Þjóðviljinn - 08.11.1958, Síða 10

2)
— ÓSKASTUNDiN
ÓSKASTUNDIN — (3
SKRÍTLUR
Kennari: (er að skýra
f.vi'ir börnum gildibrota):
„Hvort vildir þú, drengur
minn, láta gefa þér 3 /4
eða 2 /3 hluta af köku“?
Drengurinn: (eftirianga
umbugsun) „Eg vildi
haldur íá 2/3 (tekur
eftir því, að hann hefur
valið minni hlutann og
flýtir sér að bæta við):
Ja, það er að segja —
ég meinti — ég átti við
það, að mér þykir kökur
svo vondar, að ég get
varla bragðað þær, og
þess vegna vil ég fá sem
minnst af þeim.
Lögregluþjónnf (kemur
hlaupandi á eftir manni)
„Heyrið þér! þér megið
ekki fara með hund
þarna inn“.
Maðurinn: „Nú, ég á
ekkert í þessum hundi“.
Lögregluþjónninn: Hann
fylgir yður þó eftir.“
Maðurinn; ,.Já, það
gerið þér nú iíka, og
'ekki veit ég tjl, að ég
eigi nokkuð í yður“.
Sigga litla: „Heldurðu
ekki, mamma, að maður-
inn, sem málaði ianda-
brófið. hafi verið litblind-
ur, fyrst hann máiaði
Græniand gult?“
Loddari: „Nú skal ég,
3'kkur tii ánægju, breyta
til og herma eftir alls
konar dýrum. Gerið svo
vel að nefna einhver
dýr og skal ég þá sam-
stundis stæla rödd þess“
Einn áhevrandinn:
„Reykt sild!“
ELTISKINNS-
SKÓRINN
Framhald af 4. síðu.
nú að gera, var hárin
ekki farinn að naga skó-
inn? nýja fallega skóinn
hennar Siggu litlu.
Hún hljóðaði upp yfir
sig og herti enn meira á
hiaupunum. Þegar Lappi
sá Siggu koma aftur §tóð
hann upp ,og var tilbú-
inn að halda áfram leikn-
um, hann beið með skó-
inn uppi í sér og var við
því búinn að hlaupa af
stað aftur. í>á sýndi
Sigga honum beinið og
kallaði til hans: . „Lapp:,
Lappi minn! Sjáðu hvað
ég ætla að gefa þér.“
Nú leit hann á Sigau
og dinglaði rófunni. Ekki
vildi hann samt sleppa
skónum, enda vissi hann
ekki hvað hún var með.
Hún veifaði nú beininu
framan í hann en það
dugði ekkert, hann hugs-
aði ekki um annað en
skóinn sem hann var að
leika sér að.
Datt henni þá í hug
1
POSTHÓLFIÐ
hef gaman af skrítlunum
og sögunum.
Ég var rétt núna að
enda við að lesa söguna
Fyrsta langferðin. Svo
hef ég ekki meira að
segja þér. Vertu blessuð
og sæl.
Jón ívarsson, 10 ára,
Vorsabjarhól,. Gaul-
verjabæjarhreppi.
Árnessýslu.
Kæra Oskastund!
Ég ætla að senda þér
tvær myndir með bréf-
inu. Mér þykir mjög
gaman að lesa þig, og
að reyna að fleygja bein-
inu til háhs og vita hvo t
hann sleppti þá ekki
skónum. Fyrst stóð hann
og horfði á beinið, þef-
aði í áttina til þess og
sleppti því næst skón-
um og tók beinið og fór
að naga það. Sigga litla
náði nú í skóinn sinn
aftur, en þá hafði Lappi
étið úr .honum annan
þvenginn.
HREKKJA-
ÁLFARNIR
Framhald af 1. síðu.
orðin eins og á flutninga-
degi 14. maí.
Klukkan heldur áfram
að tifa uppi á vegg, eins
og ekkert hafði í skorizt.
Alit er að verða um sein-
an. Mamma er föl og ó-
styrk. Pabbi er eldrauð-
ur af vonzku.
-----En viti menn!!
Liggur þá ekki hnapp-
urinn á spegilhillunni,
þar sem allir hefðu átt
að geta séð hann!
Þarna sést, það að pabbi
hafði á réttu að standa.
Hann gat svarið það, að
hann lagði hnappinn á
hilluna.
Allir verða sárfegnir,
þegar hnappurinn '-v
fundinn og eru ekkert að
brjóta heilann um, hVað
þetta var undarlegt'.
En rétt þegar : hjónin
eru að svífa af stað prúð-
búin, kallar mamma.
„Hvar er nú handtask-
an mín? Eg get svarið,
að éc-'lagði-hana hérna -á
stóli-nn. Það get ég dáið
upp á“.
„Hræddur er ég um, að
þig misminni“, segir
pabbi.
Og þó að tíminn sé
naumur, þræta þau um
það góða stund, hvort
þeirra gleymi oftar að
láta hlutina á sinn stað.
Mamma er oi-ðin skjálf-
rödduð.
— — Allt í einu sjá
þau bæði það sama:
Handtaskan liggur á
stólnum! Hjónin verða
fjarska fegin. Mamma
þrífur töskuna og þau
hlaupa bæði út" í bílinn.
Börnin hætta að skríða
um gólfið, standa á fæt-
ur, bursta rykið af hnján-
um og draga andann létt.
Allir eru svo þreyttir
og lamaðir efir leitina og
fátið, að þeir nenna ekki
að ræða málið frekar.
Það er svo sem ekki
eins dæini, að hlutir
hverfi. Einn góðan veð-
urdag fann eldhússtúlir-
an hvergi piparglasið.
Seinna fannst það í skó-j
svertukassanum. EinU
sinni lét hún tíu sykur-
mola í kaífibollann sinn,
.og kaffið varð ódrekk-
andi.. . iiwu ,
Stundum skipta ausan
og rjómaþeytarinn um
stað og sumir hlulir
ganga alveg úr vistinn.i
sjást ekki eftir það.
Hvernig stendur i
þessu? Það var eldhús-
stúlkan, hún Guðrún,
sem komst að því;
Hún stóð frammi fyrir
speglinum í forstofunni
og ætlaði að næla að
sér kjólinn með tveimur
öryggisnælum. Nælurn-
ar lagði hún snöggvast
á stól rétt hjá.
Sér hún þá ekki í
speglinum, hvar svolitill
álfur í grænum fötum
stekkur upp á siólinn,
svo glettinn ó svipinn,
og tekur báðar nælurn-
ar!
Þá snýr Guðrún sér
snöggt við, og hún er
bráð í skapi:
„Ert það þú, ófétið þitt,
sem rífur og slítur allt
hérna í húsinu, felur
flibbahnappa, handtöskur
og lætur piparglasið i
skókassann? Og það fékk
ég skammir fyrir. Varst
það þú, sem lézt tíu
moia í bollann minn um
dáginn?“
Álfurinn gretti sig
framan í Guðrúnu og
skauzt bak við skáp. Hún
ætlaði að grípa hánn og.
elti hann um aíla íbúð-
ina. En þegar hún náði
honum ekki, settist hún
niður og fór að gráta.
„Vertu ekki að gráta,
| stóra kona. Eg var bara
að gera að gamni mínu“
Og , hrekkjaálfurinn
sagði henni, að þeir væru
margir bræðurnir, þeir
voru á hverju heimiii, og
' álstaðar vséri jafn g'aman
að vera.
I-Iann sagði, . að það
væri svo Ijíandi, skelf-
ing gaman, að sjá fólk
hringsnúast og leita og
kenna hvert öðru um,
þegar eitthvað týndist.
„En þegar einhver fer
að gráta, höfum við ekki
lengur gaman af leikn-
um“, sagði álfurinn, því.
að hann var í rauninni
bezta skinn, eins og allir
glaðlyndir menn.
(O. G. endursagði)'.
10) — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 8. r.óvember 1958
Vondsr nieni í iresnl og géðntemi
Framhaid af 6. síðu.
ríkjanna á fundum þjóðabanda-
lagsins var rödd hrópandans í
eyðimörkinni. Allur „lýðræðis-
heimurinn“ horfði með eftir-
væntingu til Hitlers. Iljá fá-
.einum sósíaldemókrötum varð
vart smávegis óánægju vegna
ofsókna Hilers gegn skoðana-
bræðrum þeirra, en það var
betra að fara varlega. Þetta
var áreiðanlega sterkur maður.
Samvinnumenn þögðu og létu
cluga að aka sér við smávegis
óværð. Síðan tóku þeri til
við að setja á sig svip hinna
ábyrgu stjórnmálamanna og
vildu ekki móðga neinn. Það
vo.ru kommúnistar einir, sem
eitlhvað þörðu að segja.
Hitler var maðurjnn, sem
þorði. Hann hlaut að fara í
Stalín hinn rauða og þá yrði
nú gaman að sjá. Þannig komst
einmitt Sigurður Holtsklerkur
að orði í endemislegri ræðu,
sem hann hélt um það bil, sem
þetta loksins varð. . . Já, það
var fjarskalega gaman, Siggi.
Aðgerðarlaus horfði „lýðræð-
isheimurinn“ á Franeo leggja
Spán undir sig með manndráp-
um og miklu blóðbaði og hrinda
þar frá völdum löglega kosinni
lýðræðislegri ríkisstjórn. Lýð-
ræðisþjóðirnar gátu ekkert við
því gert sögðu þær. Samt tókst
þeim ágætlega að setja bann
á vopnasölu til Spánarstjórnar
og sjá um, að uppreisnarmenn-
irnir gætu óhindrað flutt til
sín vopnabirgðjr og nægan liðs-
afla. Mennirnir í Kreml voru
þeir einu meðal ríkisstjórna,
sem reyndu að leggja Spánar-
stjórn ]ið. Átölulaust leyfðu
lýðræðisþjóðirnar Mússólínj að
leggja Abbessínu undir sig.
Þeir mótmæltu í Kreml.
Ástæða þessa var mjög ein-
föld, Forráðamenn hinna svo-
kölluðu lýðræðisþjóða voru
ýmist . auðvaldssinnar eða á-
hangendur þess. Þeir vildu að
þetta færi svona. Mússólíni,
Franco og Hitler töldu þeir
sína menn. Þeir héldu, að með
því að efla þá, væru þeir að
afla sér 'trúrra fylgismanna
til að slá niður sósíalismann
í heiminum og síðan allar þess-
ar bölvaðar frelsishreyfingar,
sem létu þá ekki í friði. Og
þetta var rétt skoðað. Ekki sízt
nazisminn í Þýzkalandi var
kapitalisminn á hástigi og
annað ekki. Öil einkenni voru
til staðar strax og komu þó
bezt í Jjós, þegar hin kapítal-
isku ríkin, sem kölluðu sig
lýðræðisþjóðir, ætluðu að
ganga að samningaborði við
hinn nýja bandamann. Sömu
deiiur og aútaf hafa orðið mílli
auðvaldsríkja og orsakað styrj-
aldir komu til. Deilur um ágóða
af nýlendum og einkaréttindi
auðhringa urðu þrætusamar.
Hitler var orðinn of stórlátur.
Honum nægði ekki að fá átölu-
laust Austurríki og Tékkósló-
vakíu. Hann vildi fá meira og
þakkaði alls ekki fyrir þetta.
Þá urðu forráðamenn lýðræð-
isþjóðanna hljóðir við snöggv-
ast. Þeim þótti maðurinn vera
að gerast frekur nokkuð og
ekki öruggt um að hann færi
að heimta sér til handa eitt-
hvað af forréttindum þeirra
eigin kónga. Os þeir urðu
hljóðir við snöggvast. Á meðan
þögn þeirra stóð sýndi Hitler á
sér enn eina hlið kapítalismans,
hinn slungna stjórnmálaref,
sem einskis svífst. Hann gerði
hinn fræga samning við Sovét-
ríkin um að þau og Þýzkaland
skyldu ekki ráðast hvort á
annað. Eftir það máttu þau
gera hvað þau viklu hans
vegna hin vestrænu góðmenni,
Má stela?
Framhald af 7. síðu.
væri samþ.ykkt er einnig brot
á milliríkjasamningi, sem heitir
Bernarsamþykkt. Sumir segja
að ef tillagan næði fram að
ganga, þá væru hæg heima-
tökin fyrir höfundasamtökin
að innheimta afnotagjöldin
beint frá ríkjssjóði fslands og
að slíkt væri í sjálfu sér auð-
veldara og æskilegt.
Vér verðum hinsvegar að
vona að flutningsmenn sjái
að sér og taki tillöguna til
baka. Annárs mætti búast vdð
því að bráðlega kæmi fram til-
laga um að allir megi hnupla
bíl hvar sem er til eigin af-
nota í heimiliserindum. Slíkt
yrði ef til vill vinsælt hjá
öðrum en bíleigendum.
Reykjavík, 6. nóvember 1958.
Jón Leifs
Lögreglustjóri gerist starfsainur
Ég sendi blaði yðar nokkr-
ar línur í von um að þær
komist - fyrir almenningssjónir.
Ástæðan til þess að ég tek
mér penna í hönd og fer að
skrifa er sú að ég tel að all-
ir eigi heimtingu á að vita það
sem hémfer á eftir. Fyrir
nokkrum dögum skeði það.
undur, að málarameistarar
stormuðujnn í réttarsalinn á
lögreglustöðinni og stóðu lög-
reglustjórann að verki þar
sem hann var að látá þrjá
ófaglærða menn mála sal
réttvísinnar. Var lögreglu-
stjórinn stöðvaður með þetta
athæfi sitt, sem var í trássi
við iðnlöggjöfina, og málara-
meistarar luku við verkið, en
mér er ekki kunnugt um á
hvaða stigi málið er núna, en
ég veit að það er ekki búið
að dæma í því. Á þessu
hneyksli má sjá, að bezt er
fyrir hvern bæjarbúa a5
standa sig, ef hann vill ekki
láta troða á rétti sínum þann
tíma sem slíkur lögreglustjóri
á eftir að sitja í stólnum.
Ég .fór nú aó hugsa margt,
og hafði tal af mörgum lög-
regluþjónum, frétti ég þá af
einum, sem mun liafa móðgað
umræddan mann og kostaði
það hann stöðuna. En átyllan,
sem lögreglustjóri notaði til
þess.að losa sig við manninn
var furðuleg, eða sú að hann
hafði ekki alveg fulla sjón.
Til þess að lýsa manninum
Framhald á 11. síðu,
Merkjasala ‘
Blindrafélagsins
hefst á morgun kl. 10. Merkjaafgreiðsla verð-
ur á þessum stöðum: Austurbæjarskólanum, .
Borgartúni 7, Laugarnesskólanum, Holtsapó-
teki, Réttarholti við Sogaveg, Nesbúð v/-Grens-
ásveg, Eskihlíðarskólanum, ísiksskólanum,
Melaskólanum, Landakotsskólanum og á
Grundarstíg 11. — Merkjaafgreiösla í Hafn-
arfirði er í Rakarastofunni Strandgötu 4. »
BttBHINGðÐ.
blessuö komiö nú sem allra flest og hjálpið
blindum við merkjasöíuna. — Góð sölulaun. I
Blindráfélagið, Grundarsííg 11