég
ætti peninga. Vildirðu þá búa með mér?" Óviðráðan-
legur fagnaðarsvipur lýsti upp andlit hennar.
„Það væri dásamlegt," sagði hún.
.Og værirðu tilbúin til að leggia dálítiö á þig til
að öðlast þær dásemdir?” spurði ég.
, Eg myndi gera næslum hvað sem væri..........“ Svo
varð svipur hennar aftur lokaður. ,.Æ, hættu þessu,
Dickon. Hvað þýðir að tala upi þetta? Leiðir okkar
skildust kvöldið sem ég sagði þér að ég ætlaði að
giffast Joshua gamla. Við höfum revnt að blekkia
hvnrt annað síðan, en petta verða endalokin. Mér þykir
það leitt, miög leitt. Eg hélt ekki að mér gæti þótt.
jafnvænt um nnkkurn mann og mér þykir um þig.
En það þý'ðir ekki annað en hrista hlekki sína og full-
vissa sig um að þeir séu gullnir “
Eg sagði: _„Eg kem ekki hipgr.ð aftur. En þggar
þú færð kort með m/nd af Hdnúngskapéllunni og
biáriálegri kveðiu aftan á, vertu- þá reiðuhúiri til að
hitfca mig hvaö sera tautar, í bókabúð:ririi á "h'orniriu
næstum beint á móti kapellunni klukkn.ri"þrjú aaginri
effcir. Viltu gera baö?“
..Það lætur dálítið undarlega f eyrum,“ sagði hún.
„Kver er tilgangurinnV“
•1 géfur okkur að minnstri koéti tækifæri til að
h.ttast einum og tala saman.“
mer.
Ef ég léti Antoníu mér úr greipum ganva. núna,
þá yrði það fyrir fullt og allt, það vissi ég. Við vorum
bæði orðin eldil: bráðlega færu ástríðueldarnir að
loga daufar og með tímanum yrðum við dauf og löt
og heföum ekki lengur orku til að leika á örlög okkar.
Það hafði verið óheill? vænlegur hreimur í rödd henn-
av þegar hún minntist á aldur sinn og þrevtu á bar-
áttunni fyrir tilveru sinni. Hún giftist Skákborði og
yiði honum sjálfsagt nuklu betri eiginkoria en Joshua'
gamla, Og ég — ég yrði að halda áfram að umbera
skapbresti Eloise, þangað til ég yrði sjálfur framtaks-
laus. Eg horfði fram á innihaldslausu árin, sá sjálfan
m.g verða eldri og eldri og áhugalausari með hverj-
urn degi, unz ég hrykki upp af, hafandi glaíað því
eína sem ég þráði.
Þa'ð fór hrollur um mig við tilhugsunina og ég íhug-
aði hina leiðina, Áætlunih var skelfileg. Það viffujy
kenndi ég. Og hún var hættuleg. Ótal smáatriði þurfti
að taka til athugunar og raða fólki á rétta staði án
þess að það hefði hugrnynd um. Og þetta var svo frum-
anstur um land í hringferð
hinn 6. nóv. Tekið á móti flutn-
ingi til Fáskrúðsfjarðar, Reyð-
arfjarðar, Eskifjarðar, Norð-
fjarða?, Seyðisf jarðar, Þórs-
hafnar, Raufarhafnár, Kópa-
skers og . Hásavikur á mðrgun
og á mánudag. Farseðlar seld-
ir á miovikudag. !
fer til Vestmannaeyja í kvöld.
Vörumóttaka í dag.
Að ííytja húferlum
Margir eru að koma yfir sig
húsi og keppa að því að flytja
fyrir jól og allan ársins hring
er fólk að flytja búferlum i-
búða milli.
Það er erfitt að flytja bú-
ferlum. Alltaf gerist eitthvað
óvænt sem enginn hefur búizt
við. Það reynir á þolinmæðina
og eina glætan i öllu umrót-
inu og erfiðinu er sú, að nýju
húsakynnin eru betri en liin
gömlu (skulum við vona).
Flest fólk hefur rótgróna
andúð á fiutningum og ölki
sem þeim fylgir. Þess vegna er
nauðsynlegt að hugsa málið vel
áður en hafizt er handa og
skipuleggja vinnubrögðin fyrir-
fram.
Áður en flutt er, getur ver-
ið ráðlegt að senda gólfteppið
og st.ærri dregla ef einhverjir
eru, í hreinsuu og láta síðan
senda það á nvia staðinn.
Hr.gsið um gluggatjöMin, sem
breytn bnrf. evo: að þau séu
mátuleg fyrir nýju gluggana,
og gerið vkkur teikningu af
nýju íbúðinni, svo að þið get-
ið áætlað fvrir flutnin-ginn í
hvaða herbergi og við hvaða
voggi húsgögnin fara bezt.
Loftnetið takið þið líka með
ef ekki er samið um annað vió
þann sem á eftir kemur.
Tilkjmna þarf flutr.mg á
pósthús, útvarp, simstöð og
hagstofu. Illar tungur segja að
óþarfi sé að tilkynna skattstof-1
unni flutning, hún hafi alltaf'
úpp á manni.
Líka þarf að skýra rafvc-it-
unni frá flutningnum, svo að
hægt sé að senda mann til að
Iesa af mælunum.
Þegar öllu þessu er lokið
má byrja að pakka niður.
Áður eruð þið væntanlega
búin að sanka að ykkur miklu
af silkipappír, dagblöðum,
bylgjupappa, kartonum o. þ. h.
íhugið vandlega hvað þið álít-
ið að vera þurfi fram á eíð-
ustu stund í gömlu íbúðinni og
hverju þið þurfið fyrst á að
halda í nýja staðnum. Pakkið
þessu niður í sérstakaii kassa
cg lfmið miða utaná hann.
Sængurfötnm. og sófapúðum
e.r troðið 5 skápa. sem ekki ppn-
a.st. Rókum er vandlega pakkað:
-niður í litla kassa Kverium
einasta hlut úr gleri og postu-
líni er vafið innaní bréf og
. þeir settir í kasso., þyngstu
’hlutimir neðst. Tróul! eða
pappír er troðið á milli. Hvim-
leitt glerdót og ljóta postu-
línsmunir, sem safnast fyrir á
öJlum heimilum með árunum,
er hægt að láta detta í gólfið
svona eins og af tilviljun, og
þá eru þeir úr sögunni, hafa
brotnað í flutningunum.
Pappír er lagður milli allra
skála og diska sem settir eru
í h’aða. Gætið þess að lokið
brýsti ekki að. Ofan á þessa
’v'-sa rneð brothættu eru límdir
r'íðnr með: Varlega — brot-
h^'t. Skóm, taui o. þ. h. er
pr’-kað niður i körfur og tösk-
ur. teppi eru vafin og bundin
saman og sömuleiðis dýnur.
Lömmim er vafið í teppi og
bylgjupappa og hlifarnar hafð-
ar útaf fyrir sig.
Á körfur, kassa og töskur
eru festir miðar sem gefa npp-
lýsingar um innihaldið og
væntanlegan stað í nýju íbúð-
inni.
Flutningsdaginn er að sjálf-
sögðu farið snemma á fætur.
Perur eru skrúfaðar úr, morg'-
unmatur er tilreiddur og brauð
smurt. og kössunum er raðað
á mið gólfin í herbergjunum.
Að því búnu er got.t að
minnast þess að íbúðin á að
vera hrein þegar skilið er við
hana. Nú er tími til að sinna
þyí,- meðan beðið er eftir flutn-
ingsmönnunum.
Og að lokum: Það er hentugt
að eiga nokkrar ölflöskur og
i nok'kra lítra af mjólk handa
, flutningsmönnum og aðstoðar-
fólki að dreypa á yfir daginn.