Þjóðviljinn - 06.12.1958, Page 11

Laug.i rdagur 6. desember 195S •— ÞJÓÐVILJIIií í — (11
PETER CURTIS:
57. dagur
Þegar ég leit út sá ég upplýst skilti sem á stóö „Lög-
reglustöðin."
FiMMTI ÞÁTTUR
Bichaid hagrædds
Oscar Wilde — eöa einhver annar pröhagur náungi
— segír einhvers staöar: „Hefndin er eins konar gróf
réttvisi." Bem ég sit hér einn og alit er ura garð
gengið og ég hef ekkert, aö gera annað en hugsa, þá
hugsa ég um þessi orö. Eg hlvt að viöurkenna aö
Emma Plume hefur í löngun sinni til aö hefna Eloise,
komiö á eins konar grófu réttlæti. Svo sannarléga
grófu! Og þó svo réttlátu!
Eg get ekki að mér gert að hlæia aö þessu. í
hvert skipti sem mér dettur það í hug, fer ég að hlæia.
Eg er stundum aö velta hví fyrir mér hvort þeir haldi
ekki aö ég sé briálrður. Læknirinn kemur hvsna oft
til mfn — en þaö er kannski venian. Kannski er ég
„í athugun."
En mér finnst ég ekki vera briálaður. Þótt þeö skinti
auðvitað engu máli. Eg man aö ég hef einhvers staðar
lesiö þaö, aö eitt af :þmstu einkennum geðveiki sé viss-
an um þaö að maöiu' sé eina geðheila mannveran í geð-
veikum heimi. Mér finnst ég vera andlega heill. Eg
sit bara héma og hugsa. Og hegar ég kem aö því í
hugsimum mínum, að mé^ verður lióst hvers vegna ég
er staddur hér, fer ég enn að hlæja. Og innan.skamms
lítur fangavörðtirinn inn og von bráðar birtist lækn-
irinn. Stimduro revnir hann viðbrögð mín. Eg kross-
legg fæturna að beiöni hans og hann slær í hnén á
mér meö dálítilli gúmkylfu. Hann beinir vasaljósi að
augum mér. Hann virðist dálítið vonsvikinn þegar ég^
kippist til og hörfa á eðlilegan hátt. Eg býst við að
hann álíti aö hver sá sem getur.séð eitthvað skemmti-
legt i þessum aðstæðum mínum, ætti aö sýna sjúkleg;
viöbrögö.
Því aö áöur en langt um líður, verð ég hengdur.
Það á aö hengja mig evo að ég bíði bana, fyrir morðið á
Eloise, eiginkonu msnni. Þaö er grófa réttvísin. En
aðferöin sem þeir eígna mér — þaö er hún sem
kemur mér til aö hiæja.
Eg rifia þetta altt upp aftur.
Viö áttum ágæt jö', hin fyrstu og síöustu. Þau vom
mjög róleg, bara viö Antonía og Díana. Viö vomm
staöráöin í aö skemmta telpunni vel, sumpart vegna
þess að við höfðum vott af samvizkuhiti yfjr að losa
okkur svona fljót.t 'n'ö hana. Við höföum alla þessa
venjulegu vitleysu: kristbyrni og mistiltein og troðfulla
sokka við fótgaflinn, Við höföum jólat.ré sem ég hafði
gaman af aö skreyta Eg notaöi aðeifts siífurlitt skraut,
kúlur og stjömur og glingur og þaö var silfurbréf ut-
anum alla pakkana. Þaö leit út eins og frosiö tré úr
einhverjum norðlægum. fjarlægum skógi. Þaö var eitt-
hvaö dapurlegt viö þaö eins og dans í íshöll. Viö slitum
sundur knöil, vorum meö hlægilega bréfhatta og
brenndum rusínum f konjaki í dimmu anddyrinu.
Mestan hluta dagíins hagaöi Díana sér betur en
vanalega, þótt hún léti eins og hún sæi ekki gjöfina
sem Antonía haföi gfefið henni, liómandi fallega brúðu,
klædda eins og Havaii stúlku, heldur gekk um allan
daginn og hélt á gamaldags brúðunni sem komið hafði
frá Emmu Plume, alklædd í flúnelsnærpilsi meö vönd-
uðum bryddingum. Við Antonía höfðum hlegið aö nær-
fötunum og Antonia sa°'öi: „Fóstra hefur siálfsagt
aldrei hevrt talað um híalínsnærföt.“ Og á meðan var
Emma Plume ....
Viö vorum um það bil tilbúrn til aö fara frá Virkis-
húsinu. Viö Antonia ætluðum fvrst til Juan les Pins
í mánuð og síöan ætluðum viö frá Marseilles út í
skip sem ætlaöi gegnum Súesskurðinn til Ceylon og
Sinerapore, síöan til Ástralíu og til baka um Kyrra-
hafiö, gegnum Panama og heim meö viðkomu í Vestur-
Indíum. Anionía var full eftirvæntingar. Tilhugsunin
um að fara úr Virkishúsinu. sem hún hataöi og geta
loks losað sie: við minnineuna um Eloise, fyllti hana
gáska og gleði, sem smitaöi mig og kom mér í létt og
áhyggjulaust skan. Aidrei fvrr haföi ég undirbi'nö ferða-
lae og pakkaö niöui' faranyri svo glaður og léttur. Og
okkur fannst báöum betta vera framtíðin, þannig ætl-
uðum við aö lifa og elska.
Inn í þessa Paradís ruddist fjandinn í líki levnilöe’-
reglumanns meö handtökuskipun á hendur mér. Á-
kærurnar voru tvæi: fjársvik og fölsun á dánarvott-
oröi.
Við Antonia gáfum vörðum lagánna enga hjálp. Meö
hjálp „ótal vitna“ reyndum víö aö láta sem þetta væri
allt tóm fjarstæöa. Þaö var Antonía sem var dáin og
grafin; þaö var Eloise sem var konan mín og haföi
skrifaö undir ávísanirnar og kvittanirnar. En auö-
vitað var þaö vonlaust. Tanrilæknirinn sem dreyið
haföi tennurnar úr Lloise; læknirinn sem saumað haföi
sárið á úlnbði henr.ar þar sem kötturinn hafði bitiö
hana; klæöskerinn sem saumaö hafði rándýru og ó-
smekklegu fötin henuar og gat sannað aö handleggimir
á henni voru tveim þumlungum lengri en á Antoníu
og axlirnar þrem þumlungum rýrari; skókaupmaðurinn
sem hafði selt henni skó númer þrjátíu og níu og hálft
(Antonía notaði þrjatíu og sjö og hálft); og rithandar-
sérfræðingur sem sarnaöi meö mælingum og myndurn
og rannsóknum aö undirskriftirnar eftir ákveöinn dag
væru allar frábrugönar fyrri undirskriftum aö fimm
undanteknum. Allt þetta fólk geröi sitt til aö dæma
mig. Svo var líka allt fólkið sem þekkt haföi bæöi
Eloise og Amoníu og ekki mátti gleyma Emmu Plume,
þeirri bannsettri norn.
Erlend tíðlndi
Framhald af G. siðu.
valdi á leiðinni rniili Berlínar
og Vestur-Þýzkaiands. Tækju
þau síðari kostirm myndi £.f
hljótast styrjöld. }>ví að sovét-
stjórnin hefur lýst yfir að hú t
muni líta á sérhverja árás á
Austur-ÞýzkalanO sem árás á
Sovétríkin sjáif.
Stjórnir vesturveidanna. eiga
því úr vöndu að ráða. Þar
hafa ákveðið að haina tillögunj.i
um að Vestur-Beriiu verði gerð
að borgríki, en vjta e-kki hivað
fleira á til bragðs að taka.
Macmiilan, forsætisráðherra
Bretlands, hefur iátið á ser
skilja að menn telji heppi-
legast að fundur f.tórveldanna
komi saman til ac ræða Þýzka-
landsmálið í heíltí. í móttöku
í sendiráði Alba:.. .• í Moskva
íyrir viku sagði Krústjoff, að
sovétstjórnin væri fús til við-
ræðna um Beri.n við sína
gömlu bandamerra úr hei-ms-
styi-jöidinni. Um Þýzkalands-
málin að öðru l.eyli gildir zf
sovétstjórnarinnar hálfu sama
og áður, að þao téu stjórnir
þýzku ríkjanna scm eigi að
fjalla um sameinir.gu landsin::,
fjórveldanna sé hjnsvegar aS
gera friðarsamning við Þjóð-
verja. Því hefur verið hreyíl
að svo geti faric- að Þýzka-
landsmálin verói te:ngd viðræð-
um stórveldanna vm afvopnun,
ekki sízt viðræðunum um ráð
til að hindra skyndiárás sem
nú standa yfífr-f Qenf og haia.
lítinn árangur borið tíl þessa.
Verkamannafiokkvrinn brezl i
og sósíaldemókratar í Vestur-
Þýzkalandi hafa e:un á ný ber.t
á tillögur um brottflutning
herja af svæði í Mið-Evrópu,
sérst aklega Rapatki-áætlunin a
pólsku um svæði án kjarnorku-
vopna jafnframt takmörkun á
öðrum vopnabúnac-j og herafla.
Nokkur bið mtin verða á svari-
vesturveldanna við sovézku orð-
sendingunni, ákveöið hefur ver-
ið að utanríkisráðherrar þeirra
beri ráð sín saman á funcii
ráðherrafundar A-bandalags-
ins í París um miðjan þeiman
mánuð.
M. T. Ó.
Maðurinn minn
ARNI HALLGTIlMSSON,
eem iézt 27'. f. m., verður jarðsunginn frá Nes-
kirkju, mánudaginn 8. þ.m. klukkan 1,30.
Athöfninni verður útvarpað.
I’yrir mína hönd og annarra aðstandenda,
Guðrún Heiðberg.
Parísar-formkaka.
45 g ger leyst upp í 2 dl
mjólk; síðan eru 500 g smjör
hrærð mjög vel og 150 g syk-
ur sett í, 3 heil egg og 3 eggja-
rauður, 125 g kúrenur, jafn-
mikið af rúsínum og 50 g hakk-
að súkkat sem velt er upp úr
hveiti áður en það er sett í,
1/2 tsk. salt, 15 g rifnar, bitr-
ar möndliir, 1 tsk. vanillusyk-
ur, rifinn sítrónubör'kur, dálítið
múskat og 3 matskeiðar konjak
og uppleysta gerið. Lolcs er
625 g sigtað hveiti sett í.
Deigið unnið vel, þangað til
það ep orðið létt og loftkent,
síðan er það sett í vel smurt,
stórt form eða tvö minni og
látið standa og lyftast á hlýj
um stað. Kökurnar bakaðar
við 190° í 1—1 1/4 klst., þar
til þær eru gegnhakaðar og
ljósbrúnar. — Þær teknar strax
úr formunum og yfir þær stráð
þykku lagi af flórsykri. Eins
og flestar formkökur eru þær
beztar eftir no'kkra daga.
Ljúffengar bollur fyrir
sælkera
450 g hveiti, 125 g smjör og
125 g smjör, 25 g ger, 2 dl
mjólk, 1 matskeið grófur strá-
sykur og 2 heil egg.
Hveitið mulið vel með 125
g smjöri, í það bætt strá-
sykri, eggjum og volgri mjólk-
inni sem gerið er hrært út í,
þyi slegið vel saman með skeið
og látið standa og lyftast í
hálftíma. Sjóðið venjulegt krem
og látið það kólna. Þegar deig-
ið er hefað, er það flatt út
á horði, sem á er stráð t?Js-
verðu hveiti, annar helmingur-
inn smurður með 125 g smjöri,
hinn helmingurinn lagður yfir;
síðan er þetta flatt út þrisvar
í röð, skorið i ferhyrninga og
teskeið af köldu kremi lögð
á hvern, oddarnir hrotnir vel
saman og bollurnar settar á
vel smurða plötu með samsettu
hliðina. niður, standa og lyfta
sér í 2 tíma, bakaðar 15—18
mínútur í mjög heitum ofni
ca. 200°. Þurrum flórsykri
stráð á áður en þær eru born-
ar fram. Deigið er fremur lint
og þarf æfða hönd — bezt er
að ekki sé mjög heitt í eld
húsinu.
Keflavík —
Siiðurnes
Innlánsdeild Kaupfélags
Suðurnesja greiðir yður
hæstu fáanlega vexti a£
innstæðu yðar.
Ávaxtið sparifé yðar
hjá oss.
Til
ligfnr leiðin
Trúlófunarhringir,
Steinhringir, Hálsmen,
14 og 18 kt. gvdl.